απαρτία μου αμαρτία μου

Α όχι, δεν συμφωνώ ότι το ΠΑΣΟΚ μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, ούτε ότι ο κ. Παπανδρέου διανύει κρυπτόμενος το εναπομείναν έως τις κάλπες διάστημα, ούτε ότι κι όταν ακόμα ομιλεί στρογγυλεύει το τετραγώνισμα του κύκλου. Α όχι, εγώ πιστεύω ότι ο Τρίτος Παπανδρέου θα αποδειχθεί ο καλύτερος όλων. Αλλοιώς θα μας χρειασθεί ένας Τέταρτος...
Πώς το έλεγε εκείνο το ωραίο τραγούδι; τέσσερις στρατηγοί κινάν

και παν

για πόλεμο στο μακρυνό Ιράν,

εμείς κινήσαμε έντεκα!

Στρατηγοί, εννοείται.

Ολοι επικεφαλής του καλού στρατιώτη Σβέικ, όστις με την ευκαιρία κουβαλάει τα άρματα, τις σημαίες, τα κατσαρολικά και τα λοιπά χρειώδη της εκστρατείας,
έντεκα πάνε μπροστά κι ο Σβέικ από πίσω,

έντεκα στρατηγοί,

ένας παραπάνω δηλαδή

από τους Δέκα Αθηναίους ομολόγους τους, που τα έκαναν θάλασσα στις γκρίζες ζώνες της Ασπρης Θάλασσας, αντιθέτως όμως

εμείς κι από πόλεμο κατέχουμε

κι από στρατηγούς υπερέχουμε,

Οκτώβρη παίρνουμε τα Σούσα και ταχιά τα Εκβάτουνα, έντεκα στρατηγοί πάνε μπροστά κι ο Σβέικ από πίσω

κι αν δυσκολευτούμε ελαφρώς από πάρθιο βέλος κακό στα ανοιχτά της Κτησιφώντας

βάζουμε τον Σβέικ μπροστά και κάνει η Ιστορία πίσω!

............................

Είμαστε εμείς οι υπέρ Αχαϊκής Συμπολιτείας πολεμήσαντες -όταν ψάχνει για ήρωες το μέλλον εμάς θα δείχνει, τον Μήτσο,

τη Μαρίνα τη νοσοκόμα που δεν πήρε ποτέ φακελάκι, τον Νίκο τον γιο του αντάρτη που δεν διορίστηκε ΠΑΣΟΚ, τον Μάριο τον δεξιό που είδε

τράπεζες πολλές και νόον έγνω

άμωμοι εμείς

τι φταίμε αν έπταισαν και πέσαμε ο Δίαιος και ο Κριτόλαος;

Χίλιες φορές έχουμε πέσει, τους πανταχού νικήσαντας μη φοβηθέντες, και τώρα ο καλός στρατιώτης Σβέικ ξαναβαράει προσκλητήριο

να συμπαραταχθούν πάλι μες στων στρατιωτών ταις τάξεις τον σωρό ο Ρεμάρκ και ο Ουγκώ, ο Αθανάσιος Διάκος κι ο Μικρός Ηρωας

όλοι για έναν

κι ένας για όλους - συνωστισμός

όλοι εμείς με μια ψυχή

όλοι εμείς: ένας καλός στρατιώτης Σβέικ

και μπροστά οι έντεκα στρατηγοί μας!

Λαμπροί μέσα στις πανοπλίες τους, το ένα φτερό στις περικεφαλαίες μεγαλύτερο απ' το άλλο, μέσα στα κόκκινα ντυμένοι, σωστοί Λακεδαιμόνιοι, μη φαίνονται τα αίματα, έντεκα

στρατηγοί, ένας κι ενας! (κι ένας στρατιώτης: όλοι εμείς: ο Σβέικ), έντεκα στρατηγοί, μέγα στρατήγημα

να στρατηγεύουν ένας κάθε μέρα, ώσπου

να τις νικήσουμε όλες

κι άλλες μέρες να μην έχουμε πια.

* * *

Κι αν γελούν μαζί μας οι σημαίες μας, είναι άριστος ο οιωνός, χαρούμενος (κι ας διαδίδουν «χαζοχαρούμενος» οι σκεπτικιστές), κι αν μπήκαν μέσα στην Πόλη οι εχθροί

φύγαμε εμείς,

το σκάσαμε και τους τη σκάσαμε!

Θα ήταν άλλωστε συφοριασμένες οι προσπάθειές μας, σαν των Τρώων, αν μέναμε στη θέση μας επιμένοντας, ενώ όλοι γνωρίζαμε ότι εν τέλει οι Μήδοι θα διαβούν.

Κι έτσι φύγαμε, για να πολεμήσουμε μιαν άλλη μέρα - δεν χάθηκε ο κόσμος αν δεν σώσαμε κάποιες φωλιές νερού, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια

υπάρχει κι αλλού νερό για να ποτίζουμε τη φαιδρά μας πορτοκαλέα - αρχαίο ξόανο, ιερό!

Μάλιστα σε αυτό συμφωνήσαμε όλες οι συνιστώσες, μόνον η συνισταμένη διαφώνησε: ο καλός στρατιώτης Σβέικ, no problem

κι άλλες φορές ο καλός στρατιώτης Σβέικ έχει πολεμήσει μόνος του Τα-Δύο-Μεγάλα-Κόμματα, πόσω μάλλον τώρα, που έχει έντεκα στρατηγούς να τον οδηγούν στον κρίσιμο αγώνα της Εθνικής μας εναντίον της Μολδαβίας -primus inter pares

ο καλός στρατιώτης Σβέικ μέσα σε αυτήν την ηρωική ενδεκάδα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ
Ελευθεροτυπία