Η Διεθνής του μαυραγοριτισμού

Στη συζήτηση για την επαπειλούμενη παγκόσμια διατροφική κρίση, έτσι όπως αυτή αρχίζει να μορφοποιείται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, με ελλείψεις βασικών ειδών διατροφής και κατακόρυφη άνοδο των τιμών των τροφίμων (το 2007 αυξήθηκαν μεσοσταθμικά κατά 22%, με τις τιμές των σιτηρών να γνωρίζουν αύξηση ρεκόρ 92%!), πολλές αιτίες έχουν αναφερθεί ως εκείνες που έχουν οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση:
Η δέσμευση τεράστιων εκτάσεων στο Νότο για την παραγωγή βιοκαυσίμων, η ερημοποίηση ολόκληρων περιοχών λόγω της κλιματικής αλλαγής, η εγκατάλειψη των αγρών από τους χωρικούς λόγω των πολιτικών της παγκοσμιοποίησης, που αποδομεί τις παραδοσιακές κοινότητες και τρόπους παραγωγής στέλνοντας τους θεόφτωχους χωρικούς στις τεράστιες παραγκουπόλεις του Τρίτου Κόσμου ή στα γκέτο του Πρώτου για να επιζήσουν, και η μεγάλη αύξηση της ζήτησης σε χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα όπου τροποποιούνται οι διατροφικές συνήθειες μερίδας του πληθυσμού που ευημερεί -άνοδος των μεσοστρωμάτων- πλησιάζοντας αυτές της Δύσης (αύξηση της κατανάλωσης κρέατος με ό,τι αυτό σημαίνει για τη δέσμευση δημητριακών και εκτάσεων για τη διατροφή αυξημένου αριθμού ζώων -για παράδειγμα, για την παραγωγή ενός κιλού βόιου κρέατος χρειάζονται 7 κιλά σιτηρών ενώ, αν το 1,5 δις Κινέζοι αποκτήσουν τις διατροφικές συνήθειες των Αμερικανών, τότε θα δεσμεύσουν το 50% των παραγόμενων ποσοτήτων σιτηρών παγκοσμίως!!).
Πρόσφατα, ο Διεθνής Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) ανακοίνωσε ότι ο πληθυσμός 37 αναπτυσσόμενων χωρών βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο ασιτίας ενώ η ίδια η Παγκόσμια Τράπεζα θεωρεί ότι τουλάχιστον 100 εκατομμύρια άνθρωποι λιμοκτονούν. Την ίδια στιγμή, οι πρώτες ανακοινώσεις των οικονομικών καταστάσεων τριμήνου των τεράστιων πολυεθνικών τροφίμων και λιπασμάτων δείχνουν μια τρομακτική αύξηση των κερδών τους! Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Ιντεπέντεντ, η διαβόητη Μονσάντο ανακοίνωσε καθαρά κέρδη α’ τριμήνου 2008 διπλάσια από το αντίστοιχο διάστημα του 2007 (από 553 εκατ. δολάρια σε 1,12 δις δολάρια), η Κάργκιλλ 86% παραπάνω (από 553 εκατ δολάρια σε 1,03 δις), η Άρτσερ Ντάνιελς Μίντλαντ -εκ των μεγαλύτερων μεταποιητών και διακινητών σόγιας, σιταριού και καλαμποκιού του κόσμου-, αύξηση 42%. Ενώ η εταιρεία λιπασμάτων Μοζάικ, -πάλι εκ των μεγαλύτερων παραγωγών και διακινητών λιπάσματος- ανακοίνωσε δωδεκαπλασιασμό των κερδών (από 42,2 εκατ. δολάρια σε 520,8 εκατ.)!!

Τι σημαίνουν τα παραπάνω νούμερα; Δύο απλά πράγματα. Πρώτον, η αύξηση των τιμών των τροφίμων λόγω υψηλής ζήτησης δεν πέρασε στην πλειοψηφία των αγροτών, ιδιαίτερα του αναπτυσσόμενου κόσμου, οι οποίοι ζουν βυθισμένοι στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση. Δεύτερον, οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται αλματωδώς όχι μόνο λόγω της ζήτησης αλλά, κυρίως, λόγω της αισχρής κερδοσκοπίας των ίδιων των πολυεθνικών και των συνεργαζόμενων με αυτές στα διεθνή χρηματιστήρια «θεσμικών επενδυτών». Πρόκειται, δηλαδή, για μια Διεθνή του Μαυραγοριτισμού, που όμοια της δεν έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα στο παρελθόν, καθώς μπορεί και ελέγχει, μέσα από τις μονοπωλιακές (και ολιγοψωνιακές όσον αφορά στον μόχθο των αγροτών) συγκεντρώσεις κεφαλαίων και τα χρηματιστήρια, τις τιμές των αγαθών σε πλανητική κλίμακα και όχι μόνο σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη.