Οι ουρανοί δεν αγάλλονται και δεν χαίρεται η φύσις όλη

Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Η κρίση δεν πλήττει μόνο την Ελλάδα. Πολλές οικονομίες αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Μεγάλη ανεργία, υψηλό δημόσιο χρέος, δημοσιονομικά ελλείμματα και χρεωκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το 2010, στις 30 πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου το χρέος τους θα φτάσει το 100% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος τους. Στην Ιαπωνία το 200%, στην Ιταλία το 127,3% και στην Ελλάδα το 111,8%. Το πρόβλημα επομένως δεν είναι τόσο στο πόσα χρωστάς, αλλά στους όρους με τους οποίους δανείζεσαι και τι κάνεις τα δανεικά. Στην ελληνική περίπτωση, μέσω των αξιολογήσεων και των επιτοκίων, πολλοί προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν και η χρησιμοποίηση των πόρων χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια και διαφθορά.

Η κρίση του χρέους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με την δημιουργία μηχανισμών κοινής και αλληλέγγυας αντιμετώπισης κρισίμων καταστάσεων. Άλλωστε το θεσμικό πλαίσιο για μια τέτοιου τύπου παρέμβαση υπάρχει.

Σ’ ό,τι αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα στην Ευρώπη των 27, το 2010, σύμφωνα με προβλέψεις της Επιτροπής, θα φτάσει στο 7,3% του ΑΕΠ, αύξηση δηλαδή κατά 1,3 μονάδα σε σχέση με το 2009. Στο Ηνωμένο Βασίλειο θα φτάσει το 13,8%, στην Ισπανία το 9,8%, στη Γαλλία το 7% και στη Γερμανία το 5,9%.

Ας σταματήσουν λοιπόν οι εταίροι μας να μας αντιμετωπίζουν ως το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και να μας πιέζουν αφόρητα για γρήγορη προσαρμογή στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Το Σύμφωνο αυτό προ πολλού έχει τιναχτεί στον αέρα. Η υποταγή δε σ’ αυτό αποτελεί τροχοπέδη στην υιοθέτηση μέτρων που θα βγάλουν τη χώρα μας από την κρίση.

Ο υπουργός Οικονομικών γυρίζει τις πρωτεύουσες της Ευρώπης, προσπαθώντας να αποκαταστήσει την χαμένη αξιοπιστία της χώρας μας. Υπάρχει όμως κάτι σοβαρότερο: Η απώλεια της αξιοπιστίας της κυβέρνησης από τον ελληνικό λαό, ο οποίος τελειώνει δύσκολα τη χρονιά και βλέπει να ξημερώνουν ακόμα δυσκολότερες μέρες τα επόμενα χρόνια.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Public Issue, (Καθημερινή 20/12), το 84% του δείγματος θεωρεί ότι πρόκειται για πολύ μεγάλη κρίση και μόνο το 1% ότι δεν υπάρχει κρίση. Για το 26% η κρίση θα διαρκέσει 2 χρόνια και το 22% πιστεύει ότι η διάρκειά της θα ξεπεράσει τα 5 χρόνια.

Οι ουρανοί λοιπόν δεν αγάλλονται και όλη η φύση δεν χαίρεται. Βιώνουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση που απαιτεί μια διαφορετική αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν την οικονομία και την κοινωνία μας. Την ανεργία, τις εισοδηματικές ανισότητες, τη φτώχεια, το χρέος και την εξάρτηση, την αδιαφάνεια και τη διαφθορά.

Όλα αυτά προϋποθέτουν ενίσχυση της παρέμβασης του Κράτους και αυτό ζητούν οι πολίτες. Στην έρευνα της Public Issue, το 84% του δείγματος πιστεύει ότι πρέπει να ενισχυθεί η κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Προς ποια όμως κατεύθυνση θα κινηθεί η κυβέρνηση και ποιες τομές θα επιχειρήσει;

Ας αφήσουμε το πολύ προχωρημένο θέμα της παρέμβασης στον σκληρό πυρήνα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής (στα εργασιακά η μόνη μέχρι τώρα παρέμβαση δεν στρέφεται στον μεσαίωνα των εργασιακών σχέσεων, αλλά στην μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων) και ας περιοριστούμε σε αυτό που η ίδια προβάλει ως λύση: Την αναθέρμανση της οικονομίας.

Ο αποτελεσματικότερος τρόπος για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η στήριξη των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων και η αύξηση της αγοραστικής δύναμης των χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας και μπορούν να υποκαταστήσουν τις εισαγωγές προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης. Το πρόσθετο εισόδημα των χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών του πληθυσμού αυξάνει την αγοραστική τους δύναμη, δαπανάται στο μεγαλύτερο ποσοστό του και δημιουργεί εισοδήματα που παραμένουν στην εγχώρια σφαίρα της οικονομίας χωρίς να διαφεύγουν, όπως συμβαίνει σε μεγάλο ποσοστό με τα υψηλά εισοδήματα.

Είναι στοιχειώδες, αγαπητοί φίλοι του ΠΑΣΟΚ, όπως θα έλεγε ο Κόναν Ντόυλ, μάλλον και ο Κέυνς· μαζί με τις ευχές τους και τις δικές μου για τα Χριστούγεννα
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΚΑΒΟΥΡΙΑΡΗ


Διαβάστε περισσότερα...

Από τη μηδενική ανοχή στη συλλογική και τώρα στην οικογενειακή ευθύνη

Μόλις πριν από ενάμιση μήνα, από αυτήν εδώ την στήλη και με αφορμή τα επεισόδια στο «Φλοράλ», υπό τον τίτλο «Από τον Boby στον μπάτσο», σημείωνα:

«(…) έχει την σημασία του να δει κανείς τα μηνύματα που εξέπεμψε η πολιτική ηγεσία του Προστασίας του Πολίτη από τις πρώτες μέρες που ανέλαβε. Η επίκληση της ασφάλειας και η προσπάθεια εμπέδωσης αυτού του κλίματος, με το υφιστάμενο προσωπικό και τις μεθόδους τις οποίες αυτό έχει μάθει να εφαρμόζει, μπορεί ίσως να 'αγγίζει' κάποια μικροαστικά αντανακλαστικά, αλλά, παραβλέποντας συγκεκριμένες κοινωνικές συνθήκες και την ιστορικότητά τους, λειτουργεί ετεροβαρώς και τελικά υπονομεύει και αυτό τον στόχο που υποτίθεται θέλει να υπηρετήσει».

Και λίγο πιο κάτω πρόσθετα:

«Είναι προφανές ότι οι δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ., πήραν εντελώς διαφορετικό μήνυμα από τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, τις πρώτες μέρες της υπουργίας του. Ο 'αποκεφαλισμός' της ηγεσίας της μπορεί για λίγο να συγκρατήσει τους θερμοκέφαλους αστυνομικούς. Δεν φτάνει όμως για να αλλάξει τη νοοτροπία που έχει, δυστυχώς, αποτυπωθεί στο DNA του Σώματος».

Δεν διεκδικώ δικαίωση για όσα έγραφα. Τα παραθέτω απλώς γιατί, όπως αποδείχθηκε την περασμένη εβδομάδα, ήμουν τόσο καλοπροαίρετος, που απλώς ήμουν εκτός κλίματος.

Τι είχαμε την προηγούμενη βδομάδα; Το Σάββατο, παραμονή των πρώτων διαδηλώσεων για τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η Αστυνομία ανακάλυψε το «Ρεσάλτο» στο Κερατσίνι και έκανε «ντου» συλλαμβάνοντας όσους ήταν εκείνη την στιγμή στην καφετέρια. Μόνο που ο αυτοδιαχειριζόμενος αυτός χώρος λειτουργεί χρόνια και είναι γνωστό τοις πάσι πως αποτελεί ένα στέκι στο οποίο συχνάζουν πιτσιρικάδες και μεγαλύτεροι νέοι της ευρύτερης περιοχής.

Όλοι στο ίδιο τσουβάλι, με κακουργηματικές κατηγορίες, που έπεσαν στη συνέχεια, για να αφεθούν τελικά ελεύθεροι, μέχρι να γίνει η δίκη τους, που προσδιορίστηκε για την άνοιξη.

Τις επόμενες μέρες, το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» εκφράστηκε επίσης με προληπτικές συλλήψεις (προσαγωγές τις λένε τώρα) που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Και στις αιτιολογημένες αντιδράσεις της αριστεράς για την εφαρμογή αυτής της νέας εκδοχής συλλογικής ευθύνης ο υπουργός, που νωρίτερα έβγαζε κουτσομπολίστικα στον αέρα όσα υποστηρίζει ότι συζητούσε το μεσημέρι της Κυριακής με έναν πολιτικό αρχηγό, τον Αλέξη Τσίπρα, έκανε «κόντρα ρελάνς» λέγοντας πως, αν χρειαστεί, θα συλλάβει δυο και τρεις χιλιάδες διαδηλωτές. Προληπτικά. Έτσι ακομπλεξάριστα. Και ανερυθρίαστα.

Αυτά από έναν υπουργό, τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που ανατράφηκε με τα… νάματα του εκσυγχρονισμού, στήριξε τον Γιώργο Παπανδρέου και επέστρεψε στο υπουργείο όπου... δοξάστηκε με την εξάρθρωση 17Ν και ΕΛΑ επιδιδόμενος σε ασκήσεις πολιτικών ακροβασιών. Από τη συγγνώμη στον Παπαχρήστο και την καρατόμηση του πρώην αρχηγού της ΕΛΑΣ, στο δόγμα μηδενικής ανοχής. Και από τις μαζικές προληπτικές συλλήψεις στην εξαγγελία της κατάργησης των δακρυγόνων - που, παρεμπιπτόντως, αν για να εφαρμοστεί περάσει όσος χρόνος έχει περάσει απ’ την εξαγγελία της κατάργησης του κουκουλονόμου, ο οποίος ακόμη ισχύει βέβαια, τότε απλώς θα έχει ξεστοκάρει από δακρυγόνα η Αστυνομία.

Ο «σερίφης» και τα… γαλόνια του

Δεν μπορώ να γνωρίζω αν μετά τα εύσημα που του απένειμε πρωτοσελίδως η «Απογευματινή» αισθάνεται επιτυχημένος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Δεν αντιστέκομαι όμως στον πειρασμό να επισημάνω ότι από τους ίδιους χώρους που προέρχονται τα «εύγε» προς τον υπουργό προήλθαν και οι αήθεις καρατζαφέρειες ειρωνικές αναφορές προς τον αντιπρόεδρο της Βουλής Γρηγόρη Νιώτη. Αναφορές που ελάχιστα απείχαν απ’ την επέκταση του δόγματος της συλλογικής ευθύνης και στο επίπεδο της οικογενειακής ευθύνης.

Δεν μπορώ να ξέρω τι «παιζόταν» στο «Ρεσάλτο», ούτε αν και πόσοι απ’ όσους εκείνη την ώρα βρίσκονταν στο στέκι είχαν κάποια σχέση με ό,τι παιζόταν. Αν παιζόταν κάτι. Αλλά, έλεος, τα παιδιά του Νιώτη, που ήταν εκείνη την ώρα εκεί και συνελήφθησαν, ήταν 30 και 28 ετών. Ούτε παιδιά, ούτε έφηβοι, ούτε καν στη μετεφηβική ηλικία.

Αλλά η διολίσθηση, λίγο - λίγο, είναι εμφανής: από τη μηδενική ανοχή στη συλλογική και τώρα στην οικογενειακή ευθύνη - εκφράστηκε αυτή και άμεσα από την παραπομπή γονέων κάποιων από τους προσαχθέντες για πλημμελή επιμέλεια ανηλίκων.

Και κάτι τελευταίο για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη: επιστρέφοντας στο υπουργείο απ’ όπου εξάρθρωσε 17Ν και ΕΛΑ, ίσως είναι λίγο ανθρώπινο να νοιώθει κατά κάποιο τρόπο κομματάκι «σερίφης». Εξηγείται έτσι, χωρίς να δικαιολογείται, γιατί σε ένα απ’ τα πολλά τηλεοπτικά πάνελς στα οποία μετείχε, δήλωσε ότι δεν προσήλθε για να κάνει διάλογο (!) και αρνήθηκε να συνομιλήσει με μια 16χρονη μαθήτρια. Προφανώς, οι σερίφηδες δεν συζητούν, βγάζουν διαγγέλματα, όταν δεν πυροβολούν.

Αλλά, για την ιστορία, ας σημειωθεί πως ένα από τα δυο «γαλόνια» που κέρδισε κατά την προηγούμενη θητεία του στο υπουργείο αυτό ο Μ. Χρυσοχοΐδης, έχουν ήδη ξηλωθεί. Το Εφετείο, έκλεισε οριστικά την υπόθεση ΕΛΑ, αθωώνοντας τους εν ζωή κατηγορουμένους.

Αυτό 7 χρόνια μετά τη σύλληψη και διαπομπή τους. Αν η Δικαιοσύνη κάνει τη δουλειά της, δεν υπάρχει ένα ηθικό ζήτημα για τις διωκτικές αρχές που αποδεικνύεται τώρα ότι δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους τότε; Ότι τελικά διέσυραν αθώους, και με τη βούλα της Δικαιοσύνης, ανθρώπους;

Επειδή απάντηση φυσικά δεν θα πάρουμε, η παραπάνω επισήμανση ας κρατηθεί ιδίως από εκείνους, που με όρους αποτελεσματικότητας, θεώρησαν λόγω των υποθέσεων της τρομοκρατίας, επιτυχημένη την προηγούμενη θητεία Χρυσοχοΐδη στο τότε Δημοσίας Τάξεως. Κατά το ήμισυ, τουλάχιστον, δεν ήταν.
Του ΝΟΤΗ ΑΝΑΝΙΑΔΗ




Διαβάστε περισσότερα...

Ματατζήδες και κουκουλοφόροι

Καλώς τα παιδιά! Ματατζήδες με κουκουλοφόρους υπό την επίβλεψη ανώτερου αξιωματικού της ΕΛ.ΑΣ., προχθές στα Χανιά. Βίντεο που ανέδειξε το athens.indymedia...

avgi.g



-
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ

O ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ - ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ


-
Διαβάστε περισσότερα...

Επανέρχεται στο ζήτημα της μείωσης των μισθών στην Ελλάδα ο Τρισέ

Βρυξέλλες. Μέτρα εξυγίανσης της οικονομίας της ανάλογα με αυτά που πήρε και η Ιρλανδία -η οποία μείωσε και τους μισθούς- πρέπει να πάρει και η Ελλάδα είπε, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, απαντώντας χθες σε ερωτήσεις των μελών της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του Ευρ. Κοινοβουλίου.
Αναφερόμενος στην Ελλάδα ο κ. Τρισέ είπε μεταξύ άλλων ότι «η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολη. Γνωρίζουμε όλοι τα αριθμητικά στοιχεία και τις γενναίες αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν (για παράδειγμα, στην κατεύθυνση της φορολογικής μεταρρύθμισης, αλλά και τις γενικότερες αλλαγές στρατηγικής)… Απαιτούνται γενναίες αποφάσεις, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι οι αποφάσεις αυτές είναι αναγκαίες και ελπίζουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα έχει τη διορατικότητα να τις λάβει».

Απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή Ν. Χουντή (ΣΥΡΙΖΑ) για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ο πρόεδρος της ΕΚΤ επανέλαβε την ιδιαίτερα δυσχερή κατάσταση με την οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η ελληνική κυβέρνηση και αναφέρθηκε στην περίπτωση της Ιρλανδίας, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση αυτής της χώρας ορθώς έλαβε δύσκολες αποφάσεις, κάτι που πρέπει να πράξει και η Αθήνα. «Χρειαζόμαστε μια αξιόπιστη μεσοπρόθεσμη στρατηγική», τόνισε ο κ. Τρισέ
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

Κατεδαφιστέα...

Ετσι, λοιπόν: «Κατεδαφιστέο μνημείο αντιφάσεων, ανίκανο να στοιχειοθετήσει καταδίκες», αποδείχτηκε «ο κορμός του αποδεικτικού υλικού» στον οποίο στηρίχτηκε η υπόθεση ΕΛΑ...

