Η ταπείνωση των Ελλήνων

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η επιμήκυνση του δανείου των 110 δισ. ευρώ με λογικά επιτόκια είναι ένα λασκάρισμα στη σφικτή θηλιά που μας έχουν φορέσει, αφού προηγουμένως και για πολλά χρόνια ο δικομματισμός, με το ισχυρό πελατειακό σύστημα που είχε στήσει για να συντηρείται στην εξουσία, είχε τινάξει την μπάνκα στον αέρα. Βοηθούντων και των Αμερικανών, που φοβούνται πως μια γενίκευση της κρίσης χρεών στην ευρωζώνη είναι ικανή να πηδήσει τον Ατλαντικό, όπως τον πήδησε η χρηματοπιστωτική κρίση του 2007, όταν έσκασε η φούσκα του “καπιταλισμού καζίνο” και έφτασε στην Ευρώπη.

ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ λοιπόν πως εξασφαλίζεται μια δανειακή ανάσα. Σημαίνει μήπως αυτό ότι μετά είναι διαχειρίσιμο το πρόβλημα του εθνικού χρέους; Όποιος απαντήσει ναι, ας μας πει πώς, για πόσο χρόνο και με ποιες δυνάμεις μπορεί η ελληνική οικονομία να δημιουργεί ικανά πλεονάσματα για να αποπληρώνει τα χρέη της. Δεν είναι λάθος να θεωρούμε την κρίση διεθνή και να επιδιώκουμε συμμαχίες ικανές να ενισχύσουν τις διαπραγματευτικές μας θέσεις, αρκεί να μην ξεχνάμε τι πρέπει να κάνουμε εμείς ή, ακόμα χειρότερα, να θεωρήσουμε ότι με την επιμήκυνση λύσαμε τα προβλήματά μας.

Η ΕΦΑΡΜΟΖΟΜΕΝΗ πολιτική από την κυβέρνηση Παπανδρέου είναι αυτοκτονική, αφού, αντί να συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος, το οξύνει με εφιαλτικούς ρυθμούς. Το χρέος αυξάνεται διαρκώς, το ίδιο και η ανεργία, το ίδιο και η ύφεση στην ελληνική οικονομία. Σε τέτοιες συνθήκες η προβληματική οικονομική και παραγωγική μας βάση διαλύεται, αποκαλύπτοντας παράλληλα πως, πέρα από τον δημόσιο τομέα, και ο ιδιωτικός, δεν διαθέτει δυνάμεις με όραμα και προσόντα ανάπτυξης. Δείτε τις θέσεις του προέδρου του ΣΕΒ, που αντιπροσωπεύει τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του τόπου. Λες και διεκδικεί την τέταρτη θέση στα πάνελ της τρόικας! Για την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, που σαρώνει τη μεσαία και μικρή επιχειρηματικότητα, κουβέντα!

ΕΙΝΑΙ σίγουροι πως οι διαρθρωτικές αλλαγές θα δημιουργήσουν σύντομα τις προϋποθέσεις ανάκαμψης. Γιατί όμως οι δανειστές μας, που ξέρουν καλύτερα, δεν πείθονται από τις διαβεβαιώσεις Δασκαλόπουλου και περιμένουν να πάρουν τα λεφτά τους πίσω από τις εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας; Γιατί δεν συμμερίζονται τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις του μάγου της οικονομίας Γ. Στουρνάρα, που προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ 10% μέσα στα 5 προσεχή χρόνια; Είναι πολύ απλό. Ξέρουν πως αυτά που λένε είναι κουβέντες για εσωτερική κατανάλωση ή, αν θέλετε ακριβέστερη περιγραφή, πως υπηρετούν το νεοφιλελεύθερο πείραμα που θα μετατρέψει τη χώρα σε οικονομικό προτεκτοράτο.

ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΜΕ από το πρώτο ζητούμενο. Με ένα εκατομμύριο ανέργους, το πρώτο που έχεις να σκεφτείς είναι πώς μπορείς να βρεις πόρους ανάπτυξης ώστε μέσα σε 5 χρόνια να δημιουργήσεις τουλάχιστον 500.000 θέσεις εργασίας. Ιδιωτικά κεφάλαια για σοβαρές παραγωγικές επενδύσεις δύσκολα μπορείς να εξασφαλίσεις. Εδώ μπαίνει το θέμα των σημαντικών κοινοτικών κεφαλαίων που πρέπει να τοποθετηθούν στις πληττόμενες χώρες για να επανέλθουν σε τροχιά ανάκαμψης. Φτάνει; Όπως είμαστε σήμερα, τα περισσότερα οφέλη θα χαθούν. Και αυτό θα συμβεί διότι δεν υπάρχουν ικανές επιχειρηματικές δυνάμεις για να σηκώσουν αυτό το βάρος, καθώς οι μεγάλοι παίκτες, χρόνια στη διαπλοκή, δεν μπορούν να κινηθούν με νέους κανόνες, όταν οι κυβερνήσεις δεν έχουν τη βούληση και την ανεξαρτησία να θέσουν τους νέους όρους.

ΕΔΩ δεν είναι Γερμανία, όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα συνδικάτα αρκούνται σε μια καλή διαιτησία από το κράτος για να τρέχουν τη μηχανή. Εδώ δεν υπάρχει μηχανή. Ανταλλακτικά σκόρπια κείθε - δώθε, χωρίς να είναι σίγουρο πως μπορεί, αν μονταριστούν, να βγει ενέργεια. Το κράτος, στις σημερινές συνθήκες, πρέπει να παίξει σημαντικό ρόλο και να ηγηθεί των προσπαθειών εξωστρέφειας για τα ελληνικά προϊόντα. Έχουμε χάσει όλες τις αγορές, ακόμα και σε τομείς όπου υπάρχει συγκριτικό πλεονέκτημα, όπως για παράδειγμα είναι το ελαιόλαδο.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που προκύπτει είναι σαφές: Μπορεί αυτή η κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές της και να στρωθεί στη δουλειά, όπως έχουν προτείνει ο Στίγκλιτς, ο Κρούγκμαν, ο Ντελόρ και κάθε σώφρων οικονομολόγος ή πολιτικός που δεν πρακτορεύει τις λύσεις Φρίντμαν; Κανείς δεν ξέρει. Αν κρίνουμε από τις συνεχείς αποκαλύψεις Στρος Καν ότι ο κ. Παπανδρέου αμέσως μετά την εκλογική του νίκη του τηλεφώνησε για να βοηθήσει το ΔΝΤ την Ελλάδα, δεν πρόκειται απλά για λάθος επιλογές, αλλά -μάλλον- για διατεταγμένη υπηρεσία. Και όπως είπε πρόσφατα ο διευθυντής του ΔΝΤ: “Η κρίση απέχει πολύ από το να έχει τελειώσει. Ανταποκριθήκαμε στην οικονομική κρίση. Δεν κυριαρχήσαμε όμως επί της κοινωνικής κρίσης".

d.xristou@avgi.gr