Από τη σκούπα στην μπουλντόζα

«Μια πόλη δικαιούται να έχει σκούπα για τους καταπατημένους ελεύθερους χώρους της και για τα σκουπίδια που την κατακλύζουν, αλλά όχι και σκούπα για συνανθρώπους που μας κοιτάνε ικετευτικά στα μάτια! Οι μετανάστες - πρόσφυγες της Ηρώων Πολυτεχνείου είναι θύματα πολέμων, βίας, πείνας και ρατσισμού. Σε όλα αυτά τα χρόνια η χώρα μας είναι με τους “νικητές”, αλλά είναι μεγάλη ειρωνεία σε αυτή την περιοχή που τιμητικά πήρε το όνομα από αγώνες των φοιτητών μας, να διαδραματίζεται ένα σύγχρονο ανθρώπινο δράμα και εμείς να είμαστε θεατές. Ο καταυλισμός που διαμένουν συνάνθρωποί μας είναι απάνθρωπος. Ο βάναυσος “καθαρισμός” του δεν μπορεί να καλύψει τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνητικών αρχών κυρίως, αλλά και της τοπικής εξουσίας έναντι του ανθρωπισμού και των στοιχειωδών υποχρεώσεων που απορρέουν από κοινοτικές και διεθνείς συμβάσεις που υπέγραψαν. Ομως, η αναλγησία και υποκρισία της Νομαρχίας - Δημαρχίας δεν μπορεί να αμαυρώνει την εικόνα και τις διαθέσεις μιας ολόκληρης πόλης. Είναι καιρός, καθένας και καθεμία, συλλογικά και ατομικά, να αντιδράσουμε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία!».

Το παραπάνω κείμενο, που τελειώνει με τον αενάου επικαιρότητας στίχο του Μιχάλη Κατσαρού και το αντλώ από το βιβλίο του Βασίλη Λαδά «Μουσαφεράτ – Οι χίλιες και μία νύχτες ενός καταυλισμού προσφύγων» (εκδόσεις «futura»), δημοσιεύτηκε στις 31 Ιανουαρίου 2008 στις εφημερίδες της Πάτρας και το υπέγραφαν εφτά πολίτες - λογοτέχνες: Σπύρος Βρεττός, Γιάννης Ζαρκάδης, Διονύσης Καρατζάς, Γιώργης Κοζίας, Βασίλης Λαδάς, Κώστας Λογαράς, Βασίλειος Χριστόπουλος (με την καταγγελία τους συμπορεύτηκε, με ξεχωριστή δήλωση, η «εν μέρει Πατρινή» Ρέα Γαλανάκη). Ε, ευαισθητούληδες λογοτέχνες, θα πει κανείς «λαπάδες», θα συμπληρώσει, αν ανήκει στη σχολή Κούβελα. «Λαπάδες», που πάντως κάτι άκουσαν από τη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων, τότε που η σκούπα θα γινόταν μπουλντόζα. Οπως έγινε προχθές.

Υπερήφανη εμφανίζεται η κυβέρνηση για το ανδραγάθημά της, που ο κ. Καραμανλής θα το αναφέρει σίγουρα στη συνάντησή του με τον μέγα φίλο των μεταναστών Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Υπερήφανη και η κομματική τηλεόραση που φέρεται με το ψευδώνυμο «κρατική» ή «δημόσια»· στα δελτία της βρήκαν τον τόπο και τον τρόπο να μιλήσουν «ανακουφισμένοι κάτοικοι» και πολιτικοί ικανοποιημένοι από την επιχείρηση «ΜΑΤ - Μπουντόζα, Εκρίζωση του Στίγματος», που έγινε πριν ετοιμαστεί (κατά την «κάθετη» κυβερνητική δέσμευση) ανθρώπινος καταυλισμός· οι διαμαρτυρόμενοι (πολίτες, κινήσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις, κόμματα του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ εξαιρουμένων), ακούστηκαν ελάχιστα και προσχηματικά. Και καθόλου βέβαια δεν ακούστηκαν οι Αφγανοί. Δεν είχαν βλέπετε την έμπνευση να δηλώσουν Καλάς, μεγαλεξανδρινής καταγωγής.
Του Παντελη Μπουκαλα