Οι ουρανοί δεν αγάλλονται και δεν χαίρεται η φύσις όλη

Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα. Η κρίση δεν πλήττει μόνο την Ελλάδα. Πολλές οικονομίες αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Μεγάλη ανεργία, υψηλό δημόσιο χρέος, δημοσιονομικά ελλείμματα και χρεωκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το 2010, στις 30 πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου το χρέος τους θα φτάσει το 100% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος τους. Στην Ιαπωνία το 200%, στην Ιταλία το 127,3% και στην Ελλάδα το 111,8%. Το πρόβλημα επομένως δεν είναι τόσο στο πόσα χρωστάς, αλλά στους όρους με τους οποίους δανείζεσαι και τι κάνεις τα δανεικά. Στην ελληνική περίπτωση, μέσω των αξιολογήσεων και των επιτοκίων, πολλοί προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν και η χρησιμοποίηση των πόρων χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια και διαφθορά.

Η κρίση του χρέους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ελληνικό. Και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί. Με την δημιουργία μηχανισμών κοινής και αλληλέγγυας αντιμετώπισης κρισίμων καταστάσεων. Άλλωστε το θεσμικό πλαίσιο για μια τέτοιου τύπου παρέμβαση υπάρχει.

Σ’ ό,τι αφορά το δημοσιονομικό έλλειμμα στην Ευρώπη των 27, το 2010, σύμφωνα με προβλέψεις της Επιτροπής, θα φτάσει στο 7,3% του ΑΕΠ, αύξηση δηλαδή κατά 1,3 μονάδα σε σχέση με το 2009. Στο Ηνωμένο Βασίλειο θα φτάσει το 13,8%, στην Ισπανία το 9,8%, στη Γαλλία το 7% και στη Γερμανία το 5,9%.

Ας σταματήσουν λοιπόν οι εταίροι μας να μας αντιμετωπίζουν ως το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και να μας πιέζουν αφόρητα για γρήγορη προσαρμογή στα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας. Το Σύμφωνο αυτό προ πολλού έχει τιναχτεί στον αέρα. Η υποταγή δε σ’ αυτό αποτελεί τροχοπέδη στην υιοθέτηση μέτρων που θα βγάλουν τη χώρα μας από την κρίση.

Ο υπουργός Οικονομικών γυρίζει τις πρωτεύουσες της Ευρώπης, προσπαθώντας να αποκαταστήσει την χαμένη αξιοπιστία της χώρας μας. Υπάρχει όμως κάτι σοβαρότερο: Η απώλεια της αξιοπιστίας της κυβέρνησης από τον ελληνικό λαό, ο οποίος τελειώνει δύσκολα τη χρονιά και βλέπει να ξημερώνουν ακόμα δυσκολότερες μέρες τα επόμενα χρόνια.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Public Issue, (Καθημερινή 20/12), το 84% του δείγματος θεωρεί ότι πρόκειται για πολύ μεγάλη κρίση και μόνο το 1% ότι δεν υπάρχει κρίση. Για το 26% η κρίση θα διαρκέσει 2 χρόνια και το 22% πιστεύει ότι η διάρκειά της θα ξεπεράσει τα 5 χρόνια.

Οι ουρανοί λοιπόν δεν αγάλλονται και όλη η φύση δεν χαίρεται. Βιώνουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση που απαιτεί μια διαφορετική αντιμετώπιση των προβλημάτων που ταλανίζουν την οικονομία και την κοινωνία μας. Την ανεργία, τις εισοδηματικές ανισότητες, τη φτώχεια, το χρέος και την εξάρτηση, την αδιαφάνεια και τη διαφθορά.

Όλα αυτά προϋποθέτουν ενίσχυση της παρέμβασης του Κράτους και αυτό ζητούν οι πολίτες. Στην έρευνα της Public Issue, το 84% του δείγματος πιστεύει ότι πρέπει να ενισχυθεί η κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Προς ποια όμως κατεύθυνση θα κινηθεί η κυβέρνηση και ποιες τομές θα επιχειρήσει;

Ας αφήσουμε το πολύ προχωρημένο θέμα της παρέμβασης στον σκληρό πυρήνα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής (στα εργασιακά η μόνη μέχρι τώρα παρέμβαση δεν στρέφεται στον μεσαίωνα των εργασιακών σχέσεων, αλλά στην μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων) και ας περιοριστούμε σε αυτό που η ίδια προβάλει ως λύση: Την αναθέρμανση της οικονομίας.

Ο αποτελεσματικότερος τρόπος για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η στήριξη των μικρών και των μεσαίων επιχειρήσεων και η αύξηση της αγοραστικής δύναμης των χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις δημιουργούν θέσεις εργασίας και μπορούν να υποκαταστήσουν τις εισαγωγές προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης. Το πρόσθετο εισόδημα των χαμηλότερων εισοδηματικών κατηγοριών του πληθυσμού αυξάνει την αγοραστική τους δύναμη, δαπανάται στο μεγαλύτερο ποσοστό του και δημιουργεί εισοδήματα που παραμένουν στην εγχώρια σφαίρα της οικονομίας χωρίς να διαφεύγουν, όπως συμβαίνει σε μεγάλο ποσοστό με τα υψηλά εισοδήματα.

Είναι στοιχειώδες, αγαπητοί φίλοι του ΠΑΣΟΚ, όπως θα έλεγε ο Κόναν Ντόυλ, μάλλον και ο Κέυνς· μαζί με τις ευχές τους και τις δικές μου για τα Χριστούγεννα
ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΚΑΒΟΥΡΙΑΡΗ