Να κατέβουμε στην Καλαμάτα ή να μείνουμε στην Αθήνα; Να ξαναβυθιστούμε στον κόσμο των Πίπινγκ Τομ, οι οποίοι μας μάγεψαν πριν από τρία χρόνια, ή να πρωτοσυστηθούμε με τους Γάλλους χιπχόπερ «Καφίγκ»; Να δροσιστούμε στα σκαλιά του Κάστρου της Καλαμάτας ή στην Τεχνόπολη; Να γιορτάσουμε με τους Καλαματιανούς τα 15χρονα του φεστιβάλ τους ή να παρακολουθήσουμε το σεμινάριο χορού του Βιμ Βαντεκέιμπους; Οσοι αγαπούν το χορό ετοιμάζονται για τους δύο θεσμούς που -αν εξαιρέσει κανείς το Φεστιβάλ Αθηνών- έχουν αναλάβει τη «χορευτική» μας εκπαίδευση. Ευτυχώς, τουλάχιστον πραγματοποιούνται με λίγες μέρες διαφορά, οπότε δεν θα μας βάλουν σε διλήμματα. Αλλωστε, μια σύγκριση μεταξύ τους θα ήταν άδικη. Τα μόνα κοινά που έχουν είναι ότι επενδύουν στην πρωτοπορία κι ότι στο τιμόνι τους βρίσκονται δύο δυναμικές γυναίκες.
Εδώ και δεκαπέντε χρόνια το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, ο θεσμός που πρώτος έβαλε στον φεστιβαλικό χάρτη τον σύγχρονο χορό, παλεύει με την πολύπαθη χρηματοδότησή του, τη γραφειοκρατία, τις διαθέσεις του εκάστοτε δημάρχου, τις επιδοτήσεις, τις προγραμματικές συμβάσεις μεταξύ ΥΠΠΟ και δήμου. Κι, όμως, χάρη στην επιμονή, την οικονομία (πέρασαν χρονιές που υπολόγιζαν ακόμα και το χαρτί του φαξ), αλλά και το μεράκι της καλλιτεχνικής του διευθύντριας Βίκυς Μαραγκοπούλου, η Καλαμάτα έγινε σημείο αναφοράς για το χάρτη του χορού. Είναι χαρακτηριστικό πως τα έσοδα από τα εισιτήρια από 15.000 ευρώ την πρώτη χρονιά ξεπέρασαν από το 2004 και μετά τις 90.000 ευρώ.
Στην Αθήνα, από την άλλη, τέτοια συμπεράσματα δεν μπορούν να προκύψουν, αφού το σχετικά μικρό ιστορικό του φεστιβάλ δεν βοηθά. Επίσης είναι αντικειμενικά ευκολότερο να στήσεις και να καθιερώσεις ένα αξιοπρεπές φεστιβάλ στο πολύ μεγαλύτερο και αρκετά πιο εξοικειωμένο κοινό της πρωτεύουσας από το να προσπαθείς να πείσεις τους Καλαματιανούς να μοιραστούν τις καλλιτεχνικές ανησυχίες του Γιαν Φαμπρ. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ότι η Μαργκώ Περδίκη που βρίσκεται στο τιμόνι του καταφέρνει να μετατρέπει επί 15 μέρες την Τεχνόπολη σε ένα πολυεθνικό κέντρο χορού.
Οι «ιπτάμενοι» Ολλανδοί
Μην ξεχνάμε πως το 2003 (επί δημαρχίας Ντόρας Μπακογιάννη) η προσπάθεια ξεκίνησε ως «Εβδομάδα σύγχρονου χορού» και η ανταπόκριση του κοινού τη μετέτρεψε σύντομα σε «Διεθνές Φεστιβάλ».
Σπουδαίοι καλεσμένοι, παράλληλα δρώμενα, εκθέσεις φωτογραφίας έχουν ως αποτέλεσμα να μην πέφτει καρφίτσα στο Γκάζι - φέτος στο χώρο θα στηθεί και ένας θερινός κινηματογράφος όπου θα προβάλλονται σχετικές ταινίες.
