Βρετανία: Υποθαλάσσιες τουρμπίνες τροφοδοτούν με ρεύμα 1.000 σπίτια

Οι πρώτες επιστημονικές προτάσεις για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων ρευμάτων, σε ό,τι αφορά στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, είχαν παρουσιαστεί ήδη κατά τη δεκαετία του 1970. Ωστόσο, όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε («ΝΒ»), χρειάστηκαν σχεδόν 30 χρόνια έως ότου γίνει πράξη η θεωρία.

Συγκεκριμένα, η βρετανική εταιρία Marine Current Turbines, που θεωρείται πρωτοπόρος στην παραγωγή οικολογικού ρεύματος, έχει εγκαταστήσει νότια του Μπέλφαστ, στο Στράνγκφορντ Λόου, δύο υποθαλάσσιες τουρμπίνες, οι οποίες, με τη βοήθεια των υποθαλάσσιων ρευμάτων αλλά και των κυμάτων, καλύπτουν τις ανάγκες σε ρεύμα 1.000 νοικοκυριών.

«Το SeaGen είναι το πρώτο εμπορικό πρόγραμμα στο είδος του, το οποίο παράγει 1,2 μεγαβάτ ενέργειας, με τη βοήθεια υποθαλάσσιων ρευμάτων», είπε στη «ΝΒ» ο διευθύνων σύμβουλος της βρετανικής εταιρίας Μάρτιν Ράιτ.
«Κατά την άποψή μας - πρόσθεσε - το ότι παράγει περισσότερο από 1 μεγαβάτ δικαιολογεί το κόστος μιας τέτοιας εγκατάστασης στον ωκεανό.


Το νερό εκεί έχει βάθος 23 μέτρα. Στη παλίρροια μάλιστα το νερό περνά με ταχύτητα 10 μιλίων από τις τουρμπίνες».

Απειλεί η εγκατάσταση το οικοσύστημα;
Παρά το γεγονός, όμως, πως το SeaGen παράγει ηλεκτρικό ρεύμα με απόλυτα φιλική προς το περιβάλλον τεχνολογία, υπάρχει και ο αντίλογος από ορισμένες περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Συγκεκριμένα, τα μέλη τους υποστηρίζουν πως οι τουρμπίνες στο Στράνγκφορντ Λόου είναι εγκαταστημένες σε διεθνώς αναγνωρισμένο εθνικό πάρκο και θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο το οικοσύστημα της περιοχής.

«Η θαλάσσια αυτή περιοχή είναι ιδιαίτερα σημαντική, κυρίως για τα αποδημητικά πουλιά», είπε χαρακτηριστικά στη «ΝΒ» ο διευθυντής του Θαλάσσιου Ερευνητικού Κέντρου του πανεπιστημίου Κουίνς, στο Μπέλφαστ, Γκράχαμ Σάβιτζ. Πρόσθεσε, μάλιστα, πως ακόμα πιο επικίνδυνες είναι οι τουρμπίνες για τις φώκιες, ο αριθμός των οποίων έχει μειωθεί επικίνδυνα τα τελευταία χρόνια στις ακτές του βορείου Ατλαντικού. «Εδώ, στη δική μας περιοχή, οι φώκιες είναι ακόμα πολυάριθμες.

Φοβόμαστε, όμως, μήπως το πρόγραμμα SeaGen βλάψει τη λεπτή οικολογική ισορροπία στην περιοχή», κατέληξε ο Γκράχαμ Σάβιτζ. Παρά τις αντιρρήσεις των οικολογικών οργανώσεων, όμως, η βρετανική κυβέρνηση αναγνώρισε πρόσφατα το πρόγραμμα SeaGen «ως παραγωγό ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές».

Παρόλα αυτά, ο Μάρτιν Ράιτ θα επιθυμούσε μεγαλύτερη στήριξη από το βρετανικό δημόσιο. Ζήτησε, μάλιστα, την ψήφιση ειδικού νόμου, ο οποίος να επιτρέπει σε εταιρίες - όπως η δική του - να τροφοδοτούν με ενέργεια το δίκτυο ηλεκτροδότησης, κάτι που γίνεται σήμερα στη Γερμανία.

Κατά την άποψή του, ένας τέτοιος νόμος θα ενίσχυε την ανταγωνιστικότητα των συγκεκριμένων επιχειρήσεων και ταυτόχρονα θα διασφάλιζε στην Ευρώπη την παραγωγή ενέργειας από μια φιλική προς το περιβάλλον πηγή.
Πηγή: ΑΠΕ