" Ένα ψέμα που το έλεγαν Αλήθεια "

( "Ο DOW είναι μια πεθαμένη μπανανία, μια δικτατορία σε πλήρη στρατιωτική ένδυση, η οποία έχει τοποθετηθεί στο παράθυρο του κάστρου, κουνώντας με έναν μηχανικό μοχλό το χέρι του πτώματος, το οποίο χαιρετάει το πλήθος στην Wall Street" Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας για το τραπεζικό σύστημα σημειωνόταν:
"...το στέλεχος της Goldman Sachs για 32 χρόνια (από το 1974) Henry Paulson, ως προϊστάμενος της ομάδας. (σημ. PPT) .O υπουργός Οικονομικών δηλαδή (για 2 χρόνια). Αυτός που ο συντηρητικός American Spectator είχε κατηγορήσει νωρίς (το 2006) ότι μετατρέπει το υπουργείο οικονομικών σε Goldman Sachs South. 32 χρόνια είναι αυτά, νερό δεν γίνεται το αίμα..." Ένα ψέμα που το έλεγαν Αλήθεια
"Κοιτάζαμε στην άβυσσο, σε περίπτωση που η τιμή του χρυσού αυξανόταν περαιτέρω, ένας ή περισσότεροι επενδυτικοί οίκοι, θα έκλειναν και θα έπαιρναν μαζί τους και τους υπόλοιπους. Επομένως, με κάθε κόστος, οι κεντρικές τράπεζες έπρεπε να καταστείλουν την τιμή του χρυσού, να την «διαχειριστούν». Ήταν πολύ δύσκολο να ελέγξουμε την τιμή του χρυσού, αλλά το πετύχαμε. Η FED ήταν πολύ «ενεργή» στο να μειώσει την τιμή του χρυσού. Το ίδιο και η Μεγάλη Βρετανία."
Σε τι αναφερόταν ο Eddie (σημ. ο Διοιηκητής της Τράπεζας της Αγγλίας); Το 1999, στο Λονδίνο, στο LBΜ, η Goldman Sachs λέγεται ότι είχε σορτάρει περί τους 1000 τόνους χρυσού. Μάλιστα λέγεται ότι το είχε πράξει για λογαριασμό της Αμερικάνικης Κυβέρνησης. Πιθανή άνοδος του μετάλλου θα οδηγούσε στην κατάρρευση, όπως έλεγε ο Eddie. Ο λόγος είναι απλός. Η Goldman θα έπρεπε να αγοράσει πάλι πίσω τον χρυσό που είχε δανειστεί σε πολύ μεγαλύτερες τιμές τις οποίες θα επέτεινε το shortsqueeze, η πίεση των short από τις εντολές αγοράς για μια τόσο μεγάλη ποσότητα. Το spread αυτό, το περιθώριο δηλαδή μεταξύ της τιμής που η Goldman είχε δανειστεί τον χρυσό από τις Κεντρικές Τράπεζες και τον είχε πουλήσει στην αγορά έως την τιμή που θα χρειαζόταν να τον «επαναγοράσει», ήταν καταστροφικό.

Τι συνέβη λοιπόν; Η Μεγάλη Βρετανία ανακοίνωσε ότι ΠΡΟΤΙΘΕΤΑΙ να πουλήσει τα μισά αποθέματα της σε χρυσό, περίπου 400 τόνους. Μια τέτοια μεγάλη ποσότητα θα πίεζε τις τιμές μέχρι η Goldman να καλύψεi τα short της. Απλά θυσιάστηκε ο μισός πλούτος που οι Βρετανοί είχαν συγκεντρώσει μετά από αιώνες αποικιοκρατίας (είχαν ιδρώσει, τα παιδιά), για τα μάτια κάποιων παλικαριών – Investment Banksters. Η απόφαση προκάλεσε σάλο, αλλά φυσικά αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ λόγο αναίρεσης της (φανταστείτε πόσοι και προπάντων ποιοι ήταν μπλεγμένοι). Η Βρετανία πούλησε τον χρυσό σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα (περί τα $255!) και μόλις η πώληση ολοκληρώθηκε, ο χρυσός ξεκίνησε την ανοδική κούρσα του για το χιλιάρικο... Ξέρετε ποιος έλαβε την απόφαση τότε, ως Υπουργός Οικονομικών; Ο (κατά τα ελληνικά και ξένα ΜΜΕ) «μάγος» Gordon Brown.
Ο σημερινός πρωθυπουργός τους." Τα "χρυσά" τέκνα της ΑΠΑΤΗΣ

"Από σήμερα ο Depository Trust & Clearing Corporation (DTCC) δημοσιεύει την αξία των CDS που κυκλοφορύν (των περισσότερων, του 90%, λέει).