Ας δούμε τα προγράμματά τους:
* Την Τετάρτη ανοίγει τις πόρτες του το 7ο Φεστιβάλ Χορού της Αθήνας με το συγκρότημα «Scapino Ballet Rotterdam».
Σήμα κατατεθέν της πόλης του Ρότερνταμ, οι Ολλανδοί είναι καινοτόμοι, δραστήριοι (παρουσιάζουν τέσσερις παραγωγές το χρόνο) και καταξιωμένοι διεθνώς (Τετάρτη και Πέμπτη).
* Νεανικός αέρας στις 4 Ιουλίου, στην Τεχνόπολη. Θα παρουσιαστούν οι σόλο δημιουργίες που απέσπασαν τα βραβεία του Διεθνούς Διαγωνισμού Χορογραφίας της Στουτγάρδης. Η βραδιά θα κλείσει με τη νέα παράσταση «Duetti» του Χάρη Μανταφούνη.
* Οι διεθνείς κριτικές λένε πως ο Ράστα Τόμας συνδυάζει τα καλύτερα στοιχεία του Μπαρίσνικοφ, του Μπρους Λι και του Μάικλ Τζάκσον. Στις 6 και 7 Ιουλίου θα διαπιστώσουμε αν έχουν δίκιο.
Ο ίδιος και η ομάδα του «Bad Boys of Dance» συνδυάζουν κλασικές τεχνικές, τον δυναμισμό του σύγχρονου χορού και στοιχεία από το μιούζικαλ κι έρχονται με την παράσταση «Rock the ballet».
* Ακολουθούν οι αριστοτέχνες του χιπ χοπ «Καφίγκ». Η ομάδα με τις 1.000 και πλέον παραστάσεις στο ενεργητικό της παρουσιάζει στους Αθηναίους στις 11 και 12 Ιουλίου τη νέα παραγωγή της «Tricote» (Knit One, Purl one).
Με δυνατή μουσική και ευφάνταστες κινήσεις ασχολούνται με το πώς στήνεται μια παράσταση: από τα καμαρίνια και την επιλογή των τραγουδιών μέχρι τις απαιτήσεις των θεατών.
* Φινάλε για το φεστιβάλ στις 14 και 15 Ιουλίου, με τον σπουδαίο βέλγο χορογράφο Βιμ Βαντεκέιμπους και την ομάδα του Ultima Vez. Φλερτάροντας έντονα με τα βίντεο τέχνη και χρησιμοποιώντας πρωτότυπη ροκ μουσική, εξερευνά τα άγρια αισθήματα.
Με το βλέμμα στην Ασία
Από την Τεχνόπολη, επίσης, θα περάσουν οι τελειόφοιτοι της ΚΣΟΤ και η ομάδα «Hellenic Dance Company» που γεννήθηκε στους κόλπους της σχολής το 2002 (9 Ιουλίου). Τέλος, για τους ξενύχτηδες θα υπάρχει καθημερινή μεταμεσονύκτια παρουσίαση της νέας παραγωγής της ΟΚΤΑΝΑ με τίτλο «The son» σε χορογραφία Παναγιώτη Κοντονή.
* Εντεκα σχήματα και δημιουργούς σε δώδεκα παραγωγές φιλοξενεί φέτος η μεσσηνιακή πρωτεύουσα, στρέφοντας το βλέμμα προς την Ασία. Ετσι, όπως, κάποτε μας σύστησε τη σκηνή των Φλαμανδών ή του Ισραήλ, φέτος θα μας γνωρίσει τη γαλλοβιετναμέζα περφόρμερ Εα Σόλα (Παρασκευή 17 και 18, Πολυκλαδικό Λύκειο) και τον Σαμπούρο Τεσιγκαουάρα -έναν από τους μεγαλύτερους ιάπωνες χορογράφους- ο οποίος μαζί με τη χορεύτρια Ριχόκο Σάτο θα παρουσιάσει το «Obsession- Un Chien Α», ένα ντούο βασισμένο στην ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ «Ενας ανδαλουσιανός σκύλος» (16 και 17, Αμφιθέατρο Κάστρου Καλαμάτας).
* Από την πρώτη στιγμή που ήρθαν στην Καλαμάτα, το κοινό του φεστιβάλ ζητούσε επίμονα τη δεύτερη επίσκεψή τους. Η ομάδα που μάγεψε πριν από τρία χρόνια, οι πολυεθνικοί «Πίπινγκ Τομ» επιστρέφουν. Τολμηρή κίνηση στο όριο των δυνατοτήτων του ανθρώπινου σώματος και μια δραματουργία που αγγίζει με αφόρητη ειλικρίνεια θέματα όπως η εγκατάλειψη, τα γηρατειά, η εξαθλίωση είναι τα χαρακτηριστικά τους. Θα παρουσιάσουν το «Le Sous Sol» (24, Αμφιθέατρο Κάστρου) αλλά και το «Salon» που μας έδειξαν το 2006 (22 Αμφιθέατρο Κάστρου).
* Στις ξεχωριστές στιγμές του φεστιβάλ και η άφιξη μιας νεανικής ομάδας από το Ιράκ («Iraqis Bodies») που δημιουργήθηκε το 2007 στην Ιορδανία και στη Συρία, όπου οι τρεις ερμηνευτές αναζήτησαν καταφύγιο μετά τον πόλεμο στο Ιράκ. Θα έρθουν με το πρώτο τους έργο «Crying of my Mother» (23 και 25, Πνευματικό Κέντρο).
Ερχονται από τη Γαλλία
* Η γαλλική σκηνή του χορού εκπροσωπείται από τρεις δημιουργούς: τη Ματίλντ Μονιέ που θα παρουσιάσει με την ομάδα της το «Tempo 76» (26, Αμφιθέατρο Κάστρου), ενώ ως ερμηνεύτρια θα μας εκπλήξει στην παράσταση «Gustavia», μαζί με την ισπανίδα περφόρμερ Λα Ριμπό (La Ribot), γνωστή για το χιούμορ, την ανατρεπτική και σαρκαστική της διάθεση.
Αρκεί να σας πούμε πως η Gustavia είναι μια γυναίκα με δύο σώματα και δύο φωνές (23 και 24 Πολυκλαδικό Λύκειο).
* Ουγγρικής καταγωγής, αλλά ζει και δημιουργεί στη Γαλλία, ο σταρ Ζοζέφ Νατζ γοητεύτηκε από τον «Βόιτσεκ» του Γκέοργκ Μπίχνερ, του οποίου προτείνει μια ρηξικέλευθη εκδοχή (18 και 19, Πνευματικό Κέντρο). Και, φυσικά, τον διεθνούς φήμης Ξαβιέ Λε Ρουά που θα παρουσιάσει το «Self Unfinished» -έργο σταθμό για τον σύγχρονο χορό (25 και 26, Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο).
* Εξαιρετικά δυναμική και η Ιάζμιν Βάρντιμον, μεγάλο ταλέντο της σύγχρονης βρετανικής σκηνής και μόνιμα φιλοξενούμενη στο διάσημο για τις χορευτικές του παραστάσεις «Sadler's Wells», έρχεται με την ομάδα της για να αποδώσει δικαιοσύνη: στο έργο «Justitia» προσπαθεί να λύσει το μυστήριο ενός εγκλήματος (19 και 20, Αμφιθέατρο Κάστρου).
* Τέλος σε ό,τι αφορά στις ελληνικές συμμετοχές, στην Καλαμάτα θα μας εκπροσωπήσουν ο Αντώνης Φωνιαδάκης που επανέρχεται κυριολεκτικά «δριμύτερος» χορογραφώντας τη δική του εκδοχή της «Ιεροτελεστίας της Ανοιξης» (20 και 21, Πολυκλαδικό Λύκειο) και η Κατερίνα Παπαγεωργίου με το «Ενα σόλο για δύο σώματα» (22, Αμφιθέατρο Φιλαρμονικής Δήμου). *
Της ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου