Για γη και ελευθερία

Ικανοποιήθηκαν φαίνεται οι (βολεμένοι) αγροτοπατέρες από την πολιτική παροχής της κυβέρνησης και αποσύρθηκαν από τα μπλόκα. Ο αγροτικός κόσμος παραμένει διαιρεμένος σε κομματικά μαγαζιά και παραμάγαζα, εγκλωβισμένος στην τυφλότητα αυτού του κομματισμού, εισπράττοντας γι' ακόμη μια φορά την περιφρόνηση και την απογοήτευση.

Η εξουσία αδιαφορεί για τους αγρότες και ανερυθρίαστα αποδεικνύει ότι έχει υποκύψει στην καπιταλιστική λογική [βιομηχανοποίηση της παραγωγής τροφής, επιβολή της βιοτεχνολογίας (μεταλλαγμένα, νανοτρόφιμα) και υπερμεγέθυνση της αγροτικής μονάδας (τεράστια αγροκτήματα, ελεγχόμενα από εταιρείες) κ.λπ.].

Σ'ένα θαυμάσιο κείμενο που μοιράστηκε από ελευθεριακούς καλλιεργητές στα μπλόκα του Ισθμού διαβάζουμε: «Δεκαετίες ρημάζουν τα χωριά εγκαταλείποντας τα χωράφια, θάβουν τις προαιώνιες σχέσεις της αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που στήριζαν τις κοινότητες. Διέλυσαν τον υγιή συνεργατισμό, κατέστρεψαν τις παραδόσεις μας και διέδωσαν τον λούμπεν πολιτισμό της γκλαμουριάς της νύχτας, της μπάλας και της ρουφιανιάς. Ενα σύστημα παγκόσμιο έχει αποφασίσει να ξεμπερδεύει με την αγροτιά. Αυτό το σύστημα, στην Ελλάδα και παντού, έχει αναλάβει να συρρικνώσει τον αγροτικό πληθυσμό, να συνθλίψει τον μικρό αγρότη, να εξαλείψει την οικιακή αγροτική οικονομία, να μην επιτρέψει την αυτάρκεια ούτε στα πιο στοιχειώδη αγαθά της φύσης».

Δεν είναι μια ελεγεία στην αγροτιά, όπως ίσως κάποιος βιαστεί να χαρακτηρίσει. Δεν είναι μια πικρή διαπίστωση του ξεριζώματος της γεύσης και της υγείας υδάτων και χωμάτων (και υγιών ανθρώπων). Ούτε μια αφελής πίστη στη χαμένη αθωότητα της πρωτογενούς παραγωγής.

Αντιθέτως, η τοποθέτησή τους είναι το σπέρμα για μια εναλλακτική γεωργία χωρίς κέρδος, μεσάζοντες, χημικά προϊόντα, για μια αγροτιά ανεξάρτητη και υπερήφανη σε μια αυτοδιαχειριζόμενη και αυτοκυβέρνητη κοινωνία.

Ιδού μερικές από τις υποσχέσεις-δεσμεύσεις τους: Αγώνας για υγιή συνεργατισμό με τη δημιουργία νέων ισχυρών, διεπαγγελματικών ενώσεων, χωρίς κρατικοδίαιτους και επιδοτούμενους εκπροσώπους. Συνεισφορά στην οργάνωση ινστιτούτων εκπαίδευσης και έρευνας μιας αειφόρου γεωπονικής επιστήμης με ορθολογική χρήση των υδάτινων πόρων και τη διάδοση της βιολογικής και ολοκληρωμένης γεωργίας με ελάχιστη χρήση χημικών αγροτοεφοδίων.

Αυτοί είναι οι νέοι αγρότες, αλλά ποιος τους ακούει; Το κράτος όχι απλώς κωφεύει επιδεικτικά, αλλά και αδρανεί εγκληματικά, υπάκουο στον «πράσινο» καπιταλισμό. Τα κόμματα επιδίδονται σ' έναν αξιολύπητο αγώνα επικράτησης των «ιδεολογιών» τους, οι αστοί οχλούνται γιατί σμπαραλιάζεται, λέει, το ιερό δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης (και ας τρέφονται με επικίνδυνα, άνοστα, μεταλλαγμένα προϊόντα). Οι νέοι αγρότες γνωρίζουν ότι όλα αλλάζουν από κάτω προς τα πάνω, δεν τρέφουν ψευδαισθήσεις ότι η τωρινή πολιτική δομή του συστήματος θα επιτρέψει «διάλογο» και «συνεννόηση» με την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Φαίνεται ότι έχουν εξετάσει την αγροτική κοινότητα σε βάθος χρόνου, αποκτώντας την πεποίθηση ότι πέρα από τις συγκρούσεις και τις έριδες, εκείνο που υπερέχει είναι η αλληλοβοήθεια, το ομαδικό πνεύμα, τα κοινά συναισθήματα. Εως πριν από λίγες δεκαετίες αυτό συνέβαινε.

Πού να βρεθούν τώρα το ομαδικό πνεύμα, τα κοινά συναισθήματα; Πώς να βγει η κοινωνία από τον καταναλωτικό λήθαργό της και τον ακραίο βολεμένο ατομικισμό των μελών της; Οι νέοι αγρότες τα γνωρίζουν όλα αυτά, γι' αυτό ξεκινούν τις προσπάθειές τους από τα κάτω. Οι αγροτοπατέρες είναι χειρότεροι από τους κυβερνώντες (τα ευρώ τους να διασφαλίσουν και ας πάνε στα τσακίδια οι άλλες κοινωνικές ομάδες, οι μικροί αγρότες κ.λπ.).

Και όμως, υπάρχουν νέοι άνθρωποι που αγωνίζονται εναντίον όλων, εναντίον ενός πολυπλόκαμου τέρατος που λέγεται αλόγιστη ανάπτυξη, χημική τρομοκρατία, απληστία, κερδοσκοπία, ωμή βία· εναντίον ενός συστήματος που ελέγχει συνειδήσεις, συναισθήματα, που εκδιώκει το πένθος και τον έρωτα του πολιτικού λόγου. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που αγωνίζονται για γη και ελευθερία.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