Σαμαρκοζί;

Μόνο απροσδόκητη δεν μπορεί να θεωρηθεί η νίκη του Σαμαρά στην κούρσα των αρχηγών. Η ηττημένη, ταπεινωμένη και οργισμένη παράταξη έκανε μπαμ και η ενέργεια της οργής της εκτόξευσε τον προχτεσινό αποστάτη και χτεσινό χλωμό αουτσάιντερ στην κορυφή του κόμματος. Στη δεδομένη συγκυρία ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. αποδείχτηκε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Και γιατί θεωρήθηκε αθώος του αίματος για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά και γιατί διαχειρίστηκε πιο σωστά από την αντίπαλό του τον πληγωμένο κομματικό πατριωτισμό.

Και τώρα; Προφανώς η εξέλιξη αυτή δεν αφήνει αδιάφορη καμιά πολιτική δύναμη. There is a new sheriff στη Ν.Δ. και η πολιτική που θα επιλέξει θα ακουμπήσει τους πάντες, θέλουν δεν θέλουν. Το ΠΑΣΟΚ διότι θα δεχτεί πυρά από τα δεξιά του και πιθανότατα δεν θα μπορεί πια να υπολογίζει στην ανοιχτή στήριξη της Ν.Δ. σε …εθνικά θέματα όπως ο εκλογικός νόμος, τα Σκόπια, η οικονομική πολιτική, ή οι αλλαγές στο ασφαλιστικό. Το ΛΑΟΣ για προφανείς λόγους. Ακόμα και την αριστερά, αφού το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν μια μετατόπιση της πολιτικής ζωής προς τα δεξιά.

Πολλά συνεπώς θα εξαρτηθούν από την πολιτική που θα επιλέξει η αξιωματική αντιπολίτευση με τον Σαμαρά. Η οποία παραμένει φυσικά βασικός πυλώνας του δικομματισμού, συντηρητικό κόμμα της αγοράς και των μεγάλων συμφερόντων. Με ποια στρατηγική επανόδου στην εξουσία όμως, με ποια μέσα, με ποια αντιπολιτευτική τακτική, με ποια πολιτική ατζέντα; Οι απαντήσεις που θα δοθούν σ’ αυτά το ερχόμενο διάστημα είναι κρίσιμες. Και εφόσον ο νέος άρχων της ΝΔ επιβάλλει ως πολιτική του κόμματός του όσα έλεγε, ή άφηνε να εννοηθούν, στην πρόσφατη προεκλογική του εκστρατεία, τότε τρεχάτε ποδαράκια μου. Διότι ένα ελληνικό αντίγραφο του Σαρκοζί, ένας Σαμαρκοζί, όπως τον αποκαλούν οι άσπονδοι φίλοι του, αν βρει μάλιστα ανταπόκριση σε συντηρητικά στρώματα του μεσαίου χώρου, δεν είναι παίξε γέλασε…

Πολλά «αν», πολλά ερωτηματικά και πολλές υποψίες. Αν επαληθευτεί πάντως η πρόβλεψη για στροφή της Ν.Δ. προς τα δεξιά, προς τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, τον νόμο και την τάξη, την κολακεία των μεσαίων στρωμάτων, τότε νέα ζόρικα μέτωπα ανοίγουν για όλους. Και για την αριστερά που καλείται να αποδείξει ότι εδώ είναι Μπαλκάνια…
Του Θανάση Καρτερού