Πλιάτσικο

ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ ΚΑΙ Η ΑΡΠΑΓΗ. Έπειτα οικολογία και κατακραυγή. Πρώτα κουρσεύεις ό,τι μπροστά σου βρεις. Ύστερα, όταν οικοδομήσεις την αυθαίρετη και συνήθως κακάσχημη φωλίτσα σου, μεταλλάσσεσαι σε μαϊμού οικολογική. Έτσι όταν ο επερχόμενος το διπλανό οικόπεδο πιάνει να πυρπολεί, ο προηγούμενος και τώρα νομότυπος ιδιοκτήτης ωρύεται εναντίον των οικοπεδοφάγων που κατακρεουργούν το πράσινο της περιοχής. Ο κύκλος της εθνικής ντροπής. Καίω, καταληστεύω, κτίζω, κουρσεύω. Έτσι σιγά σιγά πάει ο Υμηττός. Έτσι σιγά σιγά στάχτη και μπούρμπερη η Πεντέλη. Έτσι...

από αρπαγή σε αρπαγή τσιμέντο ολόκληρη η χώρα σε λίγο θα μετατραπεί. Πώς ν΄ αγαπήσει ο Νεοέλληνας αυτή την ευλογημένη γη; Του παραδόθηκε από τους προγόνους παρθένα χωρίς ραφή. Όμως εκείνος τη διακορεύει χωρίς ντροπή. Αγαπητοί μου, να το παραδεχτούμε. Δεν είναι τόσο η ανικανότητα της κρατικής μηχανής. Είναι και αυτή. Πρωτίστως είναι του Νεοέλληνα το κυτταρικό σπορ πλιάτσικου, μικροϊδιοκτησίας, καμένης γης!
Δημήτρης Δανίκας