Σταματήστε την κλιματική αλλαγή!

Εκτός από την οικονομική, χρηματιστική και κοινωνική κρίση, βιώνουμε και μια άλλη κρίση: την οικολογική.

Η (4η) Έκθεση του ΟΗΕ (IPCC), το 2007, έδειξε ότι η συγκέντρωση των εκπομπών άνθρακα βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 650 χιλιάδων ετών, σε ποσότητα διπλάσια από αυτή που μπορούν να απορροφήσουν τα οικοσυστήματα. Το 2008 καταμετρήθηκαν περισσότερες από 300 «φυσικές» καταστροφές, εκατοντάδες θάνατοι και περισσότερα από 200 εκατομμύρια πληγέντες. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εκτιμά ότι κάθε χρόνο 150 χιλιάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών, ενώ το 85% από αυτούς είναι παιδιά. Επιπλέον, η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή αναφέρει ότι μια μέση αύξηση 2ο C θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την βιοποικιλότητα του πλανήτη.

Η αποκατάσταση και η προστασία των οικοσυστημάτων πρέπει να αναδειχθεί σε μια από τις κορυφαίες προτεραιότητες στις αποφάσεις σχετικά με την παραγωγή και τις επενδύσεις. Η Ευρωπαϊκή Αριστερά θεωρεί πως το παγκόσμιο πρόβλημα του κλίματος πρέπει να αντιμετωπιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά υπογραμμίζει ότι οι στόχοι που τέθηκαν από την Ε.Ε. για το 2020 δεν είναι αρκετοί και βασίζονται στους κανόνες της αγοράς (αγορές εμπορίου εκπομπών άνθρακα).

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά τονίζει ότι η κυρίαρχη σύλληψη της βιώσιμης ανάπτυξης βασίζεται σε δύο προφανή ψεύδη:

1. Δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν οι εξωτερικότητες που προκαλούνται από τις οικονομικές και τεχνολογικές εξελίξεις. Αυτές προκαλούν παγκοσμιοποιημένους κινδύνους, που δεν μπορούν να περιοριστούν στον χρόνο και τον χώρο στον οποίο παράγονται.

2. Η ανάθεση της ευθύνης επιστροφής σε βιώσιμες συμπεριφορές σε κάθε πολίτη συγκεκριμένα αναδεικνύει καθέναν από εμάς ως μόνο υπεύθυνο για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και τη διατήρηση των φυσικών πηγών. Αυτή είναι η σύλληψη του περιβαλλοντικά υπεύθυνου πολίτη, που προωθείται καθ’ υπερβολή από τους υποστηρικτές του «πράσινου καπιταλισμού». Ωστόσο, έτσι δεν επερωτώνται τα μοντέλα παραγωγής και η παντελώς μη-βιώσιμη κατανάλωση των καπιταλιστικών κοινωνιών.

Για πολλές κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς, τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι εκτός κοινωνίας (στον αέρα, τη γη, το νερό...) και αντιμετωπίζονται ως τεχνικά και όχι πολιτικά προβλήματα.

Αντιθέτως, η Ευρωπαϊκή Αριστερά θεωρεί ότι η διαδικασία λήψης αποφάσεων για περιβαλλοντικές λύσεις δεν είναι μόνο ζήτημα τεχνικών εναλλακτικών προτάσεων, αλλά πολιτικών επιλογών.

Η Σύνοδος της Κοπεγχάγης, τον Δεκέμβρη του 2009, θα είναι, πιθανότατα, η τελευταία φορά που θα συναντηθεί σε κυβερνητικό επίπεδο η Επιτροπή του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, πριν το τέλος του Πρωτοκόλλου του Κιότο, το οποίο λήγει το 2012. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτή την ευκαιρία!

Η αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προβλημάτων ως κοινωνικών προβλημάτων προϋποθέτει την ενσωμάτωση της κοινωνικής και αναδιανεμητικής δικαιοσύνης.

Συνεπώς, η Ευρωπαϊκή Αριστερά προτείνει να αγωνιστούμε ταυτόχρονα για:

- Τη μείωση κατά 40% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέχρι το 2020 στις αναπτυγμένες χώρες (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990).

- Την καταπολέμηση του εμπορίου εκπομπών άνθρακα και άλλων ψευδο-λύσεων, όπως οι «Μηχανισμοί Καθαρής Ανάπτυξης».

- Την επαρκή οικονομική και τεχνολογική υποστήριξη στις αναπτυσσόμενες χώρες, υπό τη διαχείριση του ΟΗΕ.

- Το δικαίωμα κάθε πολίτη στην πρόσβαση σε καθαρή ενέργεια.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά αγωνίζεται επίσης για μια δημόσια παρέμβαση προσανατολισμένη στον αποτελεσματικό καθορισμό των τοπικών πόρων και των νέων προτύπων ενέργειας. Αγωνιζόμαστε για έναν ισχυρό δημόσιο ενεργειακό τομέα.

Τέλος, η Ευρωπαϊκή Αριστερά θεωρεί ότι η μείωση των στρατιωτικών δαπανών μπορεί να αποτελέσει ισχυρή συμβολή στη χρηματοδότηση του μετριασμού και της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή. Οι ηγέτες της Ε.Ε. είπαν ότι ο αναπτυσσόμενος κόσμος θα χρειαστεί 100 δισ. ευρώ ετησίως ώς το 2020, για να βοηθηθούν τα αναπτυσσόμενα κράτη να καταπολεμήσουν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Μονάχα το κόστος του πολέμου στο Ιρακ για τις ΗΠΑ, μέχρι το τέλος του 2008, ήταν πάνω από 500 δισ. ευρώ.
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

Ιρλανδία: Εκκλησία και αρχές συγκάλυπταν κακοποιήσεις παιδιών

Σε πλήρη συνέργια, η Καθολική Εκκλησία και οι αρχές της Ιρλανδίας απέκρυπταν για δεκαετίες την εκτεταμένη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από ιερείς, σύμφωνα με επίσημη έκθεση που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα στο Δουβλίνο.

Η έκθεση είναι αποτέλεσμα έρευνας που διήρκεσε τρία χρόνια και εξετάζει το πώς οι αρχές και η Εκκλησία μεταχειρίστηκαν τις καταγγελίες για κακοποίηση παιδιών κατά 46 ιερέων, ανάμεσα στα έτη 1975 και 2004. Κατηγορεί τέσσερις αρχιεπισκόπους ότι "δεν ενημέρωσαν την αστυνομία ότι γνώριζαν για την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών" ήδη από τη δεκαετία του 1960, ενώ οι μαρτυρίες περίπου 46 ιερείς "είχαν καταστήσει σαφές" ότι η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών ήταν εκτεταμένη. Παράλληλα, η ιρλανδική αστυνομία κατηγορείται ότι έκανε τα στραβά μάτια για πολλές παρόμοιες κατηγορίες κρίνοντας ότι δεν ήταν θέμα της αρμοδιότητάς της.

Οι συντάκτες αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι η Αρχιεπισκοπή του Δουβλίνου επιδίωξε να συγκαλύψει όλα αυτά τα περιστατικά προκειμένου να αποφευχθεί το σκάνδαλο και να προστατευθεί η φήμη και η περιουσία της εκκλησίας. "Κάθε άλλη σκέψη, όπως η υγεία των παιδιών, η δικαιοσύνη για τα θύματα ήταν χαμηλότερης προτεραιότητας", τονίζουν. Οι έρευνες για το θέμα άρχισαν το 2006, η έκθεση ολοκληρώθηκε πριν από μήνες, αλλά η δημοσίευσή της καθυστέρησε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο να επιτρέψει τη δημοσιοποίησή της μόλις την προηγούμενη εβδομάδα.

Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας ζήτησε επισήμως συγγνώμη για την αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει την σεξουαλική κακοποίηση που αναγκάζονταν να υποστούν επί δεκαετίες παιδιά από ιερείς. "Οποιοι κι αν είναι οι ιστορικοί ή κοινωνικοί λόγοι, η κυβέρνηση, στο όνομα του κράτους, εκφράζει την συγγνώμη της, χωρίς επιφύλαξη και αμφιβολία, για την αδυναμία των υπηρεσιών του κράτους να αντιμετωπίσουν αυτό το θέμα", συνεχίζει η ανακοίνωση.

Συγγνώμη ζήτησε -αναγνωρίζοντας ότι καμία συγγνώμη δεν είναι αρκετή- και ο Αρχιεπίσκοπος του Δουβλίνου Μάρτιν Ντιαρμουίντ. "Εκφράζω σε κάθε ένα από τους παθόντες τη συγγνώμη, τη θλίψη και την ντροπή μου για αυτό που συνέβη" δήλωσε τονίζοντας πως "το κακό που προκλήθηκε στα παιδιά δεν μπορεί να διορθωθεί".
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

Κανένας άνθρωπος δεν διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά τις βιολογικές λειτουργίες.

Ο αναρχισμός πριν απ' όλα
είναι μια αποδοχή της ετερότητας,ένας σεβασμός του διαφορετικού
Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική. Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δεν μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν την φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά. Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση. Στην φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει τον δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν. Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του
Μια μικρή ή μεγάλη ομάδα ανθρώπων εύκολα δέχεται ως φυσικό ηγέτη αυτόν που αναδεικνύεται φυσικά, μέσα από φυσικές, μη καταναγκαστικές, αυτόματες διαδικασίας. Οι άνθρωποι, ακόμα κι όταν δεν το δείχνουν, πάντα δυσφορούν όταν ο ηγέτης έρχεται έτοιμος απ' έξω ή πέφτει με αλεξίπτωτο από πάνω.

Αναρχία, λοιπόν, είναι η άρνηση κάθε μορφής εξουσίας που δεν είναι φυσική και κοινά αποδεκτή από όλους και όχι μόνον από την πλειοψηφία. Η αναρχία πάει σταθερά κόντρα σε κάθε είδους αρχή, σε κάθε μορφή εξουσίας, θρησκευτική, πολιτική, κομματική.

Η αναρχία και η ελευθερία είναι σχεδόν συνώνυμα. Οι προσπάθειες των φιλοσόφων να τοποθετήσουν τα όρια της ατομικής ελευθερίας ενός ανθρώπου δίπλα στα όρια της ατομικής ελευθερίας του κάθε ανθρώπου δεν είναι παρά μια θεωρητική επιβεβαίωση του κύριου αιτήματος του αναρχισμού για σεβασμό της ατομικότητας και της προσωπικότητας του καθένα.

Αρκεί, βέβαια, τούτη η προσωπικότητα να μην είναι χονδροειδώς ετεροκαθορισμένη και με τον ψυχολογικό μηχανισμό της "ψευδούς συνειδήσεως" να γίνεται αντιληπτή από το άτομο σαν αβίαστα αυτοκαθορισμένη. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να πιστεύει πως είναι άνθρωπος με προσωπικότητα, όταν είναι καταφάνερο πως το συνειδησιακό περιεχόμενο της προσωπικότητάς του δεν δημιουργήθηκε κάτω από μια πολύ μεγάλη δέσμη ανεμπόδιστων επιδράσεων αλλά μπήκε στην συνείδηση με "μετάγγιση" από μια κοινή δεξαμενή, ας πούμε από τον Θεό, από την κομματική ιδεολογία, από την συλλογική "εθνική ψυχή", από τον Αρχηγό.
Το αναρχικό κίνημα, με τις πολλές και ποικίλες παραλλαγές του, αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση στην κοινωνία καθεστώτος πραγματικής ισότητας, πραγματικής αδελφοσύνης, πραγματικής δικαιοσύνης, έξω και πέρα από κάθε καταναγκασμό που βάζει όρια και στην ισότητα, και στην αδελφοσύνη, και στην δικαιοσύνη. Ο αναρχισμός, η απόρριψη της Αρχής, της εξουσίας σε όλες της τις μορφές, είναι ένα ιδανικό για την αβίαστα και ελεύθερα αυτορυθμιζόμενη προσωπικότητα.

Μια συγκεκριμένη "κοινωνία ζώων" δεν αλληλοσπαράσσεται. Τα μέλη της ανακαλύπτουν την αξία της φυσικής κοινωνικότητας μόνα τους, με βάση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το φυσικό δίκαιο δεν είναι το δίκαιο της ζούγκλας. Γίνεται, όμως, δίκαιο της ζούγκλας όσον αφορά τις "εξωτερικές σχέσεις". Μια ομάδα ζώων του ίδιου είδους μπορεί να βρίσκεται σε σταθερά εχθρικές σχέσεις με μια άλλη ομάδα ζώων διαφορετικού είδους.

Αν αντιμετωπίζουμε τις ανθρώπινες φυλές σαν διαφορετικά ζωικά είδη που αλληλοσπαράσσονται μέχρι εξοντώσεως, τότε δεν είμαστε μόνο ρατσιστές, είμαστε ζώα, αφού ξέρουμε πως όλοι οι άνθρωποι, ασχέτως φυλής, ανήκουν στο ίδιο βιολογικό είδος.

Κανένας άνθρωπος δεν διαφέρει από τον άλλο όσον αφορά τις βιολογικές λειτουργίες. Κάθε διαφορά στην εξωτερική εμφάνιση έχει σχέση μάλλον με το περιβάλλον παρά με την βιολογία. Όταν ζεις στην διακεκαυμένη ζώνη είναι σαν να κάνεις μια διαρκή, καταναγκαστική ηλιοθεραπεία. Το δέρμα σου μαυρίζει και το επίκτητο χαρακτηριστικό γίνεται κληρονομικό με την εγγραφή του στο DNA. Κάθε λευκός θα μαυρίσει ύστερα από χίλιες γενιές απογόνων αν εγκατασταθεί σήμερα στην Νιγηρία, για παράδειγμα. Κάθε διαφορά, λοιπόν, ανάμεσα σε φυλές είναι διαφορά ανάμεσα σε συμφέροντα και όχι σε αίματα.

Ο εθνικισμός είναι πολιτιστικό δεδομένο. Στηρίζεται στην διαφορετικότητα των πολιτισμών, ή μάλλον στην ιεράρχηση των πολιτισμών, αν δεχτούμε πως θα ήταν δυνατό να υπάρξει μια τέτοια ιεράρχηση, πράγμα που ο μεγάλος εθνολόγος και δημιουργός του δομισμού (στρουχτουραλισμού) Λεβί-Στρός το απορρίπτει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Δεν υπάρχει ανώτερος και κατώτερος πολιτισμός, λέει ο Λεβί-Στρος. Κάθε πολιτισμός υπάρχει «καθ' εαυτόν και διά τον εαυτό του», όπως θα έλεγαν οι υπαρξιστές. Μόνο η τερατώδης αλαζονεία του αποικιοκράτη Ευρωπαίου θα κάνει τον ευρωπαϊκό πολιτισμό μέτρο σύγκρισης για όλους τους άλλους.

Γιατί οι Ινδιάνοι της Αμερικής να μη βλέπουν σαν κατώτερο του δικού τους τον εξοντωτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό που τους καθυπόταξε; Και τι θα μπορούσε να σημαίνει η νοσταλγία του "πολιτισμένου" για τον "χαμένο παράδεισο", αν όχι μια αναγνώριση της αξίας πολιτισμών που δεν μοιάζουν με τον δικό του; Ο αναρχισμός πριν απ' όλα είναι μια αποδοχή της ετερότητας, ένας σεβασμός του διαφορετικού, μια συνεργασία με το «όλως άλλο», όπως θα έλεγε ο Κροπότκιν.

Ο αναρχισμός, δίνοντας έμφαση στην αυτοκαθοριζόμενη προσωπικότητα, είναι φυσικό να απεχθάνεται κάθε αγελαία συμπεριφορά ακόμα και την εθνικιστική, πολύ περισσότερο την ρατσιστική. Ωστόσο, κάθε τόσο εμφανίζονται αγέλες "αναρχικών".

Βέβαια, δεν πρόκειται για κλασικού τύπου αναρχικούς, αλλά για "αναρχοαυτόνομους", που είναι το ακριβώς αντίθετο των αναρχικών. Οι αναρχικοί είναι εξόχως κοινωνικοποιημένα άτομα. Κύριος στόχος τους είναι η δημιουργία μιας όσο το δυνατόν πιο φυσικής κοινωνίας, χωρίς καταναγκασμούς και καταπίεση. Οι αναρχοαυτόνομοι, αντίθετα, είναι τέρατα εγωισμού, επιδεικτικά εχθρικοί όχι μόνο προς τον αντιφρονούντα αλλά και προς τον ομοϊδεάτη τους. Είναι αυτοί ακριβώς που γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το αναρχικό κίνημα με την ίδια περίπου έννοια που οι γραφειοκράτες κομμουνιστές γελοιοποιούν σταθερά και μόνιμα το κομμουνιστικό κίνημα.

Max StirnerΩστόσο, έχουν και οι αναρχοαυτόνομοι τον μεγάλο θεωρητικό τους. Λέγεται Μαξ Στίρνερ (1806-1856).

Κατά τον Στίρνερ, δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα ανεξάρτητη από το άτομο. Η κοινωνία, το κράτος, οι τάξεις, οι άλλοι άνθρωποι αποτελούν αφαιρέσεις. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να παίρνει κανείς στα σοβαρά όλα αυτά τα σκιώδη. Η μόνη πραγματικότητα είναι το άτομο και τίποτα άλλο έξω απ' αυτό. Ένας τέτοιος ριζικά αντικοινωνικός εγωισμός ονομάζεται "σολιπσισμός". Είμαι τόσο μόνος ("solus") που η μόνη γνήσια συνείδηση που μπορώ να έχω είναι η συνείδηση του εαυτού μου.

Φυσικά, οι αναρχοαυτόνομοι δεν είναι τέτοιοι γιατί μελέτησαν Μαξ Στίρνερ, που είναι ένας πολύ σοβαρός φιλόσοφος, αλλά διότι δεν έχουν κανενός είδους ιδανικά, ιδεατούς στόχους προς τους οποίους οι άνθρωποι προσανατολίζουν την συμπεριφορά και την δράση τους, άσχετα από την επιτυχή ή ανεπιτυχή έκβαση της προσπάθειας. Τα ιδανικά είναι "σημαδούρες". Δεν υπάρχουν για να πραγματώνονται αλλά για να μπορούμε να προσανατολίζουμε την συμπεριφορά μας και να μην χανόμαστε στο χάος.

