Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Έτος Μηδέν

Σκοτεινή η νέα χρονιά. Η παγκόσμια οικονομική κρίση διαγράφει κύκλους, η προφητεία του νεοφιλελευθερισμού σπρώχνει τις κοινωνίες ακόμη βαθύτερα στην αδικία και την αποδιοργάνωση. Οι διεθνείς συμφωνίες για το περιβάλλον αναβάλλονται από Διάσκεψη σε Διάσκεψη. Κάτω από την κρούστα της κρίσης ενεργοποιούνται οι πιο αντιφατικές δυνάμεις, με εκείνες της εθνικής αναδίπλωσης και του εθνικισμού να απεργάζονται εφιαλτικές προοπτικές.

Σίγουρα υπάρχουν πολλοί λόγοι για να απελπιζόμαστε. Μέσα από την απελπισία, όμως, μπορεί να ξεπεταχτεί η ελπίδα, όπως μέσα από τη λύπη βγαίνει η χαρά. Οι παλιότερες γενιές γνωρίζουν καλά αυτή τη διαλεκτική της ζωής. Γνωρίζουν τι σημαίνει επιβίωση. Μέσα σε απείρως σκληρότερες εποχές ατένιζαν το μέλλον τους φωτεινότερο, αναγνώριζαν τις προσδοκίες τους στην επαγγελία της δημοκρατίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Σήμερα αναζητείται φως. Ρωγμές μέσα στη σκοτεινή χρονιά. Έτος Μηδέν, το 2011. Όχι μόνο για τα προβλήματα που επισωρεύει. Αλλά και για τις δυνατότητες που μπορεί να ξεπηδήσουν. Είναι εφικτή μια νέα εκκίνηση της κοινωνίας, με αμφισβήτηση προτύπων και βεβαιοτήτων που πάνω τους στήθηκε η εικονική - ευδαιμονιστική ζωή, το υπερχρεωμένο φάντασμα της "ισχυρής Ελλάδας".

Έτος Μηδέν, λοιπόν, ως έτος ανασύνταξης. Αναμφίβολα έχει σημασία να διατυπωθούν εναλλακτικές προτάσεις για διέξοδο από την κρίση με προτεραιότητα την απασχόληση και την προστασία του περιβάλλοντος. Αναμφίβολα έχει σημασία η ανάταξη, η επανίδρυση της Ευρώπης, ως χώρου αλληλεγγύης και όχι τιμωρίας. Δεν θα έρθουν αυτόματα οι λύσεις στην οικονομική δυσπραγία. Ούτε θα επιστρέψουμε εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε.

Χρειάζεται ένας νέος στοχασμός πάνω στις ταυτότητες στις οποίες αλληλοαναγνωριζόμαστε - την κοινωνική, την εθνική, την ευρωπαϊκή, την παγκόσμια σε σχέση με τη φύση. Μια νέα αίσθηση της παγκοσμιότητας των προβλημάτων, χωρίς αυτό να συνιστά φυγή από την αμείλικτη καθημερινότητα της ελληνικής κρίσης.

Χρειάζεται να υπερβούμε τον οικονομισμό στον οποίο έχουμε οδηγηθεί από την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού ως "μοναδικής ιδέας", αλλά και από την ίδια την οικονομική κρίση. Να συνειδητοποιήσουμε ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, δεν είναι πρωτίστως οικονομική. Είναι πολιτισμική, είναι κρίση αξιών, κρίση ταυτοτήτων.

Η αριστερά οφείλει να παρουσιάσει τη δική της αφήγηση απελευθέρωσης, το δικό της περιεχόμενο στις ταυτότητες. Έτσι μπορεί να υπάρξουν ρωγμές στη σκοτεινιά των ημερών.

Καλή χρονιά, με αλληλεγγύη και ελπίδα.

Διαβάστε περισσότερα...