O δεξιός Πρόεδρος του Περού Άλαν Γκαρσία και η κυβέρνησή του αντιμετωπίζουν το τροπικό δάσος της Αμαζονίας ως... αναξιοποίητο απόθεμα ξυλείας. Στο τέλος του περασμένου μήνα, μόλις 13 ημέρες μετά τις πολύνεκρες διαδηλώσεις των Ινδιάνων εναντίον της βιομηχανικής εκμετάλλευσης του δάσους, έδωσε το πράσινο φως στην αγγλογαλλική εταιρεία Ρerenco για να εξορύξει πετρέλαιο σε άλλο σημείο του Αμαζονίου.
Η οργάνωση για την υπεράσπιση των αυτόχθονων λαών Survival Ιnternational επισημαίνει ότι στην περιοχή αυτή κατοικούν δύο φυλές Ινδιάνων οι οποίες δεν έχουν έρθει σε επαφή με τον έξω κόσμο. Η Ρerenco το αρνείται. Μέχρι πρόσφατα, η είσοδος των συνεργείων της στο δάσος εμποδιζόταν από ντόπιους διαδηλωτές. Όμως με τη βοήθεια των στρατιωτών, η εταιρεία κατάφερε να περάσει. Θα κατασκευάσει πλατφόρμες, πηγάδια και διαδρόμους για αεροπλάνα και θα μεταφέρει στην περιοχή 42.000 σακιά τσιμέντο. Το έδαφος και το νερό θα μολυνθούν και τα ζώα που κυνηγούν οι Ινδιάνοι θα εξαφανιστούν από την περιοχή. Όμως προέχει το κέρδος.
Ο Άλαν Γκαρσία έδωσε το πράσινο φως λίγες μόνον ημέρες αφότου διαμαρτυρίες των Ινδιάνων σε άλλο σημείο του Βόρειου Περού κατεστάλησαν βίαια από την αστυνομία, με απολογισμό από 34 έως 84 νεκρούς, ανάλογα με το ποιος μετράει. «Θα πολεμήσουμε μαζί με τους γονείς και τα παιδιά μας για να φροντίσουμε το δάσος, να σώσουμε τη ζωή του Ισημερινού και ολόκληρου του κόσμου», είχαν δηλώσει οι αρχηγοί των Ινδιάνων. Για να νικήσουν τις εταιρείες, είχαν μόνο ξύλινα δόρατα και το δίκιο τους. Όμως τα κατάφεραν, έστω και προσωρινά: το Κοινοβούλιο του Περού απέρριψε τους νόμους που επέτρεπαν την εξόρυξη πετρελαίου στην περιοχή αυτή. Έτσι, ο Γκαρσία στράφηκε αλλού. Ο Πρόεδρος του Περού υποστηρίζει πως με τη στάση τους οι Ινδιάνοι καταδικάζουν τη χώρα στη φτώχεια. Όμως ο αρθρογράφος του βρετανικού «Ιντιπέντεντ» Γιόχαν Χάρι προτείνει ένα διαφορετικό, περιβαλλοντικά υγιές μοντέλο που βρίσκεται μάλιστα δίπλα στο Περού. «Ο Ισημερινός», γράφει, «είναι μια φτωχή χώρα με μεγάλα πετρελαϊκά κοιτάσματα κάτω από τα τροπικά δάση της. Όμως ο Πρόεδρός της, ο Ραφαέλ Κορρέα, μας προτείνει το αντίθετο του σχεδίου Γκαρσία. Έχει ανακοινώσει πως είναι πρόθυμος να αφήσει τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας εκεί που βρίσκονται αν ο υπόλοιπος κόσμος καλύψει τα 9,2 δισ. δολάρια που το πετρέλαιο αυτό θα απέφερε στη χώρα του».
«Η μάχη στον Αμαζόνιο έχει κάτι που ενθουσιάζει, αλλά και σε κάνει να ντρέπεσαι», γράφει ο Χάρι για τους Ινδιάνους. «Οι άνθρωποι αυτοί δεν είχαν τίποτε, όμως αντιστάθηκαν στις πετρελαϊκές εταιρείες. Εμείς τα έχουμε όλα, όμως καθόμαστε άπραγοι και παθητικοί, γεμίζουμε τα ρεζερβουάρ μας με κλεμμένο πετρέλαιο χωρίς καμιά σκέψη για το αύριο. Ο λαός του Αμαζονίου έδειξε πως έχει αρθεί στο ύψος της μάχης για τη σωτηρία του οικοσυστήματός μας. Εμείς;».
Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Κυριακή 5 Ιουλίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου