"Δεν πληρώνουμε διόδια - Μην πληρώνεις και εσύ"

Με σύνθημα "Δεν πληρώνουμε διόδια - Μην πληρώνεις και εσύ" τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα κατά των διοδίων και της Ακρίβειας Στοπ, διοργανώνουν σήμερα στις 12 το μεσημέρι συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στο πλακόστρωτο μπροστά από το άγαλμα του Βενιζέλου στην Αριστοτέλους, διεκδικώντας την κατάργηση των διοδίων, αλλά και να επωμισθεί τις ευθύνες για το δυστύχημα και το κλείσιμο των Τεμπών η κοινοπραξία “Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.” που κατασκευάζει τις σήραγγες στην περιοχή.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας από τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα κατά των διοδίων και της Ακρίβειας Στοπ

Στην Πιερία η Επιτροπή Αγώνα κατά των διοδίων έχει προβεί σε δυναμικές κινητοποιήσεις καθώς ο νομός έχει περικλυστεί με σταθμούς διοδίων, δύο εκ των οποίων είναι της “Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.” και ένας κρατικός, των Μαλγάρων. Ο Παναγιώτης Αγγελίδης, συντονιστής της επιτροπής αγώνα Πιερίας, τονίζει ότι ο αποκλεισμός του νομού με διόδια έχει τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες. Η Επιτροπή καταγγέλλει αντισυμβατικές πρακτικές της “Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.”, ενώ το κίνημα κατά των διοδίων είχε μια πρώτη νίκη πετυχαίνοντας πριν λίγες εβδομάδες την αναστολή έναρξης λειτουργίας των νέων διοδίων Αιγινίου.

“Η τιμή των διοδίων στη διαδρομή Αθήνα - Θεσσαλονίκη, με επιστροφή, το Δεκέμβρη του 2005 ήταν 11 ευρώ και σήμερα φτάνει τα 35 ευρώ. Αύξηση πάνω από 300%” επισημαίνει από την πλευρά του ο συντονιστής των Επιτροπών “Ακρίβεια Στοπ” Γ. Θεοδωρόπουλος και προσθέτει ότι “η χρέωση ανά χιλιόμετρο το 2005 ήταν 1 λεπτό, σήμερα είναι περίπου 4 λεπτά και με βάση τις υπογεγραμμένες συμβάσεις, οι ιδιωτικές εταιρίες θα ανεβάσουν το τίμημα στα επόμενα τρία χρόνια περίπου στα 8 λεπτά”. Αυτό όπως εξηγεί σημαίνει ότι το κόστος διοδίων για ένα ταξίδι με επιστροφή από Αθήνα - Θεσσαλονίκη θα είναι πάνω από 70 ευρώ! Ο ίδιος επιρρίπτει τις ευθύνες για το δυστύχημα των Τεμπών στην κοινοπραξία “Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε.” και κάνει λόγο για συγκάλυψη και αδιαφάνεια γύρω από τις υπογεγραμμένες συμβάσεις και την αλληλογραφία της κοινοπραξίας με την “Εγνατία Α.Ε.”, τις οποίες έχει καλέσει σε δημόσιο διάλογο για σήμερα. Την τακτική “δεν πληρώνουμε διόδια” σε καμία ιδιωτική εταιρεία προτίθενται να ακολουθήσουν και τα μέλη του σωματείου αυτοκινητιστών, φορτηγών και αυτοκινήτων δημόσιας χρήσης, σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου τους Δ. Παντελίδη. Παράλληλα εκπρόσωποι των ΚΤΕΛ Πιερίας και Θεσσαλονίκης υποστηρίζουν ότι η επιβολή των διοδίων στην ΠΑΘΕ και την Εγνατία οδό θα σημάνει την οικονομική τους καταστροφή. Οι επιτροπές πολιτών που συμμετέχουν στην σημερινή κινητοποίηση ζητούν:

· Να μη λειτουργήσουν τα διόδια Αιγινίου.

· Να σταματήσει αμέσως η είσπραξη διοδίων στο τμήμα Μαλιακός - Κλειδί και σε όλη τη χώρα, ως ένα μικρό, άμεσο μέτρο ανακούφισης των πολιτών.

· Να αναλάβει η εταιρεία το κόστος αποκατάστασης των ζημιών στο εθνικό οδικό δίκτυο.

· Να πληρώσει τις ζημιές που προκύπτουν για επαγγελματικές κατηγορίες και την εθνική οικονομία.

· Να κηρυχθεί έκπτωτη και εκτός σύμβασης για εγκληματική αμέλεια.

· Να αποδοθούν άμεσα ποινικές ευθύνες για το δυστύχημα των Τεμπών.
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

Αγαπητέ Φώτη Κουβέλη...

Σας γράφω από τη Λευκωσία στην οποία όπως ξέρετε έχω εγκατασταθεί εδώ και κοντά 8 χρόνια. Ο ξενιτεμός αυτός είναι ιδιότυπος. Είναι «τόσο κοντά και τόσο μακριά» ταυτόχρονα. Μου επιτρέπει να παρακολουθώ τα εν Ελλάδι τεκταινόμενα αρκετά στενά μεν αλλά, παράλληλα μου δίνει χώρο για να βλέπω (νομίζω) λίγο πιο καθαρά.

Και βέβαια, μέσα στο πλαίσιο της τρέχουσας κρίσης που για αρκετό κόσμο δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία, το ενδιαφέρον και η αγωνία έχουν διπλό πυρήνα.

Από τη μια, είναι το «που πάει ο τόπος μας και τι θα γίνει» και από την άλλη, εξ ίσου δυνατά και οδυνηρά το «τι κάνει, τι θα κάνει και πως, η Αριστερά»

Απευθύνομαι σε σας, όχι μόνο γιατί έχετε βρεθεί στο επίκεντρο της κριτικής (ή και της ύβρεως) που εκπορεύεται από ορισμένους «συντροφικούς» κύκλους αλλά και γιατί γνωρίζω καλά πως είσαστε εκεί που είσαστε ως πολλαπλά εκλεγμένος Βουλευτής γιατί σας επιλέγουν ελεύθερα χωρίς κομματικές ντιρεκτίβες αρκετές χιλιάδες Αριστεροί ψηφοφόροι που δεν περιχαρακώνουν την οντότητά τους στην Ανανεωτική, την Αντισυστημική, ή την όποια άλλη Αριστερά.

Είναι άτυπα «μέλη» θα έλεγα, μιας Νοήμονος Αριστεράς που ζει, δρα και αναπνέει έξω από τα τεχνητά πλαίσια που δημιουργούν οι διάφορες ομάδες προκειμένου να υπογραμμίσουν τις διαφορές τους με τους όποιος άλλους.

Είναι –κατά κανόνα- άνθρωποι που μεγάλωσαν με το ΚΚΕ Εσωτερικού, έζησαν στο πετσί τους το βδελυρό πρόσωπο του αυταρχικού Σταλινισμού και του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού, βίωσαν στην εφηβεία τους και στη νεότητά τους τα γόνιμα χρόνια του Ρήγα Φεραίου και είδαν τον κόσμο να αλλάζει δραματικά και τα στερεότυπα να κονιορτοποιούνται. Βεβαίως δεν είναι μόνο αυτοί, υπάρχουν και πολλοί νεώτεροι άνθρωποι σε όλη αυτή την Πολιτική Συγχορδία.

Παρακολουθώντας τις «εξελίξεις» (βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά, γιατί δύσκολα μπορώ να βαφτίσω ως εξέλιξη την οπισθοδρόμηση) μόνο θλίψη νιώθει κανείς.

Αφ ενός για τις ίδιες τις θέσεις που εκφράζονται και αφ’ ετέρου για τον τρόπο που τις καθιστά εκτός όλων των άλλων και αντιαισθητικές.

Θεωρώ Κύριε Κουβέλη πως έχετε ένα σημαντικό χρέος που ξεπερνά και αυτή την πολιτική σας επιβίωση. Ένα χρέος έναντι όλων όσων σας έχουν στηρίξει τόσα χρόνια.

Και αυτό το χρέος έχει να κάνει με την έμπρακτη εκδήλωση συνέπειας σε μια σειρά ζητήματα.

Πρώτο αν και όχι αναγκαία πιο κρίσιμο, η επικείμενη επανεκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ζήτημα στο οποίο λάβατε σαφέστατη θέση που καλύπτει την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών όπου και αν αυτοί ευρίσκονται τοποθετημένοι Πολιτικά.

Αυτή τη στιγμή η Αριστερά (στην οποία θα περιλάβω και το κατά την αντίληψη μου βαθύτατα αντιδραστικό ΚΚΕ) για λόγους ξένους προς την Κοινή Λογική χαρίζει έναν πετυχημένο, αποδεκτό, και αγαπητό σε όλους Πρόεδρο στο κόμμα της εξουσίας , στη δεξιά της Νέας Δημοκρατίας και την δηλητηριώδη ακροδεξιά του ΛΑ.Ο.Σ.

Εξορίζει η Αριστερά τον εαυτό της από τη συμμετοχή της σε μία επιλογή που είναι α) Συμβολική β) συναινετική και γ) όχι Πολιτική αλλά Θεσμική.

Η πλέον εξωφρενική δήλωση, ήρθε από τα χείλη του κου Τσίπρα όταν χωρίς αιδώ δήλωνε πως «σέβεται και εκτιμά τον Πρόεδρο, αλλά δεν» ! Έλεος!

Τέτοια έλλειψη στοιχειώδους πολιτικής αγωγής σε ένα καθαρά Θεσμικό και Συμβολικό ζήτημα δεν την περιμέναμε από κάποιον που θεωρεί το εαυτό του φορέα του Αριστερού Ήθους.

Να θυμίσω σε τι επιπέδου ξεχαρβάλωμα βρίσκεται η χώρα Θεσμικά, Ηθικά, Οικονομικά, Πολιτικά;

Να θυμίσω πως εκείνες οι ελάχιστες ικανές συναινέσεις όπου μπορούν να βρεθούν είναι κρίσιμα αναγκαίες για μια κοινωνία που είναι στα όριά της;

Να θυμίσω πως αν η Αριστερά έχει έναν τρόπο να είναι «μπροστά» είναι γιατί υποτίθεται πως μπορεί να θρυμματίζει τα στερεότυπα και να προτείνει έμπρακτα την ουσία;

Άλλο ζήτημα: Ο περίφημος Καλλικράτης. Κατά τη γνώμη τόσο πολλών πολιτών όσο και τη δική μου, χωρίς ο Καλλικράτης ως προσχέδιο να είναι ιδανικός αποτελεί ωστόσο ένα γόνιμο πεδίο διαβούλευσης για τον Διοικητικό Χάρτη της χώρας για τα επόμενα χρόνια.

Και εξ όσων θυμάμαι όλοι μας για χρόνια μιλάμε και παραμιλάμε για τις συνθήκες εκείνες που θα δώσουν στην περιφέρεια οικονομική ανεξαρτησία και δυνατότητες ανάπτυξης μακράν του σχεδόν δικτατορεύοντος κέντρου των Αθηνών.

Ακόμα:
Την ώρα που η ακροδεξιά δράκα του ΛΑ.Ο.Σ και των συνοδοιπόρων του της Χρυσής Αυγής βυσσοδομούν κατά των αλλοεθνών συμπολιτών μας την ώρα που βάλλουν με αισχρότητα κατά των αυτονόητων που επιχειρεί αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση με το υπό κατάθεση Σχέδιο Νόμου για το φυσικό και αυταπόδεικτο δικαίωμα των νομίμως εγκατεστημένων αλλοδαπών το δικαίωμα ψήφου στις Δημοτικές εκλογές, η Αριστερά δεν μπορεί να είναι τόσο θρασύδειλη ώστε να μην υπερασπίζεται την προσπάθεια σθεναρά από όπου και αν αυτή προέρχεται!

Και μιλάμε εδώ για κάτι που ωρίμασε εδώ και καιρό με τους αγώνες της Αριστεράς και κανενός άλλου!

Δεν μπορεί αγαπητέ μου κε Κουβέλη η Αριστερά να είναι ένα διαρκές και στείρο «Όχι» επί παντός.

Η στάση του Σύριζα μέχρι στιγμής δεν είναι καν «προγραμματική αντιπολίτευση», μοιάζει παραδομένη σε μία θολή και επιτρέψτε μου ουσιαστικά απολίτικη «αντισυστημική αντίληψη» …λες και οι εκφραστές της ζουν σε άλλο πλανήτη εκτός συστήματος.

Μα αυτό το ρημάδι το «σύστημα», απίστευτα και χυδαία πρωτόγονο στην Ελλάδα, είναι που πρέπει να καλυτερεύσουμε κύριε Κουβέλη ώστε να ικανοποιεί αν μη τι άλλο τις βασικές αξίες που παρέχουν αξιοπρέπεια στους πολίτες μιας σύγχρονης δυτικής αστικής δημοκρατίας.

Εφ όσον κάποτε φτάσουμε εκεί, συζητάμε για παρακάτω….!

Γιατί δυστυχώς οι Επαναστατικές διαδικασίες όχι μόνο μας τελείωσαν αλλά, νομοτελειακά αποδείχθηκε πως γεννούν τον κάθε είδους αυταρχισμό και την ιδεολογική καταστολή προς την όποια Ετερότητα με το πρόσχημα της υπεράσπισης των «επαναστατικών κατακτημένων».

Και ακόμα πιο δυστυχώς, βρισκόμαστε στην Ελλάδα σε φάση βαθύτατης κρίσης, στον κυριολεκτικό πάτο, στα πρόθυρα μιας πλήρους κατάρρευσης.

Και αυτό αν σκεφτόμαστε στοιχειωδώς όχι Αριστερά ή Πατριωτικά, αλλά απλά Λογικά και έξω από τα μικροπολιτικά παίγνια, επιβάλλει Συναινέσεις για να μην πω πως στην πραγματικότητα επιβάλλει και μορατόριουμ σε διεκδικήσεις κινητοποιήσεις και απεργίες για ένα προαποφασισμένο διάστημα, για παράδειγμα, ενός έτους.

Με άλλα λόγια αγαπητέ κε Κουβέλη, δεν μπορεί κάτω από τις παρούσες συνθήκες η Ελλάδα να είναι κομμένη στα δύο, να παρεμποδίζονται οι εμπορικές αμαξοστοιχίες, να κινδυνεύουν εκατοντάδες επιχειρήσεις με τίναγμα στον αέρα δηλαδή και άλλες απολύσεις και άλλοι άνεργοι και η Αριστερά να μην έχει το θάρρος και τον πραγματικό ριζοσπαστισμό να καταγγείλει αυτές τις συντεχνιακές και εν τέλει αντικοινωνικές κινητοποιήσεις.

Εκτός, αν δεν έχει γίνει αντιληπτή η θέση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα. Εκτός αν…κάποιοι επιδιώκουν την κατάρρευση γιατί τάχα μέσα από αυτή θα προκύψει το απόλυτο χάος που θα γονιμοποιήσει την Επανάσταση και τον Σοσιαλισμό.

Αν ναι, τότε δεν καταλαβαίνω γιατί δεν στελεχώνουν τις τρομοκρατικές ομάδες που σπέρνουν βόμβες και αίμα προκειμένου να επιταχύνουν κατά τη λογική τους τη φθορά του συστήματος…

Όχι, το ζητούμενο δεν είναι ούτε κατά διάνοια μια συνταύτιση με το ΠΑΣΟΚ.
Όχι, το ζητούμενο δεν είναι μια καινούργια έκδοση της περίφημης Ε.ΑΔ.Ε και όλων των λογικών που προκάλεσαν τον εγκληματικό αυτοχειριασμό του ΚΚΕ Εσωτερικού στην απαρχή της ακμής του.

Όχι, το ζητούμενο δεν είναι ένα «καθεστωτικό» και «καθώς πρέπει» Συνασπισμό.

Ούτε εσάς προσωπικά θα σας «χάριζα» στο ΠΑΣΟΚ στο οποίο αν θέλατε να πάτε και θα το είχατε ήδη πράξει και δεν θα είχατε τη μοίρα κάποιων άλλων που εμφυτεύτηκαν και χάθηκαν.

Όμως δεν καταλαβαίνω τι εμποδίζει τον Συνασπισμό και κατ’ επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ , την Αριστερά εν γένει να βρίσκει το θάρρος και να συμφωνεί –όταν η κοινή λογική το επιβάλλει- να ασκεί κριτική με ολοκληρωμένες αλλά εφαρμόσιμες προτάσεις και να διαχωρίζει τη θέση του κάθετα από τον λαϊκισμό που χαρακτηρίζει το ΚΚΕ.

Εκπαιδεύτηκαν αρκετές πια φουρνιές στην «επαναστατική ημιμάθεια». Νισάφι.

Τέλος κε Κουβέλη, σας άκουσα σε μία τηλεόραση να επαναλαμβάνεται την (ορθή) άποψή σας για την στάση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ στην Προεδρική εκλογή.

Και μετά, σας άκουσα να λέτε πως ωστόσο, αν η απόφαση είναι αλλιώς, θα υπακούσετε στα Συλλογικά Όργανα.

Προσωπικά, αυτή την υπακοή δεν μπορώ να την καταλάβω. Ακριβώς με την ίδια έννοια που δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί μια διαφοροποίηση ενός βουλευτή οποιουδήποτε κόμματος ή και αρκετών σε ένα επί μέρους ζήτημα συνιστά «απειθαρχία» «σημάδι διάλυσης μιας παράταξης» και άλλα τέτοια φαιδρά. Γιατί επιμένουμε στη συντήρηση νοοτροπιών τόσο ξεπερασμένων; Έχουμε δει πόσες φορές βουλευτές των Εργατικών διαφωνούν με τις επιλογές της Κυβέρνησης τους και κανένας βέβαια δεν δημιουργεί ζήτημα;
Ο βουλευτής δίνει λόγο στους ψηφοφόρους του κυρίως. Αν οι θέσεις του είναι διαχρονικά γνωστές (όπως οι δικές σας) απαιτεί και να τις στηρίζει μέχρις εσχάτων.

Κύριε Κουβέλη, Η Ελλάδα χρειάζεται Αριστερά. Όχι Αριστερά προσχήματα. Αλλιώς…

[…Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
 προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ' όλη τη ζωή μου….] Τάσος Λειβαδίτης από τον Αιώνα εμπορίου.

Γιώργος Πήττας για το TVXS


Διαβάστε περισσότερα...

«Ποινή» απέλασης γιατί βοήθησε τον αδελφό του

Απίστευτη περιπέτεια Αλβανού που ζει δέκα χρόνια νόμιμα στην Ελλάδα: Η αστυνομία τον χαρακτήρισε «δουλέμπορο κατ' επάγγελμα» και τον απελαύνει, γιατί φιλοξένησε τον λαθρομετανάστη αδελφό του! Ο ανακριτής στον οποίο οδηγήθηκε τον είχε αφήσει ελεύθερο χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο.
Τα δύο αδέλφια είχαν να βρεθούν μήνες. Καθώς πλησίαζαν οι γιορτές, ο Φατμίρ πήρε την απόφαση να περάσει παράνομα τα ελληνικά σύνορα, αφού δεν μπορούσε να εξασφαλίσει νόμιμη άδεια παραμονής. Ξεκίνησε με τα πόδια από την Αλβανία και κατάφερε να βρεθεί στη χώρα μας, από κάποιο επικίνδυνο πέρασμα του νομού Καστοριάς. Υπό αυτές τις συνθήκες βρέθηκε στο σπίτι του αδελφού του, που ζει νόμιμα τα τελευταία δέκα χρόνια, στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης.

Ο 28χρονος Αστρίτ, θέλοντας να βοηθήσει τον Φατμίρ που αναζητούσε μια καλύτερη τύχη, του αγόρασε ένα εισιτήριο του ΟΣΕ με προορισμό την Αθήνα. Τον συνόδευσε μάλιστα ώς τον σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης. Εκεί όμως, λίγα λεπτά πριν αναχωρήσει το τρένο, αστυνομικοί τούς εντόπισαν και στον έλεγχο που ακολούθησε διαπίστωσαν ότι ο μικρός δεν είχε τα απαιτούμενα ταξιδιωτικά έγγραφα.


Ο παραλογισμός

Στο σημείο αυτό αρχίζει ο παραλογισμός. Η αδελφική αγάπη που οδήγησε στην παρανομία θεωρήθηκε «δουλεμπόριο κατ' επάγγελμα»! Τα δύο αδέλφια συλλαμβάνονται και «τυλίγονται» σε μια κόλλα χαρτί. Ο Αστρίτ χαρακτηρίζεται από τους αστυνομικούς «σκληρός διακινητής λαθρομεταναστών, επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια». Σε βάρος του ασκείται ποινική δίωξη για διευκόλυνση μεταφοράς λαθρομετανάστη σε βαθμό κακουργήματος.

Την υπόθεση αντιμετωπίζει στη λογική της βάση ο τακτικός ανακριτής, που τους αφήνει και τους δύο ελεύθερους χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο. Ο μικρός αδελφός απελαύνεται στη χώρα του, όπως είναι φυσικό, αφού βρίσκεται παράνομα στην Ελλάδα. Παραδόξως, η αστυνομία θεωρεί ότι και ο μεγάλος πρέπει να απελαθεί και δεν τον απελευθερώνει.

Ο Αστρίτ έχει καταφύγει στα διοικητικά δικαστήρια με πληρεξούσιο δικηγόρο, προκειμένου να αποτρέψει τη διοικητική του απέλαση. Νωρίτερα η αστυνομία είχε απορρίψει άλλη προσφυγή, αγνοώντας ότι ο άνθρωπος φιλοξένησε και προσπάθησε να βοηθήσει τον ίδιο του τον αδελφό. *
Του ΝΙΚΟΥ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ


Διαβάστε περισσότερα...

Η υποκρισία της εξουσίας

«Η αντίδραση στις υδροκέφαλες κυβερνήσεις» (τίτλος του Economist) είναι απόρροια της δυσαρέσκειας που προκαλεί η αύξηση κυβερνητικών σχημάτων μεγάλου μεγέθους και μεγάλης ισχύος.
Η επιστροφή σε τέτοιου είδους κυβερνήσεις αναγκάζει τους αρχιτέκτονες των σχημάτων να απαντήσουν σε μερικά βασικά ερωτήματα, οι απαντήσεις όμως τώρα είναι όλο και πιο δύσκολες, γράφει το βρετανικό περιοδικό. Το Time έχει ειδικό αφιέρωμα με τίτλο «Η τραγωδία της Αφρικής». Το Newsweek έχει τίτλο «Κενό έμπνευσης». Και φωτογραφία του Μπαράκ Ομπάμα. Ανάλυση για το πώς «ο πρωτοπόρος του 2008» (σ.σ. στην προεκλογική εκστρατεία των προεδρικών εκλογών) «έγινε ένας περιορισμένος πρόεδρος του 2010».

Καθώς πληθαίνουν οι ειδήσεις για εξωσυζυγικές σχέσεις πολιτικών, οι οποίοι παραπονούνται ότι πεθαίνουν οι οικογενειακές αξίες ή άλλων που χρησιμοποιούν δημόσιο χρήμα για ιδιωτική ωφέλεια, ενώ καταδικάζουν τις δαπάνες της κυβέρνησης, ο κόσμος έχει πάψει να εντυπωσιάζεται, ενώ ταυτοχρόνως είναι φανερό ότι ισχύς και υποκρισία συνδέονται, γράφει ο Economist.

Το ερώτημα είναι αν η ισχύς διαφθείρει ή αν τραβάει ανθρώπους που είναι ευεπίφοροι στη διαφθορά. Δύο επιστήμονες, ο Τζόρις Λάμερς, του Πανεπιστημίου Τίλμπουργκ στην Ολλανδία και ο Ανταμ Γκαλίνσκι του Πανεπιστημίου Νορθγουέστερν στο Ιλινόις, έκαναν μια σειρά πειραμάτων για να αναλύσουν το σύνδεσμο. Πρώτα προσπάθησαν να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση της ισχύος ή την απουσία της στο μυαλό των εθελοντών που συμμετείχαν στο πείραμα. Οταν το πέτυχαν, δοκίμασαν πόσο ισχυρή είναι η ηθική των εθελοντών. Και όπως ανέφεραν στο περιοδικό «Ψυχολογική Επιστήμη», βρήκαν ότι η εξουσία διαφθείρει.

Οι εθελοντές είχαν μια κλίμακα εννέα βαθμών. Το εννέα ήταν η απόλυτη ηθική. Το ένα η έλλειψη ηθικής. Τους ζήτησαν να βαθμολογήσουν τη διόγκωση των εξόδων ενός επαγγελματικού ταξιδιού. Τους έβαλαν να ρίξουν ζάρια (χωρίς να τους βλέπει κανείς) και τους είπαν ότι ο αριθμός που θα φέρουν αντιστοιχεί σε εισιτήρια συναυλίας που θα πάρουν μετά το πείραμα. Οι «ισχυροί» βαθμολόγησαν με 5,8 τη διόγκωση των εξόδων που έκαναν άλλοι. Οι «ανίσχυροι» με 7,2. Οι ισχυροί δηλαδή φάνηκε να αντιλαμβάνονται την ανηθικότητα. Στα ζάρια, όμως οι «ισχυροί» ανέφεραν ότι έριξαν μεγαλύτερες ζαριές σε σχέση με ό,τι ανέφεραν οι «ανίσχυροι». Και οι δύο είχαν κλέψει, αλλά οι ισχυροί το είχαν παρακάνει. Συνολικά το πείραμα έδειξε ότι η ισχύς τείνει να διαφθείρει και να ωθεί τον άνθρωπο σε μια τάση υποκρισίας, να θέλει δηλαδή να είναι οι άλλοι σε υψηλότερο επίπεδο από το δικό του.

Οι δύο ερευνητές έκαναν κι άλλα πειράματα. Πάλι με εθελοντές «ισχυρούς» και «ανίσχυρους», αλλά με την ίδια πράξη αυτή τη φορά. Βαθμολόγησαν την παραβίαση του ορίου ταχύτητας -λόγω καθυστέρησης σε ραντεβού- από τους ίδιους και από τους άλλους. Οι «ισχυροί» την παραβίαση των άλλων τη βαθμολόγησαν με 6,3. Τη δική τους με 7,6. Τη θεώρησαν πιο ηθική πράξη αν την έκαναν οι ίδιοι. Οι «ανίσχυροι» αντίθετα τη βαθμολόγησαν το ίδιο. Οι ισχυροί σε άλλο πείραμα βαθμολόγησαν με 6,6 την παραβίαση της φορολογικής νομοθεσίας από άλλους, αλλά με 7,6 τη δική τους. Οι «ανίσχυροι» θεώρησαν πιο ηθική την παραβίαση των άλλων 7,7, ενώ με τον εαυτό τους ήταν πιο αυστηροί, έβαλαν 6,8 στη φορολογική παράβαση.

Ισχυρών παρανομία

Αυτά δείχνουν ότι οι ισχυροί όντως φέρονται υποκριτικά, καταδικάζοντας περισσότερο το στραβοπάτημα των άλλων παρά το δικό τους. Το βλέπουμε σχεδόν κάθε μέρα, γράφει ο Economist. Οπως βλέπουμε και κάτι ακόμα: ότι όταν πιάνονται δεν δείχνουν να μετανιώνουν. Δεν είναι μόνο ότι παρανομούν, αλλά ότι θεωρούν δικαίωμά τους την παρανομία. Οι Λάμερς και Γκαλίνσκι έκαναν ακόμα μια σειρά πειραμάτων με ανθρώπους που θεωρούσαν ότι είναι ισχυροί ή ανίσχυροι και δικαίως είναι με άλλους που θεωρούσαν ότι δεν αξίζουν τη θέση ισχύος που έχουν ή την έλλειψη ισχύος στην οποία βρίσκονται. Τους έβαλαν να βαθμολογήσουν την κλοπή ενός εγκαταλειμμένου ποδηλάτου. Οι ισχυροί που πίστευαν ότι τους αξίζει η ισχύς βαθμολόγησαν με 5,1 την κλοπή από άλλους. Ηταν πιο χαλαροί (6,9) αν έπαιρναν εκείνοι το ποδήλατο. Οι δικαίως ανίσχυροι βαθμολόγησαν με 5,1 την κλοπή των άλλων και με 4,3 τη δική τους. Οι αδίκως ανίσχυροι έδωσαν 4,7 και 4,4 αντίστοιχα. Εντυπωσιακό ήταν το εύρημα στους ισχυρούς που θεωρούσαν ότι δεν άξιζαν την ισχύ. Ηταν σκληροί με τον εαυτό τους και λιγότερο με τους άλλους. Εδωσαν 6 στην κλοπή των άλλων και 3,9 αν έκαναν οι ίδιοι την κλοπή. Αυτό το φαινόμενο οι Λάμερς και Γκαλίνσκι το ονόμασαν «hypercrisy». Ελληνικά θα μπορούσαμε να το πούμε υπερκρισία. Το συμπέρασμα των δύο ερευνητών ήταν ότι όσοι θεωρούν πως δίκαια έχουν ισχύ, πιστεύουν ότι είναι και δικαιολογημένο να παραβούν το νόμο. Οχι μόνο γιατί εύκολα θα τη γλιτώσουν, αλλά και επειδή διαισθάνονται πως έχουν το δικαίωμα να παρανομήσουν. Αυτή η αίσθηση του δικαιώματος είναι κρίσιμη στο να κατανοήσουμε γιατί οι άνθρωποι με εξουσία συμπεριφέρονται άσχημα. Ο όρος «προνόμιο» μεταφράζεται σε «ιδιωτικός νόμος». Αν οι δύο επιστήμονες έχουν δίκιο, γράφει το βρετανικό περιοδικό, η αίσθηση που μερικοί ισχυροί άνθρωποι φαίνεται πως έχουν, ότι δηλαδή σε αυτούς ισχύουν διαφορετικοί νόμοι, δεν είναι ένα βολικό προπέτασμα καπνού. Πραγματικά το πιστεύουν. «Η αντίδραση στις υδροκέφαλες κυβερνήσεις» (τίτλος του Economist) είναι απόρροια της δυσαρέσκειας που προκαλεί η αύξηση κυβερνητικών σχημάτων μεγάλου μεγέθους και μεγάλης ισχύος. Η επιστροφή σε τέτοιου είδους κυβερνήσεις αναγκάζει τους αρχιτέκτονες των σχημάτων να απαντήσουν σε μερικά βασικά ερωτήματα, οι απαντήσεις όμως τώρα είναι όλο και πιο δύσκολες, γράφει το βρετανικό περιοδικό. Το Time έχει ειδικό αφιέρωμα με τίτλο «Η τραγωδία της Αφρικής». Το Newsweek έχει τίτλο «Κενό έμπνευσης». Και φωτογραφία του Μπαράκ Ομπάμα. Ανάλυση για το πώς «ο πρωτοπόρος του 2008» (σ.σ. στην προεκλογική εκστρατεία των προεδρικών εκλογών) «έγινε ένας περιορισμένος πρόεδρος του 2010». *
Ελευθεροτυπία



Διαβάστε περισσότερα...

«Κάποιοι να πάνε φυλακή»

Πριν στεγνώσει το μελάνι από το προηγούμενο άρθρο με τίτλο «Στείλε τον λογαριασμό αλλού», ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε προχθές για τη φοροδιαφυγή ότι «κάποιοι πρέπει να πάνε φυλακή, για να δείξουμε ότι εννοούμε όσα λέμε στα σοβαρά».
Ο υπουργός φημίζεται για ένα πράγμα: το σκανδιναβικό του φλέγμα. Επομένως, όταν φτάνει στο σημείο να εκφράζεται με απειλές, ο εισπρακτικός μηχανισμός δεν πάει καλά. Δεν απειλείς κάποιον που τον έχεις στο χέρι.

Αλλά και η ίδια η φράση, που καταγράφηκε όπως ειπώθηκε, έχει ένα κενό: δεν στέλνεις κάποιον φυλακή «για να δείξεις». Δεν στέλνεις τους ενόχους στον εισαγγελέα δειγματοληπτικά! Στέλνεις όλους τους ενόχους. Οχι «για να δείξεις»! «Για να δείξουν» έστελναν οι Γερμανοί τούς Ελληνες στο απόσπασμα.

Τα παραπάνω είναι δευτερεύοντα μπροστά στην ουσία. Ποιος πραγματικά πρέπει να πάει φυλακή; Ο επιχειρηματίας που φοροδιαφεύγει ή ο έφορος που πληρώνεται από τον επιχειρηματία για να φοροδιαφεύγει; (ο επιχειρηματίας). Ο βιομήχανος και ο εφοπλιστής που φοροφεύγουν ή οι βουλευτές, οι οποίοι έχουν ψηφίσει τους χαριστικούς νόμους, που του επιτρέπει να φοροφεύγει; Οι ιδιοκτήτες αλόγων του ιπποδρόμου, που φοροαπαλλάσσονται, ή οι βουλευτές που ψήφισαν τον σχετικό νόμο στη Βουλή;

Να πάνε φυλακή οι μάστορες όλου του κυκλώματος της οικοδομής που φοροδιαφεύγουν ή ο ελεγκτικός φορολογικός μηχανισμός, που δεν ελέγχει ποτέ ούτε την οικοδομή ούτε τους μάστορες;

Να πάει φυλακή ο συνταξιούχος μηχανικός, που κρύβει ότι δουλεύει ακόμα, ή οι βουλευτές που ψήφισαν ότι οι συνταξιούχοι του Δημοσίου μπορούν να κάνουν κι άλλη δουλειά;

Να πάει φυλακή ο αγρότης, που δηλώνει παραπάνω καλλιέργεια απ' αυτήν που κάνει, ή οι εκάστοτε υπουργοί, υφυπουργοί, γραμματείς, διευθυντές, τμηματάρχες, ελεγκτές του υπουργείου Γεωργίας, που ξέρουν και ανέχονται (αν δεν επικροτούν κιόλας, για να εξυπηρετήσουν κομματικά συμφέροντα τοπικά ή συνεταιριστικά) αυτή την κλοπή;

Να πάει φυλακή ο νοσοκομειακός γιατρός που παίρνει φακελάκι ή οι βουλευτές που ψήφισαν το μισθό του σε τέτοιο ύψος, ώστε, συνυπολογίζοντας το φακελάκι («έλα μωρέ, με το φακελάκι θα ζει αξιοπρεπώς») να του δίνουν έναν καλό μισθό;

Να πάει φυλακή ο βουλευτής, ο δικαστής, ο δημοσιογράφος, ο εφοριακός, ο τελωνειακός και όποιος άλλος υποχρεώνεται σε δήλωση «πόθεν έσχες», που φοροδιαφεύγει, ή οι δικαστικοί λειτουργοί που δεν ελέγχουν τις δηλώσεις; Ή μήπως να πάνε φυλακή οι βουλευτές, που ψήφισαν τον νόμο χωρίς να προβλέπουν έναν αξιόπιστο ελεγκτικό μηχανισμό, παρά νομοθέτησαν επιπόλαια, απαξιωτικά για την κοινωνία, έτσι για να πουλήσουν εντυπώσεις;

Να πάει φυλακή ο υπάλληλος του Γενικού Χημείου, που του κόπηκε κατά 10% το επίδομα χθες και θα κρύψει το νοίκι που παίρνει, ή να πάει φυλακή ο υπουργός των Οικονομικών, που υπέγραψε το βράδυ της Δευτέρας την περικοπή των επιδομάτων όλων των υπαλλήλων, εκτός των βουλευτών και των εργαζομένων στη Βουλή;!

Τα ερωτήματα, βεβαίως, είναι ρητορικά. Γιατί αν είναι κάποιος που πρέπει να πάει φυλακή είνα οι νομοθέτες και οι κυβερνήτες. Επειδή αυτοί, για πελατειακούς και άλλους διεφθαρμένους λόγους, έχουν δημιουργήσει και ανεχθεί τη φοροδιαφυγή στη χώρα.

Η φορολογική νομιμότητα είναι συνάρτηση συνείδησης και φόβου. Τη συνείδηση τη δημιουργεί η ισονομία και η δικαιοσύνη. Το φόβο, ο έλεγχος. Και για τα τρία, υπεύθυνος σύμφωνα με το νόμο, είναι η εκάστοτε κυβέρνηση, που αποτελείται από βουλευτές.

Από κει ας ξεκινήσει ο υπουργός Οικονομικών, αν θέλει «να δείξει ότι εννοεί όσα λέει στα σοβαρά».
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΤΕΤΡΑΔΗΣ


Διαβάστε περισσότερα...

850 μεγάλες επιχειρήσεις οφείλουν 450 εκατ. ευρώ

Η έκταση της εισφοροδιαφυγής έχει ξεφύγει και υπολογίζεται σε 8 δισ. ευρώ, ωστόσο, με πρόσχημα ότι ενδεχόμενο "σαφάρι" είσπραξης των οφειλομένων θα προκαλέσει έκρηξη της ανεργίας, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας προωθεί πάγιο σύστημα ρύθμισης οφειλών, που θα είναι ενιαίο για όλα τα ταμεία.

Ο Γ. Κουτρουμάνης ανέφερε χθες ότι οι απώλειες από την εισφοροδιαφυγή ξεπερνούν τα 8 δισ. ευρώ, ενώ την ίδια στιγμή τα ταμεία δεν έχουν εισπράξει 7,5 δισ. που αντιστοιχούν σε βεβαιωμένες οφειλές των επιχειρήσεων.

Ενδεικτικό της κατάστασης που υπάρχει στο μέτωπο της εισφοροδιαφυγής αποτελεί το στοιχείο σύμφωνα με το οποίο 850 (κυρίως μεγάλες) επιχειρήσεις οφείλουν στους ασφαλιστικούς φορείς πάνω από 500.000 ευρώ, διαμορφώνοντας "τρύπα" που προσεγγίζει τα 450 εκατ. ευρώ. Για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και της «μαύρης εργασίας» το υπουργείο Εργασίας θα ξεκινήσει:

* Ελέγχους από μικτά κλιμάκια, κατά προτεραιότητα σε επιχειρήσεις που παρουσιάζουν υψηλή παραβατικότητα.

* Επιβολή προστίμων 500 ευρώ ανά άτομο για την ανασφάλιστη εργασία, που θα διπλασιάζεται σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.

* Θα κληθούν οι επιχειρήσεις που οφείλουν μεγάλα ποσά να απαντήσουν για τον σχεδιασμό τους σε σχέση με την αποπληρωμή των χρεών τους. Στο πλαίσιο αυτό επιταχύνονται οι διαδικασίες αναγκαστικής είσπραξης σε περίπτωση μη ανταπόκρισής τους.

* Τροποποιούνται οι διατάξεις για την Αναλυτική Περιοδική Δήλωση, ώστε να θεωρείται ως μη γενόμενη -σε σχέση με τα πρόστιμα- στις περιπτώσεις που δεν συνοδεύεται με την καταβολή εισφορών.

* Διασταυρώνονται τα στοιχεία μεταξύ των ελεγκτικών μηχανισμών (ΣΔΟΕ, ταμείων κ.ά.)
Πετρόπουλος Α.



Διαβάστε περισσότερα...