«Διαλύστε τα, πάντα κάτι νέο μας περιμένει»

Ακόμη και λίγα εικοσιτετράωρα πριν από τη συναυλία, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι ο Πολ Γουέλερ έρχεται στην Αθήνα για συναυλία- πρώτη φορά σε μια καριέρα τριάντα χρονών- που οποιαδήποτε στιγμή την «παγώσεις» έχει ειδικό μουσικό βάρος: από τους εκρηκτικούς Jam στους διανοούμενους Style Council και από εκεί μόνος με μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια.

Οκέι, είμαι φαν. Αλλά το ίδιο συμβαίνει και με όσους τιμούν τον Γουέλερ, 51 ετών σήμερα, για την προσφορά του στη μουσική.

Τα πράγματα ηλεκτρίζονται περισσότερο, καθώς ο Πολ Γουέλερ (οι συνεντεύξεις δεν ανήκουν στα αγαπημένα του σπορ) απαντά στο τηλέφωνο. «Είναι όντως πολλά χρόνια και δεν ξέρω γιατί αργήσαμε τόσο να βάλουμε στο πρόγραμμα συναυλία την Ελλάδα. Κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως υπάρχουν πράγματα που κάνεις για πρώτη φορά». Αυτή η «πρώτη φορά» έχει παίξει ρόλο στη ζωή του Γουέλερ.

«Προσπαθώ να κάνω κάθε φορά κάτι που να ξαφνιάζει πρώτα εμένα. Πώς αλλιώς να προχωρήσεις στη μουσική; Λειτουργείς αυθόρμητα, χωρίς πρόγραμμα. Αν κοιτάξεις γύρω, θα δεις όλα αυτά τα πράγματα που συμβαίνουν με τις πωλήσεις των δίσκων να πέφτουν, το Ίντερνετ και όλα αυτά, οπότε δεν θα μπορείς να ξέρεις τι θα γίνει με το δικό σου άλμπουμ. Τι κάνεις; Βάζεις απλά τα δυνατά σου και συνεχίζεις όπως έκανες πάντα».

Μοιάζει με στάση ζωής. Όσα λέει από το σπίτι του στο Λονδίνο, συμπυκνωμένα αποτελούσαν την επιχειρηματολογία του για να διαλύσει τους Jam. Τη στιγμή που έβγαζαν τη μια μεγάλη επιτυχία μετά την άλλη, αποφάσισε να κλείσει το κεφάλαιο και να πάει για άλλα, αν και στα μάτια του κόσμου φαινόταν τουλάχιστον πως είχε πάρει την πιο τρελή απόφαση της ζωής του. «Για πάρα πολύ καιρό μετά, ο κόσμος ζητούσε να επανασυνδεθούν οι Jam- δεν μπορούσαν να το δεχτούν. Δεν σκέφτηκα ποτέ να το κάνω, όμως... Πιστεύω ότι στη ζωή πρέπει να προχωράς, υπάρχει πάντα κάτι καινούργιο που σε περιμένει να το ανακαλύψεις». Από το πανκ, το ροκ και όλες τις επιρροές από τις κιθάρες των Who και των Small Faces, των οποίων ο Γουέλερ δεν σταμάτησε ποτέ να δηλώνει θαυμαστής, ήρθε η σόουλ- τζαζ των Style Council. Ενώ με τα τραγούδια του συνέχιζε να «χτυπάει» τη σκληρή πολιτική της Θάτσερ και να δίνει συναυλίες υπέρ των απεργών ανθρακωρύχων. «Δεν ξεχνάω από πού προέρχομαι. Είμαι και εγώ παιδί της εργατικής τάξης. Στην οικογένειά μου έχουν όλοι δουλέψει σκληρά, τίποτε δεν ήρθε εύκολα... Βέβαια τα πράγματα τώρα είναι διαφορετικά. Για να πω την αλήθεια, λίγο με ενδιαφέρει η πολιτική σήμερα».

Το «22 Dreams» είναι το ένατο προσωπικό του άλμπουμ (το 21ο αν υπολογίσεις και τα γκρουπ). Είναι πιο τολμηρός, συνδυάζει τζαζ, ποπ, ροκ, ψυχεδέλεια με την ηλεκτρονική. Και εκτός των άλλων, παραμένει ο πιο καλοντυμένος ροκ σταρ, με έμπνευση από τη Μod σκηνή των 60s. «Μου έχουν κάνει πρόταση για να φτιάξουμε μια σειρά ρούχων με το όνομά μου» λέει. «Το σκέφτομαι, δεν ξέρω, μπορεί...».

ΙΝFΟ

Στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα την Τρίτη 14 Ιουλίου. Εισιτήρια:
40 ευρώ (προπώληση) και 45 (στο θέατρο).


Με μια ματιά

1958. Γεννιέται ως Τζον Γουίλιαμ Γουέλερ στο Σάρεϊ της Βρετανίας, γιος ταξιτζή- μποξέρ και καθαρίστριας 1972. Ιδρύει το πανκ- ροκ γκρουπ Jam (χιτ: «Τhe Εton Rifles», «Going Underground», «Τhe Βitterest Ρill») 1983. Συμβάλλει στη βρετανική σόουλ- τζαζ με το γκρουπ Style Council (χιτ: «Ηave Υou Εver Ηad Ιt Βlue», «Μy Εver Changing Μoods», «Υou΄Re the Βest Τhing», «Soul Deep») και σπάνε το ρεκόρ των Βeatles με εφτά σινγκλ στο Τοπ 100, ταυτοχρόνως 1989. Αρχίζει σόλο καριέρα 1996. Μετά την επιτυχία του Stanley Road χαρακτηρίζεται ως Μodfather«πατέρας της σκηνής των Μod» 2006. Αρνείται τιμητικό τίτλο (CΒΕ) από τη βασίλισσα 2009. Κερδίζει το τέταρτο Βrit award (τα Γκράμι της βρετανικής μουσικής)
Της Μαρίας Μαρκουλή