Ο Μαξ Στίρνερ είναι ένας απελπισμένος άνθρωπος που βλέπει την χρεοκοπία των χριστιανικών ιδανικών και θλίβεται. Και ενώ στην αρχή πιάνεται από τα σοσιαλιστικά ιδανικά, τα εγκαταλείπει και αυτά ως εξ ίσου ανεπαρκή με τα χριστιανικά.

Ακριβώς τέτοιοι είναι και οι σημερινοί αναρχοαυτόνομοι. Χωρίς να είναι φιλόσοφοι για να μπορούν να μετατρέψουν την απελπισία τους σε φιλοσοφικό κείμενο, την μεταγράφουν σε καταστροφικές πράξεις για να μας πουν στην γλώσσα που καταλαβαίνουμε καλύτερα πως ξέρουν ότι είμαστε απατεώνες, παντελώς αδιάφοροι για το μέλλον του κόσμου, συνεπώς και το δικό τους μέλλον, μέσα στο οποίο ανακλάται πολλαπλασιαζόμενη η απελπισία του άνεργου πατέρα και ο σπαραγμός της αγράμματης μάνας, που άδικα περιμένει την εξ ύψους βοήθεια. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι να μην είναι εχθρικοί απέναντι σ' έναν κόσμο εχθρικό; Δεν υπάρχει τίποτα το παράλογο στην "παράλογη" συμπεριφορά εφήβων που ξέρουν σε ποιόν κόσμο βρέθηκαν πεταγμένοι. Και τα χειρότερα δεν ήρθαν ακόμα. Ο κόσμος γέμισε "σολίστες" που αρνούνται να παίξουν με ορχήστρα.

Η αναρχία είναι τόσο παλιά, όσο οι Στωικοί και κυρίως οι Κυνικοί φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας. Εμείς ξέρουμε τον Διογένη μόνο από το πιθάρι του ή το φανάρι του και όχι από συμπεριφορές πολύ πιο τυπικά αναρχικές, όπως για παράδειγμα η αδιάκοπη παρενόχληση των αρχόντων.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Διογένης είπε στον Μέγα Αλέξανδρο που πλησίασε να δει γιατί ο φιλόσοφος δεν εγκαταλείπει έστω για λίγο την ηλιοθεραπεία του, έστω από απλή περιέργεια να δει ποιος τέλος πάντως είναι αυτός ο σπουδαίος Αλέξανδρος από την Μακεδονία, «Τραβήξου πιο πέρα, μου κρύβεις τον ήλιο». Έστω και σε μορφή ανεκδότου, η συμπεριφορά του Διογένη είναι τυπικότατα αναρχική. Η εξουσία πράγματι καταστρέφει τις φυσικές καταστάσεις.

Ένας άλλος βασιλιάς δεν τόλμησε να τιμωρήσει τον μεγαλοφυή αναρχικό Μπετόβεν όταν δεν έβγαλε το καπέλο του την στιγμή που περνούσε από μπροστά του η βασιλική άμαξα- και αυτό δεν είναι ανέκδοτο, είναι γεγονός. Ρώτησαν τον Μπετόβεν γιατί έκανε κάτι τόσο παράτολμο κι αυτός απάντησε φυσικότατα: «Μα, ο βασιλιάς πρέπει να βγάζει το καπέλο του όταν με βλέπει!»

Οι καλλιτέχνες είναι φύσει αναρχικοί. Η όποια εξουσία ασκούν με το ταλέντο τους είναι μια φυσική εξουσία και συνεπώς αυτονοήτως σεβαστή.

Οι Κυνικοί, που τους είπαν έτσι χλευαστικά γιατί η συμπεριφορά τους ήταν τόσο φυσική όσο και του σκύλου (του κυνός) εμφανίζονται σε περίοδο παρακμής της Δημοκρατίας. Η κυνική φιλοσοφία, η πρώτη γνωστή μορφή αναρχισμού, δεν είναι παρά μια κριτική της Δημοκρατίας, που δεν τα κατάφερε να εδραιωθεί τόσο ώστε να μη χρειαστεί να παραδοθεί στην ασιατικής καταγωγής μακεδονική αυταρχία.

Σε όλη την διάρκεια του χριστιανικού Μεσαίωνα η αναρχική ιδέα θα πάρει την μορφή σατανά και θα χωθεί στις ψυχές των μαγισσών, που τολμούν και απειθαρχούν στις εντολές των επί της γης τοποτηρητών της Υπέρτατης Εξουσίας. Ας είναι καλά εκεί στην κόλαση που βρίσκονται αυτές οι υπέροχες γυναίκες που ενστικτωδώς κατάλαβαν πως αν δεν ξεσφίξεις τα πόδια σου για να αφήσεις να περάσει από την τρύπα ο σατανάς και να σε κατακυριεύσει, αναρχική, δηλαδή επαναστατική διάθεση είναι δύσκολο να αποκτήσεις. Όπως έλεγαν οι "σενσιμονιστές", τα δικαιώματα της σάρκας είναι φυσικά και άρα αναρχικά δικαιώματα. Το κρεβάτι, ένα αντικείμενο τριπλής χρήσεως, όταν δεν το έχεις μόνο για να κοιμάσαι ή να πεθαίνεις σε οριζόντια θέση, είναι πρώτης τάξεως τόπος για ασκήσεις λυτρωτικού αναρχισμού.

Τόσο πολύ θα εξευτελίσει την αναρχική ιδέα ο χριστιανισμός, που στο εξής οι Κυνικοί δεν θα είναι φιλόσοφοι, αλλά άνθρωποι που τολμούν να λένε τα πράγματα με το όνομά τους, αρνούμενοι να χρησιμοποιήσουν τον συμβατικό, κοινόχρηστο λόγο του ποιμνίου.

Παρά ταύτα, όταν τα πράγματα καταλαγιάσουν και όλες οι μάγισσες καούν στην πυρά, ο χριστιανισμός θα είναι αυτός που θα ξαναφέρει στην μόδα τον αναρχισμό. Και δεν εννοούμε μόνο τις πάμπολλες αναρχικές χριστιανικές αιρέσεις, σαν τους "Καθαρούς" για παράδειγμα, εννοούμε πρωτίστως τον χριστιανικό φιλοσοφικό αναρχισμό του Αγγλου Γουίλιαμ Γκόντουιν (1756-1836), που λέει πως μόνον η σκέψη και το πνεύμα δικαιούνται να κυβερνούν τον κόσμο και όχι οι κοσμικοί άρχοντες ή οι παπάδες με το δανεικό πνεύμα.

Το πνεύμα ή το έχεις ή δεν το έχεις, από την φύση και από την αγωγή. «Ούτε το μυστήριο της βαπτίσεως, ούτε το άλλο της χειροτονίας μπορούν να σε κάνουν πνευματικό άνθρωπο», λέει ο καλός χριστιανός Γκόντουιν. Η Θεία Χάρη δεν μεταγγίζεται με τύπου άμπρα-κατάμπρα επεμβάσεις έξωθεν, λέει ο καλός χριστιανός Γκόντουιν και βρίσκει τον μπελά του από άλλους καλούς χριστιανούς, που όλη τους την πνευματικότητα την παίρνουν με διαρκείς μεταγγίσεις πνεύματος από την αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Την ξέρουμε την καλοσύνη αυτών των εμβολιασμένων με καλοσύνη. Μοιάζουν μ' αυτούς που πάσχουν από μεσογειακή αναιμία και κάνουν συνεχείς μεταγγίσεις επί ματαίω.

Περίπου τα ίδια θα πει και ένας άλλος σπουδαίος χριστιανός αναρχικός, ορθόδοξος αυτός, ο Λέων Τολστόι (1828-1910). Που δεν έγραψε μόνο τα δημοφιλή μυθιστορήματα "Πόλεμος και ειρήνη" και "Αννα Κερένινα", αλλά και τα φιλοσοφικά πεζογραφήματα "Το κράτος του ζόφου" και "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς", δύο συγκλονιστικά κείμενα ορθόδοξου χριστιανικού αναρχισμού.

Σημειώστε πως η ορθοδοξία είναι αναρχική εκ κατασκευής. Στην καθαρή της μορφή δεν αποδέχεται κανενός είδους εξουσία, ούτε καν του μητροπολίτη, ούτε καν του πατριάρχη. Αν δεν αποδεχόταν και την απ' ευθείας στην συνείδηση του πιστού δρώσα θεϊκή εξουσία, θα ήταν ένας τέλειος αναρχισμός. Ο τολστοϊσμός, που παραλίγο θα γινόταν κάποτε χριστιανική αίρεση, είναι μια πιο ριζοσπαστική μετακίνηση της ορθοδοξίας προς την μεριά του αναρχισμού.

Θέλω να πω πως ο χριστιανισμός και ειδικότερα η ορθοδοξία, η πιο παλιά μορφή χριστιανισμού, διατηρεί ακόμα την προκωνσταντινική ανάμνηση των αναρχομεταφυσικών αγώνων της κατά της ρωμαϊκής εξουσίας και της εξουσίας των πλουσίων. Ο τολστοϊσμός είναι μια απόπειρα απαγκίστρωσης της ορθοδοξίας από το εξουσιαστικό φορτίο που της έβαλε στην ράχη η Ιστορία για να κάνει την δουλειά της με το παπαδαριό και την τρομοκρατία της κόλασης. Κι εσείς μου μιλάτε για τρομοκράτες εντελώς της πλάκας αν τους συγκρίνεις με τον αρχιτρομοκράτη Θεό, τον μόνο που διατηρεί το δικαίωμα όποτε θέλει να αγαπά και όποτε θέλει να μισεί τον πλησίον του, όπως λέει ο είρων Λαμπίς.

Ο αναρχισμός δεν είναι κατ' ανάγκην βίαιος. Αλλωστε, άλλο τρομοκρατία και άλλο αναρχία. Η τρομοκρατία, μία ανάμεσα σε πολλές μορφή βίαιου αναρχισμού, είναι η άσκηση εξουσίας διά του τρόμου. Αυτό σημαίνει πως η εξ ορισμού αντιεξουσιαστική κλασική προμπακουνική αναρχία είναι εχθρός τής εξ ορισμού σκληρής εξουσιαστικής τρομοκρατίας.

Τα πράγματα θα αλλάξουν όταν το αναρχικό κίνημα συναντήσει στον δρόμο του το μεταγενέστερο κομμουνιστικό κίνημα, για να προκύψει από την διασταύρωση το υβρίδιο του αναρχοκομμουνισμού του Μιχαήλ Μπακούνιν και του Πιότρ Κροπότκιν. Οι αριστεροί τρομοκράτες (υπάρχουν και δεξιοί τρομοκράτες) δεν είναι ούτε αναρχικοί, ούτε κομμουνιστές. είναι αναρχοκομμουνιστές, παιδιά του Μπακούνιν και όχι του Μαρξ. Επειδή, όμως, τον Μαρξ και τον Μπακούνιν, δύο θανάσιμους εχθρούς, που όσο ζούσαν τρώγονταν σαν τα σκυλιά, που λέμε, τους συνέδεε κάτι κοινό, ο κομμουνισμός, ο αναρχοκομμουνισμός θα δώσει μια τεράστια ποικιλία μειγμάτων, που άλλα έχουν μέσα τους περισσότερο μαρξισμό και άλλα περισσότερο μπακουνισμό.

O προυντονισμός δεν έχει μέσα του ίχνος κομμουνισμού. Και όμως είναι αναρχισμός, και μάλιστα η πρώτη μορφή οργανωμένου αναρχισμού. Ο Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865) είναι αυτός που θα αναγάγει τον αναρχισμό από ηθικό αίτημα που ήταν μέχρι τότε, σε πολιτικό κίνημα, και θα καθιερώσει τον όρο ως πολιτικό όρο. Στο περιλάλητο σύγγραμμά του "Τι είναι η ιδιοκτησία;" γραμμένο το 1840, θα δώσει μια απάντηση που θα γίνει κλασική: «Η ιδιοκτησία είναι κλοπή».

Εν τούτοις, ο Προυντόν δεν είναι κατά της ατομικής ιδιοκτησίας, είναι κατά της κλεμμένης ιδιοκτησίας. Ρουσφέτια, μίζες, απάτες, αρπαγές, πουστιές διάφορες, όλα αυτά τα εξόχως καπιταλιστικά είναι αυστηρά απαγορευμένα στον ηθικοκεντρικό καπιταλιστικό αναρχισμό του Προυντόν, τον «μικροαστικό αναρχισμό», όπως έλεγε ο Μαρξ.

Επειδή τίποτα δεν μπορείς να πετύχεις με τον καταναγκασμό, λέει ο Προυντόν, πρέπει να βρεις τρόπο να διασφαλίσεις την κοινωνία από κάθε εξουσιαστική παρεκτροπή. Η προυντονική λύση στο δύσκολο αυτό πρόβλημα είναι ένα πάρα πολύ πυκνό δίκτυο παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, που ενώνονται ελεύθερα σε ομοσπονδίες, κι αυτές σε συνομοσπονδίες. Έτσι, προκύπτει στο τέλος ένα κράτος χωρίς κεντρική εξουσία, ένα μη-κράτος συνεταίρων.

Αυτό που σήμερα λέγεται αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση είναι προυντονισμός. Πράγματι, όσο πιο αποκεντρωμένο είναι το κράτος, τόσο λιγότερο αισθητή είναι η παρουσία του. Και αν κάθε αυτοδιοικούμενη περιοχή γίνει μια ομοσπονδία συνεταιρισμών, ο συνεταιριστικός αναρχισμός του Προυντόν μετατρέπεται σε αναρχικό διοικητικό σύστημα.

Η ιδέα είναι εντελώς συναρπαστική. Και απολύτως πραγματοποιήσιμη, λέει ο νεοπρουντονικός Νόαμ Τσόμσκι, ο μεγάλος γλωσσολόγος και διεθνής ηγέτης του σύγχρονου ειρηνικού, μη κομμουνιστικού αναρχικού κινήματος. Θα ευχόταν κανείς η συνεταιριστική ιδέα, την αξία της οποίος πρώτος επεσήμανε ο Όουεν, να αναπτύσσεται συνεχώς και περισσότερο. Ο καπιταλισμός σίγουρα θα αποκτούσε πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Όμως, η αποτυχία του παμπάλαιου χριστιανικού κοινοτισμού, που δεν είναι παρά περιορισμένου εύρους προυντονισμός (οι ενορίες ήταν κάποτε παραγωγικοί και καταναλωτικοί συνεταιρισμοί), δείχνει πως οι συνεταιρισμοί είναι η ασπιρίνη και όχι το φάρμακο στον καρκίνο του καπιταλισμού.

Μετά τον Καρλ Μαρξ όλοι πλέον ξέρουμε πως η ατομική ιδιοκτησία δεν θα ήταν δυνατό να είναι στατική έννοια. Καπιταλισμός που δεν επεκτείνεται συνεχώς, κάποτε καταρρέει. Βιομηχανίες που δεν κατακτούν διαρκώς νέες αγορές για να τοποθετήσουν την αυξανόμενη παραγωγή που θα δώσει τα αυξημένα κέρδη, δεν αναπτύσσονται και κάποτε καταρρέουν κάτω από την πίεση ομόλογων βιομηχανιών, που αναπτύσσονται.

Ο ανελέητος ανταγωνισμός είναι νόμος απαράβατος στον καπιταλισμό. Στον γεμάτο καλές προθέσεις προυντονισμό, δεν είναι. Ο προυντονισμός είναι μια κλειστή οικονομία χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης, ο καπιταλισμός είναι μια ανοιχτή οικονομία με κολοσσιαίες δυνατότητες ανάπτυξης. Ωστόσο, στα όρια και τα πλαίσια του υπάρχοντος καπιταλισμού, ο προυντονισμός είναι η πιο προωθημένη μορφή σοσιαλδημοκρατίας. Ο αναρχισμός του Προυντόν δίνει πράγματι ένα ανθρώπινο πρόσωπο στον καπιταλισμό. Ο προυντονισμός έχει το τεράστιο ηθικό πλεονέκτημα να καταργεί το κράτος ειρηνικά και στα γρήγορα. Δεν είναι τυχαίο που ο προυντονισμός, μια εξαιρετικά γοητευτική μορφή ειρηνικού αναρχισμού, θα γίνει τόσο δημοφιλής.

Όμως, το κράτος δεν καταργείται όσο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία και κατά συνέπεια ανταγωνιστικές τάξεις, που καθιστούν αναγκαία την ύπαρξη του κράτους, λέει ο Μαρξ. Το κράτος μαραζώνει σιγά-σιγά μέχρι την πλήρη εξαφάνισή του στην αταξική κοινωνία, λέει ο Μαρξ και αρπάζεται άγρια τόσο με τον σύγχρονό του Προυντόν όσο και με τον ομοίως σύγχρονο και φίλο του μέχρι τότε Μπακούνιν.

Στο πολιτικό του ξεκίνημα ο Μιχαήλ Μπακούνιν (1814-1876) είναι φίλος και με τον Προυντόν και με τον Μαρξ. Όμως θα τσακωθεί πολύ άσχημα και με τους δύο. Με τον Προυντόν γιατί ο Μπακούνιν είναι κομμουνιστής, ονειρεύεται δηλαδή την αταξική και συνεπώς μη καπιταλιστική κοινωνία, και με τον Μαρξ διότι θέλει το αταξικό κράτος εδώ και τώρα, χωρίς την διαμεσολάβηση της δικτατορίας του προλεταριάτου, που ιστορικός προορισμός της είναι, κατά τον Μαρξ, να οδηγεί το κράτος στον δρόμο ενός συνεχούς μαρασμού, μέχρι την πλήρη εξαφάνισή του στην αταξική κοινωνία. Η οποία δεν μπορεί παρά να είναι αναρχική, αφού δεν θα υπάρχει σ' αυτήν εξουσία.

Αν επαναστατήσουμε όλοι όσοι μισούμε την ατομική ιδιοκτησία, την υπεύθυνη για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας, και αν όλοι μαζί, προλετάριοι και μη, χτυπήσουμε σκληρά τον καπιταλισμό, τότε φτάνουμε στα γρήγορα στον κομμουνισμό χωρίς να περιμένουμε να μαραζώσει το κράτος και κουραφέξαλα, λέει ο πολύ βιαστικός Μπακούνιν.

Το σχέδιο του Μπακούνιν φαίνεται ακόμα πιο γοητευτικό απ' αυτό του Προυντόν, όχι μόνο γιατί έχει μέσα του πολλή δράση, αλλά και διότι υπόσχεται έναν κομμουνισμό που θα τον ζήσουν αυτοί που θα τον φτιάξουν. Ενώ ο κομμουνισμός του Μαρξ είναι δυσκίνητος. Ποιος μπορεί να ξέρει τι είναι δυνατό να συμβεί μέχρι την έλευση της αταξικής κοινωνίας, με μια δικτατορία του προλεταριάτου συνεχώς πάνω από το κεφάλι σου;

Σήμερα όλοι ξέρουμε τι είναι δυνατό να συμβεί αφού συνέβη. Όμως, όλοι ξέρουμε επίσης τι συνέβη και με την Κομμούνα του Παρισιού το 1871. Τσακίστηκε στα γρήγορα και εξαφανίστηκε μέσα σε λίγες μέρες. Κράτος δεν είναι η κυβέρνηση, κράτος είναι η βία, λέει ο Μαρξ επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Προμηθέα. Κράτος χωρίς αστυνομία και στρατό δεν νοείται. Εδώ δεν νικάει ο καλύτερος, όπως στον στίβο, αλλά ο καλύτερα οπλισμένος ή αυτός που θα πιάσει στον ύπνο τον καλύτερα οπλισμένο, όπως έγινε κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Για να συνοψίσουμε: Οι προυντονικοί είναι αναρχικοί, αλλά δεν είναι κομμουνιστές. Οι μπακουνικοί είναι και αναρχικοί και κομμουνιστές, αλλά δεν είναι μαρξιστές. Οι μαρξικοί είναι κομμουνιστές διαρκώς και αναρχικοί μακροπροθέσμως. Και στα τρία ρεύματα ο αναρχισμός είναι η κοινή συνιστώσα. Όμως, αναρχισμός υπάρχει και στον χριστιανισμό, όπως είπαμε. Αρα ο αναρχισμός, στις πολλές παραλλαγές του, είναι μια απολύτως κυρίαρχη κατάσταση.

Errico Malatesta Το 1876, την χρονιά του θανάτου του Μπακούνιν, που όσο ζούσε διατηρούσε ζεστό το αίμα στις φλέβες των αναρχικών, ο Ιταλός αναρχικός Ενρίκο Μαλατέστα θα δημιουργήσει μια καινούργια παραλλαγή αναρχισμού. Αφού οι προυντονιστές, οι μπακουνιστές και οι μαρξιστές δεν μπορούν να τα βρουν και να δράσουν συντονισμένα, καλό είναι να μη σταματήσουμε να ενεργούμε ένας-ένας ή σε μικρές ομάδες.

Αυτήν την μορφή δράσης ο Ενρίκο Μαλατέστα την ονομάζει «έμπρακτη προπαγάνδα». Χρειάζεται, λέει ο Μαλατέστα, η έμπρακτη προπαγάνδα για να διατηρείται υψηλό το αγωνιστικό φρόνημα του λαού, μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή της επανάστασης - όποτε κι αν έρθει.

Η άποψη του Μαλατέστα θα βρει μια απροσδόκητα μεγάλη απήχηση. Ανταποκρίνεται θαυμάσια στον κοινωνικό ατομικισμό του αναρχισμού και ξεπερνάει την μεγάλη δυσκολία της συλλογικής οργάνωσης και δράσης. Τρεις φορές επιχείρησαν οι αναρχικοί να φτιάξουν δική τους Διεθνή, και τις τρεις απέτυχαν παταγωδώς. Μαζική δράση και αναρχισμός είναι έννοιες αντιφατικές εξ ορισμού.

Ο Μαλατέστα συνέλαβε το κοινωνικό νόημα του φιλοσοφικού Κυνισμού των αρχαίων Ελλήνων: Κάθε τόσο πρέπει παρενοχλείς τους κατέχοντες την εξουσία με διακεκομμένα χτυπήματα. Και με μια αυτόματη αλλαγή βάρδιας, μετατρέπεις τον βίαιο, τον μπακουνικό αναρχισμό σε μια κατάσταση διιστορική.

Αυτό ακριβώς είναι το μπακουνικής και όχι μαρξικής καταγωγής σημερινό αναρχικό κίνημα, που ποτέ δεν είχε την επιδοκιμασία των κομμουνιστικών κομμάτων. Αλλά πάντα εύρισκε κρυφή και ανομολόγητη αποδοχή από την λαϊκή συνείδηση. Ο ταλαιπωρημένος ανθρωπάκος, με τον χωροφύλακα, τον δικαστή και τον φορατζή συνεχώς πάνω απ' το κεφάλι του, γνωρίζει καλά τι σημαίνει εξουσία.

Μόνο σε μια ειδική περίπτωση ο αναρχισμός θα γίνει μαζικό λαϊκό κίνημα. Ο αναρχοσυνδικαλισμός είναι ένα από τα πιο έξυπνα και πιο τίμια λαϊκά κινήματα που εμφανίστηκαν ποτέ.

Το 1895, μια ομάδα Γάλλων αναρχικών ιδρύουν μια νέας μορφής εργατική ομοσπονδία, όχι χωρισμένη σε κλάδους ανάλογα με το είδος της εργασίας, αλλά μαζική και συμπαγή. Όχι, ας πούμε εργάτες χάλυβος απ' τη μια, εργάτες Τύπου απ' την άλλη (που έχουν γράψει Ιστορία στο αναρχικό κίνημα), αλλά εργάτες σκέτα. Μόνο έτσι θα ξεπεραστεί η λογική κατά τα άλλα τάση για υπεράσπιση των κλαδικών συμφερόντων και θα τονιστεί ο μαζικός και ταξικός χαρακτήρας του συνδικαλισμού.

Κύριος σκοπός ύπαρξης αυτών των σωματείων δεν είναι οι οικονομικές διεκδικήσεις, που μπαίνουν πάντα σε δεύτερο πλάνο, αλλά η οργάνωση γενικών απεργιών με απώτερο στόχο την παράλυση και την κατάρρευση του καπιταλιστικού κράτους και την ανάληψη της εξουσίας απ' ευθείας από τα συνδικάτα. Στην διάρκεια των μεγάλων απεργιών οι απεργοί και οι οικογένειές τους συντηρούνται από ένα καλά οργανωμένο ταμείο απεργιακής αρωγής.

Ο γαλλικός θεσμός του αναρχοσυνδικαλισμού θα διαδοθεί ταχύτατα στην Ιταλία και κυρίως την Ισπανία. Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, ο ισπανικός αναρχοσυνδικαλισμός, παρ' όλο που δεν έχει την υποστήριξη των κομμουνιστών, -εντελώς το αντίθετο μάλιστα- θα γίνει ο φόβος και ο τρόμος των βιομηχάνων, που χρησιμοποιούν πάρα πολύ συχνά το νόμιμο δικαίωμά τους για ανταπεργία (λοκ-άουτ).

Το πανίσχυρο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα ήταν η πρώτη πολιτική δύναμη στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Όμως, ήταν πολύ ισχυρό από πολύ νωρίτερα, από το τέλος του περασμένου αιώνα. Αν στον εμφύλιο πόλεμο είχε την υποστήριξη του κομμουνιστικού κόμματος, θα μπορούσε ίσως να καταλάβει την εξουσία πολύ άνετα όταν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες.

Τόσο μεγάλο και τόσο καλά οργανωμένο ήταν το αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα στην Ισπανία, που στα χρόνια του εμφυλίου, σε συνθήκες πάρα πολύ αντίξοες, οι αναρχικοί μπόρεσαν να οργανώσουν υποδειγματικές κολεκτίβες, κάνοντας τον Φράνκο και τους περί αυτόν καθολικούς και φεουδάρχες να λυσσάξουν.

Με την σειρά τους θα λυσσάξουν και οι αναρχικοί και θα αρχίσουν να καίνε εκκλησίες και να σκοτώνουν παπάδες, οι οποίοι έχουν ήδη πιαστεί γερά από το ξίφος του στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο. Τόσο λυσσώδη εμφύλιο πόλεμο δεν θα βρείτε άλλον στην παγκόσμια Ιστορία, όσο κι αν ψάξετε. Το πολιτειακό πρόβλημα τότε δεν παιζόταν στα ζάρια μόνο ανάμεσα στην δημοκρατία και τον φασισμό, αλλά και ανάμεσα στην αστική δημοκρατία, την οποία στήριζαν οι κομμουνιστές, και τον φασισμό από την μια μεριά, και από την άλλη τον αναρχικό, τον μπακουνικό κομμουνισμό. Τελικά, θα κερδίσει ο φασισμός.

Ωστόσο, ένα σπάνιο φαινόμενο συμπεριφοράς της μάζας θα δείξει με τον πιο καθαρό τρόπο πως ο αναρχισμός έχει βαθιές ρίζες στην λαϊκή συνείδηση.

Ο σαρωτικός Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι, μία από τις πιο σπάνιες και χαρισματικές μορφές λαϊκού ηγέτη, πριν σκοτωθεί μ' έναν εντελώς μυστηριώδη τρόπο και περάσει στον χώρο των λαϊκών θρύλων, ήταν ήδη αποδεκτός από ένα τεράστιο πλήθος Ισπανών, ασχέτως πολιτικής τοποθετήσεως. Η κηδεία, στην Βαρκελόνη, αυτού του πολύ μεγάλου αναρχικού ηγέτη είναι ένα φαινόμενο που ακόμα το μελετούν οι ειδικοί στην συμπεριφορά της μάζας. Μιλιούνια λαού από ολόκληρη την δημοκρατική εμφυλιοπολεμική Ισπανία δεν παρακολουθούν απλώς μια κηδεία, θα ήταν αδύνατο άλλωστε να περπατούν πίσω από ένα φέρετρο εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, αλλά κλαίνε μαζικά, κατά ομάδες, για τον θάνατο ενός πεθαμένου Θεού, του οποίου η ανάσταση δεν θ' αργήσει. (Για περισσότερα και ακριβέστερα, βλέπε το αριστούργημα του Χανς Μάγκνους Έντσεσμπέργκερ "Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας").

Είναι βέβαιο πως η αναρχία έχει βαθιές και δυνατές ρίζες στην μάζα. Αυτό το ήξερε καλά και ο αναρχικός μάλλον, παρά κομμουνιστής κατ' ουσίαν, Αρης Βελουχιώτης, όταν μάζευε γύρω του ένα πλήθος "παρανόμων".

Ο Φραντς Φανόν, ο θεωρητικός της αλγερινής επανάστασης, στο βιβλίο του "Της γης οι κολασμένοι" δεν αναφέρεται στους κολασμένους του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου" αλλά στην αναρχική διάθεση που κρύβουν μέσα τους οι λούμπεν, που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν επαναστατικά με έξυπνους χειρισμούς.

Όλοι οι ριψοκίνδυνοι χρειάζονται σε μια επανάσταση όταν ήδη έχει ξεσπάσει. Δεν είναι εύκολο πράγμα η εξόντωση του ταξικού εχθρού, που έχει στην διάθεσή του τις πολύ ισχυρές δυνάμεις καταστολής, τους άνδρες των οποίων χρησιμοποιεί το σύστημα βαναύσως εκμεταλλευτικά έναντι πινακίου ολοένα και περισσότερο δυσεύρετης φακής.

Με λούμπεν κάνουν εκείνοι την δουλειά τους; Με λούμπεν θα κάνουμε και εμείς την δική μας. Αν είχαμε προλετάριους, θα την κάναμε με προλετάριους. Αυτό που σίγουρα έχουμε σε υπεραφθονία είναι η αναρχική διάθεση. Όλοι οι νορμάλ άνθρωποι κρύβουν μέσα τους έναν αναρχικό. Ακόμα και οι άνδρες των ΜΑΤ. Προς το παρόν μάς λιανίζουν, αφού γι' αυτό πληρώνονται. Αλλά νομίζετε πως δεν έχουν συνείδηση της βαρβαρότητας του συστήματος που τους χρησιμοποιεί εκμεταλλευόμενο την ανάγκη για επιβίωση των σύγχρονων σκλάβων;

Bakunin Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θα μπορούσαν να είναι αναρχικοί οι πάντες, αφού ήταν αναρχικός ένας γνήσιος Ρώσος αριστοκράτης, ο Μιχαήλ Μπακούνιν, και κυρίως ένας γνησιότατος Ρώσος πρίγκιπας, ο Πιότρ Κροπότκιν (1842-1921), ο πιο μεγάλος θεωρητικός του αναρχισμού, που διετέλεσε και υπασπιστής του τσάρου Αλέξανδρου Β', αυτού ακριβώς που δολοφόνησαν οι αναρχικοί το 1881. Πάντως, δεν τον δολοφόνησε ο Κροπότκιν. Αλλά επειδή ήταν ήδη φιλοαναρχικός, απελάθηκε από την Ρωσία αμέσως μετά την δολοφονία του φίλου του, του τσάρου.

Δεν εκτελέστηκε, γιατί ήταν πρίγκιπας. Αλλά μόλις φτάσει στην Γαλλία, θα αποποιηθεί επισήμως τον τίτλο του πρίγκιπα και το 1883 οι Γάλλοι, για να τον τιμωρήσου και για λογαριασμό των Ρώσων, τον κλείνουν τρία χρόνια φυλακή.

Όταν αποφυλακίζεται το 1886, πηγαίνει στην Αγγλία, όπου ζει τα επόμενα 30 χρόνια της ζωής του. Θα επιστρέψει στην πατρίδα του με την έκρηξη της Επανάστασης το 1917, αλλά δεν θα πάρει μέρος. Ως γνήσιος αναρχικός δεν είναι υπέρ της βίαιης επανάστασης, όπου πεθαίνουν πολλοί, είναι υπέρ των μεμονωμένων εκτελέσεων σε κλασικό αναρχικό στυλ, για να γίνεται οικονομία στο αίμα και για να γίνεται αβίωτος ο βίος των αστών. Η αριστερή τρομοκρατία είναι μια λεπτή και δύσκολη τέχνη, που απαιτεί υψηλό δείκτη νοημοσύνης και επιδεξιότητα νευροχειρουργού.

Ο φίλος του Πιότρ Κροπότκιν, Όσκαρ Ουάιλντ, ένας ακόμα διάσημος αναρχικός, λέει πως ο αυτοκαθαιρεθείς πρίγκιπας ήταν «ένας από τους δύο αληθινά ευτυχισμένους ανθρώπους που γνώρισε στη ζωή του». Και ο Ρομέν Ρολάν θα γράψει πως «ο Κροπότκιν έζησε αυτά που πρέσβευε μεν, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει ο Λέων Τολστόι».

Όσο για τους Μπολσεβίκους, αυτοί τίμησαν τον Κροπότκιν στην κηδεία του επιτρέποντας στις χιλιάδες των Ρώσων οπαδών του, που υπήρχαν ακόμα το τέταρτο έτος της Επανάστασης, το 1921, να ακολουθήσουν το φέρετρο με αναπεπταμένες μαύρες αντί για κόκκινες σημαίες. Αλλά αυτό θα συμβεί για τελευταία φορά. Στο εξής, όλοι οι Ρώσοι θα φορούν κόκκινα. Τα μαύρα, άλλου είδους μαύρα, θα τα ξαναφορέσουν πολύ αργότερα, το 1991.

Ο Πιότρ Κροπότκιν ήταν ο πιο καλός πρίγκιπας που έζησε ποτέ. Ένας γνήσιος πρίγκιπας της εντιμότητας και του ήθους, που στο αριστούργημά του "Αμοιβαία βοήθεια" λέει πως στον καιρό μας ούτε καν οι μεγαλοφυείς μπορούν να κάνουν κάτι μόνοι τους. Η ανάγκη για συλλογική δράση θα γίνεται ολοένα και περισσότερο απαραίτητη σε όλα τα επίπεδα. Μέσα απ' αυτήν την ανάγκη για συλλογική δράση και με την ανάπτυξη όλων των δεξιοτήτων του καθένα χωριστά προκειμένου η συλλογική δράση να είναι πιο αποτελεσματική, η ανθρωπότητα θα οδηγηθεί κάποτε κατ' ανάγκην στον αναρχοκομμουνισμό. Είθε, άθεε Αγιε Πιότρ Κροπότκιν

Αλήτες σαν τον Νετσάγεφ, που σκοτώνουν για την χαρά του φόνου, θα τρυπώνουν πάντα ανάμεσα στους αναρχικούς. Αλλά δεν είναι αυτοί οι γνήσιοι αναρχικοί.

Οι γνήσιοι αναρχικοί έχουν κάτι από την συμπεριφορά του Διογένη και το ήθος του Κροπότκιν, ίσως του πιο έντιμου ανθρώπου που περπάτησε ποτέ στην γη...

--
http://stavrochoros.pblogs.gr/2008/06/anarhia-einai-mia-katastash-fysikh-.html




Διαβάστε περισσότερα...

Γραφείο καταγγελιών αυθαιρεσίας αστυνομικών εις βάρος πολιτών από Χρυσοχοΐδη

Τέλος στα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας υπόσχεται να δώσει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχ. Χρυσοχοΐδης, με την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους από το Γραφείο Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας των Σωμάτων Ασφαλείας, τη σύσταση του οποίου ανακοίνωσε χθες, παρουσιάζοντας παράλληλα το σχέδιο του Προεδρικού Διατάγματος για την ίδρυσή του.

Το Γραφείο αυτό θα λειτουργήσει ως ανεξάρτητος φορέας εξέτασης καταγγελιών αυθαιρεσίας εις βάρος πολιτών από προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ., του Πυροσβεστικού και του Λιμενικού Σώματος και σκοπός του είναι να διευκολύνει τους πολίτες στην υποβολή καταγγελιών, καθώς επίσης και την ενημέρωση του πολίτη εντός ενός μηνός για την τύχη της καταγγελίας του. Στη συνέχεια, η καταγγελία θα προωθείται στα αρμόδια πειθαρχικά ή ποινικά όργανα. Στο σημείο αυτό, ο υπουργός προανήγγειλε την τροποποίηση του πειθαρχικού δικαίου των αστυνομικών, εντός του επόμενου διμήνου.

Στελέχωση του Γραφείου

Σύμφωνα με το σχέδιο του Π.Δ. που παρουσιάστηκε, το Γραφείο θα βρίσκεται σε κτιριακές εγκαταστάσεις εκτός του υπουργείου, ενώ θα το στελεχώνουν περίπου 25 πολιτικοί υπάλληλοι του υπουργείου, καθώς επίσης και μετακλητοί. Θα λειτουργεί τριμελής εισηγητική επιτροπή που θα απαρτίζεται από έναν (1) τέως Αρεοπαγίτη ως πρόεδρο, από τον Νομικό Σύμβουλο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και από έναν (1) τέως Εισαγγελέα ως μέλη. Ο διορισμός τους θα γίνεται κατόπιν απόφασης του υπουργού Προστασίας του Πολίτη και ειδικά του προέδρου κατόπιν εγκρίσεως της αρμόδιας επιτροπής του Κοινοβουλίου. Η θητεία του προέδρου και των μελών ορίζεται ως διετούς διάρκειας και με δυνατότητα μόνο μίας ανανέωσης.

"Οι αστυνομικοί είναι επώνυμοι"

Ανακοινώθηκε επίσης η κυκλοφορία εγκυκλίου που ορίζει πως όλοι οι αστυνομικοί, ακόμα και τα ΜΑΤ θα φορούν διακριτικά. "Ο αστυνομικός δεν είναι ανώνυμος, είναι επώνυμος, έχει διακριτικά, είναι υπάλληλος του ελληνικού κράτους και της ελληνικής δημοκρατίας και υπηρετεί τις υποχρεώσεις, τις οποίες έχει ορκιστεί να υπηρετεί" υπογράμμισε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης.

Στο μεταξύ, από σήμερα και έως την 1η Δεκεμβρίου το σχέδιο του Π.Δ. θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση στην ιστοσελίδα www.opengov.gr/yptp. Επιπλέον, ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης ανακοίνωσε πως από τις 30 Νοεμβρίου και για τρεις μήνες θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο φόρμα επικοινωνίας των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, προκειμένου να υποβάλλουν προτάσεις και σχόλια, αλλά όχι προσωπικές επιθέσεις, όπως προειδοποίησε.

Νέα Υπηρεσία Ασύλου προανήγγειλε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης

Επιπλέον, αυτόνομη κεντρική Υπηρεσία Ασύλου με περιφερειακή διάρθρωση στο πλαίσιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη ή άλλου υπουργείου αν αυτό κριθεί σκόπιμο, προανήγγειλε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης σε γραπτή απάντησή του στο Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι. Σύμφωνα με τον υπουργό, η νέα υπηρεσία Ασύλου "θα στελεχώνεται ως επί το πλείστον με πολιτικό προσωπικό - η Ελληνική Αστυνομία θα περιοριστεί στα αμιγώς αστυνομικά της καθήκοντα- και θα παρέχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε μια αποτελεσματική και δίκαιη διαδικασία ουσίας στους αιτούντες άσυλο. Στόχος είναι τα ποσοστά παροχής ασύλου να αυξηθούν στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Τα διάφορα Προεδρικά Διατάγματα θα κωδικοποιηθούν και το νέο νομικό πλαίσιο που θα προκύψει θα αντανακλά τη νέα Εθνική Διαδικασία Ασύλου".

Ε.Ζ. και Νικ. Μορφ.




Διαβάστε περισσότερα...

Διαρροή ραδιενέργειας στο Θρι Μάιλ Άιλαντ

Το σενάριο είναι γνωστό: Στην περίπτωση διαρροής ραδιενέργειας, οι αρχές επιδιώκουν πάντα να καθησυχάσουν τους πολίτες. Η αλήθεια γίνεται γνωστή, αν γίνει πλήρως ποτέ, πολύ αργότερα... Έτσι, μνήμες του μεγάλου πυρηνικού ατυχήματος του 1979 στο Θρι Μάιλ Άιλαντ, στην Πενσιλβάνια των ΗΠΑ, όταν έλιωσε ο πυρήνας του εργοστασίου, αναβίωσαν όταν έγινε γνωστό ότι διέρρευσε ραδιενέργεια από το εργοστάσιο. Οι αρχές έσπευσαν να καθησυχάσουν την κοινή γνώμη, ύστερα από το περιστατικό που σημειώθηκε το Σάββατο, το οποίο οι αρμόδιοι χαρακτήρισαν "απροσδόκητη έκθεση" και είχε ως αποτέλεσμα περίπου 150 εργαζόμενοι να υποχρεωθούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

Ο Τζον Γουάιτ, εκπρόσωπος της Ρυθμιστικής Επιτροπής Πυρηνικών, δήλωσε ότι οι ομοσπονδιακοί ειδικοί που έσπευσαν στο πυρηνικό εργοστάσιο "δεν εντόπισαν τίποτα που να δείχνει ότι ετέθη σε κίνδυνο η ασφάλεια".

«Υπήρξε συναγερμός για ραδιολογική μόλυνση» τη στιγμή που οι εργαζόμενοι πραγματοποιούσαν εργασίες συντήρησης και «μία μικρή ομάδα μολύνθηκε», τόνισε η Νταϊάν Σκρένσι, εκπρόσωπος της Αρχής, η οποία προσδιόρισε πως ο σταθμός διοικείται από την εταιρεία παραγωγής ηλεκτρικού Exelon. Η εκπρόσωπος τόνισε πως «η αιτία της διαρροής παραμένει άγνωστη» και πως διεξάγονται έρευνες, ενώ χαρακτήρισε «το περιστατικό ως μικρής σημασίας», «το οποίο δεν αντιπροσωπεύει κανέναν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και δεν μοιάζει να ανησυχεί τους εργαζομένους του σταθμού».

Το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στις ΗΠΑ έγινε στο ίδιο εργοστάσιο, στις 28 Μαρτίου του 1979, όταν η κακή λειτουργία του συστήματος ψύξης σε έναν από τους πύργους προκάλεσε τη μερική κατάρρευση της μονάδας 2. Για αρκετές μέρες τότε αρκετοί κάτοικοι στην κεντρική Πενσιλβάνια, γύρω από το Χάρισμπεργκ, βρίσκονταν σε ετοιμότητα περιμένοντας πιθανή εντολή για εκκένωση της περιοχής.
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

19 αυτοκτονίες για χρέη μέσα στο 2009

Μέχρι πρότινος μετρούσαμε τα θύματα της νέας γρίπης, στην Κρήτη όμως, όπως φαίνεται από τις αυτοκτονίες επιχειρηματιών του τελευταίου τριμήνου, έχουν αρχίσει να μετρούν τα θύματα της οικονομικής κρίσης με 8 επιχειρηματίες να αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή, καθώς δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Δυστυχώς όμως η "νέα αυτή καταμέτρηση" δεν αφορά μόνο την Κρήτη αλλά και όλη την Ελλάδα αν εξετάσουμε τις αυτοκτονίες αλλά και τις απόπειρες των τελευταίων έξι μηνών.

Το πιο πρόσφατο περιστατικό καταγράφηκε μόλις την περασμένη Κυριακή στα Τρίκαλα με έναν 54χρονο επιχειρηματία που διατηρούσε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων της MAZDA επί της περιφερειακής οδού Τρικάλων - Ιωαννίνων να βρίσκεται απαγχονισμένος στο υπόγειο της έκθεσης από οικείους του. Όπως έγινε γνωστό, ο αυτόχειρας χρησιμοποίησε αυτοσχέδιο βρόγχο από σχοινί, τον οποίο είχε δέσει στα κάγκελα του ισογείου.

Έντεκα ακόμη άνδρες έχουν αφαιρέσει την ζωή τους από τον Μάρτιο του 2009 μέχρι σήμερα εξαιτίας του οικονομικού αδιέξοδου που αντιμετώπιζαν είτε γιατί είχαν χάσει τη δουλειά τους, είτε γιατί δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, είτε γιατί συνέτρεχαν και οι δύο παραπάνω λόγοι.

Το προφίλ των θυμάτων της οικονομικής κρίσης

Η πλειοψηφία των αυτόχειρων ήταν οικογενειάρχες, ηλικίας 40-60 ετών που δραστηριοποιούνταν στον χώρο των επιχειρήσεων ή επαγγελματίες που έχασαν τη δουλειά τους λίγο πριν τη σύνταξη ή είναι χωρίς δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο τρόπος που επιλέγουν είναι κατά κανόνα ο απαγχονισμός, η πτώση από κτίριο και ο αυτοπυροβολισμός.

Τα οικονομικά προβλήματα κοινός παρανομαστής όπως επίσης και το αίσθημα της συντριβής και της αποτυχίας, καθώς νιώθουν πως δεν μπορούν να προσφέρουν στην οικογένειά τους τα απαραίτητα για την επιβίωση. Η πράξη τους εκτός από πράξη απελπισίας καθίσταται έτσι πράξη τιμωρίας γιατί "δεν τα κατάφεραν" αλλά και λύτρωσης για τους ίδιους.

Η απελπισία που σκοτώνει...

Η λύτρωση αποτελεί λέξη κλειδί για να κατανοήσουμε πως κάποιοι από τους αυτόχειρες δεν περιορίζονται στο να αυτοκτονήσουν αλλά πριν το πράξουν αυτό έχουν δολοφονήσει τη σύζυγο και τα παιδιά τους. Πρόκειται για την περίπτωση στην οποία ο ψυχολόγος Frasier αναφέρεται ως " suicide by proxy " (*) κατά την οποία ο αυτόχειρας δολοφονεί πρώτα τα μέλη της οικογένειας του που θεωρεί πως εξαρτώνται από αυτόν και για τα οποία νιώθει υπεύθυνος ώστε να μην τα δει να υποφέρουν από τα δικά του λάθη ή γιατί τα θεωρεί επέκταση του ίδιου του του εαυτού.

Χαρακτηριστική περίπτωση αυτού αποτελεί και η υπόθεση του 40χρονου άνεργου στην Καλλιθέα που στις 21 Ιουνίου 2009 σκότωσε τη σύζυγό του και στη συνέχεια πήδηξε στο κενό αγκαλιά με τα δυο αγοράκια του, 2 και 3 ετών.



(*) Fox, J.A. and Levin, J. (2005) Extreme killing: understanding serial and mass murder. London: Sage Publications.
Ζώτου Έλλη



Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΛΠΙΚΑ ΚΟΛΠΑ...

Ούτε το Γκουαντάναμο κλείνει εν τέλει ο Ομπάμιας...
.................................................

Ο πιο ωραίος (ίσως επειδή είναι και ο πιο τρυφερός) χαρακτηρισμός που έχω ακούσει για την εθνική μας στο ποδόσφαιρο είναι το «κορίτσι μας»!

Θεϊκό -και μου το είπε σαν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο κι απλώς εν τη ρύμη του λόγου του, Θεσσαλονικεύς, Καθηγητής και, τολμώ να πω φίλος (ο οποίος όταν εντοπίζει λάθος στον «ναυτίλο», μου εξηγεί αμέσως στο τηλέφωνο όχι μόνον το σωστό, αλλά τα «γιατί και τα διότι» του πράγματος κάθε φορά) -να αγιάσει το στόμα του, αν και μελίρρυτος καθώς είναι πάντα, δεν έχει ανάγκη τέτοιας ευχής- άλλωστε όλο για το καλό μιλά, όλο για το ωραίο ψάχνει...

Οσο για τις δικές μου ενστάσεις περί τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο, τις άγριες και σκοτεινές μπίζνες, υποθέτω ότι ο σοφός φίλος μου θα μου έλεγε (κι αυτός σαν άλλος Παπαδιαμάντης) ότι: δεν φταίει το στάρι για την τιμή του.

.......................................

Πάντως, η κυβέρνηση, παρ' ότι αμήχανη, παρ' ότι ανέτοιμη να κυβερνήσει, παρ' ότι όλο και πιο ανακόλουθη (εν σχέσει με όσα δήλωνε προεκλογικώς), μόλις κάνει μια μαλακία (εμένα το στόμα μου δεν θα αγιάσει ποτέ) την αντιλαμβάνεται αμέσως (ή έστω με αντανακλαστικά Ραν Ταν Πλαν) και προσπαθεί να την πάρει πίσω (ενίοτε για να την ξαναφέρει κουτοπόνηρα απ' το παράθυρο) -αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Αυτό έγινε και με τη χοντράδα (χωρίς να παύει να 'ναι μαλακία) περί το πάγωμα των μισθών όσων παίρνουν μεικτά 2.000 ευρώ (πες καθαρά 1.600), λες και αυτοί είναι οι «έχοντες και κατέχοντες» σε αυτήν τη χώρα! Μόλις κατάλαβαν το κόστος που προκύπτει από την κουταμάρα να μειώσουν ακόμα περισσότερο το εισόδημα εκείνων που ήδη φορολογούνται περισσότερο, ανέκρουσαν πρύμναν κι άρχισαν τις σοφιστείες: εννοούσαμε όσους έχουν 2.000 ευρώ μισθό, όχι με τα επιδόματα, αλλά ονομαστικόν μισθό. Αποτέλεσμα: θα βάλουν στο δόκανο 40.000 όλους κι όλους (μάλιστα από τους έντιμους κατά τη φορολογική τους δήλωση) και θα εξοικονομήσουν... 1.000.000 ευρώ. Συγκλονιστικό ποσόν. Αν το έκαναν αυτό οι δεξιοί θα τους λέγαμε γελοίους. Τώρα πρέπει να μην πούμε μαλάκες αυτούς τους ανεκδιήγητους τύπους που ταυτοχρόνως

σπρώχνουν 0,87 ευρώ (!!!) την ημέρα αύξηση σε όσους παίρνουν κάτω από 2.000 ευρώ για να... ενισχύσουν την... αγοραστική δύναμη και να αναθερμάνουν την αγορά! Ή μαθητευόμενοι μάγοι είναι ή ανεπίδεκτοι πάσης λογικής νεοφιλελεύθεροι...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.


Διαβάστε περισσότερα...

Ελεύθεροι όλοι οι συλληφθέντες του Πολυτεχνείου

Κενές περιεχομένου αποδείχτηκαν οι αθρόες συλλήψεις και προσαγωγές νεαρών ατόμων που συνελήφθησαν το βράδυ της Τρίτης κατηγορούμενοι για επεισόδια στο πλαίσιο της πορείας του Πολυτεχνείου. Εννέα από τους νεαρούς (σ.σ.: οι τρεις ανήλικοι) οδηγήθηκαν χθες ενώπιον του εισαγγελέα, όλοι όμως αφέθηκαν ελεύθεροι, αφού τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Την ίδια στιγμή, σωρεία κατηγοριών αντιμετωπίζει ο 26χρονος που συνελήφθη προχθές το βράδυ, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων που έγιναν μπροστά από την πύλη εμπορίου της ΔΕΘ, αμέσως μετά την κορύφωση των εκδηλώσεων για την 36η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.

Από τους έξι ενήλικους συλληφθέντες, ο ένας παραπέμφθηκε στο αυτόφωρο Μονομελές για παράνομη οπλοφορία (σιδερογροθιά) και οι υπόλοιποι πέντε στο αυτόφωρο Τριμελές Πλημμελειοδικείο για απόπειρα απρόκλητης επικίνδυνης σωματικής βλάβης, διακεκριμένη περίπτωση απρόκλητης φθοράς αντικειμένου που χρησιμοποιείται για το κοινό όφελος (πεζοδρόμιο) και διατάραξη κοινής ειρήνης. Όλοι αρνούνται τις κατηγορίες. Ο ένας εκ των πέντε μάλιστα, είναι εγγονός γνωστού μουσικοσυνθέτη και αντιμετωπίζει τις κατηγορίες με τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου, αφού συνελήφθη την ώρα που έβαζε το κράνος της μηχανής του για να πάει στην εκπομπή του Λαζόπουλου!

Στο πλευρό των συλληφθέντων αναμένεται ότι θα ταχθούν οι ένοικοι της πολυκατοικίας στη Σπύρου Τρικούπη, οι οποίοι, σύμφωνα με πληροφορίες, δηλώνουν ότι θα καταθέσουν ως μάρτυρες υπεράσπισης, αφού έχουν καταγράψει τη σκηνή της σύλληψης.

Επίσης ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά αγνώστων σε βαθμό κακουργήματος, που αφορά εκρήξεις, εμπρησμό και άλλα αδικήματα.

Όσον αφορά τους ανήλικους μαθητές, η σύλληψή τους προκάλεσε την αθρόα προσέλευση των συμμαθητών τους έξω από την Εισαγγελία, με αποτέλεσμα τα δικαστήρια να θυμίζουν... προσυγκέντρωση πενθήμερης! Για έναν από τους μαθητές μάλιστα, που φοιτά στο 5ο Λύκειο Εξαρχείων, οι καθηγητές του εξέδωσαν ψήφισμα, στο οποίο εκφράζουν τη συμπαράστασή τους στον μαθητή και την οικογένειά του και δηλώνουν την έκπληξή τους γιατί πρόκειται για ένα παιδί που ποτέ δεν έδωσε δικαιώματα.

Ο μόνος συλληφθείς στη Θεσσαλονίκη οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, ο οποίος του άσκησε ποινική δίωξη για απλή συνέργεια σε έκρηξη και κατοχή εκρηκτικών υλών (σ.σ.: σύμφωνα με πληροφορίες, δεν βρέθηκαν πάνω του μολότοφ ή άλλες εύφλεκτες ουσίες), απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, πρόκληση διακεκριμένης φθοράς, διατάραξη ασφάλειας συγκοινωνιών, διατάραξη κοινής ειρήνης και παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών (σ.σ.: σύμφωνα με πληροφορίες, ο νεαρός είχε πάνω του κάποια ηρεμιστικά χάπια). Ο συλληφθείς παραπέμφθηκε για να απολογηθεί σε τακτικό ανακριτή.
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

Μήπως υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην κοινοτική αλληλεγγύη;

Κανείς δεν αμφιβάλλει, είτε εντός, είτε εκτός της χώρας ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν είναι καλή.

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες δεν έχουν προωθηθεί πολιτικές και μέτρα που να αντιμετωπίζουν τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα, στους περισσότερους τομείς και κλάδους οικονομικής δραστηριότητας , υπό το φόβο του πολιτικού κομματικού κόστους.

Κανείς όμως δεν πρέπει να παραβλέπει ότι η διεθνής οικονομική και χρηματιστηριακή κρίση επηρέασε και σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί, τις οικονομικές εξελίξεις.

Εφόσον η οικονομική δραστηριότητα υποχώρησε επόμενο είναι να μειωθούν τα έσοδα του κράτους και να διευρυνθεί το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού, καθώς η πλειοψηφία των δαπανών είναι ανελαστικές.

