Η «ανυπακοή» της Λήμνου

Στη Λήμνο πήγε πριν από λίγες μέρες η ειδική Υπηρεσία Οικονομικών Ελέγχων του υπουργείου Οικονομίας (πρώην ΣΔΟΕ), για να κάνει τους σχετικούς ελέγχους. Οι επαγγελματίες του νησιού εξεμάνησαν και αφού κυριολεκτικά τους προπηλάκισαν και τους κυνήγησαν, τους έστειλαν αμέσως πίσω στην Αθήνα με το... επόμενο πλοίο, χωρίς να δεχθούν κανέναν έλεγχο!
Η είδηση είναι πολλαπλά εντυπωσιακή. Ως προς τη «λειτουργία» και το «κύρος» της διοίκησης, ως προς την καθολική αντίδραση όλων των επαγγελματιών ενός νησιού κ.ο.κ. Το κυριότερο, όμως, που πρέπει να μας προβληματίσει είναι η «απονομιμοποίηση» βασικών λειτουργιών του κράτους σε εκτεταμένα κοινωνικά υποσύνολα. Αυτό σημαίνει κατάρρευση ενός σημαντικού μέρους πολιτειακών αξιών σε μια σειρά τμημάτων της κοινωνίας, που έχει σχέση με το τι είναι νόμιμο, ηθικό και δίκαιο.

Οταν έχεις ήδη εδώ και πολύ καιρό καταργήσει, εν τοις πράγμασι, τους φορολογικούς ελέγχους, διαλύοντας τους σχετικούς μηχανισμούς, αυτοί δεν ξαναπαίρνουν μπροστά αυτόματα. Το κυριότερο, όμως, είναι το ευρύτερο πλαίσιο. Μια κυβέρνηση που βουλιάζει στα σκάνδαλα και στη ρεμούλα, η ατιμωρησία να κυριαρχεί, ενώ το πολιτικό σύστημα να θεωρείται ο κύριος παραγωγός της σήψης. Προσθέστε και την οικονομική κρίση που ταλαιπωρεί όλους μας, αλλά ιδιαίτερα τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, και έχουμε όλο το παζλ που δημιουργεί συνθήκες απονομιμοποίησης κλασικών κρατικών λειτουργιών.

Για τη Λήμνο υπάρχουν, βέβαια, και τα ειδικά θέματα. Δεν υπάρχουν επαρκή δρομολόγια. Τα ναύλα έχουν γίνει πανάκριβα, ο τουρισμός βρίσκεται σε σημαντική κάμψη κ.λπ. Η ουσία βρίσκεται στο ότι ομάδες του πληθυσμού βρίσκουν εύλογα επιχειρήματα αποσύνθεσης της νομιμοποιητικής βάσης του συστήματος, που τους οδηγούν κατά περίπτωση σε φαινόμενα «ανυπακοής» μαζικού κοινωνικού χαρακτήρα.

Ας το προσέξουμε αυτό. Το «στυλάκι Παπαθανασίου» του τύπου «οι έλεγχοι θα γίνουν, θέλετε δεν θέλετε» και ότι «αφού δεν θέλετε να ελεγχθείτε, είστε φοροφυγάδες» κ.λπ. εξαντλείται σε «ρητορεία πυγμής» ασήμαντης επί της ουσίας αξίας. Το ζητούμενο είναι η επανανομιμοποίησή τους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι πολλά και με πολλές πλευρές. Αυτή την περίοδο δεσπόζει η οικονομικοκοινωνική κρίση. Η αντιμετώπισή της όμως, επιμένω, έχει ένα αξιακό προαπαιτούμενο. Τη δημιουργία μιας «νέας εμπιστοσύνης». Η ανυπακοή της Λήμνου το υπογραμμίζει με τον πιο εύγλωττο τρόπο.

Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου