Ευτυχώς απέτυχαν

Tου Παντελη Μπουκαλα

Αναρίθμητες φορές βρεθήκαμε στην ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον Θεό της Ελλάδας, τώρα όμως ήρθε ο καιρός να ευχαριστήσουμε και τον Αλλάχ. Αυτός πρέπει να φώτισε τους Καταρινούς εμίρηδες, πείθοντάς τους να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους για το Πλατυγιάλι του Αστακού· και όχι από φιλελληνισμό βέβαια, αλλά επειδή δεν τα βρήκαν με τους Ιταλούς συνεταίρους τους. Αν τα πράγματα πήγαιναν όπως ονειρευόταν η κυβέρνησή μας, δεν θα αργούσε να αποδειχθεί κακός μπελάς, κάκιστος, αυτό που τα φερέφωνά της το παράσταιναν σαν μέγα δώρο που θα έφερνε δουλειά στην περιοχή και πετροδολάρια αμέτρητα στην Ελλάδα όλη. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός προέβλεπε τον Ιούνιο ότι, μόνο από την είσπραξη ΦΠΑ, τα κρατικά ταμεία θα ενισχύονταν με ένα δισ. ευρώ. Τέτοια σιγουριά. Αναγγέλλονταν επίσης 1.500 θέσεις εργασίας. Και δεν ήταν καν 150.

Το «επενδυτικό σχέδιο», η μετατροπή του λιμανιού σε σταθμό αποθήκευσης και επαναεριοποίησης του αποδεδειγμένα επικίνδυνου και σχεδόν παγκοσμίως ανεπιθύμητου LPG (του υγροποιημένου πετρελαϊκού αερίου) και η δημιουργία μονάδας ηλεκτροπαραγωγής που θα πουλούσε το ρεύμα στους αδιαφορήσαντες εντέλει Ιταλούς, είχε όλες τις προδιαγραφές για να γίνει στο μέλλον αντικείμενο έρευνας από εξεταστική επιτροπή της Βουλής: Παρέμβαση κρατικών λειτουργών (υπουργών δηλαδή) για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων (σε ιδιωτική κοινοπραξία έχει εκχωρηθεί το Πλατυγιάλι και αυτή θα συνεργαζόταν με τους Καταρινούς κεφαλαιούχους), πρωταγωνιστική συμμετοχή μη θεσμικών παραγόντων (όπως ο αδελφός του πρωθυπουργού που πρόσθεσε στη ζυγαριά το βαρύ του όνομα), αξιοζήλευτη (βατοπεδινή θα έλεγε κανείς) ταχύτητα για τον πατροπαράδοτα βραδυπορούντα κρατικό μηχανισμό (η κοινοπραξία έλαβε άδεια ηλεκτροπαραγωγής σε δύο εβδομάδες, όταν συνήθως απαιτούνται μήνες), ελαφρά περιφρόνηση της περιβαλλοντικής παραμέτρου και μάλιστα από μια κυβέρνηση που πρώτα ορκίζεται στην πράσινη ανάτυξη και κατόπιν πίνει τον πρωινό καφέ της. Προφανώς κρίθηκε από τον υπερυπουργό Επικρατείας και Φαστ Τρακ κ. Παμπούκη ότι οι ρύποι που εκλύει το LPG, ρύποι με καρκινογόνες και μεταλλαξιογόνες ιδιότητες, είναι συμβατοί με τον ακαρνανικό κόσμο, ανθρώπινο και φυσικό, που αρχαιόθεν ιστορείται άγριος.

Δέκα χρόνια πριν, το Πλατυγιάλι ήταν ένα ήσυχο φυσικό λιμάνι θεωρητικώς δίπλα στον Αστακό, γιατί το χωρίζουν οι ζαλιστικές στροφές ενός δρόμου του ’50, όπου τα φορτηγά στενάζουν. Κολυμπούσαμε εκεί, ούτε τέταρτο δεν είναι από το χωριό μου. Ωσπου καρφώθηκαν οι μπάρες και τα STOP. Είπαν θα γίνει διαλυτήριο πλοίων. Δεν έγινε. Είπαν θα το κάνουν οι Ολλανδοί κέντρο επεξεργασίας των ευρωπαϊκών τοξικών αποβλήτων. Δεν το έκαναν· ευτυχώς. Είπαν θα γίνει μονάδα παραγωγής κλίνκερ. Δεν. Είπαν θα γίνει κάτι σαν εμιράτο. Δεν. Εμειναν οι μπάρες. Και το κολύμπι απαγορεύεται πια.