Οι φυλές της εξουσίας στην Ελλάδα

ι λόγοι για τους οποίους αποφάσισε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ομολογουμένως τεκμηριώθηκαν αρκετά καλά από τον κ. πρωθυπουργό. Δεν κατάφερε βεβαίως να μας πείσει πως αξίζει τον κόπο και το ρίσκο να του ανανεωθεί η εντολή διακυβέρνησης. Ο κ. Καραμανλής, πέρα από τις όποιες δικαιολογίες για την κρίση, δεν είχε τη διάθεση, πιθανόν και τις ικανότητες, ακόμα πιθανότερο το στελεχικό δυναμικό, για να υλοποιήσει αναπτυξιακές τομές, ώστε η χώρα να ανταποκριθεί στις προκλήσεις της εποχής, του έντονου διεθνούς ανταγωνισμού σε όλα τα επίπεδα. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ή και ο ίδιος, πως ήταν άτυχος που δεν ήρθε στην εξουσία το 2000, την εποχή των παχιών αγελάδων του 3ου ΚΠΣ και των Ολυμπιακών Αγώνων. Έτυχε σε αυτόν αυτή η μεγάλη οικονομική κρίση, η κρίση του συστήματος που υπηρετεί και πίστευε, όπως και αυτοί που κατασκεύασαν τον "Τιτανικό", πως είναι άτρωτο και αβύθιστο. Ο άνθρωπος, απλώς ήθελε μια εύκολη και απλή διαχειριστική διαδικασία για να απολαύσει την εξουσία χωρίς να τον σκοτίζουμε.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ του τρίτου των Παπανδρέου; Ουδείς μπορεί να γνωρίζει το μέλλον. Δεν γνωρίζω αν και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, όπως και ο Κώστας Καραμανλής, θεωρεί την ανάδειξή του σε πρωθυπουργό κληρονομικό του δικαίωμα. Πως εδώ στην Ελλάδα αρκεί και περισσεύει η διαχείριση των πραγμάτων, όπως ασφυκτικά την καθορίζουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ντόπια και ξένα. Την καθορίζουν συνασπισμένα με παράνομες και παράτυπες για το σύστημα πρακτικές, επιτρέποντας τόσο ελεύθερο ανταγωνισμό όσο και όπου δεν θίγονται τα συμφέροντά τους. Και δυστυχώς τα συμφέροντά τους επεκτείνονται τόσο πολύ και προς όλες τις κατευθύνσεις, σε βαθμό που το επιχειρηματικό περιβάλλον να αποκλείει πολύτιμες για την ανάπτυξη και το εθνικό εισόδημα δυνάμεις.

ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μετά την κίνηση Καραμανλή για προσφυγή στις κάλπες, να κάνουν δηλώσεις φορώντας το χαμόγελο της ευτυχίας για την οσονούπω επάνοδο στην εξουσία και στις εξουσίες, φοβάσαι πως οι άνθρωποι δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι αναλαμβάνουν. Αν νομίζουν πως αρκεί και περισσεύει μια παρόμοια, έστω και με άλλα λόγια, διαχείριση της πολιτικής εξουσίας, θα προσγειωθούν πολύ ανώμαλα. Η Ελλάς έχει και με δική τους ευθύνη χάσει πολύτιμο χρόνο για την γενική της ανασυγκρότηση, ώστε να μπορεί να σηκώσει τα βάρη που της φόρτωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και να μην κλατάρει. Η Ελλάς αποκλίνει συνεχώς, σε όλα τα επίπεδα από τα οποία κρίνεται αυτό που αποκαλούμε ευημερία των πολιτών. Οι σημερινοί Έλληνες, η πλειονότητά τους, σε ελάχιστα πράγματα θυμίζουν σύγχρονους υπεύθυνους και απαιτητικούς πολίτες. Και μόνο τα στοιχεία για τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή αρκούν ως απόδειξη. Πώς τα αλλάζεις όλα αυτά;

ΑΝ ΠΑΝΤΩΣ η στάση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ μάς εντυπωσίασε, η αντίστοιχη των στελεχών της Ν.Δ. μάς συγκλόνισε. Ουδόλως τους ενδιέφεραν οι εθνικοί λόγοι, όπως τους τεκμηρίωσε ο πρωθυπουργός για να καταλήξει σε μια απόφαση - μονόδρομο. Αυτοί σκούζουν γιατί έχασαν 6 μήνες εξουσίας. Μερικές δεκάδες δεν θα ξαναβρεθούν στα έδρανα της Βουλής, ενώ μερικές χιλιάδες, που στελεχώνουν τις πολιτικές θέσεις στον δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, θα επιστρέψουν στην πεζή, μίζερη και χωρίς μπόνους πραγματικότητα. Για τα συμφέροντα του τόπου, στο όνομα του οποίου κόπτονται, ποιος νοιάζεται τέτοιες ώρες;

ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ - ΕΡΩΤΗΜΑ των εκλογών είναι, ποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση και να ξεκινήσει ένα σοβαρό πρόγραμμα ανασυγκρότησης σε όλους -σχεδόν- τους τομείς. Αν κρίνουμε από το μεγάλο ρεύμα αποχής, όπως αυτό καταγράφηκε στις ευρωεκλογές, η απάντηση είναι: κανείς. Ακόμα και αυτοί που θα επιλέξουν ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν θα κρύψουν πως οδηγός της απόφασής τους είναι το γνωστό, το μη χείρον βέλτιστον.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, αυτήν που δεν περιμένει να λυθούν όλα τα προβλήματα στον σοσιαλισμό, αυτήν που μπορεί και θέλει να συμβάλει στην πρόοδο του τόπου, είναι η ώρα των προτάσεων. Μια μεγάλη ατζέντα, έξω από τα τετριμμένα αμέτρητα "όχι" που σε καθιστούν δύναμη συντήρησης χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι, μπορεί να γίνει προνομιακό πεδίο, όταν το ΠΑΣΟΚ θα αποφεύγει τις κρίσιμες δεσμεύσεις. Θα μου πεις, τι να την κάνεις την μεγάλη ατζέντα όταν δεν έχει εξασφαλιστεί και κατανοηθεί η πολιτική ανάγκη μιας στοιχειώδους ενότητας; Ας αναλογιστούν τις ευθύνες αυτοί που οικειοθελώς δέχτηκαν να τις αναλάβουν. Για να τις αναλογιστούν όμως, πρέπει να ξεφύγουν από τα μικρά πολιτικά διαμερίσματα που έχουν συνηθίσει να διαβιούν και να αντιληφθούν πως την αριστερά αυτή δεν την χρειάζονται οι ίδιοι ή όσοι την ψηφίζουν. Την χρειάζεται ο τόπος, διότι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί ο πολιτικός χάρτης με τα τεράστια ηθικά ελλείμματα, άλλη, επί της ουσίας, ρυθμιστική πολιτική δύναμη δεν υπάρχει.
Χρήστου Δημήτρης