«Αξιακός» καρεκλο-πόλεμος;

Πόσο σου μοιάζει αυτή η έπαρση και η σαγήνη μαζί

Γ. Βέης, Ν, όπως Νοσταλγία

Καλά, δεν βαρεθήκαμε ως Ελληνες (ψηφοφόροι και μη) να ψάχνουμε συνεχώς για «εθνοσωτήρες» μιας χρήσης και να δίνουμε έτσι το δικαίωμα σε πολλούς μπαλκονάτους πολιτικούς να δηλώνουν ότι ήρθε η ώρα «να αναλάβουν τις ευθύνες τους» (εννοώντας την κατάληψη της εξουσίας και όχι την παραίτηση σε περίπτωση αποτυχίας τους); Οι περισσότεροι, εν είδει πεπρωμένου, το οποίο τους έχει αποκαλύψει διαπλεκόμενη χαρτορίχτρα, μεγαλώνουν με τη βεβαιότητα ότι μια μέρα θα μας κυβερνήσουν. Κι όχι μόνον αυτό. Κουβαλάνε μαζί τους και διάφορους συγγενείς (γιους, κόρες, θείους) ή συνέταιρους (φίλους, συναδέλφους, συντοπίτες, κουμπάρους) διότι ως γνωστόν η όποια κεντρο-αριστερο-δεξιά διακυβέρνηση για να πετύχει στηρίζεται στην κομματική πειθαρχία και τη στεγανοποιημένη οικειότητα. Γόνοι, απόγονοι, επίγονοι, παρασιτούντες επί χρόνια άνεργοι πολιτευόμενοι, παρακοιμώμενοι χρυσοθήρες και αγιοποιημένοι ειδικοί διαμορφώνουν τον στενό κύκλο τους, κλείνουν τους μη μυημένους απ' έξω και αρχίζουν να σχεδιάζουν πώς θα γίνουν (αόρατο) κύκλωμα.

ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ περιφέρεια του σκληρού πυρήνα εντάσσονται οι διάφοροι «...άρχες» (π.χ. Καστοριάρχης, Κορινθιάρχης). Πολιτικοί-φιλαράκια που για να εκλεγούν καταστρέφουν το κόμμα στον νομό τους. Δυνάστες ανασφαλείς λόγω περιορισμένων προσόντων που επιβιώνουν γιατί περιβάλλονται από χειρότερους αυλοκόλακες. Στη δεύτερη περιφέρεια κινούνται οι «...δότες». Οικονομικοί χρηματοδότες, ψηφοθηρικοί αιματοδότες, εν μέρει και κομματικοί (αρχηγικοί) καταδότες. Αυτοί «παίρνουν και δίνουν» αλλά δεν τηρούν βιβλία. Στο πολιτικό αλισβερίσι γεννιούνται (και πεθαίνουν, δηλαδή παραγράφονται) καθημερινά δεκάδες Siemens. Αδιαφανείς, επικερδείς, ατιμώρητες.

ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ περιφέρεια βρίσκονται τα πάσης φύσεως «μετακινούμενα πλήθη» στα οποία η λήθη για το χθες συνιστά το μέγιστον ηθικό προτέρημα. Αυτοί που κινούν σημαίες και φωνάζουν συνθήματα κατά του σάπιου κράτους δεν θέλουν ν' αλλάξει το πελατειακό σύστημα.

ΑΠΛΩΣ επιθυμούν ν' αλλάξει ο κρατικοκομματικός εργοδότης ώστε οι δικοί τους πελάτες να τύχουν καλύτερης εξυπηρέτησης. Το περιεχόμενο της αλλαγής δεν ενδιαφέρει όσο ο φορέας της συναλλαγής. Το ότι ορισμένοι φαντασιώνονται ότι οι αρχηγοί τους είναι Ρομπέν (των μασών, των φασόν, των σανσόν ή των χαζών) δεν έχει τόση σημασία. Το παραμύθι των δυναστειών με τους κακούς βασιλιάδες και τους καλούς ιππότες (ή και το αντίστροφο) καλά να κρατεί (έτσι κι αλλιώς).

Υ.Γ.1 Οι εκσυγχρονιστές απεδείχθησαν γενικώς εκ-πεπτω-κότες

Υ.Γ.2 Οποιος «δεσμεύεται» μετά παραιτείται. Δεν τα ρίχνει στους άλλους ή στη συγκυρία. Οχι άλλες ανδρομάχες-μαϊμού.

Υ.Γ.3 Γιατί αγωνιούμε για ελλείμματα και χρέη; Κάποιος απόγονος του Καραμανλή ή του Παπανδρέου θα μας υποσχεθεί -ίσως το 2050- λύση του προβλήματος.
Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