Παιχνίδι εξουσίας χωρίς περιεχόμενο

Σε λιγότερο από ένα μήνα έχουμε ευρωεκλογές. Το στήσιμο της κάλπης αντιμετωπίζεται από τα κόμματα περισσότερο ως ένα πρώτο crash test, ενόψει εθνικών εκλογών όποτε και αν συμβούν αυτές. Έτσι στη δημόσια συζήτηση χάνεται μια ακόμη ευκαιρία να υπάρξει προβληματισμός και ευκαιρία ανταλλαγής σκέψεων και στρατηγικών για ένα new deal στην Ελλάδα ή για την θέση της χώρας εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι η πολιτική έχει πάψει να λειτουργεί. Τα κόμματα ομφαλοσκοπούν και στρουθοκαμηλίζουν . Δεν έχουν αντικείμενο του ενδιαφέροντος τους τα κοινά αλλά τον εαυτό τους. Αυτό δεν συμβαίνει σε επίπεδο ηγεσιών , για να έχουμε τον διαχωρισμό ανάμεσα σε καλές και κακές ηγεσίες . Αλλά σε ολόκληρο το οικοδόμημα τους Είναι δηλαδή ένα δομικό ζήτημα. Όλα καταλήγουν σε ένα παιχνίδι εξουσίας χωρίς περιεχόμενο. Από την άλλη δεν είναι όλοι ίδιοι. Αυτό είναι το τέχνασμα της διαπλοκής για να κυβερνάει αυτή και μόνον.
¨Όπως η εξουσία είναι η παγίδα εγκλωβισμού για την πολιτική, η καταλήστευση του δημόσιου πλούτου είναι η παγίδα για την επιχειρηματικότητα. Στην Ελλάδα δεν έχουμε ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα , γιατί ακριβώς όλα εξαρτώνται όχι από το κράτος, όπως κάποιοι πονηροί θέλουν να δηλώνουν , αλλά από την διαπλοκή. Στον κύκλο πολιτικών , δικαστών , επιχειρηματιών, εκδοτών και δημοσιογράφων η διαπλοκή κυριάρχησε και η Ελλάδα ως κρατική αυτοτελής οντότητα αυτοκαταργήθηκε.

Το ερώτημα είναι τώρα τι γίνεται. Πως θα διαφύγουμε από την αυτοπαγίδευση.; Μπορεί να συμβεί με δύο τρόπους. Ο ένας, κάποιος ηγέτης μέσα από τον κύκλο του συστήματος, που θα φανεί πραγματικός ηγέτης στην πραγματικότητα και όχι στην ψηφιακή και επικοινωνιακή του εικόνα. Θα οδηγήσει την χώρα στην αναγέννηση , αφου φυσικά κατορθώσει πρώτα να αναλάβει την εξουσία και την διακυβέρνηση. Με όρους μάλιστα που θα του επιτρέπει να παίρνει αποφάσεις αυτός και όχι να εκτελεί εντολές. Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο ριζοσπαστικός, είναι η συνολική ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος. Στην περίπτωση αυτή το λάθος θα το έχει κάνει η διαπλοκή που δεν προέκρινε αυτή την ανατροπή, άρα την επιβίωση της έστω με διαφορετικούς όρους, στο επόμενο σύστημα. Τότε θα έχουμε μια ταυτόχρονη κατάργηση -και όχι αυτοκατάργηση- ταυτόχρονα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος, ως προς τις κυρίαρχες τουλάχιστον συνιστώσες του και ταυτόχρονα της υφιστάμενης, αλλά ξεπερασμένης εκ των πραγμάτων διαπλοκής. Αυτό την δεκαετία του '70 ονομάσθηκε "μεταπολίτευση".

Εάν η Ελλάδα εν τω μεταξύ δεν έχει μετατραπεί σε ένα διεθνές , απεθνικοποιημένο έδαφος, θα επιβεβαιωθεί η θεωρία του Παρέτο για την κυκλοφορία των ελίτ. Τα λιοντάρια και οι αλεπούδες. Ή το αντίστροφο.