"Αλάνια του Νέδοντα"

Εκδηλώσεις για τους λιμενεργάτες του ΄34«Η μνήμη κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» ανέφερε ένα από τα φυλλάδια που μοίραζαν στους διερχόμενους της Αριστομένους τα μέλη της οργάνωσης «Αλάνια του Νέδοντα», χαρακτηρίζοντας τη χθεσινή ως ημέρα ταξικής μνήμης. Ήθελαν να τιμήσουν τη μνήμη των Καλαματιανών λιμενεργατών οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τις σφαίρες των τότε δυνάμεων καταστολής στις 9 Μαΐου 1934, αρνούμενοι να δεχτούν τη λειτουργία μηχανήματος που θα άδειαζε το σιτάρι από τα αμπάρια των πλοίων, αντί να το κάνουν οι ίδιοι χειρωνακτικά.
Τα μέλη της οργάνωσης διοργάνωσαν συναυλία χιπ χοπ στο βόρειο μέρος της κεντρικής πλατείας Καλαμάτας και μετά το πέρας της έκαναν πορεία προς το λιμάνι, για να καταλήξουν στους παλιούς κυλινδρόμυλους, εκεί όπου πριν από 75 χρόνια το έδαφος ποτίστηκε με το αίμα των νεκρών λιμενεργατών και των πολλών τραυματιών. Στο χώρο είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί το απόγευμα και ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Η εξέγερση του 1934, η κοινωνική εξέγερση και οι επερχόμενες εξεγέρσεις» και θα ακολουθούσε ρεμπέτικη βραδιά.
Το γραπτό κείμενο που μοίραζαν τα μέλη της ομάδας είχε αναφορές στα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη και τη δολοφονία του νεαρού Αλέξη, στην επίθεση που δέχθηκε με βιτριόλι η συνδικαλίστρια καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, αλλά και στην επέτειο της 9ης Μαΐου.

Πρόκειται, όπως είναι γνωστό, για την ημέρα του 1934, οπότε 7 εργάτες και μία γυναίκα, ιδιοκτήτρια περιπτέρου, δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης απεργίας στο λιμάνι της Καλαμάτας. Αιτήματά τους να μην απολυθεί κανένας συνάδελφός τους και να αυξηθεί ο μισθός των λιμενεργατών.
«Απέναντι στην ωμή και απροκάλυπτη βία που υφίστανται οι εργατικοί αγώνες από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, αλλά και απέναντι στη συγκαλυμμένη, ύπουλη δραστηριότητα των απεργοσπαστικών μηχανισμών και τα διεφθαρμένα, κομματικοποιημένα, εργοδοτικά και ξεπουλημένα συνδικάτα…
Απέναντι στους εργατοπατέρες που είναι συνένοχοι για τη διαιώνιση της ανελευθερίας και της καθυπόταξης του εργατικού κινήματος σε μια λογική μερικών, άνευρων και ανώφελων διεκδικήσεων που δυσχεραίνουν, εντέλει, τη θέση των εργαζομένων…
Απέναντι στις επισφαλείς και ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στη μερική απασχόληση, στα βαρέα ένσημα που γίνονται μεικτά, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη λαίλαπα των απολύσεων, την εργοδοτική τρομοκρατία και παρανομία...
Η μνήμη των ταξικών αγώνων είναι εργαλείο στα μονοπάτια ελευθερίας που αναζητούμε μέσα από τον καθημερινό, αδιαμεσολάβητο και αδιάλλακτο αγώνα που διεξάγουμε απέναντι στο σκάρτο κόσμο των αφεντικών και των κρατών. Δεν ξεχνάμε όσους αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται για την κοινωνική απελευθέρωση» ανέφερε το κείμενο.

«Δεν ήρθαμε για να
σπάσουμε καταστήματα»
Η δημοσιοποίηση των προθέσεών τους για τη συγκέντρωση στο βόρειο μέρος της κεντρικής πλατείας προκάλεσε έντονο κλίμα ανασφάλειας στους καταστηματάρχες της οδού Αριστομένους, το οποίο μεγάλωσε με τη διασπορά φημών ότι οι συγκεντρωμένοι θα σπάσουν τα εμπορικά καταστήματα της πόλης.
Τα δικά της μέτρα είχε λάβει από την πλευρά της η Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας, που είχε ήδη κινητοποιηθεί και διμοιρίες υποστήριξης είχαν παραταχθεί στο τμήμα της Αριστομένους από το Δημαρχείο έως την Εθνική Τράπεζα.
Οι συγκεντρωμένοι προκλήθηκαν από δύο νεαρούς μέλη άλλης οργάνωσης, αλλά δε δόθηκε διάσταση στο περιστατικό. Λίγο αργότερα, από τη μικροφωνική εγκατάσταση που είχε τοποθετηθεί, τονίστηκε ότι στόχος της παρουσίας τους δεν ήταν να σπάσουν τα καταστήματα και να προξενήσουν ζημιές, αλλά να θυμίσουν τα όσα συνέβησαν πριν από 75 χρόνια.