Ζούμε το τέλος του υπαρκτού καπιταλισμού, 20 χρόνια μετά το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού, σπεύδουν να προεξοφλήσουν κοινωνιολόγοι και πολιτικοί αναλυτές, σαφώς επηρεασμένοι από την παγκόσμια οικονομική κρίση...Μόνο που ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα με γερές αντοχές και με ρίζες αιώνων και απλώς τώρα κυοφορεί τρία νέα παιδιά: τον κοινωνικό καπιταλισμό της Ευρώπης, τον ολιγαρχικό των ΗΠΑ και τον απολυταρχικό της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας και της Βραζιλίας, που είναι οι ανερχόμενες δυνάμεις...
Πριν την κρίση, το μέσο ετήσιο εισόδημα στις ΗΠΑ ανερχόταν στις 83.000 ευρώ, στην Ευρώπη στις 60.000 ευρώ και στη Ρωσία στις 6.000 ευρώ, ενώ στην Κίνα στις 1.500 ευρώ...
Ο μέσος όρος είναι κάπου στις 25.500
ευρώ και προς τα εκεί κατευθύνεται το μέσο ετήσιο εισόδημα των προηγμένων χωρών (ήδη μέσα σε ένα χρόνο από την παγκόσμια οικονομική κρίση το μέσο εισόδημα στον δυτικό κόσμο έπεσε στις 40.000 ευρώ), ενώ οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν ακόμη δρόμο να διανύσουν για να κατακτήσουν αυτό τον μέσο όρο. Υπάρχει όμως κάποιος που να πιστεύει ότι ο παγκόσμιος παραγόμενος πλούτος δεν θα φτάσει κάποτε και στους πολίτες της Κίνας και της Ινδίας; Πόσο εύκολο είναι να δεχτεί ωστόσο ο μέσος δυτικοευρωπαίος ή ο μέσος αμερικανός πολίτης ότι οι ημέρες της ευημερίας του τελειώνουν και ότι θα πρέπει να υποτριπλασιαστεί το μέσο εισόδημά του τα επόμενα χρόνια ώστε να επέλθει παγκόσμια ισορροπία; Αξίζει να τονιστεί ότι στον μέσο αυτό όρο των 25.500 ευρώ βρίσκονται μόνον οι πολίτες της Αττικής στη χώρα μας, καθώς οι υπόλοιπες ελληνικές περιφέρειες υπολείπονται πολύ.
Στη χώρα μας που έχει γίνει χώρα υποδοχής λαθρομεταναστών, οι τρεις νέοι καπιταλισμοί συνυπάρχουν, μαζί φυσικά με κοινωνικά καθεστώτα της προηγούμενης χιλιετηρίδας, όπως η φεουδαρχία στην ύπαιθρο, όπου οι άκληροι αγρότες ενοικιάζουν γη από τους αστούς κληρούχους ή από την Εκκλησία! Και φυσικά οι εργάτες γης είναι μετανάστες, όπως και οι οικοδόμοι, οι οικιακοί βοηθοί και μια σειρά από άλλα επαγγέλματα. Η κρίση σαφώς αύξησε τους δείκτες ανεργίας, πλην όμως στη χώρα όπου το όνειρο για επαγγελματική αποκατάσταση είναι μια θέση στον δημόσιο τομέα, πριν από την ανεργία υπάρχει η θεσιθηρία! Ασφαλώς αυτό δεν ισχύει για το 22% των Ελλήνων που βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας και κυνηγά το μεροκάματο. Αυτό τον νέο κόσμο που ξημερώνει μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση οφείλουν να μελετήσουν οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις της χώρας, όπως και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές, και να απαντήσουν αν ο κοινωνικός καπιταλισμός που είναι ο πιο ανθρώπινος(!) από τους υπάρχοντες μπορεί να έχει μέλλον...
Ο κ. Ι. Κολλάτος είναι μηχανολόγος με μεταπτυχιακό στη Βιοτεχνολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου