Τα σαραντάχρονα του Γούνστοκ.

Λαχούρια, αγάπες και λουλούδια ετών σαράντα
Τέσσερις δεκαετίες συμπληρώνονται εφέτος από το θρυλικό ροκ φεστιβάλ του Γούντστοκ και οι εξηντάρηδες διοργανωτές του ετοιμάζονται, εν μέσω οικονομικής κρίσης, να αναβιώσουν την αίγλη του, προσκαλώντας τους «επιζήσαντες» του 1969
Τίποτε δεν προμηνύει ότι η 40ή επέτειος της «μητέρας» όλων των φεστιβάλ, του Γούντστοκ, θα είναι αντάξια της φήμης του. Για την ακρίβεια, δεν είναι καν γνωστό αν τελικώς θα εορτασθεί. Τα προβλήματα αρκετά, με βασικότερο τις δυσκολίες που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ- με συνέπεια ένα ροκ φεστιβάλ γιγάντιων διαστάσεων να φαντάζει εξωπραγματικό και ίσως λίγο έξω από την πραγματικότητα.

Πάντως οι δύο από τους τέσσερις διοργανωτές του πρώτου Γούντστοκ, το 1969, ο Μάικλ Λανγκ και ο Τζόελ Ρόουζμαν, έχουν ρίξει διάφορες ιδέες στο τραπέζι. Ο 64χρονος Λανγκ σκέφτεται να αλλάξει ακόμη και την τοποθεσία διεξαγωγής του, και από τη θρυλική φάρμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Γούντστοκ να το φέρει πιο κοντά, στο Ρrospect Ρark του Μπρούκλιν, έτσι ώστε ο κόσμος να έχει πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Αντιφατικά είναι και όσα ακούγονται για τους καλλιτέχνες που θα συμμετάσχουν, καθώς, εν αντιθέσει προς την «αναβίωση» του 1999, όπου συμμετείχαν νεότεροι καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως οι Red Ηot Chili Ρeppers, οι Μetallica, ακόμη και η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, αυτή τη φορά σκέφτονται να επαναφέρουν το αυθεντικό πνεύμα του φεστιβάλ, προσκαλώντας... επιζήσαντες του ΄69, όπως είναι οι Who, οι Crosby Stills & Νash και ο Τζο Κόκερ .
Α κόμη ένα ζήτημα που φαίνεται να λειτουργεί ως πρόβλημα για τον Μάικλ Λανγκ είναι το γεγονός ότι ο Ρόουζμαν, ως πιο οργανωτικός τύπος, θέλει τα πάντα να λειτουργήσουν στην εντέλεια: από την τοποθεσία και τους καλλιτέχνες που θα εμφανιστούν ως το σωστό μάρκετινγκ αλλά και την εξεύρεση χρημάτων προτού καν αποφασιστεί το οτιδήποτε. Μια τέτοιου τύπου οργάνωση μπορεί να φαντάζει πολύ μακριά από το αυθεντικό πνεύμα του Γούντστοκ, ίσως όμως και να έχει δίκιο, αφού κατά τη διάρκεια εκείνου του θρυλικού τριημέρου του 1969 τίποτε σχεδόν δεν είχε προγραμματιστεί, ενώ ακόμη και όσα είχαν σχεδιαστεί ανατράπηκαν στην πορεία- αρχής γενομένης από τον αριθμό των θεατών: περίπου 60.000 φίλους της ροκ ανέμεναν τότε οι διοργανωτές, ωστόσο περίπου 500.000 άνθρωποι κατέκλυσαν τα εδάφη γύρω από τη φάρμα του Μαξ Γιασγκούρ στο Μπέθελ της Νέας Υόρκης. Επίσης, κάποια συγκροτήματα έμειναν στο αεροδρόμιο αδυνατώντας να φθάσουν στον συναυλιακό χώρο, οι 600 φορητές τουαλέτες που είχαν τοποθετηθεί διαλύθηκαν από τις πρώτες κιόλας ώρες (ούτως ή άλλως δεν εξυπηρετούσαν τον σκοπό τους), οι δεξαμενές νερού τελικώς χρησίμευσαν στη δημιουργία των αυτοσχέδιων βούρκων που έχουμε χιλιοδεί να χρησιμοποιούν για τα λασπόλουτρά τους οι χίπηδες στο ομώνυμο ντοκυμαντέρ, τα αποθέματα του φαγητού σώθηκαν από τις πρώτες ώρες και η όποια προσπάθεια ανεφοδιασμού κατέστη αδύνατη εξαιτίας των δεκάδων χιλιομέτρων μποτιλιαρίσματος που επικρατούσε στην ευρύτερη περιοχή και τις τρεις ημέρες του φεστιβάλ.

Ο Μπομπ Ντίλαν δεν εμφανίστηκε τελικώς μπροστά στους εκατοντάδες χιλιάδες φίλους του, και ας τον περίμεναν ως την τελευταία στιγμή. «Βρίσκεται στην Ευρώπη» Γεγονός είναι ότι ο κύριος εκφραστής του τραγουδιού διαμαρτυρίας δεν έπαιξε στο Γούντστοκ - ίσως απλώς να μην εκτίμησε σωστά την κατάσταση. Λάμπρυνε όμως με την παρουσία της τη διοργάνωση η Τζόαν Μπαέζ. Ούτε οι Ρόλινγκ Στόουνς πήγαν, αφού ο Τζάγκερ και το συγκρότημά του έλεγαν μερικοί, «όχι, έμεινε στο σπίτι του» διατείνονταν κάποιοι άλλοι, «έχει άρρωστο τον γιο του». θεώρησαν πιο σημαντικό να ασχοληθούν με την παραγωγή του νέου άλμπουμ τους, «Let Ιt Βleed».
Oι Μπιτλς, πάλι, τελούσαν πλέον υπό διάλυση και οι συναντήσεις τους γίνονταν δι΄ αντιπροσώπων. Επιπλέον, ο ποιητής-επαναστάτης Τζιμ Μόρισον δεν έκανε τον κόπο να δηλώσει παρών, οι Ιron Βutterfly τελικώς έκαναν πίσω, ο Τζεφ Μπεκ ακύρωσε επίσης την εμφάνισή του και οι Ιt΄s Α Βeautiful Day «απολύθηκαν».

Παρ΄ όλα αυτά οι διοργανωτές είχαν κάνει τιτάνιες προσπάθειες για να μαζέψουν ορισμένους, έστω, από τους κορυφαίους εκπροσώπους της ροκ της δεκαετίας του 1960. Απόδειξη οι ιστορικές πλέον εμφανίσεις των Τζίμι Χέντριξ, Κάρλος Σαντάνα, Jefferson Αirplane, Grateful Dead, Τhe Βand, Crosby, Still, Νash & Υoung, Creedence Clearwater Revival, Canned Ηeat, Country Joe & Τhe Fish, Τιμ Χάρντιν , Ραβί Σανκάρ, Τen Υears Αfter, Τζο Κόκερ, Τhe Who...

Ολο το παρασκήνιο της διοργάνωσης σε ταινία του Ανγκ Λι
Ανάμεικτα συναισθήματα προκάλεσε η τελευταία ταινία του Ανγκ Λι «Τaking Woodstock» που πριν από λίγο καιρό έκανε πρεμιέρα, εντός διαγωνισμού, στο Φεστιβάλ των Καννών. Το πικάντικο θέμα της, βασισμένο στα απομνημονεύματα του Ελιοτ Τίμπερ, αφορά το παρασκήνιο της θρυλικής μουσικής διοργάνωσης. Η ταινία περιγράφει το πώς ο νεαρός ντεκορατέρ Τίμπερ (Ντιμίτρι Μάρτιν), προκειμένου να σώσει την παρακμιακή ξενοδοχειακή επιχείρηση των γονιών του, σκέφτηκε να προσεγγίσει παραγωγούς συναυλιών προτείνοντάς τους τη συναυλία στο Γούντστοκ, αφού οι κάτοικοι της γειτονικής περιοχής Γουόλκιλ είχαν αρνηθεί να παραχωρήσουν τα οικόπεδά τους.

Ενα από τα ευρήματα της ταινίας είναι ότι δεν περιέχει ούτε μία σκηνή «αναπαράστασης» των συναυλιών, δεν παρουσιάζει κανέναν από τους μουσικούς που έπαιξαν στο Γούντστοκ ως μυθοπλαστικούς ήρωες. Βλέπουμε μόνο ό,τι αφορά το στήσιμο της διοργάνωσης, το οποίο ο Ανγκ Λι «ντύνει» με ευχάριστης διάθεσης αλλά μάλλον ασήμαντα περιστατικά, μερικά από τα οποία είναι απλώς γραφικά (ο Λιβ Σράιμπερ, για παράδειγμα, υποδύεται έναν τραβεστί σεκιούριτι με ξανθιά περούκα). Την έκπληξη στο φιλμ, που θα διανεμηθεί στην Ελλάδα από την Οdeon, κάνει η πάντα έξοχη Ιμέλντα Στάουντον η οποία υποδύεται τη ρωσίδα καταπιεστική μητέρα του Ελιοτ βγάζοντας πηγαίο γέλιο. Δεν θα εκπλαγούμε αν του χρόνου η Στάουντον κερδίσει μία υποψηφιότητα για το Οσκαρ Β΄ ρόλου.
ΤΟ ΒΗΜΑ