Για την κάλυψη μάλιστα των δαπανών απαιτήθηκε υψηλότερος του προγραμματισμένου, δανεισμός.

Το ύψος του ελλείμματος, το οποίο μένει να διευκρινιστεί στις επόμενες ημέρες από την Στατιστική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ολοκλήρωσε τις επαφές της στην Αθήνα, είναι πολλαπλάσιο από το ποσοστό που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ανάλογη κατάσταση, όμως, εμφανίζεται σε όλες τις χώρες αναπτυγμένες, αναπτυσσόμενες, φτωχές.

Σε πολλές χώρες μάλιστα η κατάσταση είναι χειρότερη από τη δική μας, όπως αποδεικνύουν στοιχεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου

Η Ελλάδα δεσμεύτηκε τις προηγούμενες ημέρες στα αρμόδια Κοινοτικά όργανα ότι θα λάβει μέτρα μόνιμου χαρακτήρα για τη σταδιακή μείωση του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους, τα οποία θα περιλαμβάνονται στιν προυπολογισμό.

Κατά την άποψη των κυβερνητικών στελεχών, η δημοσιονομική εξυγίανση που θα συντελέσει σε τόνωση της εμπιστοσύνης στις προοπτικές της οικονομίας και σε μείωση του κόστους δανεισμού του Δημοσίου, η εξοικονόμηση πόρων, με τους οποίους θα στηριχθούν οι πιό ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και θα ενισχυθούν οι παραγωγικές δημόσιες επενδύσεις και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ταχείας απόδοσης και μηδενικού δημοσιονομικού κόστους που θα οδηγήσουν σε βελτίωση της παραγωγικότητας, μπορούν να συντελέσουν στην άμβλυνση των επιπτώσεων της κρίσης, να δώσουν θετικά μηνύματα στις αγορές, και να επισπεύσουν την ανάκαμψη.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται είναι γιατί υπάρχουν υπαινιγμοί από κορυφαίους παράγοντες της Ευρωπαικής Ένωσης, όταν είναι γνωστό ότι έχουν αναληφθεί οι σχετικές δεσμεύσεις, τη στιγμή που άλλες χώρες βρίσκονται σε χειρότερα επίπεδα με βάση τα δημοσιονομικά στοιχεία; Μήπως υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην κοινοτική αλληλεγγύη;
Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ



Διαβάστε περισσότερα...

Ποινική δίωξη κατά των πρυτανικών αρχών του Πολυτεχνείου για το Indymedia

Ωμή παρέμβαση των εισαγγελικών αρχών στην ελευθερία διακίνησης των ιδεών και το άσυλο συνιστά η ποινική δίωξη κατά των πρυτανικών αρχών του Πολυτεχνείου για τη λειτουργία του Indymedia, που χρησιμοποιεί το δίκτυο του Ιδρύματος.

"Πρόκεται για πολιτική δίωξη" δηλώνουν ο πρύτανης του ΕΜΠ Κων. Μουτζούρης και ο αντιπρύτανης Μάκης Σπαθής και διαμηνύουν ότι "δεν θα υποκύψουμε και θα υπερασπιστούμε το άσυλο και την ελευθερία διακίνησης ιδεών".

Η συστηματική προσπάθεια εδώ και μήνες να φιμωθεί η γνωστή ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης athens.indymedia.org είχε αποτέλεσμα την άσκηση δίωξης κατά του πρύτανη και των αντιπρυτάνεων του ΕΜΠ, οι οποίοι κατηγορούνται για παράβαση καθήκοντος και παρότρυνση υφισταμένων υπαλλήλων τους σε παράβαση καθήκοντος.

Η δίωξη δεν έχει κοινοποιηθεί επισήμως στις πρυτανικές αρχές, ωστόσο είναι γνωστή σ' αυτές εδώ και μερικές μέρες.

Η εισαγγελική παρέμβαση ήλθε μετά την κατάθεση μήνυσης συγκεκριμένου προσώπου προς τις πρυτανικές αρχές για "τη διευκόλυνση που παρέχει το δίκτυο του ΕΜΠ στο indymedia". Ο εισαγγελέας κ. Τζούρας που είχε αναλάβει την προανάκριση προχώρησε στην άσκηση των διώξεων, παρά την κατατεθειμένη εδώ και μήνες δημόσια τοποθέτηση των πρυτανικών αρχών ότι οι πράξεις αυτές συνιστούν ευθεία επίθεση στην ελευθερία διακίνησης ιδεών και το άσυλο!

Να θυμίσουμε ότι η επιχείρηση φίμωσης του indymedia ξεκίνησε μετά από ερωτήσεις των βουλευτών του ΛΑΟΣ Κυριάκου Βελόπουλου και Ηλία Πολατίδη, τις οποίες αντέγραψε κατά γράμμα εν συνεχεία η διοίκηση του ΟΤΕ, η οποία σε ρόλο διαδικτυακού χωροφύλακα αξίωσε το κλείσιμο της ιστοσελίδας στέλνοντας δύο εξώδικα στο Εθνικό Δίκτυο Έρευνας - Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ), το οποίο παρέχει υποστήριξη με οπτικές ίνες στα δίκτυα των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων της χώρας, μεταξύ αυτών και του ΕΜΠ.

Στις πιέσεις για το κλείσιμο εντάσσεται και η επιστολή του πρώην υφ. Παιδείας κ. Ταλιαδούρου προς τον κ. Μουτζούρη, με την οποία του ζητούσε "να εντοπιστεί ο διακομιστής και να σταματήσει η εκπομπή συγκεκριμένων sites, η οποία γίνεται κατά παράβαση των αποφάσεων της Συγκλήτου και προσβάλλει ευθέως το δημοκρατικό μας πολίτευμα".

Πρυτανικές αρχές: "Δεν θα υποκύψουμε"

Πρόκειται για πολιτική δίωξη" τόνισε μιλώντας στην "Αυγή" ο πρύτανης κ. Μουτζούρης, "επειδή υπερασπιζόμαστε την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, επειδή αρνούμαστε τη λογοκρισία ιδεών και απόψεων".

Η δίωξη αυτή, πρόσθεσε, δημοσιοποιείται "τη μέρα (σ.σ.: χθες) που η πολυτεχνική κοινότητα απέδειξε ότι μπορεί να υπερασπίζεται η ίδια τον θεσμό του ασύλου".

Στο ίδιο μήκος και η δήλωση του αντιπρύτανη Μάκη Σπαθή, ο οποίος υπογράμμισε πως "εμείς θα υπερασπιστούμε μέχρι θανάτου το πανεπιστημιακό άσυλο και την ελευθερία διακίνησης των ιδεών. Δεν θα υποκύψουμε στις πιέσεις των βουλευτών του ΛΑΟΣ και τις εισαγγελικές παραγγελίες και δεν θα προχωρήσουμε σε πράξεις λογοκρισίας απόψεων και ιδεών, ανεξάρτητα αν συμφωνούμε με αυτές ή όχι".

Να σημειωθεί ότι η ποινική δίωξη, όπως μας ενημέρωσε ο πρύτανης, ήταν γνωστή εδώ και 5 μέρες, ωστόσο δεν το δημοσιοποίησαν σε μία προσπάθεια αυτές τις μέρες να μην προκαλέσουν ένταση και να μην πυροδοτήσουν αντιδράσεις. Η δημοσιοποίηση έγινε χθες από τον ίδιο τον πρύτανη κατα τη διάρκεια της ομιλίας του στις καταληκτικές εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου.
Μορφονιός Ν.



Διαβάστε περισσότερα...

Όργουελ 1984 και τρομολαγνεία

Έχει αρχίσει να με τρομάζει περισσότερο η τρομολαγνεία μας από τους ίδιους τους τρομοκράτες. Στο βωμό της προληπτικής μας θωράκισης πόσες ελευθερίες θα καταπατηθούν? Μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 πόσο πιο ανελεύθεροι γίναμε? Μετά τα σενάρια του υγρού πυρός με πόσο λιγότερες αποσκευές θα ταξιδεύουμε? Θεωρητικά τέτοιες απειλές επιθέσεων έχουν καταγραφεί και εξεταστεί από Μυστικές Υπηρεσίες εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον. Έχουν εκτιμηθεί οι κίνδυνοι και οι μελέτες "μπήκαν" ευλαβικά στα συρτάρια.
Με ενοχλεί η έλλειψη τεκμηρίωσης των σχετικών ειδήσεων. Η ασάφεια τους. Κάποιοι, κάπου συνελήφθησαν γιατί κάτι θα επιχειρούσαν σε κάποιες πτήσεις αλλά κάποιοι άλλοι τους κατέδωσαν. Και εγώ σύντομα θα δέχομαι σωματικό έλεγχο στα αεροδρόμια. θα ταξιδεύω αφαιρώντας το μπρελόκ από τα κλειδιά μου. Χωρίς κινητό και λαπ τοπ. Κάποτε μπορεί να το σκεφτώ και να μην ταξιδεύω καν. Μπορεί να κάθομαι σπίτι μου και να ακούω μόνο ειδήσεις για κάποιους που κάπου μακριά θα συλλαμβάνονται και θα περιορίζουν τις ελευθερίες μου μέχρι να τις εκμηδενίσουν εντελώς. Τα πρόσωπά τους δεν θα τα δω.

Τις δίκες τους δεν θα τις μάθω. Τις απολογίες τους δεν θα τις ακούσω. Είναι καταδικασμένοι έτσι κι αλλιώς στην "παγκόσμια" συνείδηση. Κι εγώ μαζί τους θα καταδικάζομαι κάθε μέρα σε νέους περιορισμούς. Που θα μικραίνουν τα κεκτημένα μου.
Γιατί μου ξανάρχεται στο μυαλό ο Όργουελ και το 1984? Και εκείνη η παράγραφος. Έψαξα και την ξαναβρήκα. "Ο πόλεμος ήταν μια σίγουρη προστασία της λογικής και όσον αφορούσε στις κατηγορίες απόφασης ήταν πιθανώς το σημαντικότερο όλων των μέτρων προστασίας. Ενώ οι πόλεμοι μπόρεσαν να κερδηθούν ή να χαθούν, καμία κατηγορία απόφασης δεν θα μπορούσε να είναι απολύτως ανεύθυνη. Αλλά όταν ο πόλεμος γίνεται κυριολεκτικά συνεχής, παύει επίσης να είναι επικίνδυνος. Όταν ο πόλεμος είναι συνεχής δεν υπάρχει κανένα πιο σπουδαίο πράγμα από τη στρατιωτική ανάγκη. Η τεχνολογική πρόοδος μπορεί να πάψει και τα πιό προφανή γεγονότα μπορούν να αμφισβητηθούν ή να μην ληφθούν υπόψη. Η αποδοτικότητα κι η σκέψη δεν απαιτείται πλέον. Τίποτα δεν είναι αποδοτικό στην Ωκεανία εκτός από τη σκεπτόμενη αστυνομία".

Αναρωτιέμαι ποιός αντιγράφει ποιόν. Ο συγγραφέας την πραγματικότητα ή η πραγματικότητα τον συγγραφέα? Για όσους δεν το διάβασαν (το 1984 του Όργουελ) υπάρχει αυτούσιο στην αγγλική εκδοχή του εδώ: http://www.online-literature.com/orwell/1984/

Το στόρυ είναι λίγο ως πολύ γνωστό: Το "απόλυτο" αφεντικό ονόματι «Μεγάλος Αδελφός» (Big Brother ή ΒΒ) που στο "1984" αποτελεί έναν οιονεί αόρατο πλανητάρχη και ακόμη έναν διεισδυτικό αναγνώστη της ανθρώπινης σκέψης, ικανό να πατάξει κάθε «έγκλημά» της, thoughtcrime, στην κύησή του. Τόπος του μυθιστορήματος η Ωκεανία όπου ως το 2050, θα καθιερωθεί επισήμως η Newspeak (νέος λόγος, μία λεξηπενής δημιουργία με στόχο την απόλυτη φτώχεια σκέψης και έκφρασης). Απώτερος σκοπός της: λέξεις όπως ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα θα έχουν τεθεί εξ αντικειμένου εκτός λεξιλογίου. Αλλά αν ως τότε χρησιμοποιηθούν στον γραπτό και στον προφορικό λόγο είτε παρεισφρήσουν στον ανθρώπινο νου (όπως συμβαίνει στον κεντρικό ήρωα της νουβέλας Γουίνστον Σμιθ) συνιστούν "έγκλημα της σκέψης" που η Thought Police ( Αστυνομία της Σκέψης) τιμωρεί αμείλικτα με βασανιστήρια, ακόμη και με θάνατο.
Στη νέα γλώσσα οροθετείται ένας λεξικός μινιμαλισμός διά του οποίου μόνο οι λέξεις που εξυπηρετούν τους σκοπούς του κόμματος παραμένουν στο λεξικό, το οποίο εμπλουτίζεται όμως με τεχνολογικούς όρους (σερφάρω, σκανάρω) αλλά είναι συνήθως συντετμημένες ώστε να μην κατανοούνται. Ακόμη και τα υπουργεία συντέμνονται, π.χ. το Ministry of War στο "1984" γίνεται Ministry of Peace και συντετμημένο MiniPax. Το υπουργείο Προπαγάνδας γίνεται υπουργείο της Αλήθειας (Mini True). Το υπουργείο Επισιτισμού είναι υπουργείο Αφθονίας (Mini Plenty). Τα κελιά των φυλακών γίνονται "διαμερίσματα" (chambers), ενώ τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας είναι "joycamps", δηλαδή κάτι σαν "στρατόπεδα χαράς". Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν .. που λέει κι ο στίχος.
http://oistros-reportaz1.blogspot.com/2006/08/1984.html



Διαβάστε περισσότερα...

Another Brick In The Wall*

Ο ΓΚΡΕΓΚ ΟΥΟΤΣΟΝ είναι από τους πιο παλιούς και καταξιωμένους εκπαιδευτικούς στη Μ. Βρετανία. Είναι και πρόεδρος ενός εκ των τριών Εξεταστικών Συμβουλίων της χώρας, που είναι κρατικοί μεν, αλλά με ανεξάρτητη λειτουργία οργανισμοί, οι οποίοι έχουν την ευθύνη για τις εξετάσεις σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Ο κ. Ουότσον ασχολείται ιδιαίτερα με τις εξετάσεις που δίνουν τα παιδιά στα σχολεία -δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια. Σε ομιλία του χθες, ενώπιον εκπροσώπων των διδασκαλικών ομοσπονδιών, ο έμπειρος εκπαιδευτικός επετέθη εναντίον της κυβέρνησης, και δη του υπουργείου Παιδείας, που, όπως είπε, έχει μετατρέψει τα σχολεία σε «εξεταστικά εργοστάσια». Είπε ακόμη ότι το «εξεταστικο-κεντρικό» εκπαιδευτικό σύστημα έχει φορτώσει εκπαιδευτικούς και μαθητές με «την αβάσταχτη πίεση να φέρουν απτά αποτελέσματα». Αποτελέσματα που θα κατατάξουν τα σχολεία σε αμφιλεγόμενης σημασίας λίστες, βάσει των οποίων θα καταγραφεί, δήθεν, και η αξία τους.

ΑΥΤΑ τα «εξεταστικά εργοστάσια», είπε ο κ. Ουότσον, στην ουσία «καταστρέφουν την εκπαίδευση των παιδιών». Δεν είναι μόρφωση αυτό το πράγμα, πρόσθεσε. «Είναι τυποποίηση και δολοφονία των γνώσεων». Τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα εκπαιδευτικών της χώρας, το Εθνικό Συμβούλιο Καθηγητών και Δασκάλων και το Εθνικό Συμβούλιο Γυμνασιαρχών και Λυκειαρχών, φέρονται αποφασισμένα να μποϊκοτάρουν στις φετινές εξετάσεις του μαθήματος της στατιστικής στις τελευταίες τάξεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, θεωρώντας ότι οι εξετάσεις, έτσι όπως γίνονται, παρακάμπτουν την ουσία της μάθησης και αναγκάζουν το σχολείο να εξετάζει, όχι τις γνώσεις του μαθητή και της μαθήτριας, αλλά μόνο την ικανότητά του να γράφει καλά «σε ένα τυποποιημένο τεστ».

ΣΤΑ ΒΡΕΤΑΝΙΚΑ μίντια αυτές τις μέρες, κυρίως στις εφημερίδες, έχει φουντώσει ένας πολύ ενδιαφέρων διάλογος με τους αναγνώστες, γύρω από το ερώτημα «Οι εξετάσεις βλάπτουν τελικά τη μόρφωση των παιδιών;». Οι περισσότεροι μοιάζουν να συμφωνούν με την άποψη του κ. Ουότσον ότι, πρώτον, ο μαθητής πρέπει να εξετάζεται και να κρίνεται ολόχρονα και όχι «σε μια διαδικασία 2-3 ωρών, με μια κόλλα χαρτιού μπροστά του»· δεύτερον, πρέπει να εκτιμάται «το βάθος των γνώσεών» του και όχι η «επιφάνειά» τους (βλέπε «παπαγαλία» κ.λπ.)· και τρίτον, η όποια εξέταση του μαθητή δεν πρέπει ποτέ να αποτελεί «πασαπόρτι καταξίωσης για οποιοδήποτε σχολείο», και μάλιστα εμπορεύσιμο.

*«Ακόμη ένα τούβλο στον τοίχο», από το μνημειώδες «The Wall» των Πινκ Φλόιντ, απ' όπου και η εικονογράφηση.
Από τον ΧΡΗΣΤΟ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ




Διαβάστε περισσότερα...

Ιδεολογικά τείχη...

Είναι δυνατόν 20 χρόνια μετά το γκρέμισμα του Τείχους και την πτώση ολόκληρης της σοβιετικής αυτοκρατορίας να υπάρχει ένα κόμμα και να μην έχει πάρει μυρουδιά γιατί κατέρρευσε ο κομμουνισμός;
Είναι δυνατόν να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι για όλο αυτό το Βατερλό φταίνε μονίμως οι εσωτερικοί εχθροί, ο ιμπεριαλισμός, το ΝΑΤΟ, η CIA και πάει λέγοντας; Είναι δυνατόν να υπάρχει κόμμα που εξακολουθεί να θεωρεί τον Στάλιν μεγάλο σοσιαλιστή ηγέτη και τα γκουλάγκ κάποιες τυπικές και ασήμαντες παρεκβάσεις;

ΜΠΟΡΕΙ να μην υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο, υπάρχει όμως το ΚΚΕ που εξακολουθεί να δηλώνει ότι «υπερασπιζόμαστε τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, για τη μεγάλη συνεισφορά του»... Μπορεί να μην υπάρχει άλλος πολιτικός ηγέτης που να υπερασπίζεται το Τείχος, υπάρχει όμως η Αλέκα Παπαρήγα που δηλώνει ότι «το Τείχος το επέβαλε ο ιμπεριαλισμός να υψωθεί τις παραμονές που τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο»... Εδώ μιλάμε δηλαδή για τείχος από... ιδεολογικές παρωπίδες, για πλήρη διαστρέβλωση της Ιστορίας. Γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να μην ξέρει ότι, πέρα από τις ψυχροπολεμικές συνθήκες που επικρατούσαν πράγματι αυτή την περίοδο, το Τείχος δημιουργήθηκε για να σταματήσει η φυγή προς την επάρατη Δύση... Γιατί ήδη 3,5 εκατομμύρια Ανατολικογερμανοί την είχαν κοπανήσει ώς τότε, αφού είχαν προλάβει να ζήσουν τη μεγάλη συνεισφορά του υπαρκτού σοσιαλισμού...

ΚΑΙ ΔΕΝ ήταν βέβαια μόνον οι Ανατολικογερμανοί που γκρέμισαν το Τείχος μόλις συνειδητοποίησαν ότι σταμάτησαν να «χορεύουν» τα τανκς... Ολόκληρη Σοβιετική Ενωση με 70 και πλέον χρόνια «σοσιαλισμού» κατέρρευσε μέσα σε λίγες βδομάδες. Μόνο που κατά το ΚΚΕ φταίνε οι... προδοσίες και μερικά λαθάκια που δεν πρόλαβε προφανώς να τα διορθώσει ο Στάλιν στέλνοντας μερικά εκατομμύρια ακόμα στα γκουλάγκ. Οπως κάποιοι προδότες και πράκτορες βέβαια ήταν υπεύθυνοι για τις εξεγέρσεις στην Πολωνία, την Ουγγαρία, για την Ανοιξη της Πράγας και πάει λέγοντας...

ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι οι σοσιαλιστικές ιδέες και οι αγώνες αυτών που στρατεύθηκαν σ' αυτές, άλλαξαν τον κόσμο. Ομως είναι εξίσου γεγονός ότι σε όλες τις χώρες που τα κομμουνιστικά κόμματα βρέθηκαν στην εξουσία, η δικτατορία του προλεταριάτου κατέληξε σε μια δικτατορία της κομματικής νομενκλατούρας, σε μια απίστευτη καταπίεση, σε εγκλήματα εναντίον όσων τολμούσαν να αντιδράσουν ζητώντας περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη ελευθερία. Αστικά κατάλοιπα γαρ... Το ίδιο έγινε και μέσα στο ΚΚΕ, τηρουμένων των αναλογιών, όπου όσοι κατά καιρούς τόλμησαν να συγκρουστούν με την κομματική ορθοδοξία χαρακτηρίστηκαν και χαρακτηρίζονται ακόμα ως ...λακέδες του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων. Προς δόξαν του σοσιαλισμού και των κομμουνιστικών ιδεολογικών τειχών.
Από τον ΣΗΦΗ ΠΟΛΥΜΙΛΗ



Διαβάστε περισσότερα...

Εργαζόμενοι σαν νοικιασμένα ποδήλατα...

Μέσα στη μεγάλη ποικιλία των μορφών της εργασιακής επισφάλειας υπάρχουν ορισμένες που πραγματικά προκαλούν στο άκουσμά τους: Δανεισμός ή ενοικίαση εργαζομένων… Πρακτική αρκετά παλιά και καθόλου πρόσφατη. Όμως η ασυδοσία του κεφαλαίου για το μέγιστο κέρδος ολοένα και εφευρίσκει νέες μορφές δανεισμού ή εκσυγχρονίζει τις παλιές. Πετυχαίνει την ψήφιση σχετικών νόμων καταστρατηγώντας, πολλές φορές, και αυτές τις διατάξεις που επικαλούνται την ελάχιστη προστασία του εργαζόμενου. Ποιες είναι οι περιπτώσεις που εκπροσωπούν το φαινόμενο της «κατάτμησης της εργοδοτικής ιδιότητας», όταν, δηλαδή, ο εργαζόμενος, μέσα στην ίδια εργασιακή σχέση, έχει περισσότερους από έναν εργοδότες;

1) Στην παραδοσιακή μορφή του δανεισμού, εκείνη του «γνήσιου» και «αλληλέγγυου» δανεισμού, μια επιχείρηση διευκολύνει, προσωρινά και χωρίς αντάλλαγμα, κάποια άλλη για να καλύψει τις έκτακτες ανάγκες της. Ο εργαζόμενος προσλαμβάνεται, αμείβεται και υπάγεται στο εργασιακό καθεστώς της δανείζουσας επιχείρησης, ενώ υπάγεται στο διευθυντικό δικαίωμα της δανειζόμενης. Στη σύγχρονη εξέλιξη αυτής της μορφής του δανεισμού επωφελούνται οι όμιλοι επιχειρήσεων με την εκδήλωση «αλληλεγγύης» ανάμεσα στις επιχειρήσεις του ίδιου ομίλου με αποσπάσεις και παραχωρήσεις προσωπικού μεταξύ τους. Με αυτό το καθεστώς υπολογίζεται ότι απασχολούνται περισσότεροι από 20.000 εργαζόμενοι. Για παράδειγμα, δίπλα στις τράπεζες στήνονται θυγατρικές εταιρείες που στηρίζουν τη λειτουργία τους δανείζοντας συχνά προσωπικό σε αυτές. Οι δανεισμένοι εργαζόμενοι ασκούν καθήκοντα τραπεζοϋπαλλήλου με τον μισθό της θυγατρικής. Συμβαίνει, μάλιστα, αυτός ο δανεισμός να διαρκεί και πάνω από δέκα χρόνια αναιρώντας και αυτόν τον προσωρινό χαρακτήρα της έννοιας του δανεισμού. Είναι ενδεικτικό ότι θυγατρική εταιρεία κορυφαίας τράπεζας στην Ελλάδα έχει αποσπάσει το 80% του προσωπικού της στη μητέρα εταιρεία, συμβάλλοντας, και με αυτό τον τρόπο, στην διόγκωση των υπερκερδών της…

2) Η νεώτερη εκδοχή συναντάται στην περίπτωση του «κατ’ επάγγελμα» ή «κατ’ επιχείρηση» δανεισμού. Σε αυτή την περίπτωση ο δανεισμός αποτελεί επικερδή δραστηριότητα. Προσλαμβάνονται εργαζόμενοι με αποκλειστικό σκοπό να παραχωρηθούν με δανεισμό με σκοπό το κέρδος. Η εμπορευματοποίηση της εργασίας στο έπακρο και εις διπλούν! Οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης (ΕΠΑ) προμηθεύουν προσωπικό στις δανειζόμενες επιχειρήσεις. Το προσωπικό αυτό αμείβεται συνήθως με τους ελάχιστους, και όχι τους πλήρεις, όρους που ισχύουν για το προσωπικό της δανειζόμενης ώστε να υπάρχει περιθώριο επωφελούς προσφυγής στον δανεισμό από τις επιχειρήσεις. Ο ανώτατος χρόνος δανεισμού είναι 8μηνος με δυνατότητα μέχρι και 8μηνης ανανέωσης. Όμως, ο συνήθης χρόνος δανεισμού δεν υπερβαίνει τη διάρκεια του μήνα, ενώ μέσα στο έτος ο εργαζόμενος κατά μέσο όρο δανείζεται σε 6 διαφορετικούς εργοδότες! Στην Ελλάδα σήμερα λειτουργούν επίσημα 9 ΕΠΑ που δηλώνουν ότι κατά το προηγούμενο έτος απασχόλησαν περί τους 10.000 εργαζόμενους. Στον ευρωπαϊκό χώρο υπολογίζεται ότι το 2% των εργαζομένων απασχολείται με τη συγκεκριμένη μορφή δανεισμού.

Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι πρακτικές δανεισμού δεν πρέπει να συγχέονται με τις εργολαβίες, με τις οποίες υπάρχουν ομοιότητες και διαφορές. Έχουν ως κοινό ότι ανήκουν στις λεγόμενες τριμερείς σχέσεις εργασίας και ότι οι εργολαβίες διατηρούν για το προσωπικό τους το δικό τους εργασιακό καθεστώς, όπως συμβαίνει και με τη δανείζουσα εταιρεία, όμως μόνο για την περίπτωση του «γνήσιου» δανεισμού. Αντιθέτως, στις εργολαβίες δανείζονται υπηρεσίες και όχι πρόσωπα, το δε προσωπικό των εργολάβων υπάγεται στο διευθυντικό δικαίωμα του εργολάβου και όχι της δανειζόμενης εταιρείας.

Ποιο μέλλον διαφαίνεται για τον δανεισμό και τι θα μπορούσε να προταθεί;

Η περίπτωση του γνήσιου δανεισμού, που λειτουργεί με γενικές διατάξεις και ανεξέλεγκτους όρους, δεν φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση. Η μόνη πρόταση που μπορεί να σταθεί είναι η υπαγωγή του παραχωρούμενου προσωπικού στο εργασιακό καθεστώς της δανειζόμενης επιχείρησης ώστε να αποφεύγεται η χρήση του σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων.

Η περίπτωση των ΕΠΑ, που εισήλθε στην Ελλάδα με τον Ν. 2956/01, πρόκειται να αναθεωρηθεί και όχι να καταργηθεί. Άλλωστε από το 2008 υπάρχει και η σχετική Κοινοτική Οδηγία 104, που ενισχύει την παρουσία τους και δημιουργεί νομικά κωλύματα στην κατάργησή τους. Ωστόσο ακόμη και σε αυτή την περίπτωση υπάρχει τρόπος να καταργηθούν στην πράξη με τη δημιουργία δικαιωμάτων για τους δανεισμένους ώστε να μην αξιοποιείται το συγκριτικό πλεονέκτημα του χαμηλότερου εργασιακού κόστους που τους αναγνωρίζουν οι νόμοι.

Εντούτοις ο θεσμός του δανεισμού εργαζομένων σε μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της δεν έχει θέση. Προσβάλλει το συνταγματικό δικαίωμα της ανθρώπινης προσωπικότητας και αξιοπρέπειας. Δυστυχώς, όμως, με την κρατούσα άποψη στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την κυριαρχία του δόγματος της οικονομικής ελευθερίας του κεφαλαίου και της υποκριτικής άποψης για το δικαίωμα στην εργασία με την αποδοχή του ρόλου των ΕΠΑ στην προώθηση της απασχόλησης, οι έννοιες χάνουν το νόημά τους. Σε ό,τι με αφορά, ηχεί πάντοτε στ’ αυτιά μου η απάντηση συνεντευξιαζόμενου δανεισμένου σε σχετική έρευνα που τον καλούσε να αξιολογήσει το περιεχόμενο της εργασίας του. «Νιώθω σαν νοικιασμένο ποδήλατο…»
Ο Γ. Κουζής διδάσκει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο



Διαβάστε περισσότερα...

Η ελευθερία θα μας πάει στα αστέρια, όχι τα κέρδη προ φόρων...

Ξανακυκλοφόρησε ο «Ελεύθερος Τύπος».
Καλοτάξιδος!

*****

Εν τω μεταξύ η συνάδελφος, κυρία Ματίνα Παπαχριστούδη, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργαζομένων κατά την προηγούμενη έκδοση του «Ελεύθερου Τύπου» και μαχητική συνδικαλιστική εκπρόσωπος των απολυμένων της ίδιας εφημερίδας απ' όταν η κυρία Αγγελοπούλου την τίναξε στον αέρα,

παρέμεινε και παραμένει άνεργη. Ούτε η επανεκδοθείσα εφημερίδα την προσέλαβε ούτε καμμιά άλλη. Με την ωραία μας ΕΣΗΕΑ κοιμωμένη, αυτό είναι ένα ακόμα ηχηρό μήνυμα των αφεντικών προς τους εργαζόμενους δημοσιογράφους όλων των ειδών -απασχολήσιμους, μπλοκάκια, μισθολόγια- για

όλους μας! ακόμα κι αν η εργατική αριστοκρατία του κλάδου μας νομίζει ότι δεν την αφορά, υπάρχει μια σφαίρα με το όνομά μας γραμμένο πάνω της

όπως για κάθε έναν πολίτη που εξαρτάται απ' τη μισθωτή εργασία...

Με το συμπάθιο που δεν μπορώ να γιορτάσω (με τη θέρμη που ο Μπόνο και οι U2 χειροκροτούσαν τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας) την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, αλλά

μου κάθεται κάπως βαρύ στο σβέρκο το Τείχος του Αίσχους στη Γάζα,

όπως και το Χρυσούν Παραπέτασμα που έχουν προστατευτικά υψώσει γύρω τους οι πάμπλουτοι του πλανήτη,

κλείνοντας αναισθήτως έξω όλους τους άλλους, κατατρώγοντας εξίσου αναισθήτως τα πάντα, ανθρώπους, ζώα, φυτά, πόρους -με το συμπάθιο, αλλά

δεν μπορώ να γιορτάσω στη γιορτή των βομβαρδιστών και των εισβολέων, των βασανιστών στο Γκουαντάναμο (τα εκατοντάδες Γκουαντάναμο), των δουλεμπόρων, των γκόλντεν μπόυς και των πολεμοκάπηλων

δεν έχω καμμιά δουλειά στου Σόρος τη Γιορτή, ας πάνε οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που χρηματοδοτεί -εμείς ας χαμηλώσουμε τα φώτα

κι ας μετρήσουμε βόμβες, μετανάστες και τάφους. Οσο για την ελευθερία που γιορτάζει η Μέρκελ, ο θλιβερός Γκορμπατσώφ, ο κωμικός Σαρκοζί, ο Γιώργος, η Χίλλαρυ και οι ως επί το πλείστον μαφιόζοι ηγέτες των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, δεν είναι η ελευθερία των ανθρώπων, αλλά της διακίνησης των κεφαλαίων που τους σκλαβώνουν

είναι η ελευθερία της αγοράς που υποτίμησε την εργασία σε σκλαβιά, που εξαγόρασε την τέχνη και την αφόπλισε -όχι, με το συμπάθιο, δεν έχω τίποτα να γιορτάσω για την πτώση του Τείχους.

Μόνον να πενθήσω.

Για τον σοσιαλισμό που φοβήθηκε τη δημοκρατία κι έτρωγε τα παιδιά του. Για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να αλλάξουν κόλαση.

Για τους «τρελούς» και τους «αντεπαναστάτες» που πλήρωσαν με τη ζωή τους, ή την αξιοπρέπεια, το μυαλό και την ψυχή τους τη μετάλλαξη του σοσιαλισμού σε τυραννίδα, τη μεταμόρφωσή του από όνειρο σε εφιάλτη. Και ταυτοχρόνως να εκφράσω τη λύπη μου, αλλά και την ντροπή μου που για όλα αυτά, πολλοί σαν και

μένα, βρίσκαμε ιστορικές δικαιολογίες, την ιμπεριαλιστική περικύκλωση, τις καταχθόνιες συνωμοσίες των καπιταλιστών και άλλα.

Ομως

όσο δίκιο είχαμε που ήμασταν με τη σοσιαλιστική επανάσταση που έδωσε το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο, με τη μεγάλη επαναστατική τέχνη, τον Μαγιακόφσκι και τον Πικάσο, όσο δίκιο είχαμε για τον σοσιαλισμό που συνέτριψε τον φασισμό στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για τον σοσιαλισμό του Σπούτνικ και του Γκαγκάριν, για τις ιδέες που απελευθέρωσαν τα έθνη από την αποικιοκρατία, για

τους αγωνιστές που έδιναν τη ζωή τους σε όλον τον πλανήτη για την απελευθέρωση των ανθρώπων, όσο δίκιο είχαμε για το σύστημα που εξασφάλιζε σε όλους δουλειά, ψωμί, σπίτι, μόρφωση, υγεία, ψυχαγωγία, πολιτισμό, ελεύθερο χρόνο, άλλο τόσο

είχαμε άδικο όταν κλείναμε τα μάτια στα γκουλάγκ, τα θύματα της αναγκαστικής κολεκτιβοποίησης, στον σταλινισμό, τις δίκες, την καταρράκωση της προσωπικότητας, την ενίσχυση της γραφειοκρατίας και της νομενκλατούρας, τον εκφυλισμό του σοσιαλισμού σε μια οργουελιανή παρωδία της λογικής και της ηθικής

ώσπου πέθανε κι έζησε πολλά χρόνια νεκρός.

....................................

Πλην όμως, πιστεύω, ότι αυτή ήταν μόνον η πρώτη πτήση. Κράτησε λίγο και τέλειωσε άτσαλα. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο κομμουνισμός παραμένει πρόταγμα κι ότι η Αριστερά που θα παλέψει για μια τέτοια κοινωνία,

έναν σοσιαλισμό που θα παράγει μερσεντές για τις μάζες, όπου η λαϊκή και άμεση δημοκρατία θα 'ναι αυτονόητες, είναι μια καθ' οδόν Αριστερά- θα την ξαναγεννήσει, ήδη τη γεννάει, ο καπιταλισμός. Δεν ξέρω αν θα λέγονται κομμουνιστές ή όπως αλλοιώς οι επόμενοι επαναστάτες και μεταρρυθμιστές, είμαι όμως βέβαιος ότι η πτήση θα διαρκέσει περισσότερο και θα 'ναι καλύτερη.

Είμαι βέβαιος ότι το (εγγύς) μέλλον, αν δεν παγιδευθεί οριστικώς στον τεχνολογικό «μεσαίωνα» που πάει να εγκαθιδρυθεί, θα απελευθερώσει τις επιστήμες και την εργασία από τους κερδοσκοπικούς φραγμούς των ιδιωτικών εταιρειών και της πολιτικής ελίτ που τις υπηρετεί, ως μια ομογενοποιημένη κάστα πλέον...

