ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΣΑΛΑ!

Παραδίδω το σημείωμα τούτο πριν από τις 8 το απόγευμα και δεν προλαβαίνω να σχολιάσω, όπως άλλοι συνάδελφοι εικονολάτρες και εικονομάχοι, την τηλεμαχία των δύο αρχηγών στο Ελ Πάσο. Ημπορώ να γράψω μόνο για την προχθεσινή, αλλά ο χρόνος τρέχει με τα χίλια και θα 'ναι περσινά ξινά σταφύλια. Ας έχει!

ΜΟΥΣΤΑΛΕΥΡΙΑ σερβίρουμε σήμερα αναγκαστικά. Με τριμμένο καρυδάκι από πάνω, σπέσιαλ. Δι' εμέ δεν ήτο έκπληξις ο Νίκος (ο Χρυσόγελος) που έκανε θετική εντύπωση στους αγνοούντες. Τον ξέρω τριάντα χρόνια, απ' την εποχή που, μεσούντος του αριστερισμού, κυκλοφόρησε η «Οικολογική Εφημερίδα» στα Εξάρχεια. Δεν είναι χθεσινός ούτε πολιτικάντης. Εχει αφιερωθεί μια ζωή στην ιδέα της πολιτικής οικολογίας. Τον θυμάμαι πάντα - ένα παιδί χαμηλών τόνων, σεμνό, εργατικό, να προσπαθεί και να επιμένει, σε περιόδους που οι οικολόγοι φάνταζαν γραφικοί και αιθεροβάμονες. Το 'χει ο Νίκος! Ξέρει τι λέει. Κι είναι καλό παιδί. Δεν είναι καλύτεροι οι άλλοι... Κι αυτά που υποστηρίζει πρέπει τώρα να γίνουν, γιατί είναι αναγκαία. Είτε καταφέρουν να μπουν οι Οικολόγοι στη Βουλή είτε όχι. Η απήχηση των απόψεών τους θα 'ναι πάντα μεγαλύτερη απ' το εκλογικό τους αποτύπωμα.

ΕΥΤΥΧΩΣ, δεν κατάφεραν να ευνουχίσουν τον Αλέξη. Φοβόμουν μήπως τον ανάγκαζαν ν' αφήσει...

μουστάκι για να μη φαίνεται το χαμόγελό του. Μίζερη φάση, να συμψηφίζεις συνιστώσες. Που δεν έχουν χαμπαριάσει ότι δυστυχώς είμαστε πλέον ο καθένας μόνος του και ζουν με την αυταπάτη πως εκπροσωπούν φωτισμένες ομάδες κι οργανώσεις. Αμα του 'χανε δώσει ελευθέρας, δεν θα κινδύνευε τώρα να μείνει ο ΣΥΡΙΖΑ έξω απ' τη Βουλή. Είδατε τι καλά, μια χαρά στάθηκε ο... πιτσιρικάς δίπλα στους μεγαλομέτοχους της πολιτικής σκηνής.

ΜΗΝ του δημιουργείτε κολλήματα, κόμπλεξ και ενοχές. Γιατί να μην μπει η αστυνομία στο Πανεπιστήμιο αν πράγματι θέλει να πιάσει εμπόρους ναρκωτικών; Να διαπιστώσουμε τουλάχιστον αν είναι οι μπάτσοι που πουλάνε την ηρωίνη. Και τι μεγαλοϊδεατισμός-μικρομεγαλισμός είν' αυτός ότι δεν συνεργάζομαι; Αμα είναι για κάτι καλό, και με τον διάολο θα συνεργαστώ. Ετσι κι αλλιώς ο «σοσιαλιστικός παράδεισος» έκλεισε, μες σ' αυτή την κόλαση αναγκαζόμαστε να ζούμε όλοι. Αμα δεν γουστάρεις μην πας και μιλάς μαζί τους· ρίξ' τους γιαούρτια...

ΚΑΚΟ προπονητή έχει ο Καραμανλής. Οταν είσαι ακόμη πρωθυπουργός δεν πας να κάνεις αντιπολίτευση στον άλλο που δεν έχει γίνει ακόμη, κι όταν είσαι σίγουρος ότι θα χάσεις δεν χρειάζεται να 'χεις άγχος και εκνευρισμό. Εσύ πρέπει να 'σαι άνετος και κουλαριστός και να ζορίζεται ο άλλος που θα φάει τ' αγγούρι. Ελπίζω απόψε (χθες) ν' αλλάξει επικοινωνιακή ρότα.

ΝΑ μην κάνει σοβαρά λάθη. Αυτό ευχόταν πρώτα απ' όλα ο προπονητής του Γιώργου και στο τέλος μάλλον έβγαλε μια κραυγή ανακούφισης. Το δεύτερο, να μην είναι απελπιστικά ασαφής και γενικοαόριστος, γιατί αυτό προκαλεί και δυσπιστία, αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Ακούστηκε κι άλλη κραυγή ανακούφισης απ' τον... προπονητή.

ΤΟ τρίτο που ευχόταν ο ιδεατός κόουτς του Γιώργου ήταν να έχει την εικόνα ενός ηγέτη συγκρατημένα αισιόδοξου, υπεύθυνου και έτοιμου να συγκρουστεί με οποιονδήποτε τον εμποδίσει να βγάλει τη χώρα απ' την κρίση. Και σ' αυτό πρέπει να 'ναι ικανοποιημένος ο... κόουτς. Το ποιο χαρακτηριστικό απ' όλα είναι ότι ο Κώστας έφυγε χωρίς να κάνει δηλώσεις στις κάμερες που περίμεναν απ' έξω, ενώ ο Γιώργος μίλησε χαμογελαστός με αέρα νικητή.

Η καρδούλα της Αλέκας με λίγωσε. Αυτή τη φορά ήταν ιδιαίτερα συμπαθής. Μπορεί να μην πείθει τα μεγάλα ακροατήρια, αλλά τους δικούς της τους μπετονάρει. Ο Καρατζαφέρης, αν και χαρισματικός, δεν ήταν τόσο καλός όσο στα προηγούμενα ντιμπέιτ. Βεβαίως δεν διευκόλυναν το ρεπερτόριό του οι μονομανείς ερωτήσεις των δημοσιογράφων. Δεν κατάφερε να «κλέψει» απ' τη Νέα Δημοκρατία. Ες αύριον...
Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