Ο REICH, Ο FREUD ΚΑΙ Η ΛΙΜΠΙΝΤΟ (1918 – 1934)

“Η σεξουαλική ενέργεια είναι αυτή που κυβερνά τη δομή των ανθρωπίνων σκέψεων και συναισθημάτων.”
Wilhelm Reich, The Sexual Revolution
Σαν βετεράνος πολέμου, του επιτράπηκε να ολοκληρώσει τα έξι χρόνια μαθημάτων σε 4 και πέρασε τα 18 Rigorosa σε 18 ιατρικά αντικείμενα με “άριστα” σε όλα τα προ-ιατρικά αντικείμενα. Συνέχισε τις σπουδές του και πήρε το M.D. του τον Ιούλη του 1922.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων του χρόνων στην ιατρική σχολή, ο Reich έκανε διπλωματική εργασία στην Εσωτερική Ιατρική της Πανεπιστημιακής Κλινικής Ortner και Chvostek του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Βιέννης. Συνέχισε την μεταπτυχιακή του εκπαίδευση στην νευροψυχιατρική για δύο χρόνια (1922-24) στην Νευρολογική και Ψυχιατρική Πανεπιστημιακή Κλινική υπό τον Καθηγητή Wagner-Jauregg (που θα κερδίσει το Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1927). Ο Reich εργάστηκε επίσης για έναν χρόνο στην πτέρυγα ψυχικά διαταραγμένων υπό τον Paul Schilder. Επιπλέον μεταπτυχιακές σπουδές περιλάμβαναν φοίτηση στην πολυκλινική εργασία της ύπνωσης και σεξουαλικής θεραπείας στην ίδια Πανεπιστημιακή Κλινική και ειδικά μαθήματα και διαλέξεις βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης.

Μεγαλύτερη σημασία έχει ωστόσο, ότι ενώ βρισκόταν ακόμη στην ιατρική σχολή ο Reich έγινε μέλος της Ψυχαναλυτικής Εταιρίας της Βιέννης τον Οκτώβρη του 1920. Ως προπτυχιακός φοιτητής αναγνώρισε τη σημαντικότητα της σεξουαλικότητας, κάτι που τον οδήγησε στο έργο του Sigmund Freud, τον πατέρα της ψυχανάλυσης. Η ψυχανάλυση ήταν ένας νέος επιστημονικός κλάδος που προέκυψε από της τρομακτική οξυδέρκεια του Freud σχετικά με τις αιτίες των ψυχικών ασθενειών. Ο Reich σύντομα έγινε ένας από τους πιο δραστήριους νεαρούς μέλη του εσωτερικού κύκλου του Freud, και έχαιρε εκτιμήσεως ως ένας από τους πιο ελπιδοφόρους μαθητές του.



Ξεκίνησε την προσωπική του ψυχαναλυτική και ψυχιατρική πρακτική το 1922. Ήταν ο πρώτος κλινικός βοηθός στη Ψυχαναλυτική Πολυκλινική του Freud στη Βιέννη (υπό την επίβλεψη του Dr. Edward Hitschmann) από την ίδρυσή της το 1922 μέχρι το 1928, Αναπληρωτής Διευθυντής της Πολυκλινικής το 1928-1930 και Διευθυντής του Σεμιναρίου για την Ψυχαναλυτική Θεραπεία στο ίδιο ίδρυμα. Σαν μέλος του διδακτικού προσωπικού του Ψυχαναλυτικού Ινστιτούτου της Βιέννης (1924-1930), έδωσε διαλέξεις πάνω σε κλινικά αντικείμενα και βιο-ψυχιατρική θεωρία. Διεξήγαγε έρευνα πάνω στις κοινωνικές αιτίες της νεύρωσης στην Πολυκλινική από το 1924, και σε συμβουλευτικά κέντρα ψυχικής υγειινής σε διάφορες περιοχές της Βιέννης (Sozialistiche Gesellschaft feur Sexualberatung und Sexualforschung), κέντρα που ιδρύθηκαν και ηγήθηκαν από τον ίδιο μεταξύ 1928 και 1930. Η ευρεία κλινική εργασία και έρευνα του Reich τον οδήγησε τελικά σε σύγκρουση με τον Freud.



Ο Freud είχε ανακαλύψει ότι οι νευρώσεις προκαλούνται από τη σύγκρουση μεταξύ των φυσικών σεξουαλικών ενστίκτων και της κοινωνικής άρνησης και ματαίωσης αυτών των ενστίκτων. Είχε υποθέσει επίσης την ύπαρξη μιας βιολογικής σεξουαλικής ενέργειας στο σώμα. Την ονόμασε “libido”, και την περιέγραψε σαν “κάτι το οποίο είναι ικανό να αυξηθεί και να μειωθεί, να μετατοπιστεί (μετατεθεί) και να εκφορτιστεί, και το οποίο εκτείνει τον εαυτό του στην ανάμνηση μιας ιδέας σαν μια ηλεκτρική φόρτιση στην επιφάνεια του σώματος.”



Αλλά καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο Freud και οι μαθητές του μετρίασαν πολύ αυτή την έννοια, υποβιβάζοντας τη libido σε κάτι λίγο περισσότερο από μια ψυχολογική ενέργεια ή ιδέα. Από το 1925, ο Freud είχε συμπεράνει ότι “η θεωρία της libido μπορεί συνεπώς να χρησιμοποιείται προς το παρόν μόνο ως εικασία.”









