Οργανώνοντας τον Μεσαίωνα

Τα νούμερα είναι ανατριχιαστικά και απολύτως ενδεικτικά: Ένας στους δύο εργαζόμενους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη και ένας στους τρεις στην υπόλοιπη Ελλάδα προσλαμβάνεται πλέον με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή για εκ περιτροπής απασχόληση. Όλο δε και περισσότερες ήδη υφιστάμενες συμβάσεις πλήρους απασχόλησης μετατρέπονται σε δυσμενέστερες για τους εργαζόμενους σχέσεις εργασίας. Να θυμίσουμε ότι δεν έχει στεγνώσει ακόμα το μελάνι από την ψήφιση του νόμου για τη διάλυση του ασφαλιστικού και των εργασιακών σχέσεων.

Πρόκειται για μια πορεία προς την καταστροφή από κάθε άποψη. Η πρακτική απελευθέρωσης των απολύσεων και η περικοπή των αποζημιώσεων ουσιαστικά επιτρέπουν στις επιχειρήσεις να χρηματοδοτήσουν την έξοδό τους από την κρίση με λεφτά των εργαζομένων. Το κράτος επιδοτεί νομικά το κλείσιμο επιχειρήσεων, χωρίς να επωμίζονται το κόστος οι εργοδότες. Ακόμα χειρότερα, όμως, πριμοδοτεί την επισφαλή εργασία ή, όπως το έχει θέσει ο κ. Παπακωνσταντίνου, “οργανώνει τον Μεσαίωνα”.

Η μερική απασχόληση πάλι με τη σειρά της στερεί πόρους από τις εισφορές από τα ασφαλιστικά ταμεία και τροφοδοτεί τη σπείρα της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος.

Το χειρότερο όμως είναι ότι κατοχυρώνει τη μη μόνιμη δουλειά, την “απασχολησιμότητα” δηλαδή και την κατοχυρώνει ως κυρίαρχη μορφή εργασίας.

Κι αυτά για τους έχοντες δουλειά, καθώς, όπως προβλέπει η ΓΣΕΕ αλλά και επιβεβαιώνουμε εμπειρικά απ' όσα συμβαίνουν γύρω μας, η ανεργία θα φτάσει στο 20%. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με το κράτος να έχει αφαιρέσει κάθε δίχτυ προστασίας για τους ανέργους, ο εκβιασμός της “συμβολικής” αμοιβής και της υποαπασχόλησης περνάει πολύ ευκολότερα.