H αφόρητη σοβαροφάνεια της Αριστεράς

Τον καημένο τον Περικλή Κοροβέση... Και μόνο το επιχείρημα, από τη δήλωση με την οποία προσπάθησε να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, ότι δηλαδή επανέφερε στην επικαιρότητα τα θρυλούμενα περί εμπλοκής της Αριστεράς με τη Siemens, ως μία οιονεί «έκκληση προς την Αριστερά να διαψεύσει δημόσια και κατηγορηματικά αυτούς τους υπαινιγμούς», δείχνει τη δυσκολία της θέσης του. Η αφέλεια του επιχειρήματος θα έφθανε για να δώσει στο ιλαροτραγικό περιστατικό τον χαρακτήρα ανεκδότου. «Ε... Συγγνώμη, κυρ αστυφύλαξ», είπε ο διαρρήκτης μόλις τον τσάκωσαν στα πράσα οι αστυνομικοί. «Δεν ήταν σκοπός μου να κλέψω - ήθελα μόνο να δω αν η Αστυνομία επαγρυπνεί...».

Το συμβάν θα χανόταν στη σφαίρα της νεοελληνικής γραφικότητας (την αχανή, ούτως ή άλλως!...), αν δεν προκαλούσε τη δυσανάλογα λυσσαλέα αντίδραση των συντρόφων του Π. Κοροβέση. Από τη μια τον περιγράφουν ως άνθρωπο «σε μόνιμη κατάσταση ευφροσύνης, μακαριότητας και ανευθυνότητας» (δήλωση του όντως σοβαρού κοινοβουλευτικού Θανάση Λεβέντη), από την άλλη ζητούν τον δημόσιο ανασκολοπισμό του. Σε τι οφείλεται η απώλεια του μέτρου; (Υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε...) Αν πράγματι ο Π. Κοροβέσης είναι ο άνθρωπος που περιγράφουν, τότε γιατί σκούζουν εναντίον του; Ας τα βάλουν με τον Αλέκο Αλαβάνο που του άνοιξε τον δρόμο για το ψηφοδέλτιο ή με τους ψηφοφόρους που τον επέλεξαν!

Αν δεν έχουμε να κάνουμε με τον πουριτανικό καθωσπρεπισμό της Αριστεράς, την αυτάρεσκο χρηστοήθειά της (που ταιριάζει και σε εκκλησιαστικές οργανώσεις...), τότε φοβάμαι ότι πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε για την παροιμιώδη «μύγα»

Kαι του πουλιού το γάλα

Ε, λοιπόν, ναι! Αυτά που διαβάζουμε στις εφημερίδες, συγκεκριμένα ότι ο Γιώργος ετοιμάζει το πρόγραμμα των πρώτων εκατό ημερών, είναι αλήθεια. Επειδή όμως η παρασκευή του προγράμματος προϋποθέτει αυτοσυγκέντρωση, χωρίς περισπασμούς, το πρώτο βήμα του, μετά την επιστροφή από τις παύσεις του Δεκαπενταύγουστου, ήταν να γεμίσει το ψυγείο του...

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εθεάθη το απόγευμα της περασμένη Τρίτης στο γνωστό γιγάντιο σουπερμάρκετ της Ερυθραίας, μετά της συζύγου του κυρίας Αντας. Ελάχιστοι ήσαν εκείνοι που είχαν την τύχη (κατά την προσφιλή διατύπωση του Τσώρτσιλ: τους είχε αγγίξει το δάκτυλο του Θεού!..) να τον παρακολουθήσουν σε μια τόσο «ανθρώπινη» στιγμή του. Ο πράκτωρ της στήλης μου περιέγραψε τον πρόεδρο να κοιτάζει περιδεής τον ναό της «affluent society» (να θυμηθούμε και τον μακαρίτη Γκαλμπρέιθ...), με τρόπο που του επέτρεπε να διαβάσει στο προεδρικό βλέμμα την έκπληξη για όλα αυτά τα άχρηστα πράγματα που χρειάζεται ο σύγχρονος άνθρωπος. «Ωχ!», είπε μέσα του ο φίλος μου. «Τώρα θα βγάλει το φραγγέλιο...» Τίποτε τέτοιο δεν συνέβη όμως. (Οπως σας είπα τον συνόδευε η κυρία Αντα). Εκαναν τα ψώνια τους σαν απλοί άνθρωποι. Πίσω τους, ένας υπάλληλος, που είχε σπεύσει αυτοβούλως, έσπρωχνε το καρότσι.

Συμπέρασμα: Η Ελλάδα θα είναι πάντα όπως την ξέρουμε, όσο υπάρχουν εθελοντές να σπρώχνουν τα καρότσια των σπουδαίων...

Διακίνηση ιδεών

Σχετικά με το σύνθημα των οπαδών του ΠΑΟΚ, για το οποίο έγραφα χθες («Πέρασες τη μισή ζωή σου μαύρος, την άλλη μισή λευκός. Τζάκσον ζεις, για μπάντα Μπαοκτζής»), ετέθη υπ’ όψιν μου ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη, δημοσιευθείσα σε αθηναϊκή εφημερίδα της 4ης Ιουλίου, όπου αναφέρεται ότι το σύνθημα είναι επινόηση των οργανωμένων οπαδών της Μπεσίκτας, τα χρώματα της οποίας είναι -όπως και του ΠΑΟΚ- το άσπρο και το μαύρο. Επομένως, πρόκειται για ελληνικό δάνειο από τον τουρκικό πολιτισμό! Το γεγονός δεν με εκπλήσσει. Ζούμε την εποχή της παγκοσμιοποίησης και η τεχνολογική πρόοδος διευκολύνει τη διακίνηση των ιδεών...

Φιλέλλην...

Ο Αμερικανός ναύαρχος James Stavridis κατέχει σήμερα τη θέση του ανωτάτου διοικητή των νατοϊκών δυνάμεων της Ευρώπης (SACEUR) και αρκεί μια ματιά στο βιογραφικό του για να αντιληφθεί κανείς ότι δεν είναι τυχαία περίπτωση. Μόλις 54 ετών, τελείωσε με άριστα τη Ναυτική Ακαδημία των ΗΠΑ στην Αννάπολη, αρίστευσε επίσης στην Εθνική Σχολή Πολέμου των ΗΠΑ και είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου σπουδών στις Διεθνείς Σχέσεις (και αυτό με διάκριση...) από τη Fletcher School of Law and Diplomacy του Πανεπιστημίου Tufts. Οπως φανερώνει το επώνυμό του, είναι Αμερικανός ελληνικής καταγωγής (και όχι «ελληνοαμερικανός», όπως μας αρέσει να τους ονομάζουμε αυτάρεσκα...), καθώς ο παππούς του ήταν Ελληνας μετανάστης στις ΗΠΑ, γεννημένος στη Μικρά Ασία

Είναι βέβαιο ότι διαθέτει και διπλωματικές ικανότητες (μπορεί, δηλαδή, να σε στείλει στον αγύριστο με τρόπο που θα σου αφήσει την εντύπωση ότι το ταξίδι θα είναι απολαυστικό...), ειδάλλως δεν θα έφθανε ποτέ στη σημερινή θέση του. Πληροφορούμαι, δε, ότι συνηθίζει να λέει στους Ελληνες γνωρίμους του ότι «αγαπά και θαυμάζει την Ελλάδα». Εγώ, ως καλόπιστος άνθρωπος, δέχομαι ότι το εννοεί απολύτως και, για τον λόγο αυτό, εισηγούμαι ότι πρέπει πάση θυσία να τον αποτρέψουμε να επισκεφθεί την Ελλάδα...

Λαϊκή σοφία

«Ο τρελός είδε τον μεθυσμένο κι έφυγε». Λαϊκή παροιμία. (Κάποιοι άλλοι τον άκουσαν κι έφριξαν - δική μου προσθήκη...).

Quiz

Πανεύκολο το σημερινό. Ποιος διαπρεπής (τρόπος του λέγειν...) Ελλην πολιτικός διέθεσε τουλάχιστον μισή ώρα από τον χρόνο του (τον πολύτιμο χρόνο του, παρακαλώ!), προκειμένου να πείσει τον πρόεδρο της Σερβίας, ώστε ο τελευταίος να ασκήσει την επιρροή του στον Μπάγεβιτς για να αναλάβει προπονητής στον Παναθηναϊκό;
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