Η κλινική δουλειά του Reich τον έπεισε για το αντίθετο. Αφιέρωσε τον εαυτό του στην υπόθεση της τεχνικής σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει τους περιορισμούς της ψυχανάλυσης στην θεραπεία των νευρώσεων. Έτσι παρατήρησε ότι η σεξουαλική ενέργεια είναι κάτι περισσότερο από μια ιδέα, και ότι η σεξουαλική ικανοποίηση, στην πραγματικότητα, ανακουφίζει τα νευρωτικά συμπτώματα. Ανακάλυψε ότι η λειτουργία του οργασμού είναι να διατηρεί μια ενεργειακή ισορροπία, εκφορτίζοντας την περίσσεια της βιολογικής ενέργειας που δημιουργείται φυσιολογικά στο σώμα. Αν αυτή η λειτουργία εκφόρτισης διαταραχθεί – όπως αποδείχτηκε ότι συνέβαινε σε όλους τους ασθενείς – αυτή η ενέργεια συνεχίζει να συγκεντρώνεται χωρίς επαρκή αποδέσμευση-εκφόρτιση, λιμνάζει και τροφοδοτεί νευρωτικές διαταραχές. Ο Reich ανακάλυψε επίσης ότι στις ψυχικές διαταραχές, αυτή η βιολογική ενέργεια δεν δεσμεύεται μόνο σε συμπτώματα, αλλά πιο σημαντικό, στην προσωπική χαρακτηρολογική και μυϊκή δυσκαμψία – αυτό που ονόμασε “θωράκιση”.



Η θεωρία του οργασμού του Reich τον απομάκρυνε από τους συναδέλφους του, γιατί αποκάλυπτε ότι η libido ήταν μια πραγματική φυσική ενέργεια η οποία πιθανόν μπορούσε να μετρηθεί ποσοτικά. Η κλινική δουλειά του τον οδήγησε επίσης στο να αναπτύξει νέες θεραπευτικές τεχνικές για να απομακρύνει την θωράκιση του χαρακτήρα και των μυών των ασθενών και να επιτρέψει την κυκλοφορία και εκφόρτιση αυτής της βιοενέργειας να πετύχει αυτό που ονόμασε “οργασμική ικανότητα”, την ικανότητα για πλήρη εκφόρτιση της σεξουαλικής διέγερσης στο γεννετήσιο αγκάλιασμα. Αλλά η ευρύτατα διαδεδομένη ύπαρξη της σεξουαλικής μιζέριας έσπρωξε τον Reich να συμπεράνει ότι η λύση στο πρόβλημα της νεύρωσης δεν ήταν η θεραπεία αλλά η πρόληψη. “Πρέπει να ανανεώσεις ολόκληρο τον τρόπο σκέψης σου” έλεγε ο Reich, “ώστε να μην σκέφτεσαι από την πλευρά του κράτους και του πολιτισμού, αλλά από την πλευρά των ανθρωπίνων αναγκών και από τι υποφέρουν. Στη συνέχεια ρυθμίζεις τους κοινωνικούς σου θεσμούς ανάλογα.” (Reich Speaks of Freud)



Ο Freud από την άλλη πλευρά, υποστήριζε ότι ο πολιτισμός έχει τα πρωτεία, ότι τα σεξουαλικά ένστικτα πρέπει να προσαρμόζονται στην υπάρχουσα κοινωνική δομή. Αυτές οι αντικρουώμενες απόψεις θα οδηγήσουν σε μια αναπόφευκτη διακοπή των σχέσεων του Reich και του Freud.









Ο Reich επίσης αφιέρωσε πολύ από τον χρόνο και τα χρήματά του για να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους της εργατικής τάξης σχετικά με τον σημαντικό ρόλο της σεξουαλικότητας στις ζωές τους. “Είχα έξι κλινικές στη Βιέννη όπου οι άνθρωποι έρχοταν και έπερναν συμβουλές μία ή δύο φορές την εβδομάδα... Στόχος ήταν η παροχή ιατρικής και εκπαιδευτικής βοήθειας.” (Reich Speaks of Freud) Εργάστηκε μέσα στο Σοσιαλιστικό και Κομμουνιστικό κόμμα της Βιέννης και αργότερα στο Βερολίνο, προσεγγίζοντας τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, ώστε να συμβάλει στην σεξουαλική εκπαίδευση, τον έλεγχο των γεννήσεων και την αντισύλληψη, το δικαίωμα του διαζυγίου και την καλύτερη στέγαση. Ο Reich θυμόταν ότι στο Βερολίνο ήταν περίπου 50.000 άνθρωποι στην οργάνωσή του (Sex-Pol) τον πρώτο χρόνο.



Ο Reich ήταν επίσης πολύ ειλικρινής σχετικά με το ανήσυχο πολιτικό κλίμα της Γερμανίας. Αντίθετα με τα περισσότερα μέλη της Ψυχαναλυτικής Εταιρίας του Βερολίνου, αντιτάχθηκε ανοιχτά στην άνοδο του Ναζιστικού κόμματος. Αλλά οι δραστηριότητές του είχαν ακριβό αντίτιμο. Το 1933 καταγγέλθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γερμανία όταν ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία και εκδιώθηκε από την Διεθνή Ψυχαναλυτική Εταιρία το 1934. Ο Reich ονόμασε αυτά τα γεγονότα “καταστροφές που απειλούσαν την προσωπική, επαγγελματική και κοινωνική μου ύπαρξη.”
http://v1.orgonomy.g