Οικονομία τραβεστί

Μονάχα ένας φανατικός θα υποστήριζε ότι ένα ιδεολογικό σύστημα έχει πλεονεκτήματα, δίχως μειονεκτήματα. Όλοι οι υπόλοιποι, οι νηφάλια σκεπτόμενοι, αντιλαμβάνονται ότι μια κοινωνία πρέπει να βάλει στο ζύγι τους στόχους της και το τίμημα που πρέπει να πληρώσει για να εκπληρωθούν.

Ας πάρουμε αρχικά την οικονομία της αγοράς, τον καθαρό καπιταλισμό στην θεωρητική του μορφή. Παράγει ανισότητα, αυτό είναι σίγουρο. Από την άλλη όμως δημιουργεί και ευκαιρίες, υψηλή κοινωνική κινητικότητα (σήμερα είμαι φτωχός, αύριο έχω μια ιδέα, μεθαύριο είμαι πλούσιος). Φέρνει την καινοτομία, την τεχνολογία, την υλική ευμάρεια. Το τίμημα το είπαμε πιο θα είναι.

Από την άλλη έχεις

τον σοσιαλισμό ή οποιοδήποτε άλλο σύστημα με έντονα αναδιανεμητικά στοιχεία. Εδώ το πλεονέκτημα είναι ότι το κοινωνικό κράτος δρα σαν δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους ή τους άτυχους (γιατί δεν πτωχεύουν μόνο ανίκανοι, αλλά και αυτοί που η μοίρα τους τα έφερε στραβά). Αυτό που πραγματικά κάνει αυτό το σύστημα είναι να μετακυλίει την οικονομική αβεβαιότητα από το άτομο στο σύνολο. Άρα λιγότερο οικονομικό άγχος για όλους με ένα σαφές τίμημα: πιο ήπια οικονομική ανάπτυξη, και χαμηλότερη υλική ευμάρεια.

Απλά και ξεκάθαρα πράγματα, μια κοινωνία τα βάζει κάτω και αποφασίζει. Τι θέλει; Είναι διατεθειμένη να πληρώσει το ανάλογο τίμημα;
Βλέπω την Ελληνική οικονομία, τα βάζω κάτω και αναρωτιέμαι τελικά τι σκατά από τα δύο έχουμε επιλέξει. Σίγουρα όχι την οικονομία της αγοράς. Διότι ούτε καινοτομία βλέπω, ούτε υψηλή κοινωνική κινητικότητα, ούτε επενδύσεις, ούτε κανένα άλλο από τα καλούδια της αγοράς. Πάντως ανισότητα και φτώχεια βλέπω μπόλικη. Μπας και έχουμε τότε κοινωνικό κράτος; Για τους δημοσίους υπαλλήλους μπορεί. Για τους υπόλοιπους όμως που είναι; Τι προστασία έχει η χαμηλόμισθη εργαζόμενη μητέρα στο ιδιωτικό τομέα; Ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει είναι να παντρευτεί έναν πλούσιο μπουνταλά (που αυτό πασχίζουν να κάνουν στην τελική). Ο φτωχός ο ηλικιωμένος με τα χίλια προβλήματα υγείας, τι περίθαλψη υγείας έχει; Που τον πετάνε σε ένα ράντζο; Το πρεζόνι το βοηθάει κανείς να γλιτώσει από τους πρεζέμπορους και να κάνει μια φυσιολογική ζωή; Την φτωχή μετανάστρια πόρνη που την χορεύει στα πόδια του ο κάθε ανωμαλιάρης, την προστατεύει κανείς από το κύκλωμα των σωματεμπόρων; Ούτε κατά διάνοια. Άρα ούτε κοινωνικό κράτος έχουμε.

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Τίποτε. Ας αποφασίσουμε τουλάχιστον τι θέλουμε. Εγώ πάντως είμαι πεπεισμένος ότι εν συγκρίσει με αυτή την οικονομία τραβεστί που έχουμε, είτε η οικονομία της αγοράς, είτε ο σοσιαλισμός θα ήταν σαφώς καλύτερες λύσεις. Σίγουρα καλύτερα από αυτό το έκτρωμα με τα πλαστικά στήθη και το πέος να κρέμεται κάτω από την μίνι φούστα του.
Capital.gr






-