Και την υπολογίζει σε $33.6 τρις...

Τώρα, μετά απ' ό,τι έχει προηγηθεί στις αγορές, "θυμήθηκαν" την διαφάνεια...

Ποιοι ηγούνται του "Οργανισμού" - το ΔΣ;

Εκπρόσωποι της JPMorgan Chase,UBS AG,ICAP, Fidelity, Merrill Lynch, Goldman Sachs, Bank of New York, Barclays, Lehman Brothers.

Θαυμάστε τους." CDS - Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά τους θαναι

"Η Χίλαρι, που όταν φέτος τον Οκτώβρη ήρθε ο χρηματιστηριακός Αρμαγεδώνας έσπευσε να "διαμαρτυρηθεί" διότι οι μετοχές της Goldman Sachs και της Morgan Stanley ήταν, λέει, θύματα υποτιμητικής κερδοσκοπίας (short selling). Και αμέσως η Αμερικάνικη ΕΚ (S.E.C.) απαγόρευεσε το short selling σε 799 μετοχές." Στη "Νέα Εποχή"

"4) Οι 5 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ είναι τόσο εκτεθειμένες, που μετά βίας μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν.


5) Οι 4 από αυτές, JPMorgan Chase, Goldman Sachs, HSBC Bank of America and Citibank είναι πέρα από κάθε κεφαλαιακή κάλυψη εκτεθειμένες σε παράγωγα προϊόντα. "Τρίζει συθέμελα

Συχνά σας έχω πει ότι η αλήθεια είναι αλήθεια, απ' όπου και αν προέρχεται. Ο μαχητικός δημοσιογράφος του περιοδικού Rolling Stone, Matt Taibi, δημοσιεύει στην τελευταία έκδοση του περιοδικού, ένα άρθρο του, σχετικά με την Goldman Sachs, την τράπεζα που μαζί με την JP Morgan ελέγχουν τα πάντα (και τους πάντες). To άρθρο τιτλοφορείται "Η Μεγάλη Αμερικάνικη Μηχανή Φούσκας".
Εκεί ο συντάκτης αναφέρεται αρχικά στην ιστορία της Τράπεζας και τις ευθύνες της στο Κραχ του 1929 όπως περιγραφονται στο βιβλίο του John Kenneth Galbraith, The Great Crash (1929) το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Προηγούνται τα γνωστά, η απίστευτη διαπλοκή σε επίπεδο προσώπων με το Αμερικανικό κράτος: Ο Robert Rubin, με θητεία 26 ετών στην Τράπεζα, ως Υπουργός Οικονομικών επί Clinton, ο οποίος ευθύνεται ως εγκληματίας λέω εγώ, διότι ήταν αυτός που θεώρησε ότι οι αγορές ήταν, λέει, υπέρ το δέον οριοθετημένες από κανόνες και γι αυτό έπρεπε να χαλαρώσει η νομοθεσία (η οποία κατά τραγική ειρωνεία ερχόταν από το Κραχ του 1929). Η χαλάρωση αυτή οδήγησε αρχικά στην τεχνολογική φούσκα του 1999 (dot.com) κατά την οποία πλέον, οι Τράπεζες μπορούσαν να εισάγουν ως ανάδοχοι και να υποστηρίξουν αργότερα ως Market Makers οποιαδήποτε εταιρεία χωρίς κανένα κριτήριο βιωσιμότητας. Για δεκαετίες, αυστηρή προϋπόθεση ως τότε, ήταν η 5ετής λειτουργία της εισαγόμενης εταιρείας και η 3ετής κερδοφορία της. Ο Rubin το έστειλε στα σκουπίδια, όπως επίσης απέτυχε παταγωδώς να ελέγξει τη τράπεζα που τον ανέδειξε, η οποία εισάγοντας εταιρείες σωρηδόν, χωρίς κανένα κριτήριο, των οποίων την τιμή κατόπιν χειραγωγούσε αφού προηγουμένως τις διαφήμιζε σε roadshows που διοργάνωνε, κατάφερε να αποκομίσει κέρδη 281% από την αρχική τιμή εισαγωγής κατά μέσο όρο, όταν ο αντίστοιχος Μ.Ο. των λοιπών σκύλων της χειραγώγησης και της κερδοσκοπίκής μαστούρας ήταν 100 μονάδες παρακάτων, δηλαδή στο 181%. Το ότι για τα εγκλήματα αυτά υπάρχουν υπαίτιοι, πολλές φορές έχουμε μιλήσει, αλλά φωνή βοώντος... Διότι την ίδια περίοδο, της "Μετοχικής Ιδέας" ή του μεγαλύτερου παγκόσμιου Casino που λέγεται αγορές/χρηματηστήρια, κάθε υπάλληλος της Goldman αμοιβόταν κατά μέσο όρο με $350.000 τον χρόνο (μέσα οι κηπουροί και οι καθαρίστριες) και η εταιρεία μοίρασε στα στελέχη της αμοιβές και bonus $29 δις, όσο περίπου θα κόστιζαν 3 Ολυμπιάδες της Αθήνας, Στο μοτό της εταιρείας, που τα στελέχη μοιράζονταν αυτάρεσκα ανήκει το "Μακροπρόθεσμη Απληστία" (Long term Greed). Δύο υπουργοί οικονομικών τα τελευταία 15 χρόνια, 2 προσωπάρχες του Λευκού Οίκου και αμέτρητοι δευτεροκλασάτοι, ήταν εκεί για να το εξασφαλίσουν. Οι τεχνικές χειραγώγησης που ονομάζονταν στην εταιρική argo "ladderring" και "spinning", θα πρέπει να τύχουν περαιτέρω έρευνας για τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη. Για όλα τούτα, όσα περιγράφει ο Matt Taibi στο άρθρο του, η Goldman κατηγορήθηκε πολλές φορές αλλά κατέφερε να ξεφύγει καταβάλλοντας αποζημιώσεις συνολικά $170 εκατομυρίων. Όταν βέβαια δις επί δις είχαν πάει στις τσέπες των λίγων και προνομιούχων και όταν την ίδια στιγμή κάποιοι άλλοι - κορόϊδα έχασαν μόνο από την φούσκα του NASDAQ που ευθέως προκάλεσαν αυτές οι πρακτικές, περί τα $5 τρις. Διότι στην Αμερική, πλην των άλλων, υπάρχει το λεγόμενο plea bargaining, το παζάρεμα της κατηγορίας, όπου τόσα δίνω, πόσα θες, κάτι σαν τους οίκους ανοχής στα Λαδάδικα, και όλα εξαγνίζονται σε μια στιγμή. Την ίδια στιγμή, μέσω των CDS, η Goldman και οι συν αυτή, ασφάλιζαν τα πακέτα που πουλούσαν στους λαδωμένους, επίορκους και άσχετους, με πολλαλάσια ποσά, ουσιαστικά στοιχηματίζοντας στο ότι τα μπαλόνια που παζάρευαν στους κακομοίρηδες ήταν ελαττωματικά, παραφουσκωμένα και έτοιμα να σκάσουν.

Έτσι, κάποιες άλλες, εταιρείες σαν την AIG που ξεφόρτωσαν στο Αμερικάνικο Δημόσιο-Φορολογούμενους πέρυσι, τα σαΐνια, έπαιζαν σε ένα στημένο ασφαλιστικό στοίχημα όπου το ένα μέρος (η Τράπεζα, εν προκειμένω η Goldman) τα είχε όλα δικά του. Και τα χρήματα από τα πακέτα με τα άχρηστα δάνεια που οι εταιρείες - ρεντίκολα τύπου Fitch και Moody's τα βάφτιζαν ΑΑΑ και τα χρήματα από την ασφάλεια που θα εισέπραταν μόλις τα δάνεια αυτά θα έσκαγαν - όπως και έγινε, φυσικά. Αυτά τα CDS, καίτοι ασφαλιστήρια συμβόλαια των οποίων η διαπραγμάτευση απαγορευόταν, oι τράπεζες μπορούσαν να τα πουλήσουν και να τα αγοράσουν με μια διάταξη που τους το επέτρεψε και που μπήκε σφήνα σε ένα νομοσχέδιο 1000 σελίδων που ψηφίστηκε την τελευταία ημέρα λειτουργίας του Κογκρέσου, προ των εκλογών του 2000. Στη συνέχεια, η AIG έστειλε μια επιστολή προς την Εποπτεύουσα Αρχή (New York State Insurance Department) ρωτώντας αν τα CDS μπορούσαν πράγματι να διαπραγματευτούν. Η Αρχή αποφάσισε πως ναι. Της αρχής προΐστατο εκείνη την περίοδο ο Neil Levin, πρώην επίτιμος πρόεδρος της Goldman. Tέτοια ήταν κερδοσκοπική μανία, που στα συμβόλαια αυτά που ασφάλιζαν πακέτα δήθεν ασφαλών δανειών, δεν υπήρχαν ΚΑΝ τα στοιχεία των δανειοληπτών παρά μόνο οι ταχυδρομικοί τους κώδικες. (βλ. παλαιότερες αναρτήσεις για τα CDS,εδώ και εδώ).

Στα κορόϊδα που αναφέρθηκαν, δεν συγκαταλέγονται μόνο οι απλοί άνθρωποι-επενδυτές, αλλά πιο πολύ, οι Ασφαλιστικοί Οργανισμοί και οι Δήμοι, κλπ οι οποίοι επένδυσαν σε αυτά τα προϊόντα. Δεν είναι τυχαίο φυσικά, ότι ο μεγαλύτερος Market Maker του Nasdaq υπήρξε τότε ο Madoff, o οποίος με το γνωστό σκάνδαλο - πυραμίδα των $50 δις (ponzi scheme), έκανε τα αεροπλανάκια της εποχής Μπερίσα, να ωχριούν. Βλέπετε, όταν σε λένε Αμερική, τα σκάνδαλα και οι απάτες, αποδίδονται (AN έρθει η ρημάδα η ώρα) σε (ακίνδυνα) πρόσωπα. Όλοι απέξω. Όταν σε λένε Ελλάδα, τα σκάνδαλα κλπ αποδίδονται στα κράτη, σε ολόκληρους λαούς, κλπ. Όλοι μέσα.

Αλλά όλα έχουν την εξήγηση τους. Όταν κάποιοι κοροϊδεύουν στα μούτρα και βάζουν το χέρι στην τσέπη σε έναν λαό, που αδιάφορα και νωχελικά κοιτά αδιαμαρτύρητα σαν το τρένο που έβλεπε τα άλλα τρένα να περνούν και που το ίδιο το έθνος, σοβινιστικά και ναρκισιστικά χαϊδεύεται μπροστά στον καθρέφτη, επαιρόμενο για το πόσο σπουδαίο και μεγάλο έθνος είναι, ΠΩΣ να μη θεωρούν ότι όλοι οι υπόλοιποί είμαστε χιμπατζήδες και όχι άνθρωποι. (ή γουρούνια - pigs, όπως μας έλεγε το BussinessWeek βλ. εδώ και εδώ). Ειδικά όταν εμείς, όλοι οι άλλοι, ως οσφυοκάμπτες και επαίτες για μια φέτα ψωμί και μια ματιά του Αυτοκράτορα, μια λέξη, ένα νεύμα συμπεριφερόμαστε ως τέτοιοι. Ως χιμπατζήδες (ή γουρούνια)...

Αποτέλεσμα των πρακτικών που αναφέρει ο Taibi, ήταν οι απολαυές των εργαζομένων στην Goldman να φτάσουν τα $650.000 κατά μέσο όρο το 2006. Ο στρατός αυτός της απάτης, όχι μόνο βάδιζε αγέρωχα, αλλά βαπτίστηκε από τους επαΐοντες ως golden boys. Tα χρυσά τέκνα της απάτης, τους είχαμε ονομάσει. Είναι οι ίδιοι που έφτασαν για λογαριασμό της τσέπης τους τα τρόφιμα στα ύψη, παίζοντας με δισεκατομύρια ψυχές σε αυτόν τον πλανήτη, που είδαν ξαφνικά το στάρι, το καλαμπόκι, τον καφέ κλπ να απογειώνονται. Τα νέα θύματα της πείνας που δημιούργησε η κερδοσκοπική μανία των αρρωστημένων αυτών εγκεφάλων υπολογίζονται σε 100.000.000. Δεκάδες δε οι εξεγέρσεις και οι συκρούσεις από αυτήν την αιτία. Οι κοινοί θνητοί, που είδαν την τιμή του πετρελαίου να αυξάνεται σε 1 χρόνο κατά 300% και τους δημοσιογραφικούς παπαγάλους να μας λένε "Φταίει η παγκόσμια ζήτηση". Η οποία, όπως αποδείξαμε (βλ. "Η κρίση της ζωής μας") όχι μόνο δεν αυξανόταν αλλά μειωνόταν και επίσης τα αποθέματα αυξάνονταν κατά το ίδιο διάστημα και άλλα πολλά. Άρα...Αυτή τη στιγμή σύμφωνα με τον Taibbi, τα αποθέματα είναι σε υψηλό 20ετίας και η ζήτησε σε χαμηλό 10ετίας. Παρόλαυτά, από το χαμηλό των $33 το πετρέλαιο (μετά από τρομακτική πτώση και $167 μακριά από τον στόχο του Murti), (ξανα)βρέθηκε σε λίγους μήνες πάνω από τα $70. Και στις 2 περιπτώσεις η Goldman ήταν βαριά τοποθετημένη. Η πετρελαϊκή φούσκα, οδήγησε σε κατοχή χαρτο-συμβολαίων πετρελαίου ύψους 1,1 δις βαρελιών, όσο τα συνολικά αποθέματα των ΗΠΑ. Παρόλαυτα ο Arjan Murti της Goldman, με την χείρα των New York Times, "προέβλεψε" λιγότερο από 2 μήνες προ της κορυφής ότι η τιμή θα εκτινασσόταν στα $200. Σαράντα ημέρες μετά το πετρέλαιο κορύφωνε. Στις 5 και 6 Ιουνίου του 2008, μόλις 15 ημέρες μετά και ύστερα από έκθεση της Mοrgan Stanley, το πετρέλαιο αναριχήθηκε κατά $18, την μεγαλύτερη βραχυπρόθεσμη άνοδο στην ιστορία του. Τι έλεγε η Morgan Stanley; Ότι έως την 4η Ιουλίου (Εθνική Εορτή των ΗΠΑ), το πετρέλαιο θα φτάσει τα $150. Ακολούθησε η μοιρασία, επί 3 εβδομάδες (η λεγόμενη διανομή) σε αυτά τα επίπεδα, η κορυφή (ως sucker's rally) στα $147 και το τέλος... Κανείς δεν διερωτήθηκε ποτέ τι συνέβη εκείνο το 2ημερο. Όπως επίσης τι συνέβη την 22α Σεπτεμβρίου 2008, όταν έληγαν τα συμβόλαια παράδοσης του μηνός και το πετρέλαιο κατέγραψε άνοδο (ρεκόρ) $27 σε μια μέρα! Όταν φυσικά το προήγουμενο 2μηνο είχε οπισθοχωρήσει εντυπωσιακά κατά $60, αντίθετα με τας γραφάς. Αυξο-μειώθηκε η ζήτηση; Αλλά κανείς δεν ξέρει βεβαίως ότι οι Τράπεζες αυτές έχουν υπογράψει συμφωνία να μην ανακοινώνται οι θέσεις τους σε αυτές τις αγορές, παρά μόνο αν το ζητήσει το Κογκρέσο. Καλά κρασιά, δηλαδή.

Ως εκ τούτων το εξώφυλλο του ΤΙΜΕ, το 1999, που αναρτήθηκε στο άρθρο Σαν την παλίρροια, ανασκευάζεται ως παραπλεύρως. "Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΘΑ ΦΟΥΣΚΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, Πως οι 3 Μασκαράδες, δημιούργησαν την παγκόσμια κατάρρευση".
Epicurus2day