Κοινωνικό κράτος - η Ελλάδα έπιασε πάτο!!

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει μια συγκριτική έρευνα, η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα και εξετάζει ποιο είναι το κοινωνικό μοντέλο-προφίλ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της Ντόιτσε Βέλε, την έρευνα διεξήγαγε το γερμανικό ινστιτούτο κοινωνικών ερευνών «Berlinpolis», που εδρεύει στο Βερολίνο.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα της «ΝΒ», το βερολινέζικο ινστιτούτο αξιολόγησε στοιχεία που συνέλεξε, τόσο από τη στατιστική υπηρεσία της Ε.Ε., τη Eurostat, όσο και από το διεθνή Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ). Επισημαίνεται δε πως, στην κλίμακα ταξινόμησης της έρευνας, που έγινε από το «Berlinpolis», η Σουηδία βρέθηκε στην 1η θέση, η Κύπρος στην 8η, η Γερμανία στη 19η και η Ελλάδα στην 27η και τελευταία θέση.
Εξάλλου, όπως ανέφεραν οι ειδικοί του γερμανικού ινστιτούτου, το κοινωνικό προφίλ μιας χώρας καθορίζεται από την κατανομή των εισοδημάτων, την κοινωνική προστασία, τις ευκαιρίες για την ένταξη στην αγορά εργασίας, τις ευκαιρίες στη μόρφωση και την εκπαίδευση, την ισότητα των δύο φύλων και τη σχέση των γενεών. Αυτούς τους συγκεκριμένους δείκτες εξέτασαν και τα στελέχη του ιδρύματος «Berlinpolis».

Ελλάδα: «Πρόβλημα η χαμηλή απασχόληση»

Η ένταξη των πολιτών στην αγορά εργασίας, αναφέρεται στο δημοσίευμα, είναι θεμελιώδους σημασίας για την επιτυχή άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Μ' ένα συνολικό ποσοστό ανεργίας 8,3% και με 22,9% στους νέους έως το 24ο έτος της ηλικίας τους, η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της σχετικής κλίμακας. Ανάλογη είναι η εικόνα και για το ποσοστό των απασχολουμένων: μόλις το 61,4% στην Ελλάδα, ενώ στη Δανία- πρώτη στη συγκεκριμένη κατάταξη- οι απασχολούμενοι αποτελούν 77,1% του πληθυσμού.

Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του γερμανικού ινστιτούτου, «η Ελλάδα έχει υψηλό δημόσιο χρέος, επειδή έχει χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και χαμηλό ποσοστό απασχόλησης. Το ζητούμενο λοιπόν είναι η ένταξη στην αγορά εργασίας ενός μεγαλύτερου αριθμού ατόμων απ' ό,τι σήμερα. Εάν η Ελλάδα κάνει σ' αυτόν τον τομέα προόδους, τότε θα βελτιώσει συνολικά και τη θέση της».

Ένας από τους ανασταλτικούς παράγοντες, ισχυρίζεται ο κ. Ντέτλινγκ, είναι και τα ελληνικά συνδικάτα. Όπως είπε, «δεν αποτελούν θετική, δημιουργική δύναμη αλλά ανασταλτική, η οποία εμποδίζει μεταρρυθμίσεις, που αφορούν, για παράδειγμα, στην προστασία των εργαζομένων σε περίπτωση απόλυσης. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όμως, πρέπει να πραγματοποιηθούν και με τη βοήθεια των συνδικάτων».

KAΛ NEWS