Μπορούν να μειωθούν τώρα οι υπερεξοπλισμοί

Είναι γνωστή η παροιμιώδης φράση των φιλειρηνιστών απανταχού του κόσμου "βούτυρο και όχι κανόνια". Παρ' ότι ακούγεται απλοϊκή, παραμένει επίκαιρη. Ιδιαίτερα για τη χώρα μας. Είμαστε οι τέταρτοι καλύτεροι πελάτες παγκοσμίως της διεθνούς πολεμικής βιομηχανίας. Αγοράζουμε όπλα από τις ΗΠΑ για να πληρώσουμε προστασία σε σχέση με τις ελληνοτουρκικές διαφορές. Αγοράζουμε όπλα από την Ευρώπη ως αντιστάθμισμα των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Αγοράζουμε όπλα από τη Ρωσία προκειμένου να διατηρήσουμε την ευμενή στάση της στο Κυπριακό και να εξισορροπήσουμε την αμερικανική εύνοια προς την Τουρκία.



Κι όμως, η ελληνική οικονομία βουλιάζει στα δημόσια ελλείμματα και το χρέος, που ένα μεγάλο μέρος τους οφείλεται στην έκρηξη των στρατιωτικών δαπανών. Προμηθευόμαστε όπλα που δεν χρειαζόμαστε για την άμυνά μας, συντηρούμε στρατιωτικές λειτουργίες εν όψει του "εξ ανατολών κινδύνου". Πληρώνουμε για εξοπλισμούς και δραστηριότητες που είναι αναγκαίες για τον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ.

Τόσο ο Κ. Σημίτης, παραμονή της ανόδου του στην πρωθυπουργία, όσο και ο Γ. Παπανδρέου, προεκλογικά το 2004, αλλά και ο Κ. Καραμανλής, μόλις πέρυσι στη Βουλή, έχουν αποδεχθεί ότι δεν πάει άλλο με την κούρσα των υπερεξοπλισμών. Και οι τρεις τους όμως ανέβασαν τον λογαριασμό για όπλα και μεγάλωσαν τον δημόσιο δανεισμό. Τώρα, Καραμανλής και Παπανδρέου λένε ότι δυσκολεύονται να βρουν χρήματα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη δημοσιονομική κρίση και περιορίζουν τις κοινωνικές δαπάνες.

Χρήματα υπάρχουν και μπορούν να εξοικονομηθούν από τη δραστική μείωση των στρατιωτικών υπερεξοπλισμών, που φτάνουν το 6% του κρατικού προϋπολογισμού. Χρειάζεται όμως να υπάρξει αναπροσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής, να μην αφήνονται οι εκκρεμότητες στο Αιγαίο και την Κύπρο στην "καλή θέληση" του υπερατλαντικού επιδιαιτητή. Τουρκία και Ελλάδα έχουν αμοιβαίο συμφέρον να προχωρήσουν στην αποκλιμάκωση των εξοπλισμών. Τι εμποδίζει να αρχίσει διάλογος και να γίνουν αμοιβαίες κινήσεις ώστε να προχωρήσουμε σε βήματα εμπιστοσύνης;

Όσοι κερδοσκοπούν πάνω στα εθνικά θέματα και καλλιεργούν την καχυποψία και το μίσος για τους γείτονες, συμπεριφέρονται ως ντίλερ των υπερεθνικών εταιρειών των όπλων. Και καταδικάζουν την ελληνική κοινωνία να πορεύεται χωρίς ισχυρό δημόσιο σύστημα υγείας, κοινωνική ασφάλιση και παιδεία. Δηλαδή λειτουργούν ως ντίλερ και των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Χρειάζονται καθαρές κουβέντες για ένα θέμα που πονάει την ξεχασμένη κοινωνία.
avgi.gr