Παρ' ότι «για όλα αμφιβάλλω» (καθώς προέταξε και ο Μαρξ στο Κεφάλαιό του το εν λόγω λατινικό ρητό) ταυτοχρόνως νομίζω ότι «ελευθερία είναι η εξυπηρέτηση της ανάγκης» (πάλι Μαρξ, αλλά δικό του, αυτήν τη φορά).

Η ελευθερία θα μας πάει στα αστέρια, όχι τα κέρδη προ φόρων...
ΣΤΑΘΗΣ Σ



Διαβάστε περισσότερα...

λοχίες και λάφυρα...

Ο πόλεμος ουρλιάζει κι εμείς χαζεύουμε στις οθόνες και τα πάνελ όλους αυτούς τους καθώς πρέπει εγκληματίες πολέμου όλα αυτά τα «σκυλιά του πολέμου»

να γαυγίζουν ωραίες κουβέντες που τις συνηθίσαμε, συνεπικουρούμενοι από μελίρρυτους επίστρατους, εθελοντές ή μισθοφόρους (συνεργάτες και δωσίλογους)...
πόλεμος σήμερα.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου

ουρλιάζει από παντού.

Δεν τον ακούμε. Παράδοξον. Δεν είναι μακριά.

Χιλιάδες Αμερικανοί στρατιωτικοί σκοτώνουν και σκοτώνονται στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Μαζί τους, χιλιάδες δυτικοί στρατιωτικοί, από τους πρόθυμους Αυστραλούς και Πολωνούς έως τους πανταχού παρόντες (όπου ξερνάει η Γη τα συκώτια της) Βρετανούς.

Οι στρατιώτες σκοτώνονται στα μέτωπα (Αφγανιστάν) στα μετόπισθεν (παντού) στις ζώνες κατοχής (στο Ιράκ)

από εχθρούς και φίλους (φίλια πυρά)

εξοντώνοντας πληθυσμούς ολόκληρους, εξανδραποδίζοντας πρόσφυγες παντού -πάνω από 3.000.000 έχουν εγκαταλείψει το Ιράκ, άγνωστος ο αριθμός των Αφγανών, των Πακιστανών κι όσων άλλων παρασέρνει το ωστικό κύμα του πολέμου
εξακοντίζοντάς τους ικέτες, επαίτες και δούλους στις τέσσερις άκρες του ορίζοντα και στους

πέντε δρόμους του κόσμου.

Παράπλευρες απώλειες (γάμοι που χτυπήθηκαν κι έγιναν κηδείες), ασύμμετρα χτυπήματα από απελπισμένους ή φανατικούς γιους (και κόρες) κατώτερων θεών

με τους Ισραηλινούς να αφανίζουν σταθερά και μεθοδικά τους Παλαιστίνιους όπως οι Ναζί αφάνιζαν τους Εβραίους

ο πόλεμος ουρλιάζει από παντού κι εμείς δεν τον ακούμε.

Δεν τον βλέπουμε στις τηλεοράσεις, σπανίζουν τα βίντεο απ' τις εμπόλεμες ζώνες (το έχετε προσέξει;) και πάντως δεν δημοσιεύονται πουθενά φωτογραφίες με ξεκοιλιασμένους στρατιώτες,

αντιθέτως, οι λίγες που δημοσιεύονται δείχνουν περιπόλους, στρατεύματα κατοχής -που εδραιώνουν στο (υπο)συνείδητό μας ότι οι χώρες αυτές κατέχονται-κάτι σαν ένα αυτονόητο δικαίωμα των ισχυρών;

ενώ στις εφημερίδες τα νέα απ' τον πόλεμο, τους πολέμους, είναι μια ακόμα ρουτίνα, ως επί το πλείστον ρεπορτάζ εξαρτημένων απ' τα στρατεύματα ανταποκριτών, ή αξιοδάκρυτες

στρατιωτικοπολιτικές αναλύσεις των δυτικών που προσπαθούν να μας εξηγήσουν γιατί τα σκάτωσαν.

Οχι γιατί ενεπλάκησαν, όχι ποιοι ωφελούνται, όχι γιατί συνεχίζουν, όχι τι επιδιώκουν,

αλλά μονίμως υποκρισίες και ψευτιές, μπαλώματα σε αμφίθυμες στρατηγικές συν ολίγες αποκαλύψεις όπως αυτή για τη λαθραία αποστολή και νέων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν απ' τον Ομπάμια -ίσου αριθμού όμως, για να είμαστε δίκαιοι, με τα στρατεύματα που είχε υποσχεθεί πως θα... αποσύρει.

Ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι σκοτώνονται σωρηδόν στις διακεκαυμένες αλλά και τις επιτηρούμενες ζώνες (Βοσνία, Κοσσυφοπέδιο, Καύκασος, Γάζα κι αλλού) ενώ

μισθοφόροι (της Μπλακγουώτερ) πολεμούν δίπλα στους τακτικούς, κάνοντας ακόμα πιο βρώμικη δουλειά, όπως πολέμησαν δίπλα στους Ναζί μεραρχίες εθελοντών και μισθοφόρων στα Ες Ες από το Βέλγιο και τη Γαλλία έως την Κροατία και την Ουκρανία.

...................................

Ο πόλεμος ουρλιάζει, χιλιάδες Αμερικανοί και Βρετανοί επιστρέφουν στα σπίτια τους σακατεμένοι, άλλοι ανάπηροι, άλλοι τρελοί. Σκοτώνουν τους φίλους τους, τα παιδιά τους, τις γυναίκες τους, αυτοκτονούν -ένα απέραντο Κωσταλέξι των βετεράνων· ο στρατός και οι κοινωνίες τους τους παραχώνουν όπου μπορούν να μην τους νοιώθουν, σε νοσοκομεία, φυλακές, ξεφτιλισμένα μπαρ, ξεχασμένα κατώγια της κόλασης.

Κι ο Πρόεδρος (πίθηκας κι αυτός;) Ομπάμα φωτογραφίζεται -να τον δει ο πλανήτης- χαιρετώντας στρατιωτικά φέρετρα που επιστρέφουν, σκεπασμένα με την αστερόεσσα για να τιμήσει

τα παιδάκια που μετάλλαξε σε δολοφόνους.

Τους πολεμιστές των πιο άτιμων και ιταμών πολέμων από κτίσεως κόσμου - με την εξαίρεση της ναζιστικής Γερμανίας.

Ο πόλεμος ουρλιάζει από παντού και το (κάποτε) φιλειρηνικό κίνημα καθεύδει, αδύναμο, παραζαλισμένο, ανίκανο να καταλάβει ποιοι του την έστησαν

όταν δικαιολογούσαν τους βομβαρδισμούς της Σερβίας, ποιοι το συνήθισαν στην ιδέα ότι η δημοκρατία (μάλιστα η ταξική δημοκρατία των τραπεζών) εξάγεται ή ότι ο αυτοπροσδιορισμός ο δικός μου είναι ικανός λόγος για να σφαχτούμε μιαν ωραία μέρα με τους Τούρκους.

Είναι το ίδιο ένοχοι με όσους έχουν βουτήξει τα χέρια τους στο πολύ αίμα όλων αυτών των πολέμων στρατηγούς, προέδρους και τραπεζίτες, δεξιούς, σοσιαλιστές και ψευτοαριστερούς, όλοι εκείνοι οι δημοσιογράφοι που τους δικαιολόγησαν, όλοι αυτοί οι ζοφεροί μηχανισμοί που τους προπαγάνδισαν και τους προπαγανδίζουν, όλες αυτές οι άθλιες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που συνηγόρησαν και συνηγορούν προσφέροντας ιδεολογικά άλλοθι στους σκοτώστρες

και παίρνοντας απ' τα χέρια τους ματωμένο χρήμα.

Θα κρατήσει πολλά χρόνια ακόμα αυτή η τραγική φάρσα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, χωρίς να τη βλέπουμε;...
ΣΤΑΘΗΣ Σ.



Διαβάστε περισσότερα...

"Μια συζήτηση για τον Ελεφάντη" στο Βανκούβερ

Ο Άγγελος δεν πέρασε ποτέ τον Ατλαντικό. Πίστευε ότι η αριστερά είναι ταυτισμένη με την Ευρώπη. Σχήμα θεμιτό, αν και οξύμωρο. Υπήρχαν ισχυρά επιχειρήματα ότι όλα γίνονται πλέον “Αμερική”, ότι τα πάντα ενσωματώνονται στο πλαίσιο μιας αυτοκρατορίας που τα περιλαμβάνει όλα, χωρίς φυγή από αυτήν. Η “Αμερική” έμεινε έτσι μια ανολοκλήρωτη συζήτηση, μια πρόκληση που δεν έγινε ποτέ μετάβαση, ταξίδι, αναζήτηση.

Να όμως που μια πρωτοβουλία της Λιάνας Θεοδωράτου έφερε τον “Ελεφάντη” στο Βανκούβερ, στο συνέδριο του Modern Greek Studies Association, στα μέσα Οκτωβρίου. Ο Αριστείδης Μπαλτάς, ο Στάθης Γουργουρής, πρόεδρος του MGSA, ο γράφων, και, εισαγωγικά, η Λιάνα Θεοδωράτου ομίλησαν στη μισητή γλώσσα του Άγγελου, την αγγλική, για το έργο του και το περιοδικό Ο Πολίτης.


Η Λιάνα Θεοδωράτου παρουσίασε εισαγωγικά το έργο του Ελεφάντη και τον ρόλο του περιοδικού, ως ενός από τα πιο σημαντικά, αν όχι το πιο σημαντικό, περιοδικό της αριστεράς στην μεταδικτατορική Ελλάδα.

Ο Μπαλτάς επικεντρώθηκε στην ιδιαίτερη κουλτούρα του περιοδικού, αυτήν που αποτέλεσε μοναδική εμπειρία για τους συμμετέχοντες και κυρίως επέτρεψε τη συνεχή έκδοσή του για σχεδόν 35 χρόνια. Επρόκειτο για τον ιδιαίτερο τρόπο λειτουργίας μιας άτυπης ή τυπικής συντακτικής ομάδας, σε ένα περιοδικό που προφανώς έφερε την προσωπική σφραγίδα του Άγγελου, όμως κατοχύρωνε την ισότητα και τη δημοκρατική λειτουργία της ομάδας. Αυτό επέτρεπε σε ανθρώπους με πολύ διαφορετικές απόψεις να συνυπάρχουν εντός του περιοδικού και ταυτόχρονα να το μετατρέπουν σ' ένα εργαστήρι θεωρητικής και πολιτικής σκέψης, μοναδικής εμβέλειας.

Ο Γουργουρής επικεντρώθηκε στον κριτικό λόγο του Ελεφάντη, ως μέρος μιας συστηματικής κριτικής τής ιδεολογίας. Επρόκειτο για την αποκαθήλωση ή αποδόμηση των κυρίαρχων ιδεολογικών κατασκευών του ελληνικού εθνικισμού, δοκιμασμένων στο πεδίο τόσο της θεωρητικής τους επάρκειας όσο και ως ιστορικών δεδομένων. Μα, παράλληλα, επρόκειτο για ένα εγχείρημα κριτικού λόγου που έθετε υπό δοκιμασία τις ίδιες τις ιδεολογικές κατασκευές της αριστεράς και ακύρωνε κάθε απλοϊκή ανακατασκευή ενός γραμμικού μαρξισμού.

Ο υποφαινόμενος επανέλαβε το αναλυτικό σχήμα που είχε δημοσιεύσει ως εισαγωγικό σημείωμα στο αφιέρωμα της “Αυγής” (Ιούλιος 2008) με κείμενα του Ελεφάντη για την αριστερά: το μοντερνιστικό αναλυτικό σχήμα που εδράζεται στο έθνος, το εθνικό κράτος, την καθολικότητα των νομικών και διοικητικών θεσμών και την ανάπτυξη της αριστεράς.

Η δουλειά του Άγγελου χρήζει της αναγκαίας διεθνούς προβολής. Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα πιο συστηματικών ερευνών. Ποιες ήταν οι θεμελιακές τομές στη σκέψη του, πώς προσέλαβε τις μεγάλες ιστορικές τομές και ρήξεις στο κομμουνιστικό κίνημα, ποιες θεώρησε κάθε φορά ως πρωταρχικές μέριμνες στις οποίες πρέπει να επικεντρωθεί η αριστερά.

Πρέπει να αναστοχαστούμε πάνω στον έθνος και στο εθνικό κράτος, τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό, πάνω στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε την ανανεωτική πορεία της αριστεράς σε στρατηγικό επίπεδο συζητώντας και μελετώντας το έργο του Ελεφάντη. Πρέπει να αναδομήσουμε τη σχέση μας με την πολιτική, προκειμένου να απεμπλακεί από αυτό που ο Ελεφάντης θεωρούσε ως “μεταφυσικό” πολιτικό πρόγραμμα. Πρέπει, τέλος, να στραφούμε με την απαιτούμενη προσοχή στη μελέτη των διαφόρων φάσεων του περιοδικού Ο Πολίτης, των ανθρώπων και του τρόπου λειτουργίας του. Η συζήτηση που μόλις άνοιξε είναι κρίσιμο να βρει τον βηματισμό της, αυτόν που της αρμόζει.

* Ο Γ. Σταθάκης διδάσκει Πολιτική Οικονομία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης



Διαβάστε περισσότερα...

Η εργασιακή σκλαβιά δεν αντιμετωπίζεται εξοντόνωντας τους σκλάβους

Σφυροκόπημα μέσα κι έξω από τη Βουλή δέχθηκε χθες η κυβερνητική πολιτική για τα stages και την ελαστική εργασία. Χιλιάδες stagiaires από όλη την Ελλάδα, στη μεγάλη πλειοψηφία τους νέοι, διαδήλωσαν χθες στο Σύνταγμα με σύνθημα "Τα stages είναι σύγχρονη δουλεία" και προανήγγειλαν νέες κινητοποιήσεις.

Την ίδια ώρα, στη Βουλή, ο Αλ. Τσίπρας, κατά τη διάρκεια συζήτησης επίκαιρης ερώτησης που είχε καταθέσει, κάλεσε την κυβέρνηση να καταργήσει τους νόμους της ελαστικής εργασίας. Αναφερόμενος στην επιλεκτική κατάργηση των stages μόνο στο Δημόσιο, ο Αλ. Τσίπρας διερωτήθη γιατί κάτι που είναι ανήθικο για το Δημόσιο είναι ηθικό για τον ιδιωτικό τομέα.

"Δεν έχετε το ηθικό δικαίωμα να πετάξετε τους εργαζόμενους στον δρόμο", τόνισε απευθυνόμενος στον υπ. Εργασίας Ανδρ. Λοβέρδο, ο οποίος αναγκάστηκε να αφήσει "παράθυρο" συμμετοχής των stagiaires σε διαγωνισμό στο ΑΣΕΠ.
avgi.gr



Διαβάστε περισσότερα...

Οι Ελληνες εργάζονται περισσότερο από κάθε άλλο ευρωπαίο πολίτη

Οι Ελληνες εργάζονται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ευρωπαίο πολίτη (κατά μέσο όρο 42 ώρες εβδομαδιαίως), σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα Πέμπτη, στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες και τα οποία αφορούν το δεύτερο τρίμηνο του 2009. Στους «27 » ο μέσος όρος εργασίας εβδομαδιαίως είναι 40,3 ώρες και στην ευρωζώνη 40 ώρες.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, στη σχετική κατάταξη τους Ελληνες ακολουθούν οι Τσέχοι (41,6 ώρες εβδομαδιαίως), οι Αυστριακοί (41,5 ώρες) και οι Πολωνοί (41,4 ώρες ) ενώ σε εβδομαδιαία βάση τις λιγότερες ώρες στην ΕΕ εργάζονται οι Φινλανδοί (37,8 ώρες), οι Δανοί (38 ώρες) και οι Σουηδοί (38,1 ώρες).

Εξάλλου, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, η Ελλάδα εμφανίζει από τα χαμηλότερα ποσοστά μερικής απασχόλησης στην ΕΕ: Το μερίδιο της μερικής απασχόλησης σε σχέση με τη συνολική απασχόληση φτάνει το 6% στην Ελλάδα με 18,8% στην ΕΕ και 20% στην ευρωζώνη. Στους «27» η μερική απασχόληση είναι περισσότερο διαδεδομένη στην Ολλανδία (48,2%) και τη Σουηδία (27%) και λιγότερο στη Βουλγαρία (2,6%) και τη Σλοβακία (4%).
ΤΟ ΒΗΜΑ



Διαβάστε περισσότερα...

Γιώργο, να σου πω πού θα βρεις λεφτά;

Αύριο θα δοθεί το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2010. Η κατάσταση των δημοσίων οικονομικών απαιτεί μείωση δαπανών και αύξηση εσόδων. Στην Ελλάδα, οι δύο αυτές υποχρεώσεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να υλοποιηθούν. Ειδικά στο σκέλος των δαπανών, έχουμε την ευρωπαϊκή πρωτοτυπία να μην γνωρίζει το κράτος, πόσοι εργάζονται για λογαριασμό του και πόσο στοιχίζουν! Υποθέτοντας πως οι τομείς της παιδείας (2,5%) και της υγείας (2,5%) υποχρηματοδοτούνται και υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες θεωρούνται -περιέργως- ανελαστικές, τι μένει;

ΜΕΝΟΥΝ οι σπατάλες της δημόσιας διοίκησης και οι τερατώδεις μίζες σε κάθε συναλλαγή με το κράτος και αυτούς που το εκπροσωπούν, επιβαρύνουν υπέρογκα τη δημόσια δαπάνη και αφαιρούν ποσότητα και ποιότητα από το παραγόμενο έργο ή παραδιδόμενο υλικό. Αν καθίσει κανείς να υπολογίσει πόσο χρήματα θα μπορούσε να εξοικονομήσει το κράτος, εάν πλήρωνε μετρητοίς τις υποχρεώσεις του, θα έμενε έκπληκτος από το αποτέλεσμα. Σήμερα, όλοι οι πάροχοι έργου ή υλικού στο ελληνικό δημόσιο, φουσκώνουν πάνω από 30% τα τιμολόγια, υπολογίζοντας τη μίζα και τη μεγάλη καθυστέρηση αποπληρωμής τους. Το κράτος γνωρίζει φυσικά αυτή την πρακτική και την έχει αποδεχτεί. Μάλιστα σε κάποιους τομείς, κυρίως στον νοσοκομειακό εξοπλισμό και το φάρμακο, η φάμπρικα αυτή λειτουργεί υπέρ των μεγάλων προμηθευτών, καθώς οι μικρές επιχειρήσεις που δεν έχουν επαρκή ρευστότητα και δεν μπορούν να περιμένουν από 3 έως 5 χρόνια για να πληρωθούν, δεν τολμούν να πάρουν μέρος σε διαγωνισμούς έργων ή προμηθειών.

ΤΟ ΘΕΜΑ λοιπόν είναι, ποιες είναι αυτές οι σπατάλες και το κυριότερο, ποιος θα τις βρει. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά δύσκολο να προβλέψεις τι θα κοστίσουν οι έκτακτες ανάγκες στο ασφαλιστικό σύστημα ή σε απρόβλεπτες ζημιές από φυσικές καταστροφές. Οι οικονομίες από τις απολύσεις των συμβασιούχων και των ειδικών προγραμμάτων, είναι ελάχιστες και σε καμιά περίπτωση το κόστος τους δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα.

ΚΑΙ ΠΑΜΕ τώρα στα έσοδα. Πονεμένες ιστορίες. Οι φοροελεγκτικοί και φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί είναι σε μεγάλο βαθμό διεφθαρμένοι και ανίκανοι να συμβάλουν στη θεαματική βελτίωση των δημοσίων οικονομικών. Ενθυλακώνουν για λογαριασμό τους δημόσια έσοδα από φόρους ή πρόστιμα, από παράνομες αδειοδοτήσεις και εξυπηρετήσεις. Η συμπεριφορά αυτή δεν στερεί από το κράτος μόνον το ποσό που πηγαίνει στις δικές τους τσέπες. Ο επαγγελματίας πληρώνει ένα ποσό στους διεφθαρμένους υπαλλήλους του δημοσίου, θα το αποσβέσει από φοροδιαφυγή για να πατσίσει τον λογαριασμό. Έτσι τα έσοδα που χάνει το δημόσιο, αυτομάτως διπλασιάζονται.

ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΩ ένα συγκλονιστικό περιστατικό για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος και το βάθος του προβλήματος. Στις αρχές του 2000 ο φορολογικός έλεγχος σε μία τράπεζα διαπιστώνει παραβάσεις που συνεπάγονται πρόστιμο 300 εκατομμυρίων δραχμών. Το ποσό δεν ήταν μεγάλο για την τράπεζα, πλην όμως η δημοσιοποίησή θα αποτελούσε σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της. Οι ελεγκτές ζήτησαν το ένα τρίτο του ποσού για να κλείσουν την υπόθεση. Στέλεχος της τράπεζας, όπως ο ίδιος μου το αφηγήθηκε, κατέφυγε στον τότε υπουργό Οικονομίας για οδηγίες. Του περιέγραψε την κατάσταση και ρώτησε, τι να κάνω; Η απάντηση τον άφησε ξερό. “Δώστα να ξεμπερδεύετε και να μην σαν ενοχλούν κάθε τόσο”! Μάζεψαν τα λεφτά, έδωσαν και το ραντεβού και κατά τη διαδικασία της παράδοσης, ο πληρώνων ρώτησε τι γίνεται που τώρα αφού τα “μαύρα” λεφτά που τους δίνει, δεν θα μπορούν να δικαιολογηθούν στις νόμιμες δαπάνες. Η απάντηση ήταν -πάλι- συγκλονιστική. Κανένα πρόβλημα αφού εμείς σας ελέγχουμε!

ΤΟ ΝΕΟ οικονομικό επιτελείο έχει μπροστά του προς επίλυση ένα μείζονος σημασίας πρόβλημα. Τη διαφθορά των υπηρεσιών του. Το κόστος είναι ανυπολόγιστο και τόσο οι υπερβάσεις των δαπανών όσο και οι υστερήσεις στο σκέλος των εσόδων, οφείλονται ακριβώς σε υπαλλήλους που υπολειτουργούν και όταν βγαίνουν για δουλειά το κάνουν κατά κανόνα για δικό τους λογαριασμό. Αν θέλει η κυβέρνηση να το αντιμετωπίσει, οφείλει να συγκροτήσει μια πραγματική υπηρεσία αδιάφθορων επιθεωρητών, που να είναι παντελώς άγνωστη στους διεφθαρμένους. Να έχει όπως στο σινεμά, γραφεία καμουφλάζ με ταμπέλα στην πόρτα “εισαγωγές - εξαγωγές” και κανένας από αυτούς που θα την στελεχώσουν, να μην είναι πρώην συνάδελφος των ελεγκτών. Διαφορετικά ο πόλεμος στην αγορά κλέφτες και αστυνόμοι, δεν πρόκειται να προσθέσει σεντς στα ταμεία του κράτους και θα ταΐζει διαρκώς την ύφεση και την οικονομική κρίση.
Χρήστου Δημήτρης


Διαβάστε περισσότερα...

Αναδιανομή, αλλά μόνιμη

ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα δοθεί σε 2,5 εκατ. πολίτες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, στις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες, όπως χαρακτηρίζονται σήμερα οι φτωχοί, δεν συνιστά αναδιανομή του εισοδήματος.
Είναι γνωστό, ότι ο παραγόμενος πλούτος στη χώρα δεν διαχέεται στην κοινωνία, αλλά τον καρπούται μια μικρή μειοψηφία, οι «έχοντες και κατέχοντες».

ΕΙΠΕ, ΩΣΤΟΣΟ, χθες ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο, ότι με το «νομοσχέδιο αναδιανομής και αλληλεγγύης περίπου 1 δισ. ευρώ πηγαίνει σε 2,5 εκατ. δικαιούχους, γίνεται αντίστροφη αναδιανομή απ' ό,τι συνέβαινε επί Ν.Δ., στηρίζεται η οικονομία και αναθερμαίνεται η αγορά».

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι το 1 δισ. ευρώ του επιδόματος θα προέλθει από έκτακτη εισφορά, που επιβάλλεται σε 300 επιχειρήσεις, οι οποίες είχαν προ φόρων κέρδη άνω των 5 εκατ. ευρώ το 2008 και από επιπλέον φορολογία σε 60.000 ιδιοκτήτες ακινήτων αξίας πάνω από 600.000 ευρώ, δεν σημαίνει αναδιανομή σε μόνιμη βάση.

ΕΑΝ, ΠΡΑΓΜΑΤΙ, είναι στις προθέσεις της σημερινής κυβέρνησης να προχωρήσει στην αναδιανομή, στη δίκαιη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου, αυτό θα φανεί όταν θα κατατεθεί το φορολογικό νομοσχέδιο. Οταν, δηλαδή, μοιραστούν δίκαια τα φορολογικά βάρη και θα χτυπηθεί στη ρίζα της η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή και η φοροκλοπή. Τότε μόνο θα πληρώνουν, όχι εκτάκτως, αλλά σε μόνιμη βάση οι έχοντες και κατέχοντες. Τότε θα ανακουφιστούν ουσιαστικά οι συνήθεις φορολογούμενοι μισθωτοί και συνταξιούχοι, αλλά και θα περισσέψουν χρήματα για την κοινωνική αλληλεγγύη, όχι βέβαια με έκτακτα επιδόματα, αλλά με αύξηση του εισοδήματος των ασθένεστερων.

ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ για την Ελλάδα του 210υ αιώνα, για την Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το 20% του πληθυσμού της να έχει εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες χαμηλοσυνταξιούχοι των 400 και 600 ευρώ, είναι η γενιά των 700 ευρώ, είναι οι μακροχρόνια άνεργοι, είναι οι περιστασιακά απασχολούμενοι.

ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ κοινωνικής αλλελεγγύης θα δοθεί σ' αυτό το 20% του πληθυσμού, δηλαδή στις ευπαθείς ομάδες, ως μία ανάσα για τα Χριστούγεννα, χωρίς βέβαια να λύνει το πρόβλημα ούτε και με τη δεύτερη δόση, που θα δοθεί το 2010. Πόσο μπορεί να ανακουφίσει τη φτώχεια ένα έκτακτο επίδομα, που θα κυμαίνεται από 700 έως 1.300 ευρώ. Πολλοί θα σπεύσουν να πληρώσουν χρέη και δανεικά.

ΜΕ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ και τις «ευπαθείς ομάδες» επιστρέφει ο τόπος στην εποχή της ανέχειας, των πιστοποιητικών απορίας και των βιβλιαρίων προικοδότησης των απόρων κορασίδων, που μοίραζε η αλήστου μνήμης βασίλισσα Φρειδερίκη.

ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ η κυβέρνηση, με τις προεκλογικές της διακηρύξεις, φορολογική δικαιοσύνη και ουσιαστική αναδιανομή του εισοδήματος, δηλαδή του παραγόμενου πλούτου, από τον οποίο αυτοί που τον παράγουν παίρνουν τα ψίχουλα. Οι υποσχέσεις πρέπει να γίνουν πράξη, με τολμηρές πολιτικές αποφάσεις. Και με συνέπεια...
Ελευθεροτυπία




Διαβάστε περισσότερα...

Οι επισφαλείς οργανώνονται

Εβδομάδα κινητοποιήσεων για συμβασιούχους και εργαζόμενους σε stage που διεκδικούν το δικαίωμά τους σε αξιοπρεπή εργασία. Χτες οι απολυμένοι συμβασιούχοι της Ολυμπιακής πραγματοποίησαν πορεία στη Βουλή όπου και παρέδωσαν υπόμνημα σε όλα τα κόμματα. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά συνεδρίαση εκπροσώπων από σωματεία εργαζόμενων με συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου στο δημόσιο τομέα με στόχο τη σύσταση πανελλαδικού συντονιστικού οργάνου.

Αύριο το πρωί θα γίνει νέα συνεδρίαση στο ΕΚΑ για να εγκριθεί κινητοποίηση για την επόμενη Τετάρτη. Οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού θα συναντηθούν εκ νέου αύριο με τον Π. Γερουλάνο για να καθορίσουν τη στάση τους, οι συμβασιούχοι της ΕΡΤ που δεν ανανεώνονται οι συμβάσεις τους, πραγματοποιούν αύριο γενική συνέλευση και την Πέμπτη οι εργαζόμενοι σε stage καλούν σε πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση στο Σύνταγμα. Αύριο η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ θα συναντηθεί με συμβασιούχους και εργαζόμενους σε stage.

Οι απολυμένοι συμβασιούχοι της Ολυμπιακής ζητούν άμεσα απαντήσεις από την κυβέρνηση

Συγκέντρωση στα γραφεία της Ολυμπιακής και πορεία μέχρι τη Βουλή πραγματοποίησαν χτες το πρωί εκατοντάδες απολυμένοι συμβασιούχοι της Ολυμπιακής.

Οι συμβασιούχοι που από τις 30 Σεπτεμβρίου έχουν βρεθεί στην ανεργία, αφού οι συμβάσεις τους που έληγαν κανονικά τον Δεκέμβριο καταγγέλθηκαν από τη νέα εταιρεία χωρίς να τους έχει εξασφαλιστεί δικαίωμα μετάταξης, ζητούν από την κυβέρνηση άμεση αντιμετώπιση και λύση του αδιεξόδου στο οποίο έχουν βρεθεί. Πρόκειται για περισσότερους από 1.000 εργαζόμενους της Ολυμπιακής Αεροπορίας- Υπηρεσίες Α.Ε. και των Ολυμπιακών Αερογραμμών οι οποίοι στην πλειοψηφία τους απασχολούνταν για περισσότερα από 10 χρόνια στην εταιρεία και εξαιρέθηκαν από τον νόμο 3717/2008 που περιλάμβανε τις ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους στην Ολυμπιακή. Σήμερα βρίσκονται στον δρόμο χωρίς καμία αποζημίωση, παρ' ότι κάλυπταν επί χρόνια πάγιες και διαρκείς ανάγκες στον τομέα κυρίως της επίγειας εξυπηρέτησης.

Όταν έφτασαν στη Βουλή, αντιπροσωπεία των απολυμένων κατέθεσε υπόμνημα με τις συγκεκριμένες θέσεις και τα αιτήματά τους σε όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα καθώς και στο προεδρείο του Κοινοβουλίου. Κατά την κατάθεση του υπομνήματος, η αντιπροσωπεία συνάντησε τον τέως αντιπρόεδρο της Βουλής, Γ. Τραγάκη, ο οποίος εμφανίστηκε ανενημέρωτος για την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει ύστερα από τις ενέργειες της προηγούμενης κυβέρνησης. Δεν κατόρθωσαν να έρθουν σε επαφή με εκπρόσωπο της νέας κυβέρνησης, λαμβάνοντας πάντως τη δέσμευση από το γραφείο του ΠΑΣΟΚ ότι το αίτημά τους θα διαβιβαστεί, ενώ συναντήθηκαν και με τον Γ. Μπαλάφα, διευθυντή της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεσμεύτηκε ότι θα γίνει κάθε προσπάθεια με πίεση στα αρμόδια υπουργεία και την κυβέρνηση για να δοθεί λύση το συντομότερο.

15 χρόνια εργασιακής κοροϊδίας και τώρα... ανεργία

“15 χρόνια εργασιακής κοροϊδίας - Δουλειά εδώ και τώρα” έγραφε το πανό που κρατούσαν κατά την κινητοποίηση και ανάλογα ήταν τα συνθήματα που ακούστηκαν: “Θέλουμε δουλειά και όχι ανεργία, φτάνει πια η κοροϊδία”, “Φορτώσανε στις πλάτες μας την Ολυμπιακή και τώρα μας πετάνε χωρίς καμιά ντροπή” και “15 χρόνια εποχιακοί και τώρα καταλήγουμε και πάλι άνεργοι”. Ενδεικτικό της μαζικότητας ήταν ότι το κάλεσμα της επιτροπής αφορούσε μόνο σε συγκέντρωση έξω από τα γραφεία της πρώην Ολυμπιακής αλλά πραγματοποιήθηκε και διαδήλωση με τη συμμετοχή εργαζόμενων από πολλές πόλεις όπως Χανιά, Ηράκλειο, Θεσσαλονίκη, Άκτιο κ.λπ. Το επόμενο ραντεβού δόθηκε για μεθαύριο το απόγευμα, οπότε και θα πραγματοποιηθεί γενική συνέλευση των απολυμένων συμβασιούχων στο ΕΚΑ.

Στη συγκέντρωση βρέθηκε στο πλευρό τους ο αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας Κώστας Ήσυχος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Σπ. Χαλβατζής, καθώς και οι Δημ. Στρατούλης και Ελ. Σωτηρίου από την εργατική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ -οι οποίοι βρέθηκαν επίσης στις συγκεντρώσεις των stagiers σε ΟΑΕΔ και ΙΚΑ Περιστερίου- τόνισαν τις ευθύνες της νέας κυβέρνησης που μεταφέρει τη “σκλαβιά” της εργασιακής επισφάλειας στις μεγάλες επιχειρήσεις. Σχετική ερώτηση έχει καταθέσει από την περασμένη Δευτέρα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παν. Λαφαζάνης.

Οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟΤ έληξαν την κατάληψη -ύστερα από την προχθεσινή συνάντηση με τον υπουργό- μέχρι νεωτέρας...

Οι συμβασιούχοι του υπουργείου Πολιτισμού -πλέον και Τουρισμού- έληξαν την Κυριακή την τριήμερη κατάληψη που πραγματοποιούσαν στο κτήριο του υπουργείου, ύστερα από τη συνάντηση που είχαν με τον Π. Γερουλάνο. Παρότι οι εργαζόμενοι ζητούσαν από την περασμένη Παρασκευή συνάντηση με τον υπουργό, ο ίδιος εμφανίστηκε στο υπουργείο την Κυριακή το μεσημέρι. Δεσμεύτηκε, όπως έγινε γνωστό από την προηγούμενη ημέρα, ότι θα ανανεωθούν για έναν χρόνο οι συμβάσεις 318 εργαζομένων, όπως προέβλεπε η τροπολογία Σαμαρά. Οι συμβασιούχοι όμως αντιδρούν καθώς περίπου 400 εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι από τον περασμένο Νοέμβριο και απαιτούν να γίνει ρύθμιση για την κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων του υπουργείου και την εξαίρεση από τον περιορισμό του 24μήνου του π.δ. Παυλόπουλου. Αύριο αναμένεται δεύτερη συνάντηση του σωματείου με τον υπουργό από την οποία, διαμηνύουν οι εργαζόμενοι, θα επαναπροσδιορισθεί η στάση τους.

Συνάντηση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με stage και συμβασιούχους

Αύριο στις 3 μ.μ. η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον πρόεδρο Αλ. Τσίπρα θα συναντηθεί με το πανελλαδικό συντονιστικό σωματείων εργαζομένων σε stage και με εκπροσώπους συμβασιούχων από την Ολυμπιακή και το υπουργείο Πολιτισμού στη Βουλή.

Αλ. Τσίπρας: Πρέπει να καλυφθούν τα οργανικά κενά με προκηρύξεις σταθερής εργασίας

Την ανάγκη να αντιμετωπισθεί τόσο το πρόβλημα των stages όσο και των συμβασιούχων τόνισε χτες σε συνέντευξή του (Mega) ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας λέγοντας πως πρέπει να καλυφθούν “τα τεράστια οργανικά κενά που υπάρχουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ιδίως στον χώρο της παιδείας, της υγείας και στον χώρο των κοινωνικών υπηρεσιών με προκηρύξεις σταθερής εργασίας”. Ο Αλ. Τσίπρας, αναφερόμενος στους συμβασιούχους, σημείωσε πως είναι “τεράστιο θέμα και είναι πιο σοβαρό με την έννοια ότι εκεί δεν υπήρχε το κόλπο με τη μαθητεία”.

Αναφορικά με τα stages –για το θέμα κατέθεσε χτες επίκαιρη ερώτηση- τόνισε για άλλη μια φορά πως πρέπει να καταργηθούν και στον ιδιωτικό τομέα διότι εκεί βρίσκεται “η πραγματική ζούγκλα”. Στο πρόβλημα των stages αναφέρθηκε και ο Ρήγας Αξελός εκ μέρους της "Ανοιχτής Πόλης" στο χθεσινό δημοτικό συμβούλιο, χαρακτηρίζοντας τους 117 απασχολούμενος στον δήμο Αθηναίων “κορυφή του παγόβουνου της στρατιάς των εργαζόμενων με επισφαλείς σχέσεις εργασίας”
Σφέτσα Δάφνη



Διαβάστε περισσότερα...