
Είναι σύμπτωμα της κρίσης που μαστίζει την πολιτική το γεγονός ότι πολίτες που έχουν διακριθεί στην κοινωνική και επιστημονική ζωή δεν ενδιαφέρονται, ή δεν αποτολμούν, να κατέβουν στην πολιτική. Οι κυρίαρχες κοινωνικές αξίες επιβραβεύουν άλλες κατηγορίες πολιτών. Και η πολιτική μοιάζει με κλειστό κλαμπ, που, αν δεν έχεις χρήματα ή την υποστήριξη των media, ή την προώθηση του σκληρού κομματικο-κρατικού μηχανισμού, δεν έχεις τύχη...
Δίπλα στη μεταμοντέρνα κατάληξη της μελαγχολικής δημοκρατίας, επιβιώνουν πάντοτε και οι φεουδαρχικές καταστάσεις των οικογενειακών πολιτικών σχηματισμών, με πιο χαρακτηριστικές τους Καραμανλήδες, τους Παπανδρέου και τους Μητσοτάκηδες. Α, να μην ξεχάσουμε και τον Έβερτ, καθώς επίσης και άλλα μικρότερα τζάκια.
Αυτό το υβρίδιο φεουδαρχίας και μεταμοντερνισμού δυναστεύει την πολιτική ζωή του τόπου, χωρίς να προδιαγράφεται κάποια βελτίωση, αν δεν υπάρξει ριζική ανατροπή των δομών του δικομματισμού που αναπαράγουν τις παθογένειες της τηλε-δημοκρατίας και της κληρονομικής διαδοχής. Αν διατηρηθεί το σημερινό καθεστώς, το νέο πολιτικό προσωπικό αναπαράγεται κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του παλαιού και μάλιστα σε πιο ευτελή εκδοχή.
Τα νέα πρόσωπα στην πολιτική μπορεί να αποδειχθούν πραγματικά νέα, αν επιλέγονται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, αν έχουν "κοινωνική προϋπηρεσία", αν υπηρετούν την κοινωνικοποίηση της πολιτικής και την ενίσχυση των συμμετοχικών διαδικασιών. Αν είναι φορείς νέων δημοκρατικών αξιών και όχι καταναλωτές της τηλεοπτικής υποκουλτούρας ή θιασώτες της διαπλεκόμενης πολιτικής και του ανεξέλεγκτου αρχηγισμού. Αυτά επί του παρόντος αρκούν! Και αργότερα βλέπουμε αν και "η μαγείρισσα θα μπορεί να κάνει πολιτική"!
avgi.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου