Της συνιστώσας!

ΑΜΑ φτιάξεις οργάνωση και είστε πάνω από ένα άτομο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει διάσπαση.
Πάρε παράδειγμα τους γάμους. Ο ένας στους δύο χωρίζει κι αν υπάρχει διακύβευμα, δηλαδή παιδιά, η διάσπαση αυτή μπορεί να είναι πολύ οδυνηρή. Με απειλές, εκβιασμούς, ενίοτε ξυλοδαρμούς και περιπέτεια δικαστική. Και φαντάσου, εγγυητής της ενότητας, όταν έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν, είναι ο ίδιος ο Θεός!

ΣΤΟ τσεπάκι την έχεις τη διάσπαση ό,τι κι αν σιάξεις. Κι εμείς οι νεοέλληνες που 'μαστε φύσει εγωιστές με παραλήρημα μεγαλείου, αναντικατάστατοι και γαμάουα, δεν δεχόμαστε ο πάσα ένας να μας κάνει υποδείξεις, να φέρνει αντιρρήσεις και γενικώς να διανοείται πως μπορεί να κάνει κουμάντο - ο άσχετος.

ΔΕΝ έχουμε αποκτήσει κουλτούρα συνεργασιών. Χωρίς αυτήν οι δημοκρατικές διαδικασίες γίνονται επίφαση, άλλοθι, πλασέμπο για να ελέγχουν την όλη φάση εκείνοι που έχουν την ισχύ, την εξουσία, τον μηχανισμό. Στη σταλινοειδή αριστερά, υπήρχε ένα σύστημα που το 'χαν βαφτίσει δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Οπου υποτίθεται πως μπορούσες να πεις τη γνώμη σου, να εκφράσεις τις αντιρρήσεις σου, αλλά μετά ήσουν υποχρεωμένος να υπακούς και να κάνεις τα πάντα για να υλοποιηθούν οι αποφάσεις τις πλειοψηφίας.

ΣΤΗΝ πράξη βεβαίως αυτό δεν συνέβαινε ποτέ. Μια κουβέντα που δεν άρεσε στην καθοδήγηση να τολμούσες να ψελλίσεις, σε είχαν απομονώσει, σ' έβαζαν απέναντι, φοβόταν να σου μιλήσει ο διπλανός σου και σε ονομάτιζαν σαν τον μεγαλύτερο και πιο ύπουλο εχθρό. Δεν προλάβαινες να πεις δεύτερη κουβέντα και σε διέγραφαν μ' ένα κατεβατό απίθανων κατηγοριών. Την αφεντιά μου τη χαρακτήρισαν αριστερό οπορτουνιστή και λικβινταριστή. Ανοιξα το λεξικό για να καταλάβω τι στο διάτανο σημαίνει αυτό.

ΔΙΑΣΠΑΣΗ στη διάσπαση. ΚΚΕ και ΚΚΕ Εσωτερικού. Επτά κομμάτια έγιναν οι μαοϊκοί, ΚΚΕ μ-λ Θεσσαλονίκης, ΚΚΕ μ-λ Αθήνας, ΜΛ-ΚΚΕ, Μ-Λ ΚΚΕ ανασυγκροτημένο, Α-ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΕΚΚΕ, ΣΑΚΕ. Τριάντα κομμάτια γίνανε οι τροτσκιστές. Ο καθένας με την παρεούλα του έφτιαχνε δικιά του οργάνωση. Με τη γυναίκα του, τον αδελφό του και την ξαδέλφη του στο Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής.

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ χιλιάδες νέες και νέοι πέρασαν απ' τις οργανώσεις και τις ομάδες της Αριστεράς στη μεταπολίτευση. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι σήμερα ανένταχτοι. Η πιο μορφωμένη, η πλέον πολιτικοποιημένη γενιά. Και η πιο απαιτητική. Μπορεί να ψηφίζουν οτιδήποτε ή να μην ψηφίζουν τίποτα, έχουν προσωπική άποψη όμως. Και γνώμη για όλα. Και τα υπολείμματα απ' τα γκρουπούσκουλα της μεταπολίτευσης τούς φαίνονται ξεπερασμένα, βαθιά νυχτωμένα και γραφικά.

ΠΟΛΥ θα γουστάρανε ένα προχωρημένο έξυπνο, ανατρεπτικό κόμμα. Γι' αυτό δεν είπανε «τι να σου κάνει ο πιτσιρικάς» όταν ανέλαβε ο Αλέξης και του δώσαν ένα έστω δημοσκοπικό 18%. Δεν τον αφήσανε ούτε καν να δοκιμαστεί. Η γενιά του Πολυτεχνείου κατάφερε να τον έχει υπό επιτήρηση απ' την αρχή. Τι μιζέρια, τι κατάρα κι αυτή!

ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ και ακαταλαβίστικα είναι αυτά με τις συνιστώσες. Ο καθένας έχει ένα διαφορετικό κόμμα, μια άλλη οργάνωση με δική του ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα και προσπαθεί να επικρατήσει; Ευχαριστούμε πολύ -δεν θα πάρουμε! Αλλο ένα ριζοσπαστικό σχήμα ευφυών ανεξάρτητων προσώπων κι άλλο να ξαναφάμε στη μάπα τη μιζέρια του παρελθόντος.

ΕΙΝΑΙ πολύ απλά τα πράγματα. Οταν κάνεις μια ανατροπή και βάζεις επικεφαλής ένα νέο παιδί, δεν του κόβεις τα φτερά. Τον αφήνεις να κάνει ό,τι νομίζει και του δίνεις πίστωση χρόνου δύο - τρία - τέσσερα χρόνια. Κι αν τρελαίνεσαι με το στιλ και τις ενέργειές του, τρως τα λυσσακά σου αλλά κάνεις μόκο και τουμπεκί ψιλοκομμένο. Εκτός αν δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη πως οι απόψεις που στο παρελθόν εκπροσωπούσες έχουν ιστορικά και πολιτικά ηττηθεί βαριά.
Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