Sakiiiiiiis!!!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να συγχύζομαι με τον κάθε ηλίθιο!
Δεν μπορώ να μπαίνω στου κάθε κρετίνου τη λογική που θεωρεί ότι το κλείσιμο της Βουλής και η παραγραφή των σκανδάλων είναι πιο σημαντικά γεγονότα στη ζωή μου από τη Γιουροβίζιον. Δεν μπορώ και δεν θέλω να είμαι politically correct. Γι΄ αυτό, πολύ χαλαρά θα μπω στη διαδικασία τού (άστοχου) συμψηφισμού και θα βάλω στη Γιουροβίζιον κερασάκι στην τούρτα των προτεραιοτήτων μου!
Αν και παίζει το ποιος συμψηφισμός θεωρείται άστοχος. Στην Ελλάδα του 2009 όλα μπερδεύονται γλυκά... Παυλίδης και Θώδη, Βατοπέδι και Γιουροβίζιον, ομόλογα και κουτσομπολιό, Siemens κι ανθυποστάρ που «δεν απαντούν ποτέ για την προσωπική τους ζωή αλλά τα ΄χουν με τον Θανάση»...
Όλα ανάκατα, όλα μπλεγμένα, όλα σάλα τραπεζαρία...
Κι αν αντιδρούμε με απάθεια στο κουκούλωμα των σκανδάλων, φανατιζόμαστε με την τελική κατάταξη στη Μόσχα. Μια εβδομάδα τώρα, όλα τα κανάλια (και δεν βγάζω κανένα απ΄ έξω) έχουν πέσει με τα μούτρα να μετράνε τα κουκιά. Τόσους πίνακες μαζεμένους είχα να δω απ΄ το Γυμνάσιο. Όλοι οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι μετρ του «θεσμού» με τα μαρκαδοράκια και τα λάπτοπ υπολογίζουν τη σειρά κατάταξης. Ανέβηκε ο Σάκης, κατέβηκε ο Σάκης, τον πέρασε ο Νορβηγός, καβάντζωσε η Τουρκάλα, προηγείται η Ουκρανή, έπεται η Αγγλίδα (που μπορεί να είναι και Άγγλος)...
Οι δε δημοσιογράφοι που καλύπτουν το γεγονός, μόνο με τους Ταλιμπάν θα μπορούσαν να συγκριθούν. Τους βλέπω στην τηλεόραση και τρέμει η ψυχή μου ότι θα πάθουν τίποτα από το άγχος. Εκεί γύρω στα 30 σέρνονται κάτι εμφράγματα ύπουλα σαν φίδια, παίδες! Και σας βλέπω να το παθαίνετε σε ζωντανή σύνδεση. Γουρλώνουν τα μάτια, αγριεύει η φάτσα τους, τρέμει η φωνή τους, το πρόσωπό τους αλλάζει χρώματα. Από την ώχρα της άμμου, στη μελιτζάνα κι απ΄ το κόκκινο της φωτιάς στο κίτρινο της υπότασης.

Όλοι αυτοί οι φανταμενταλιστές της Γιουροβίζιον παθαίνουν ξαφνικές κρίσεις εθνικής έξαρσης. Κρίσεις που θα τις ζήλευε και ο κύριος Καρατζαφέρης. Μιλάνε για την ελληνική σημαία που θα κυματίζει περήφανη, για το γόητρο της φυλής, για την εθνική υπερηφάνεια ενός λαού που θα δικαιωθεί μόνο με τη Νίκη. Τη Νίκη με νι κεφαλαίο! Πως δεν μπερδέψανε το βραβείο με το λάβαρο και τον Σάκη με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό καλομελέτα κι έρχεται!

Να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε.

Προσωπικά ο Σάκης Ρουβάς μού είναι εξαιρετικά συμπαθής. Και σίγουρα δεν έχει καμιά σχέση ο άνθρωπος με όλο αυτό το κλίμα «να πάρουμε την Πόλη»! Ένα τραγούδι πήγε να πει ο άνθρωπος. Με επαγγελματισμό, με σκληρή δουλειά, με ατέλειωτες πρόβες και ξενύχτια, με την τελειομανία που τον διακρίνει, με τους χαμηλούς τόνους που είναι το σήμα κατατεθέν. Και οι δηλώσεις του μετρημένες και σοβαρές. Ούτε αηδίες, ούτε κορόνες, ούτε γιούργια στον ταβλά με τα κουλούρια! Το σούργελο γίνεται ερήμην του!

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να πω ότι είμαι και Ρουβίτσα... Μόνη μου, όταν δουλεύω στον κομπιούτορα, οι επιλογές μου δεν είναι του Σάκη τα τραγούδια. Στο άκουσμα της φωνής του δεν θα βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει. Όμως αντικειμενικά πρέπει να παραδεχτούμε ότι είναι ένας εξαιρετικά δυναμικός performer, με εντυπωσιακή σκηνική παρουσία.

Έχει άστρο ο άνθρωπος, πώς να το κάνουμε τώρα! Άσε που είναι ιδιαίτερα γλυκός και συμπαθής, όταν τον γνωρίσεις σε προσωπικό επίπεδο. Καμία σχέση με τα καλαμάκια που καβάλα πάν΄ στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε: Κι ας έχουν το εν δέκατον της δυναμικής του!

Άρα, όλο αυτό μόνο στον Σάκη δεν χρεώνεται!

Στους γύρω και στους πέριξ! Στους υστερικούς που θεωρούν ότι από αρχαιοτάτων χρόνων, η κορυφαία στιγμή της Ρωμιοσύνης ήταν όταν βγήκε πρώτη η Παπαρίζου στη Γιουροβίζιον!

ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΟΥ θα την πω. Ανήκω στη θλιβερή μειοψηφία του 15% που δεν μπαστακώνεται μπροστά στην τηλεόραση τη Μεγάλη Βραδιά! Αφήνω το υπόλοιπο 85% να βγάλει το φίδι από την τρύπα της τηλεθέασης. Μόνο τρία χρόνια της ζωής μου έκατσα και την παρακολούθησα από την αρχή μέχρι το τέλος. Από τα 7 μέχρι τα 10 του χρόνια ο Παύλος πέρασε μια ελαφρά γιουροβιζιονίτιδα (ευτυχώς δεν ήταν οξεία και δεν μας έκανε επιπλοκές). Τότε καθόμασταν μαζί οι τρεις μας: ο γιος μου, εγώ και το θηριώδες μπολ με τα ποπ κορν. Από τα 11 και μετά πέρασε σε πιο ροκ μουσικά ακούσματα και ησυχάσαμε οικογενειακώς!

Τι να κάτσω να ακούσω, χαρά μου; Ποπ που δεν την άντεχα ούτε στα 15 μου; Κακές απομιμήσεις της ροκ που στη γνήσια έκφρασή της τη λατρεύω; Βλαχομπαρόκ σκηνικά που παραπέμπουν στο παλιό «Δελφινάριο»; Κοστούμια με στρας και πούπουλα που μου θυμίζουν ασπρόμαυρες φωτό από επιθεωρήσεις στο «Ακροπόλ» σε χρόνια που δεν προλάβαμε; Τι να ακούσουν τα αυτάκια μου και τι να δουν τα ματάκια μου; Το απόλυτο τίποτα να αποθεώνεται;

Και για να τελειώνουμε. Δεν με ενοχλεί η Γιουροβίζιον αυτή καθαυτή. Με ενοχλεί η αναγωγή της Γιουροβίζιον σε ύψιστο εθνικό θέμα! Με ενοχλεί εβδομάδες ολόκληρες να ασχολούνται όλα τα κανάλια με την κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια. (Μόνο πότε κατούρησε ο Σάκης δεν βγάλανε αποκλειστικό). Με ενοχλεί η υπερβολή, η διόγκωση, η κλιμάκωση ενός ψυχαγωγικού τρίωρου. Κάτι που δεν νομίζω ότι γίνεται στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.

Μια βραδιά είναι η ρημάδα... Γι΄ άλλους ψυχαγωγική, γι΄ άλλους αδιάφορη... Πάντως μια βραδιά... που θα ΄ρθει και θα περάσει... Και τίποτα, απολύτως τίποτα, δεν θα αλλάξει στη ζωή μας. Μήπως, λέω μήπως, πρέπει κάποτε να το συνειδητοποιήσουμε αυτό; Εκτός αν θεωρούμε ότι ο τελικός της Γιουροβίζιον πάει χέρι χέρι με την Ελληνική Επανάσταση...

Αν είναι έτσι... αρχίστε την επανάσταση χωρίς εμένα!
Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