Οι κατηγορούμενοι -όμηροι επί επταετίαν- είναι αθώοι. Αλλά οι αρχιτέκτονες του δυσώδους φιάσκου θα ευθύνονται εσαεί γι' αυτή την κακουργία (...«Η ψευδεπίγραφα παρουσιαζόμενη ως δίκη ΕΛΑ είναι μια σχεδιασμένη-μεθοδευμένη πλεκτάνη και σκευωρία», έλεγε ο αείμνηστος Κώστας Αγαπίου... Κάτι παλιοτόμαρα που προεξοφλούσαν την ενοχή του, ας βρουν το θάρρος έστω και τώρα να ζητήσουν συγγνώμη. Ούτως ή άλλως, το στίγμα θα τους συνοδεύει όσο ζουν) *** Ετσι, λοιπόν: για την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας μιλούσε ο πρωθυπουργός της χώρας (στο υπουργικό συμβούλιο της 5/11/09), για μια χώρα που δεν διατρέχει κανένα κίνδυνο χρεοκοπίας μιλούσε ο ίδιος άνθρωπος προχθές στο CNN. Αμέσως κατέβηκαν από τις βιτρίνες των μήντια τα «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» και ανέβηκαν διθύραμβοι από «νέον» για τους μεσσίες της ταχύρρυθμης σωτηρίας *** Ετσι, λοιπόν: «Ούτε δέκα...

ούτε είκοσι ούτε τριάντα αλλά εξήντα εννιά άτομα αποτελούν την τελική λίστα της ελληνικής αντιπροσωπείας που θα "ανηφορίσει" αεροπορικώς για την Κοπεγχάγη», έγραψε χθες στην «Ε» ο Φίλης Καϊτατζής, με αφορμή τη διεθνή διάσκεψη για τις κλιματικές αλλαγές... Προφανώς, πρόκειται για ολιγομελή αντιπροσωπεία, στο πλαίσιο των κυβερνητικών αποφάσεων για αυστηρές περικοπές (...Δοθείσης ευκαιρίας: Πόσες Επιτροπές καταργήθηκαν από τη σημερινή κυβέρνηση, πόσες έχουν συσταθεί από την ίδια και ποιο είναι το οικονομικό όφελος που προκύπτει; Επίσης, ποια ήσαν τα λειτουργικά έξοδα των υπουργείων επί Ν.Δ. και ποια είναι σήμερα; Είπαμε, όλα στο Διαδίκτυο. Ευκρινώς και αναλυτικά) *** CUT: «Η Αριστερά αδυνατεί να αντιληφθεί τις μεταβολές που συντελούνται εν αγνοία της και χωρίς την άδειά της», έγραψε χθες στην «Ε» ο Κώστας Βεργόπουλος, με αφορμή (και) την εκλογή Σαμαρά. «Το ζήτημα δεν είναι ότι η Δεξιά μετατοπίζεται, αλλά κυρίως ότι καταρρέει η αριστεροδεξιά συναίνεση, που είχε αναχθεί σε "ιερό και όσιο" για την πολιτική αδράνεια της τελευταίας δεκαπενταετίας και ένα νέο σκηνικό αναδύεται» (...Μ' άλλα λόγια, αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία είναι αυτό που δεν αντιλαμβάνεται η Αριστερά, καθώς και ορισμένες χασμώμενες πέννες της ανακυκλούμενης μικροπολιτικής) *** Ετσι: Στον Υμηττό, σύννεφα λευκά, των ηφαιστείων. Στο κέντρο, «μυρωδιά από θειάφι». Και «μέσα μου, αλλάζουνε θέση και μορφή τα αισθήματα: η ταυτότητα των ηρώων, η άγρια ικανοποίηση να λες Οχι»...
Ελευθεροτυπία



Διαβάστε περισσότερα...

Εκτός από τους αριθμούς, υπάρχει και η πραγματικότητα, κύριε Τρισέ

κ. Τρισέ,

Κατοικώ στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Δουλεύω περίπου 12 ώρες την ημέρα και αν δεν δουλέψω δεν πρόκειται να με πληρώσει κανείς, δηλαδή είμαι ελεύθερη επαγγελματίας.

Στην εφορία χρωστάω συνολικά περίπου 800 ευρώ, τα οποία προέρχονται από κάποια περαίωση και κλήσεις της τροχαίας.

Πάνω από ένα χρόνο τώρα ακούω και διαβάζω διάφορα νούμερα που υποτίθεται ότι δείχνουν την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Δυσκολεύομαι ωστόσο να καταλάβω το νόημα αυτών των αριθμών διότι:

Ποτέ δεν είναι οι ίδιοι για διάστημα πάνω από μια εβδομάδα.

Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την ορθότητά τους, ούτε αυτοί που τα βγάζουν, γιατί είναι μια αλυσίδα επιτροπών που η μία δουλεύει με τα στοιχεία που δίνει η άλλη, χωρίς να έχει την αρμοδιότητα ή τη δυνατότητα να ελέγξει τις πηγές και τη μέθοδο με την οποία της δόθηκαν οι αριθμοί. Επίσης σας βεβαιώνω ότι ελάχιστοι βουλευτές του κοινοβουλίου μας γνωρίζουν πώς ακριβώς βγαίνουν αυτοί οι αριθμοί.

Εκτός όμως από τους αριθμούς, υπάρχει και η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα λοιπόν, κ. Τρισέ, για μένα είναι ίδια εδώ και πολλά χρόνια, πριν ακόμα από το ευρώ. Δηλαδή δουλειά, δουλειά, δουλειά και λογαριασμοί, λογαριασμοί, λογαριασμοί…

Μάλιστα μετά το ευρώ μπήκαν στη ζωή μας και τα δάνεια. Ξέρετε πριν από το ευρώ, η μόνη που έδινε δάνεια ήταν η Εθνική Τράπεζα και αν δεν είχες κάποιο γνωστό ή δεν ήσουν δημόσιος υπάλληλος, δεν υπήρχε περίπτωση να πάρεις δάνειο, και έτσι ούτε που το σκεφτόσουν να πάρεις δάνειο.

Μετά το ευρώ, όμως , εσείς το ξέρετε καλύτερα από μένα, τα δάνεια ήρθαν να καλύψουν τη διαφορά των εσόδων - εξόδων σε όλα τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, κι αυτή ήταν μια απόφαση που πήρατε εσείς, γιατί διαφορετικά η Ελλάδα δεν μπορούσε να μπει στη ζώνη του ευρώ. Έτσι, ενώ προηγουμένως ξοδεύαμε μόνο αυτά που είχαμε, με αποτέλεσμα να μην είμαστε καλή αγορά γιατί καταναλώναμε λίγα, μας δανείσατε για να καταναλώνουμε πολύ, εμείς μπήκαμε σ’αυτό το παιχνιδάκι με τον ενθουσιασμό που μας διακρίνει, αλλά νομίζαμε ότι αυτό είναι μια συμφωνία. Δηλαδή εσείς θα μας δανείζετε, εμείς θα μασάμε, θα ντυνόμαστε, θα χτίζουμε για να αναπτυχθεί η οικονομία της ευρωζώνης και όλα θα ήταν μια χαρά.

Ξαφνικά αρχίσαμε να ακούμε ότι είμαστε σπάταλοι, ότι δανειζόμαστε χωρίς μέτρο και γενικά ότι υπάρχει οικονομική κρίση, και μάλιστα είπαν οι τράπεζες εδώ στην Ελλάδα ότι πρώτα θα ξεπεραστεί η κρίση και μετά θα αρχίσουν πάλι να δανείζουν, γιατί όπως καταλαβαίνετε ο δανεισμός έχει διακοπεί.

Τώρα όμως η κατάσταση είναι διαφορετική, κ. Τρισέ μου. Τώρα, χωρίς να ξέρουμε τι έσοδα θα έχουμε και αν θα έχουμε, γιατί έχει αρχίσει μια ιστορία και όλοι θέλουν να απολύσουν τους πάντες και άρα τι πελάτες θα έχουμε και εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες, ξέρουμε όλοι τι πρέπει να πληρώσουμε. Δηλαδή πιο απλά, γιατί ξέρω ότι σας δυσκολεύω, μπορώ να μην έχω δουλειά, αλλά δεν μπορώ να μην πληρώνω. Καταλάβατε;

Και κάτι άλλο. Εγώ προς το παρόν πληρώνω. Αν το τραβήξετε όμως κι άλλο, θα το ξανασκεφτώ. Όσο όμως πληρώνω, όποτε ξανααναφερθείτε στην Ελλάδα και στους Έλληνες με τον γνωστό τρόπο που συνηθίζετε, θα προσθέτετε τη φράση «εξαιρείται η κ. Φ. Νικολιδάκη», γιατί, αν δεν το κάνετε αυτό, θα σας κάνω μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση και θα σας ζητήσω μεγάλη αποζημίωση. Διότι, εκτός του ότι δεν με αφορά καθόλου η κρίση την οποία επικαλείσθε, σας πληροφορώ ότι είμαι αριστερή και ουδέποτε ψήφισα ΠΑΣΟΚ η Νέα Δημοκρατία, άρα ποτέ κανένας δεν δανείστηκε με δική μου εντολή. Το καταλάβατε, κ. Τρισέ μου;

Φλώρα Νικολιδάκη




Διαβάστε περισσότερα...

Ακούς εκεί να θέλει και αμάξι η καθαρίστρια!

«Θέλω να εκφράσω κι εγώ τη συμπάθειά μου στην καθαρίστρια, τη συνδικαλίστρια, γι’ αυτό που έγινε στο αυτοκίνητό της. Βέβαια, όταν μιλάμε για κρίση στην οικονομία και μια καθαρίστρια έχει ένα αυτοκίνητο αρκετά ακριβό, δείχνει ότι ίσως δεν υπάρχει τόση κρίση στα φτωχότερα στρώματα! Νομίζω ότι βιτριόλι στο αυτοκίνητο δεν δικαιολογεί να της χαριστεί ένα τριάρι! Μία γκαρσονιέρα ίσως». Τάδε έφη Καρατζαφέρης χθες στη Βουλή, στη συζήτηση για την παραχώρηση διαμερίσματος στην Κωνσταντίνα Κούνεβα. Ενθουσιασμένος μάλιστα από το χιούμορ του αυλικού που εξέπεμψε, εξέδωσε και σχετικό δελτίο Τύπου.

Προχθές ο κ. Καρατζαφέρης έλεγε στη Βουλή ότι είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη με 13ο μισθό. Χθες του φάνηκε ακριβό το αυτοκίνητο της καθαρίστριας.

Έτσι είναι οι καθαρίστριες σήμερα, τους τρέχει ο παράς από τα μπατζάκια, όχι σαν τους μητροπολίτες που δεν χωράνε να μπουν στο φιατάκι.
avgi.g



Διαβάστε περισσότερα...

Γιούνκερ: "Κουράγιο, Έλληνες"!

* Ο πρόεδρος του Eurogroup Ζ.-Κ. Γιούνκερ μάς καλεί να κάνουμε κουράγιο για τα μέτρα που έρχονται τον Ιανουάριο και θα είναι σκληρά

* Ιδιαίτερα ευχαριστημένος δηλώνει για το deal με τις Βρυξέλλες ο Γ. Παπακωνσταντίνου

* Ξανανοίγει θέμα παγώματος των μισθών

Υπό στενή ευρωπαϊκή επιτήρηση, η οποία από τον Φεβρουάριο θα γίνει αυστηρότερη, ετέθη χθες η ελληνική οικονομία και από τον Φεβρουάριο θα γίνει αυστηρότερη. Χθες στο Ecofin ο υπ. Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου παρουσίασε τα βασικά στοιχεία του προϋπολογισμού για το 2010 αναλαμβάνοντας επιπλέον δεσμεύσεις για περαιτέρω αναθεώρηση του προϋπολογισμού με βάση το πρόγραμμα σταθεροποίησης που θα κατατεθεί τον Ιανουάριο.

Σχολιάζοντας τις πληροφορίες ότι ο πρόεδρος του Eurogroup ζητεί πάγωμα ή και μείωση των μισθών ο Γ. Παπακωνσταντίνου υποστήριξε ότι δεν υπάρχει επίσημο αίτημα, αλλά πρόσθεσε ότι αυτό είναι ένα θέμα που θα κριθεί με τα μέτρα που θα ληφθούν τον νέο χρόνο.

Ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε ιδιαίτερα ευχαριστημένος από τις δηλώσεις Γιούνκερ και Αλμούνια. Νωρίτερα ο κ. Γιούνκερ είχε φροντίσει να στείλει το "μήνυμα" στον ελληνικό λαό: "Οι Έλληνες πρέπει να δείξουν κουράγιο γιατί τα μέτρα που θα εφαρμοστούν θα είναι σκληρά".
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

Γιάννης Χοντζέας: Ενας Μεσσήνιος αγωνιστής...

Ο Γιάννης Χοντζέας γεννήθηκε το 1930 στην Κορώνη Μεσσηνίας και πέρασε τα πρώτα παιδικά και σχολικά του χρόνια, σε μια φτωχογειτονιά της Καλαμάτας, την Φυτιά, ζώντας από κοντά τη φτώχεια και τη δυστυχία, αλλά και την ομορφιά και τους αγώνες της εργατιάς. Ό πατέρας του δάσκαλος και απόφοιτος της Γεωργικής Σχολής της Πάτρας, ήταν ένας καλλιεργημένος και αξιόλογος άνθρωπος, που προκειμένου να βοηθήσει τον τόπο του παρέμεινε στην Μεσσηνία, αρνούμενος να ακολουθήσει τις προκλήσεις για μια μεγάλη καριέρα. Η μάνα του ήταν μια ξεχωριστή μορφή. Αγράμματη αλλά πανέξυπνη γυναίκα με φοβερή κατανόηση και ανεκτικότητα για τους νέους. Συμπαραστάθηκε πολύ στο Γιάννη και στα δυό του αδέλφια που πήραν μέρος στο κίνημα, παρά το γεγονός ότι είχε χάσει δέκα από τα δεκατρία παιδιά της σε διάφορες ηλικίες. Το 1934 ο στρατός χτυπάει με πολυβόλα διαδήλωση εργατών στην Καλαμάτα αφήνοντας πίσω του 7 νεκρούς, ενώ το 1935 και το 1936 στην περιοχή ξεσπούν αγροτικές εξεγέρσεις. Ο απόηχος των γεγονότων αυτών σημάδεψε τα παιδικά του χρόνια.

Με τη διχτατορία του Μεταξά φεύγει με την οικογένειά του στην Αθήνα και τελειώνει το δημοτικό και τις πρώτες τάξεις του οκτατάξιου γυμνάσιου στη Γούβα. Όταν ξεσπάει ο πόλεμος το 1941 όλη η οικογένεια επιστρέφει στην Καλαμάτα και σε ηλικία 11 χρονών ο Γιάννης Χοντζέας αποκτά τις πρώτες επαφές με την Αντίσταση. Τα μεγαλύτερα αδέλφια του ήταν ήδη οργανωμένα στην ΕΠΟΝ. Το 1942 χάνει τον πατέρα του. Το 1943 επιστρέφει στην Αθήνα. Τώρα συμμετέχει πια ενεργά στο αντιστασιακό κίνημα της νεολαίας και γίνεται μέλος της ΕΠΟΝ. Κύρια δραστηριότητά του ήταν ο χώρος της σπουδάζουσας νεολαίας. Σύντομα γίνεται μέλος του ΚΚΕ κατ’ εξαίρεση παρ’ όλο που σύμφωνα με το καταστατικό ήταν πολύ μικρός στην ηλικία. Από το σημείο αυτό αναλαμβάνει πολύ ειδικές αποστολές στα πλαίσια του αντιστασιακού κινήματος, όπου μόνο τα πιο αποφασισμένα και καταρτισμένα μέλη του κόμματος έπαιρναν μέρος.

Δραστηριοποιείται κυρίως στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας με το ψευδώνυμο Αριστείδης, πάντα στην πρώτη γραμμή σε όλες τις μικρές και μεγάλες κινητοποιήσεις της κατοχής. Τη φωνή του την άκουγαν χιλιάδες αθηναίοι από το χωνί που σάλπιζε τον απελευθερωτικό αγώνα. Στο Σκοπευτήρι της Καισαριανής, την πρωτομαγιά του 1944 όταν εκτελέστηκαν οι 200 κομμουνιστές, ήταν τριγύρω ζώντας κι αυτός μαζί με τους συγγενείς το δράμα της εκτέλεσης. Στη διάρκεια της κατοχής συλλαμβάνεται και φυλακίζεται για λίγο από τους Ιταλούς.

Στο κάστρο του Υμηττού και όλα όσα επακολούθησαν, ο ρόλος του Αριστείδη ήταν πρωτοπόρος στην έκφραση της αγανάκτησης και της έπαρσης για τη δολοφονία των τριών αγωνιστών. Τα συνθήματα που γράφτηκαν στο κάστρο του Υμηττού ήταν γραμμένα με το χέρι του Γιάννη. Στα φοβερά μπλόκα του μεγάλου καλοκαιριού του ’44 ο Γιάννης Χοντζέας ήταν εκεί, προσπαθώντας να εμψυχώσει, να αντιμετωπίσει, να ξεσηκώσει πολεμώντας για έξοδο ή για τις μικρότερες δυνατές απώλειες.

Το Δεκέμβρη (ο Γιάννης πάντα μιλούσε για τρεις ένοπλες επαναστάσεις του ελληνικού λαού: το 1941-44, το Δεκέμβρη και το 1946-49) πολεμά ενάντια στην εθνοπροδοτική στάση του δοσιλογισμού και την επέμβαση των άγγλων ιμπεριαλιστών. Το σύνθημα «όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα» γράφτηκε με δική του πρωτοβουλία. Αναρίθμητες ήταν οι φορές που σύρθηκε σε αστυνομικά τμήματα της Αθήνας και των περιχώρων όπου ξυλοκοπήθηκε άγρια από τους ταγματασφαλίτες.

Μετά το Δεκέμβρη ακολουθεί τον ΕΛΑΣ στην υποχώρηση και επιστρέφει παράνομα με απόφαση του κόμματος. Στο συνέδριο της ΕΠΟΝ το 1946 η δράση του αναφέρεται σαν παράδειγμα στην εισήγηση του κεντρικού συμβουλίου.

Μετά το Δεκέμβρη, ακολουθεί τον ΕΛΑΣ στην και επιστρέφει στην Αθήνα παράνομα με απόφαση του κόμματος. Συλλαμβάνεται από τη χωροφυλακή, όπου κακοποιήθηκε και ξυλοκοπήθηκε άγρια. Στις αρχές του 1945 συλλαμβάνεται και πάλι στη Γούβα από τους χίτες και οδηγείται στο αστυνομικό τμήμα του Υμηττού. Ακολουθεί νέος ξυλοδαρμός αλλά και βασανιστήρια με φάλαγγα, που τον καθήλωσαν για μερικές βδομάδες στο κρεβάτι.

Αργότερα, κι ενώ δούλευε στο Ριζοσπάστη, συλλαμβάνεται πάλι έξω από τη βάση του Ελληνικού, αυτή τη φορά από τους άγγλους. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης με την αλύγιστη υπομονή του κορόιδευε τον άγγλο αξιωματικό που έχασε την ψυχραιμία του και το παραδοσιακό εγγλέζικο φλέγμα. Όταν αργότερα τον ρωτούσαμε τι εννοεί «χάσιμο του εγγλέζικου φλέγματος», απαντούσε γελώντας: «Δεν κατάλαβες; Έπεσε ξυλοβρόντι».

Στο πρώτο συνέδριο της ΕΠΟΝ το 1946 στο οποίο συμμετέχει, η δράση του ενάντια στην τρομοκρατία αναφέρεται και προβάλλεται σαν παράδειγμα στην εισήγηση του Κεντρικού Συμβουλίου.

Το 1947 συλλαμβάνεται και πάλι. Αρχίζει πλέον η περίοδος της εξορίας που κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια. Ψυτάλλεια, Ικαρία, Μακρόνησος, Αη-Στράτης. Κρατάει παντού, αντέχει σε ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια, βαστιέται όρθιος ακόμα και στη Μακρόνησο, στο «σύρμα». Γράφει ο ίδιος: «Όταν μας μπαρκάρανε για το Μακρονήσι ξέραμε δυό πράγματα: Πως εκεί δύσκολα βαστάς. Είναι ζήτημα αν βαστάει το 1%. Και στο 1% περιλαμβάνονται πεθαμένοι, τρελοί, σακατεμένοι και μερικοί λίγο υγιείς». Σ’ αυτό το 1% περιλαμβάνεται και ο Γιάννης Χοντζέας. Γιατί σ’ αυτόν κυριαρχούσε όχι το σύνθημα που αντίκριζαν οι αγωνιστές φτάνοντας στο Μακρονήσι και που άκουγαν καθημερινά στα μεγάφωνα «ΕΔΩ ΖΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ», αλλά το άγραφο σύνθημα των αγωνιστών «ΕΔΩ ΖΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ»…Στη Μακρόνησο χτυπήθηκε και βασανίστηκε άγρια πολλές φορές. Σε μια επίθεση των Αλφαμιτών χτυπήθηκε στον αυχένα με συνέπεια να μείνει αναίσθητος και να μεταφερθεί στο αναρρωτήριο της Μακρονήσου με αφωνία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το χτύπημα αυτό τον βασάνιζε σ’ ολόκληρη τη ζωή του.

Στα δέκα χρόνια της εξορίας του και παρά τις ταλαιπωρίες και τα βασανιστήρια, ο Γιάννης Χοντζέας δεν έπαψε να προβληματίζεται και να παρεμβαίνει κάτω από δύσκολες συνθήκες στις πολιτικές εξελίξεις και τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούσαν το κομμουνιστικό κίνημα. Παράλληλα, με αστείρευτο κουράγιο, θέληση και υπομονή, έπαιρνε μέρος σ’ ολόκληρο το φάσμα των δραστηριοτήτων των εξόριστων: πολιτικές συζητήσεις, οργάνωση των συνθηκών διαβίωσης, διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων κλπ. με τη θέληση, την πολιτική συγκρότηση και τα «αστεία», στάθηκε πάντα ένας ξεχωριστός άνθρωπος σε κάθε δύσκολη κατάσταση.

Κατά την παραμονή του στη Μακρόνησο ήταν από τους ελάχιστους που είχαν διατυπώσει διαφωνίες με τη γραμμή που ακολούθησε το κίνημα μέχρι το 1947. Η κριτική αυτή, διατυπωμένη σε δύσκολη περίοδο, που αφορούσε τις συμφωνίες της Βάρκιζας και του Λιβάνου κλπ, δόθηκε κανονικά στην καθοδήγηση του κόμματος. Στον Αη-Στράτη παίρνει ενεργά μέρος στις σοβαρότατες αντιστάσεις που πρόβαλαν οι εξόριστοι στα πρώτα βήματα της ρεβιζιονιστικής στροφής στο ΚΚΕ, απορρίπτοντας τη γραμμή της συμφιλίωσης και του συμβιβασμού.

Διατυπώνει τις έντονες αντιρρήσεις του στις αποφάσεις της 6ης ολομέλειας του ΚΚΕ όπου στην ουσία το ΚΚΣΕ επιβάλει πραξικοπηματικά τη ρεφορμιστική του στροφή στο ελληνικό επαναστατικό κίνημα. Η στάση του αυτή προκαλεί εντύπωση γιατί ορισμένοι πίστευαν ότι, καθώς είχε ήδη διατυπώσει διαφορετικές απόψεις για τις αποφάσεις του ΚΚΕ μετά το 1944 και ήταν κριτικός προς την παλιά καθοδήγηση, θα στεκόταν φιλικά στο «νέο πνεύμα» που επιβλήθηκε στο κόμμα.

Επιστρέφει από την εξορία λίγο πριν τις εκλογές του 1958. Η αντιμετώπιση που του επιφυλάχθηκε από την ΕΔΑ, καθώς και άλλων συντρόφων του, ήταν μια συνεχής προσπάθεια περιθωριοποίησής και απομόνωσης. Αυτό ήταν το τίμημα για τις πολιτικές του απόψεις. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και κάτω από την επιμονή του να δουλέψει για την ΕΔΑ, του αλλάζουν συνεχώς τομείς δραστηριότητας. Παράλληλα επιχειρείται συστηματικά να διαβληθεί στα μάτια των συντρόφων, να φθαρεί, ενώ δεν λείπουν και προσπάθειες να δυσκολευτούν ακόμα περισσότερο οι συνθήκες διαβίωσής του. Ο Γιάννης Χοντζέας τους διαψεύδει με τη στάση του. Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του ειλικρινά την περίοδο εκείνη, κερδίζονται από τις απόψεις και το χαρακτήρα του. Οι παρεμβάσεις του σε συσκέψεις και κομματικές συγκεντρώσεις γίνονται δεκτές με ενθουσιασμό. Η απόπειρα επιβολής της ρεβιζιονιστικής γραμμής στο ΚΚΕ συναντάει σοβαρές δυσκολίες και ο Γιάννης Χοντζέας ήταν -μεταξύ πολλών άλλων- από τους πρωταγωνιστές της αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της ΕΔΑ.

Στα χρόνια αυτά 1960-64 μέσα σε συνθήκες βίας και τρομοκρατίας υπάρχει μια έντονη ανάπτυξη αγώνων στον τομέα της αντιτρομοκρατικής πάλης με αποκορύφωμα τις λαϊκές κινητοποιήσεις μετά το βασιλικό πραξικόπημα του 1965. Στα χρόνια αυτά, το αριστερό κίνημα μπαίνει στην υπηρεσία των σκοπών και επιδιώξεων της φιλελεύθερης αστικής τάξης που εκπροσωπούσε η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου χαρίζοντάς του ουσιαστικά την τεράστια EAΜική μάζα.. Διεθνώς είναι η περίοδος που έχει συντελεστεί η ρεβιζιονιστική στροφή στο ΚΚΣΕ και η σοβιετική διπλωματία εξαντλεί όλες τις δυνάμεις της για να περιορίσει το όλο και περισσότερο αναπτυσσόμενο κύμα των θυελλών που ξεσπά στον κόσμο. Στα πλαίσια του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος ξεσπά η αντικινέζικη εκστρατεία και η καταγγελία των κομμάτων που δεν πειθαρχούν στη γραμμή της ειρηνικής συνύπαρξης.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες –που η ανάλυσή τους δεν μπορεί να γίνει εδώ- επιβάλλεται επιτακτικά η ανάγκη της προβολής μιας άλλης πολιτικής. Το καθήκον αυτό στάθηκε υπόθεση ενός πολύ περιορισμένου αριθμού ανθρώπων που όμως έβρισκε τα χρόνια εκείνα μεγάλη απήχηση, τέτοια που έδειχνε τι θα μπορούσε να συμβεί κάτω από άλλους όρους.

Ο Γιάννης Χοντζέας παίζει αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση και συσπείρωση δυνάμεων για την ανταπόκριση στα νέα καθήκοντα που η εποχή έθετε. Μεταφράζει κείμενα και βιβλία, που εκδίδονται από τις Ιστορικές Εκδόσεις, σε συνθήκες που είχε ήδη ξεκινήσει ένας αληθινός πόλεμος από τους υπεύθυνους της ΕΔΑ και άλλους συγκροτηματάρχες για το «θάψιμο» ορισμένων απόψεων. Διαγράφεται από την ΕΔΑ και από τον Ιούνη του 1964 πρωταγωνιστεί στη δημιουργία μιας ανεξάρτητης κίνησης και την έκδοση του περιοδικού «Αναγέννηση». Συμμετέχει αποφασιστικά στον καθορισμό της γενικής γραμμής που αποτέλεσε την πολιτική και ιδεολογική βάση του μ-λ κινήματος στη χώρα μας. Αρθρογραφεί στην «Αναγέννηση» και στο «Λαϊκό Δρόμο» που κυκλοφορεί από το 1967 και παίρνει μέρος στην καθημερινή πολιτική δουλειά.

Η δικτατορία το 1967 βρίσκει την κίνηση αυτή σε μια κρίσιμη φάση της πορείας της με αντιθετικές πλευρές στην ανάπτυξή της αλλά με καθορισμένη πολιτική γραμμή. Παρά τις δύσκολες συνθήκες η δραστηριότητα συνεχίζεται κάτω από δύσκολες συνθήκες και ιδρύεται η ΟΜΛΕ (Οργάνωση μαρξιστών Λενινιστών Ελλάδας). Από το Νοέμβρη του 1968 κυκλοφορεί η «Προλεταριακή Σημαία». Ο Γιάννης Χοντζέας παραμένει στην Ελλάδα και καθοδηγεί την οργάνωση από την παρανομία μέχρι το 1969 οπότε και συλλαμβάνεται και εξορίζεται στο Παρθένι, στρατόπεδο εξορίστων της Λέρου. Εκεί πληροφορείται το θάνατο της μητέρας του που είχε να την δει πριν από το πραξικόπημα…Μετά τη διάλυση του στρατοπέδου εκτοπίζεται στην Αγία Μαρίνα της Λέρου σε καθεστώς «ελεύθερης διαβίωσης». Από την εξορία συνεχίζει να στέλνει κείμενα με πολιτικές υποδείξεις και θεωρητικές πολιτικές και ιδεολογικές τοποθετήσεις, που είχαν μεγάλη σημασία για τον προσανατολισμό του κινήματος, στο Γραφείο της ΟΜΛΕ που βρίσκεται στο εξωτερικό. Το διάστημα 1967-69 ήταν το μοναδικό που ο Γιάννης Χοντζέας είχε την αποκλειστική ευθύνη της καθοδήγησης της οργάνωσης. Το ότι τότε τέθηκαν οι βάσεις για την ουσιαστική συγκρότηση μιας μαρξιστικής-λενινιστικής οργάνωσης, ότι κατόρθωσε και στήθηκε μηχανισμός κι αντιμετωπίστηκε ένα δύσκολο κλίμα που κυριάρχησε αμέσως μετά την επιβολή του πραξικοπήματος, ότι δόθηκαν σαφείς υποδείξεις για το τι πρέπει να γίνει σε περίπτωση χτυπήματος, ότι τέθηκαν οι βάσεις για την ανάπτυξη κινήματος των ελλήνων που ζούσαν στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης και έγιναν επαφές με τους μαρξιστές-λενινιστές στις ανατολικές χώρες, αλλά και το ότι γράφτηκαν ή μεταφράστηκαν μια σειρά από βασικά κείμενα (που πολλά απ’ αυτά χάθηκαν), όλα αυτά αποτελούν μια από τις σημαντικότερες συνεισφορές του Γιάννη Χοντζέα στο μ-λ κίνημα.

Αφήνεται ελεύθερος το 1972. Επιστρέφει στην Αθήνα και παρά το γεγονός ότι προσπαθεί να αποκτήσει επαφή με την οργάνωση, κάτι τέτοιο δε γίνεται δυνατό. Συλλαμβάνεται πάλι μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Οδηγείται στην Ασφάλεια, στη συνέχεια στη σχολή αστυφυλάκων στο Μπογιάτι, και τέλος εξορίζεται στη Γυάρο μέχρι την πτώση της χούντας.

Όλη την επόμενη περίοδο συμμετέχει στο κίνημα και παρακολουθεί όλες τις εξελίξεις χωρίς να συμμετέχει –για διάφορους λόγους- από το 1975 στην καθοδήγηση της ΟΜΛΕ και αργότερα του ΚΚΕ (μ-λ). Το 1976 θα δικαστεί για περιύβριση αρχής ως συντάκτης μιας προκήρυξης της ΟΜΛΕ σχετικής με τα γεγονότα της απεργίας των οικοδόμων τον Ιούλη του 1975. Γράφει μια σειρά πολιτικά και ιδεολογικά κείμενα που συνήθως είτε αποσιωπούνται είτε χρησιμοποιούνται κατά βούληση και κατά περίσταση. Η απομάκρυνση από τις ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις που είχαν διατυπωθεί από το Γιάννη Χοντζέα από την προδικτατορική περίοδο εως τις αρχές του 1980, στάθηκε αιτία –κατά την άποψή μας- για την κρίση και τη διαλυτική πορεία του πρώτου σταδίου του μ-λ κινήματος στη χώρα μας.

Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του ο Γιάννης Χοντζέας θα αφιερωθεί σε μια πολύτιμη δουλειά. Σε μια εποχή που κυριαρχούσε ο ακτιβισμός, ο εμπειρισμός, ο δογματισμός και η προσκόλληση σε πρότυπα, επιλέγει έναν άλλο δρόμο. Θεωρεί ότι η αρχή μιας νέας προσπάθειας δεν μπορεί να γίνει χωρίς την μελέτη και την εξαγωγή συμπερασμάτων γύρω από κομβικά ζητήματα, όπως η διεθνής πραγματικότητα, και η πείρα του κομμουνιστικού κινήματος. Όπως έλεγε ο ίδιος ο «κρίκος» από τον οποίο θα εξαρτιόταν μια νέα προσπάθεια, ήταν ο ιδεολογικός με την έννοια ότι έπρεπε να γίνει μια ουσιαστική σε βάθος και μεγάλη σε έκταση δουλειά, να απαντηθούν τα κομβικά προβλήματα. Αυτός ήταν ο μοναδικός δόμος για να υπερνικηθεί η διάλυση και να μπουν τα θεμέλια μιας νέας αρχής. Και έπεσε όπως πάντα με τα μούτρα στη δουλειά. Για μια και πάνω δεκαετία μελέτησε, έγραψε και μετέφρασε ένα τεράστιο υλικό γύρω από την καπιταλιστική κρίση και την αναδιάρθρωση, γύρω από το κομμουνιστικό κίνημα και τις μεταβατικές κοινωνίες. (Ένα μέρος της δουλειάς αυτής εκδόθηκε με το βιβλίο «Το “τέλος” του κομμουνισμού»).

Μέχρι το θάνατό του, το 1994, συμβάλλει αποφασιστικά στη συγκρότηση της πολιτικής ομάδας Α/συνέχεια και την ιδεολογική – πολιτική της φυσιογνωμία. Έγραψε και συζήτησε μια σειρά από βασικά κείμενα που δημοσιεύτηκαν από τις εκδόσεις Α/συνέχεια ή στο πολιτικό δελτίο. Έγραψε επίσης μια σειρά από προγραμματικά κείμενα που χρησίμευσαν και χρησιμεύουν ακόμα σε μια σειρά από εσωτερικές συζητήσεις. Το τελευταίο διάστημα, χτυπημένος από τον καρκίνο, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες υπαγόρευσε την άποψη για την κριτική εκτίμηση του μ-λ κινήματος στην Ελλάδα, που δημοσιεύτηκε σε μια επανέκδοση επιλεγμένων κειμένων της «Αναγέννησης». Το τελευταίο του παράπονο ήταν ότι δεν μπορούσε να βοηθήσει άλλο. Έμοιαζε να μη συγχωρεί τον εαυτό του που έφευγε, αναγκαστικά, από τη γραμμή.




Διαβάστε περισσότερα...

Δέκα καταδίκες της Ελλάδας για αστυνομική βία

Δέκα φορές μέσα σε πέντε χρόνια, καταδικάστηκε η Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) και την αρμόδια επιτροπή του ΟΗΕ, για παράνομη χρήση αστυνομικής βίας κατά πολιτών. Στο διάστημα μεταξύ του Δεκέμβρη του 2004 και του Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, καταγράφηκαν 10 περιπτώσεις όπου όργανα της αστυνομίας ξυλοκόπησαν, τραυμάτισαν ή ακόμη και σκότωσαν πολίτες, χωρίς να τιμωρηθούν.

Στις περιπτώσεις αυτές τα διεθνή δικαστήρια έκριναν πως η αποζημίωση των πολιτών, θυμάτων της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας δεν επαρκεί αλλά επιβάλλεται η δίωξη των αστυνομικών που προέβησαν στις ενέργειες αυτές. Την Τρίτη 1η Δεκέμβρη 2009, επιτροπή υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης θα επανεξετάσει αν οι αποφάσεις των δικαστηρίων εφαρμόστηκαν ως έπρεπε από τις ελληνικές αρχές.

Η πρώτη καταδίκη της χώρας μας ήρθε στις 20 Δεκεμβρίου 2004 και αφορούσε τον τραυματισμό του Χρήστου Μακαρατζή, ο οποίος στις 13 Σεπτέμβρη του 1995, δέχτηκε πυροβολισμό και έμεινε ανάπηρος κατά 70% επειδή δεν σταμάτησε σε μπλόκο της τροχαίας. Το ευρωπαϊκό δικαστήριο μας καταδίκασε για παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή αλλά η ποινική δικαιοσύνη δεν βρήκε ενόχους.

Η δεύτερη καταδίκη θα έρθει δύο χρόνια αργότερα, το 2007 αναφορικά με τον τραυματισμό του Γιάννη Καραγιαννόπουλου στις 26 Ιανουαρίου του 1998. Το θύμα πυροβολήθηκε εξ επαφής στο κεφάλι. Στην περίπτωση του υιοθετήθηκε η εκδοχή του ατυχήματος και οι αστυνομικοί αθωώθηκαν από την ΕΔΕ που διενεργήθηκε και το ποινικό δικαστήριο. Λίγες μέρες αργότερα, θα ακολουθήσει η καταδίκη της χώρας από το ΕΔΔΑ για τον θανάσιμο τραυματισμό, στις 21 Νοεμβρίου του 2001, του Αλβανού, Gentjan Celnicu. Αλλά και το 2009, η Ελλάδα καταδικάστηκε για το φόνο του 18χρονου Νίκου Λεωνίδη, στις 25 Μαρτίου 2000.

Υπάρχουν τέσσερις ακόμη καταδίκες της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ για κακοποίηση πολιτών από αστυνομικούς. Η πρώτη στις 13 Δεκεμβρίου 2005 για την κακοποίηση στις 8 Μαΐου του 1998 από αστυνομικούς των νεαρών Ρομά, Λάζαρου Μπέκου και Λευτέρη Κουτρόπουλου. Η δεύτερη θα έρθει στις 18 Ιανουαρίου 2007 για κακοποίηση του Σύριου μετανάστη Mhn Ghassan Alsayed Allaham στις 8 Σεπτεμβρίου 1998.

Η τρίτη ακολούθησε στις 24 Μαΐου 2007 για την κακοποίηση του Δημήτρη Ζελίδη στις 23 Δεκεμβρίου 2001. Ένας από τους εμπλεκόμενους αστυνομικούς κατηγορήθηκε αργότερα ότι ενεπλάκη στη γνωστή υπόθεση «ζαρντινιέρα», τον άγριο ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή, Αυγουστίνου Δημητρίου. Η τέταρτη καταδίκη ήρθε στις 6 Δεκεμβρίου του 2007 για την κακοποίηση της Φανής Γιαννούλας Πετροπούλου Τσακίρη στις 28 Ιανουαρίου του 2002.

Άλλες δύο καταδίκες την ίδια περίοδο, ήρθαν από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ για κακοποίηση πολιτών από αστυνομικούς. Η πρώτη στις 28 Μαρτίου 2006 για την ομολογία του Αλέξανδρου Κουίδη ως αποτέλεσμα κακομεταχείρισης από την αστυνομία, μεταξύ 17 Μαΐου και 27 Ιουνίου 1991. Η δεύτερη ακολούθησε στις 24 Ιουλίου 2008 για κακοποίηση στις 14 Ιουνίου 2001 του Ανδρέα Καλαμιώτη.

Ελληνικοί και διεθνείς οργανισμοί που ασχολούνται με την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως ο Συνήγορος του Πολίτη και η Διεθνής Αμνηστία, επισημαίνουν εδώ και χρόνια πως η Αστυνομία αποτελεί ένα ιδιότυπο καθεστώς κρατικής ανομίας. «Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει καταδικάσει κατ’ επανάληψη την Ελλάδα για αστυνομική βία κατά πολιτών, η οποία έμεινε ατιμώρητη λόγω απαράδεκτων ΕΔΕ που στόχευαν στη συγκάλυψη και συχνά απαράδεκτων δικαστικών ενεργειών που έτειναν να επικυρώσουν τη συγκάλυψη των ΕΔΕ. Μέχρι σήμερα, η ίδια η πολιτεία δείχνει περιφρόνηση του ΕΔΔΑ, αφού δεν επέβαλε καμία κύρωση σε αστυνομικό ή δικαστικό που συνέβαλε στις καταδίκες αυτές» δηλώνει στη «Real News», ο Παναγιώτης Δημητράς από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, που εκπροσώπησε επτά από τις δέκα υποθέσεις για τις οποίες καταδικάστηκε η χώρα μας.

Σύμφωνα με το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, τα στοιχεία που δημοσιοποίησε η χώρα μας στον ΟΗΕ τον περασμένο Αύγουστο και αναφέρονται στην περίοδο 2004 – 2008 είναι εξοργιστικά. Καταγγέλθηκαν 329 υποθέσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, από τις οποίες μόλις 264 ερευνήθηκαν πειθαρχικά, ενώ για μόλις 132 σχηματίστηκαν ποινικές δικογραφίες. Αποτάχθηκαν τέσσερις αστυνομικοί και εκκρεμούν 5 πρωτόδικες καταδίκες ενώπιον εφετείων. Παράλληλα, υπήρξαν 126 υποθέσεις χρήσης όπλων, για τις οποίες ένας αστυνομικός αποτάχθηκε, και εκκρεμούν 15 εκδικάσεις σχετικών υποθέσεων.

Πηγή: «Real News»



Διαβάστε περισσότερα...

Ξεχάσανε να ζητήσουμε αποζημιώσεις για τις πυρκαγιές του Αυγούστου

Παρ' ότι η Ελλάδα εδικαιούτο να ζητήσει αποζημίωση για τις πυρκαγιές σε Αττική και Εύβοια, δεν κατέθεσε αίτημα ενεργοποίησης του Ταμείου Αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχασε την προθεσμία! Αυτό αποκαλύπτει με νέα ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Χουντής, ρωτώντας την αν γνωρίζει την αιτία μη κατάθεσης σχετικού αιτήματος και αν είχε διαβουλευθεί σχετικά με την ελληνική κυβέρνηση.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται αφού η διορία έληγε στο τέλος Οκτωβρίου και δεν υπήρξε καμία εξέλιξη παρ' ότι ο ίδιος είχε καταθέσει κι άλλη ερώτηση ήδη από τα τέλη Αυγούστου, όπου είχε αποκαλυφθεί στην απάντηση του αρμόδιου Επιτρόπου, κ. Σαμέκι, πως έως την 1η Οκτωβρίου η Ελλάδα δεν είχε καταθέσει αίτημα. Το σχετικό δελτίο Τύπου δε το είχε αποστείλει στις 13 Οκτωβρίου στην υπουργό Περιβάλλοντος, Τ. Μπιρμπίλη, ενώ το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είχε ήδη υιοθετήσει ψήφισμα στις 8 Αυγούστου για τις πυρκαγιές, με το οποίο ζητούσε την άμεση ενεργοποίηση του ταμείου Αλληλεγγύης.

“Τη στιγμή που παγώνουν τους μισθούς και αυξάνουν τους φόρους για ταμειακούς και μόνο λόγους, χρειάζεται να βρεθεί ένας υπεύθυνος από την κυβέρνηση να απαντήσει γιατί δεν ζητήθηκαν αποζημιώσεις” σχολίασε ο Ν. Χουντής συμπληρώνοντας πως “στο κλίμα ασυνεννοησίας, στην έλλειψη συντονισμού, στις διαφωνίες και στα ερωτήματα για το τι θέλει να πράξει η κυβέρνηση, προστίθεται άλλο ένα”.
avgi.g



Διαβάστε περισσότερα...

Σαμαρκοζί;

Μόνο απροσδόκητη δεν μπορεί να θεωρηθεί η νίκη του Σαμαρά στην κούρσα των αρχηγών. Η ηττημένη, ταπεινωμένη και οργισμένη παράταξη έκανε μπαμ και η ενέργεια της οργής της εκτόξευσε τον προχτεσινό αποστάτη και χτεσινό χλωμό αουτσάιντερ στην κορυφή του κόμματος. Στη δεδομένη συγκυρία ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. αποδείχτηκε ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Και γιατί θεωρήθηκε αθώος του αίματος για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Καραμανλή, αλλά και γιατί διαχειρίστηκε πιο σωστά από την αντίπαλό του τον πληγωμένο κομματικό πατριωτισμό.

Και τώρα; Προφανώς η εξέλιξη αυτή δεν αφήνει αδιάφορη καμιά πολιτική δύναμη. There is a new sheriff στη Ν.Δ. και η πολιτική που θα επιλέξει θα ακουμπήσει τους πάντες, θέλουν δεν θέλουν. Το ΠΑΣΟΚ διότι θα δεχτεί πυρά από τα δεξιά του και πιθανότατα δεν θα μπορεί πια να υπολογίζει στην ανοιχτή στήριξη της Ν.Δ. σε …εθνικά θέματα όπως ο εκλογικός νόμος, τα Σκόπια, η οικονομική πολιτική, ή οι αλλαγές στο ασφαλιστικό. Το ΛΑΟΣ για προφανείς λόγους. Ακόμα και την αριστερά, αφού το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν μια μετατόπιση της πολιτικής ζωής προς τα δεξιά.

Πολλά συνεπώς θα εξαρτηθούν από την πολιτική που θα επιλέξει η αξιωματική αντιπολίτευση με τον Σαμαρά. Η οποία παραμένει φυσικά βασικός πυλώνας του δικομματισμού, συντηρητικό κόμμα της αγοράς και των μεγάλων συμφερόντων. Με ποια στρατηγική επανόδου στην εξουσία όμως, με ποια μέσα, με ποια αντιπολιτευτική τακτική, με ποια πολιτική ατζέντα; Οι απαντήσεις που θα δοθούν σ’ αυτά το ερχόμενο διάστημα είναι κρίσιμες. Και εφόσον ο νέος άρχων της ΝΔ επιβάλλει ως πολιτική του κόμματός του όσα έλεγε, ή άφηνε να εννοηθούν, στην πρόσφατη προεκλογική του εκστρατεία, τότε τρεχάτε ποδαράκια μου. Διότι ένα ελληνικό αντίγραφο του Σαρκοζί, ένας Σαμαρκοζί, όπως τον αποκαλούν οι άσπονδοι φίλοι του, αν βρει μάλιστα ανταπόκριση σε συντηρητικά στρώματα του μεσαίου χώρου, δεν είναι παίξε γέλασε…

Πολλά «αν», πολλά ερωτηματικά και πολλές υποψίες. Αν επαληθευτεί πάντως η πρόβλεψη για στροφή της Ν.Δ. προς τα δεξιά, προς τον εθνικισμό, την ξενοφοβία, τον νόμο και την τάξη, την κολακεία των μεσαίων στρωμάτων, τότε νέα ζόρικα μέτωπα ανοίγουν για όλους. Και για την αριστερά που καλείται να αποδείξει ότι εδώ είναι Μπαλκάνια…
Του Θανάση Καρτερού



Διαβάστε περισσότερα...

Τουπαμάρος πρόεδρος στην Ουρουγουάη

Ο Χοσέ Μουχίκα, αντάρτης των Τουπαμάρος στα χρόνια της δικτατορίας θα είναι ο νέος πρόεδρος της Ουρουγουάης, καθώς επικράτησε με άνεση στον επαναληπτικό δεύτερο γύρο των εκλογών επικρατώντας κατά κράτος του δεξιού αντιπάλου του.

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, ο Μουχίκα συγκέντρωσε το 53% των ψήφων, ενώ ο Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε έλαβε το 43% των ψήφων. Στην πρώτη του ομιλία μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος ο Μουχίκα επανέλαβε μια φράση σχεδόν ιστορική για τη χώρα, αλλά και για άλλες χώρες της Νοτίου Αμερικής: "Ούτε νικητές ούτε ηττημένοι" υποσχόμενος να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα για τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα.


Τόσο ο Μουχίκα όσο και ο απερχόμενος πρόεδρος της χώρας Ταμπαρέ Βάσκες, ο πρώτος αριστερός πρόεδρος στην ιστορία της χώρας δεν παρέλειψαν εξάλλου να αναφερθούν στο εκλογικό αποτέλεσμα στην Ονδούρα, όπου την ίδια μέρα γίνονταν προεδρικές εκλογές. "Οι εκλογές μας έχουν ιδιαίτερη σημασία, ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπόψη ότι υπάρχουν άλλες χώρες της περιοχής, όπως η Ονδούρα, όπου οι εκλογές επιβλήθηκαν από μια μη νόμιμη κυβέρνηση" σημείωσε.

O 74χρονος Χοσέ Μουχίκα που πέρασε πολλά χρόνια της ζωής του στις φυλακές για τη συμμετοχή του στο αντάρτικο πόλεων τις δεκαετίες του 1960 και 1970, διατέλεσε υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση του Ταμπαρέ Βάσκες για να αποχωρήσει στον ανασχηματισμό που έγινε πριν από ένα χρόνο.
avgi.g


Διαβάστε περισσότερα...