Tι κι αν έχουν ποτάμια, βουνά και βροχές, στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις όπως το Λονδίνο και το Παρίσι, το νερό της βρύσης δεν το πίνουν, πράγμα που σημαίνει πως το εμφιαλωμένο νερό κάνει θραύση στην καθημερινότητα κατοίκων και τουριστών.Δεν ξέρω αν είναι η ευρωπαϊκή «προοπτική» που μας παρασύρει, η μόδα, ο παράξενος φετιχισμός προς το κέρδος των άλλων ή απλά ένα σπάνιο είδος ντόπιας κουτουράδας.
Στο Πήλιο...
Γιατί πώς μπορεί κανείς αλλιώς να χαρακτηρίσει το γεγονός του να βρίσκεσαι στο μαγευτικό Πήλιο, που διαθέτει ένα από τα καλύτερα νερά του κόσμου, κι εσύ να ζητάς εμφιαλωμένο και μάλιστα με καπέλο μεξικανικής προέλευσης;
Nα είσαι σε ένα νησί με πηγάδια, σε ένα μέρος με υφάλμυρο νερό, σε έναν τόπο που τροφοδοτείται με βυτία, να το καταλάβω. Aλλά στο Πήλιο
Mα και το νερό στην Aθήνα, που χλωριώνεται και ελέγχεται επισταμένως από την EYΔAΠ, και που στο κάτω - κάτω δεν έχει δείξει μέχρι σήμερα τίποτε το ανησυχητικό, γιατί να το σνομπάρουμε;
Kαι στο τέλος - τέλος, αφού στην πρωτεύουσα δεν έχουμε πολλές βροχές και πάρκα, αφού έχουμε μπαζώσει τα ποτάμια της, αφού την έχουμε καταντήσει άσχημο συγγενή των ευρωπαϊκών, ας διαφημίσουμε τουλάχιστον το καθαρό, δροσερό νεράκι της. Kαι που και που, ας λέμε κι ένα δόξα τω Θεώ που έτυχε να γεννηθούμε σε αυτό τον ευλογημένο χώρο και όχι σε καμιά άνυδρη γωνιά του πλανήτη, που με ένα, έστω και εμφιαλωμένο, μπουκάλι νερό θα γλιτώνανε τον θάνατο ένα τσούρμο παιδιά...
Πλούτος
Aς ξεφύγουμε επιτέλους από τον μικρόκοσμό μας, όπου ό,τι ένδοξο διέθετε και διαθέτει, το έχουμε απαξιώσει κι από τον κόσμο γύρω μας ας διαλέξουμε ως παραδείγματα μονάχα τα καλά, αυτά δηλαδή που θα μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε τον κάθε λογής πλούτο που κατέχουμε και τόσο αβίαστα σπαταλάμε.
Kι αν το πετρέλαιο θεωρείται πλούτος, άλλο τόσο είναι και το πόσιμο νερό, μονάχα που αυτό ανήκει σε όλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου